Wegwerp papa
Ik ben de papa van een lieve meid van 7. Ik ben altijd bij de opvoeding betrokken geweest. Het is zelfs zo dat moeder toen onze dochter jonger was en veel huilde en woede aanvallen had het teveel vond waardoor mijn kleine veel bij mij moest zijn. Vervolgens heb ik van moeder schriftelijk zowel mondeling toestemming gehad om gezag aan te vragen. Eenmaal in proces wilde moeder het toch maar niet. De reden is dat ze bang was voor financiële veranderingen. Ik werd bedreigd met immigratie en plots zou ik moeder hebben mishandelt waarbij ze blijft claimen politie rapporten en foto’s, te hebben en dit terwijl ik nooit ben gearresteerd. Ik heb in de rechtszaken meerde malen aangegeven dat een waarheidsvinding dit zou kunnen verduidelijken. Wij werden doorverwezen naar de raad, maar daar doen ze niet aan waarheidsbevindingen.
Het blijkt te zijn dat vrouwen toch het meeste macht hebben en dingen mogen kunnen verzinnen en liegen wat ze willen. Er wordt mij wel gevraagd op deze leugens te reageren waarna het wordt vermeld als de communicatie loopt moeizaam. De rest van de communicatie wordt niet aangehaald. Ik heb mijn kleine 15 dagen in de maand en daar voeren wij regelmatig goede communicatie door. Er werden ineens dingen aangehaald als ik zou mijn dochter teveel zien waardoor moeder geen goede band kan opbouwen met ons kind, ook zou moeder overvraagd worden. Di is bij de raad verklaard en later in de eerste rechtszaak. Moeder is vrij om daar zelf een verandering in de omgangsregel in te brengen, maar heeft dit niet gedaan, omdat het puur werd vermeld om mij als vader van het gezag weg te houden. Liegen en bedriegen wordt beloond. Uiteindelijk is het gezag voor mij als vader afgewezen want wij zouden niet normaal kunnen communiceren. Ik heb 500 e-mails en app ingeleverd, maar daar wordt niet naar gekeken. In deze mails kan je overduidelijk halen dat wij als ouders over van alles communiceren en in belangrijke zaken omtrent ons kind we samen beslissingen nemen, maar het heeft geen zin want moeders mogen liegen en bedriegen. Als vader er dan wat van zegt dan wordt dit vermeld als ze zijn niet in staat te communiceren. Hoe moet ik als vader zijnde mijn kind 15 dagen in de maand hebben en geen beslissingsbevoegdheid hebben, geen bankrekening openen, niet adequaat kunnen handelen en bij ziekte moet mijn kleine altijd bij mij zijn, school belt mij regelmatig als de smurf weer eens ziek is. Ik kan dan niet naar mijn eigen dokter en moet wachten tot ik moeder in de avond kan bereiken om daarna naar haar dokter te kunnen, ik mag nooit op vakantie naar het buitenland, dit heb ik meerde malen aangevraagd. Ik heb geen rechten maar wordt wel on toe pas ingezet wanneer moeder het nodig acht. Moeder heeft het te druk met van alles en nog wat, en dreigt overspannen te raken. Dit was al eens eerder gebeurd waardoor me kleine maanden bij mij moest verblijven. Nu ineens wordt het zelfde gezegd namelijk ze raakt overspannen maar dan zou het nu mijn schuld zijn. Het is absurd hoe dit rechtssysteem werkt. Ik ben namelijk verplicht moeder in te blijven lichten omtrent ons kind, als ik dit niet doe dan zou ik de wet overtreden door geen informatie te verschaffen en dus moet ik regelmatig contact opnemen om zaken te bespreken. Maar als moeder zegt overvraagt te worden dan komt dit mede hierdoor. Bij gezag zou ik eerst kunnen handelen en daarna inlichten. Ik zou dus nu me smurf 15 dagen moeten blijven zien onder bewind van moeder. Het is absurd, ik voel mij als vader ondermijnd in mij vaderrol. Ik kan niet zo blijven handelen omdat de hete nek van moeder constant in de nek hijgt en ik op eieren schalen loop. Mijn enigste conclusie is dat ik mijn kind minder moet gaan zien. Ik heb dit inmiddels doorgegeven aan moeder waarbij ze meteen er boven op duikt door te zeggen dus nu wil je afwijken van de afspraken? nee ik geef gehoor aan het feit dat zij geen band zou kunnen opbouwen met ons kind. Het werd alleen door moeder ingezet om het gezag te behouden. Nu ineens wilt ze mij erop aanspreken dat ik de regeling wil veranderen. Ja, ook want het voelt voor mij niet of ik de veiligheid meer kan garanderen, wat ik hiermee bedoel is dat ik bij nood niet adequaat kan handelen. Ik kan niet naar mijn eigen dokter of nog erger als er een operatie zou moeten kan ik daar geen toestemming voor geven, ik voel me dus geamputeerd. Het systeem is heel vreemd en dubbel op. Blijkbaar mogen vaders misbruikt worden, belogen tot moeders hun wil. Ik moet tot mijn grootse spijt minder mijn kind gaan zien om zo de rust erin te houden, tevens heeft moeder de gelegenheid om aan haar band te werken met ons kind. Ik weet niet meer wat te doen. Hoger beroep? ik heb er een hard hoofd in.
Stom
Als het om je kind gaat roept het bij iedereen altijd veel emotie op. En je doet die dingen ook voor het eerst.
Echter het recht kan niets met emoties, daar gaat het om argumenten en redelijkheid.
Je kunt echt van mening blijven dat je het ouderlijk gezag hoort te hebben. Je hoeft jezelf ook niet weg te cijferen, maar je blijft realistisch.
