Wegwerp papa
Ik ben de papa van een lieve meid van 7. Ik ben altijd bij de opvoeding betrokken geweest. Het is zelfs zo dat moeder toen onze dochter jonger was en veel huilde en woede aanvallen had het teveel vond waardoor mijn kleine veel bij mij moest zijn. Vervolgens heb ik van moeder schriftelijk zowel mondeling toestemming gehad om gezag aan te vragen. Eenmaal in proces wilde moeder het toch maar niet. De reden is dat ze bang was voor financiële veranderingen. Ik werd bedreigd met immigratie en plots zou ik moeder hebben mishandelt waarbij ze blijft claimen politie rapporten en foto’s, te hebben en dit terwijl ik nooit ben gearresteerd. Ik heb in de rechtszaken meerde malen aangegeven dat een waarheidsvinding dit zou kunnen verduidelijken. Wij werden doorverwezen naar de raad, maar daar doen ze niet aan waarheidsbevindingen.
Het blijkt te zijn dat vrouwen toch het meeste macht hebben en dingen mogen kunnen verzinnen en liegen wat ze willen. Er wordt mij wel gevraagd op deze leugens te reageren waarna het wordt vermeld als de communicatie loopt moeizaam. De rest van de communicatie wordt niet aangehaald. Ik heb mijn kleine 15 dagen in de maand en daar voeren wij regelmatig goede communicatie door. Er werden ineens dingen aangehaald als ik zou mijn dochter teveel zien waardoor moeder geen goede band kan opbouwen met ons kind, ook zou moeder overvraagd worden. Di is bij de raad verklaard en later in de eerste rechtszaak. Moeder is vrij om daar zelf een verandering in de omgangsregel in te brengen, maar heeft dit niet gedaan, omdat het puur werd vermeld om mij als vader van het gezag weg te houden. Liegen en bedriegen wordt beloond. Uiteindelijk is het gezag voor mij als vader afgewezen want wij zouden niet normaal kunnen communiceren. Ik heb 500 e-mails en app ingeleverd, maar daar wordt niet naar gekeken. In deze mails kan je overduidelijk halen dat wij als ouders over van alles communiceren en in belangrijke zaken omtrent ons kind we samen beslissingen nemen, maar het heeft geen zin want moeders mogen liegen en bedriegen. Als vader er dan wat van zegt dan wordt dit vermeld als ze zijn niet in staat te communiceren. Hoe moet ik als vader zijnde mijn kind 15 dagen in de maand hebben en geen beslissingsbevoegdheid hebben, geen bankrekening openen, niet adequaat kunnen handelen en bij ziekte moet mijn kleine altijd bij mij zijn, school belt mij regelmatig als de smurf weer eens ziek is. Ik kan dan niet naar mijn eigen dokter en moet wachten tot ik moeder in de avond kan bereiken om daarna naar haar dokter te kunnen, ik mag nooit op vakantie naar het buitenland, dit heb ik meerde malen aangevraagd. Ik heb geen rechten maar wordt wel on toe pas ingezet wanneer moeder het nodig acht. Moeder heeft het te druk met van alles en nog wat, en dreigt overspannen te raken. Dit was al eens eerder gebeurd waardoor me kleine maanden bij mij moest verblijven. Nu ineens wordt het zelfde gezegd namelijk ze raakt overspannen maar dan zou het nu mijn schuld zijn. Het is absurd hoe dit rechtssysteem werkt. Ik ben namelijk verplicht moeder in te blijven lichten omtrent ons kind, als ik dit niet doe dan zou ik de wet overtreden door geen informatie te verschaffen en dus moet ik regelmatig contact opnemen om zaken te bespreken. Maar als moeder zegt overvraagt te worden dan komt dit mede hierdoor. Bij gezag zou ik eerst kunnen handelen en daarna inlichten. Ik zou dus nu me smurf 15 dagen moeten blijven zien onder bewind van moeder. Het is absurd, ik voel mij als vader ondermijnd in mij vaderrol. Ik kan niet zo blijven handelen omdat de hete nek van moeder constant in de nek hijgt en ik op eieren schalen loop. Mijn enigste conclusie is dat ik mijn kind minder moet gaan zien. Ik heb dit inmiddels doorgegeven aan moeder waarbij ze meteen er boven op duikt door te zeggen dus nu wil je afwijken van de afspraken? nee ik geef gehoor aan het feit dat zij geen band zou kunnen opbouwen met ons kind. Het werd alleen door moeder ingezet om het gezag te behouden. Nu ineens wilt ze mij erop aanspreken dat ik de regeling wil veranderen. Ja, ook want het voelt voor mij niet of ik de veiligheid meer kan garanderen, wat ik hiermee bedoel is dat ik bij nood niet adequaat kan handelen. Ik kan niet naar mijn eigen dokter of nog erger als er een operatie zou moeten kan ik daar geen toestemming voor geven, ik voel me dus geamputeerd. Het systeem is heel vreemd en dubbel op. Blijkbaar mogen vaders misbruikt worden, belogen tot moeders hun wil. Ik moet tot mijn grootse spijt minder mijn kind gaan zien om zo de rust erin te houden, tevens heeft moeder de gelegenheid om aan haar band te werken met ons kind. Ik weet niet meer wat te doen. Hoger beroep? ik heb er een hard hoofd in.