Ik zou het hoger beroep aangaan. Je maakt echt wel een kans. Maar anders neem je je verlies, het is niet anders.
Advocaat
Ik vraag me inderdaad ook wel eens af wat de rol van een advocaat is. Er zijn er blijkbaar plenty die het niet boeit, of bang zijn de zwarte piet te krijgen, en die de discussie met ouders niet aangaan maar gewoon aansluiten bij de strijd.
Sterk
Je kunt een sterke opstelling laten zien door dit aan te geven. Je bent verrast wat de aanvraag voor het formeel gezag allemaal heeft losgemaakt bij jou en bij de moeder. Het is namelik samen altijd goed gegaan.
De aanvraag voor formeel gezag heeft een hoop onnodige commotie veroorzaakt.
Je vind dat je als vader recht hebt op ouderlijk gezag, je dochter heeft twee ouders, en je verwacht daar in de toekomst ook geen problemen mee. Ieder ouderpaar heeft weleens verschil van mening maar jullie zijn daar de afgelopen 7 jaar altijd uitgekomen en dat verwacht je ook voor de rest van de kindertijd van je dochter.
Je blijft van mening dat je het ouderlijk gezag behoort te hebben maar je accepteert het besluit wat het ook is en gaat op de oude voet samen verder en hopelijk kan het stof dan wat zakken tussen jou en de moeder.
Waarheidsvinding
Ik lees hier even mee en zie dat er gestruikeld wordt over dat er niet aan waarheidsvinding wordt gedaan. Hier bij de rechtbank maar ik ken ook voorbeelden bij Veilig Thuis of maatschappelijk werk. Geleidt door de gedachte dat de waarheid in het midden ligt. En als er een liegt en de ander de waarheid spreekt, heb je echt een probleem.
Tsjor je legt het nu heel helder uit; probeer uit elkaar te halen welk probleem door het gebrek aan gezag veroorzaakt wordt en welke problemen door persoonlijkheid, woning, wijk/woonplaats etc veroorzaakt worden.
Trouwens, het zijn echt niet de moeders die het gelijk aan hun kan krijgen. Mijn (persoonlijke) ervaring is dat de ouder die de meeste leugens en verzinsels weet op te dissen, dat die ervoor kan zorgen dat de andere niet liegende ouder in iedergeval niet geregeld krijgt wat hij/zij wil.
Mijn vraag is hoe snel we in dit soort situaties waar kinderen bij betrokken zijn, waarheidsvinding WEL een onderdeel vd procedure wordt.
Knap hoor, die reset!
Complimenten voor je inzicht. Dat doen niet veel mensen je na. Zeker niet zo snel.
Wegwerp papa
Voor je kind ben je dat zeker niet. Dat lijk mij toch het allerbelangrijkste. Tsjor
Huisarts
Als je kind bij jou is en je móet naar een arts mag je kind gewoon als passant naar je huisarts. De hulp wordt niet onthouden.
Wel moet je dan contant afrekenen ( consult dik 28 euro) en het verder proberen te regelen met verzekeraar van het betrokken kind.
Een arts moet met een visite binnen 15 min met de auto bij je kunnen zijn, soms heb je dan dus niets aan de eigen huisarts in geval van scheiding/werkstad.
Apotheek dito. Je staat er bij 1 ingeschreven en anders faxt de arts het naar de apotheek die het dichtstbij is.
Als mensen in een andere stad werken zoeken ze daar ook vaak hun apotheek.
apotheek
Ik woon in een grote stad met veel apotheken in de buurt, en als ik eens wat nodig heb, voor mijzelf of voor kind, dan haal ik dat bij de apotheek die op dat moment het handigst is. Soms de apotheek die dicht bij huis is, soms die op de route ligt, soms die bij het ziekenhuis. Niet altijd dezelfde dus. Is nooit een probleem geweest.
verdeling
Ik begrijp dat de school dicht bij het huis van vader is, en de huisarts dicht bij het huis van moeder.
Deze situatie lijkt mij voordeliger voor vader, kind moet immers vaker naar school dan naar de huisarts, en bovendien wonen vriendjes/vriendinnetjes vaak ook in de buurt van school.
Tussen de regels door lees ik ook dat vader op dit moment de combinatie van zorg voor het kind, werk en leven beter aan kan dan moeder. Waarom weet ik niet en doet er ook niet toe, er zijn tal van oorzaken te bedenken, bijv. zwangerschap, bevalling, babytijd en/of peutertijd was zwaar voor moeder, moeder verdient minder en/of heeft lastiger/zwaarder/stressvoller/onzekerder werk, etc., maar de oorzaak doet er eigenlijk niet toe.
Ik kan me voorstellen dat moeder zich bedreigt kan voelen door een (over-)enthousiaste vader die het allemaal makkelijk aan kan terwijl het voor haar ploeteren is. Misschien daarom haar weigering om vader gezag te geven.
Als dit zo is, dan lijkt me het de meest constructieve houding voor vader om moeder te ondersteunen en niet de zorg voor kind zomaar "over te nemen".
Soms kunnen mensen met goedbedoeld enthousiasme anderen overdonderen.
Ik denk dat het belangrijk is dat Statism goed leert luisteren en waarnemen wat een ander zegt en wat er bij een ander leeft, zonder daar zelf over heen te gaan met goedbedoelde intenties maar mogelijk funeste uitwerking.
Het is een kunst om met mensen om te gaan die op dat moment om wat voor reden dan ook een zwakkere positie hebben, zo dat je die in hun waarde laat en zonder het "wel even te willen regelen".
Het is ook een kunst om als je jezelf achtergesteld voelt, toch oog voor de ander te blijven houden, je in de positie van de ander te verplaatsen, en rustig en redelijk te blijven.
Het zou zelfs kunnen dat beide posities bij beide exen spelen!