Korte reactie
Nu weinig tijd, maar: ja zeker doen: hoger beroep.
Blijf rustig daar, noem je kind niet 'me smurf' maar 'mijn/ m'n dochter', praat niet of weinig over de moeder, maar vooral over je huidige rol (een normale zorgzame vaderrol). En zeg bij het hoger beroep dat je geen reden ziet voor een andere rol voor de moeder (met alle beslissingsbevoegdheid) dan voor jou (die ook de helft van de tijd voor dochter zorgt).
Kortom: wel hoger beroep, en blijf rustig en redelijk (meeste kans op slagen). Succes!!
Praktische problemen
Wat Bosbes zegt: hoger beroep, rustig blijven, vooral praktische kant benoemen van de problemen die het oplevert. Een betoog dat gebaseerd is op het bewijzen dat zij liegt gaat je niet helpen. Overigens: ook al heb je gezag, dan nog heb je toestemming nodig van moeder om bijvoorbeeld naar het buitenland te gaan en voor ingrijpende medische handelingen.
In de praktijk zal er dus niet zoveel veranderen. Daarom denk ik dat het tegelijkertijd (dus naast het juridische proces) beter is om zo goed mogelijk te leren leven met de huidige praktijk: je hebt co-ouderschap, je kind is de helft van de tijd bij jou, je bent betrokken bij school etc. Moeder vertrouwt jou het kind toe als zij het niet redt. Dat is gewoon een goede basis.
Verder vooral praktisch zijn: stel dat je kind ziek is en acuut naar de dokter moet, dan ga je en stuur je ter plekke een sms-je naar je vrouw. Toen mijn zoon op school gevallen was heeft een leerkracht hem naar de huisarts gebracht en vervolgens naar het ziekenhuis. Zonder ouderlijk gezag.
Probeer praktische problemen praktisch op te lossen, het principiële punt dat eronder ligt kun je helaas niet oplossen, omdat dat te maken heeft met waarheid en liegen en twee exen die daarover een verschillend verhaal hebben.
Dat moeders een dominante stem in het kapittel hebben als het gaat om het gezag van vader, dat is deels waar: als je zelf verder niets geregeld hebt, behalve erkenning, dan klopt het. Als je getrouwd was of een geregistreerd partnerschap bent aangegaan, dan was er geen probleem geweest. Het is beter om dingen te regelen voordat het kind geboren wordt.
Moet de wet veranderen, zodanig dat een vader die het kind tijdens de zwangerschap al erkend heeft na de geboorte ook zelf het ouderlijk gezag kan aanvragen? Als moeder dat niet wil is de kans groot dat het kind opgroeit met twee vechtende ouders. Om een gevecht te beginnen heb je er maar één nodig. Maakt niet uit of dat de vader of de moeder is. Voor een kind is de situatie met twee vechtende ouders slechter dan de situatie met één gezaghebbende ouder, dat is tot nu toe wel zo'n beetje de algemene consensus. Zeker als de vader ook zonder gezag toch met liefde en aandacht voor zijn kind wil zorgen en de praktische problemen zoveel mogelijk praktisch oplost. Dan heeft het kind gewoon geluk.
Tsjor
wegwerp papa
Bedankt voor de reacties,
Idd Tsjor,
Het is niet zodat wij alleen ruzie maken, das niet waar. We voeren veel communicatie en vromen zelfs een front als het gaat om problemen. Wat er in praktijk gaat veranderen as ik gezag heb is best wel veel. Zo heb ik al meegemaakt dat ik geen medicijnen mee kreeg van de apotheek omdat ze mij niet kende. Nadat ik mijn dokter had benadert of ik kon langskomen, zei deze , nee dat gaat niet want mijn kind staat niet daar ingeschreven. Uiteindelijk kreeg ik toestemming om naar moeder haar dokter te gaan daar kreeg ik een recept mee en toen moest ik de verzekeringspas ophalen, maar de medicijnen kreeg ik niet mee. Als vader zonder gezag kan ik niet gelijkwaardig handelen. Ik heb geen beslissingsbevoegdheid. Het verschil zit hem oa in of de hele stad doorrijden om naar moeder dokter te gaan of naar mijn eigen dokter die 5 minuten bij ons vandaan zit. Om daarna als er medicatie wordt voorgeschreven , wederom eerst naar moeder haar huis moet om de verzekeringspas op te halen en daarna naar haar apotheek te gaan. Dit terwijl het kind ziek op de achterbank ligt. Praktisch is het niet. De goede basis waar jij het over hebt, ervaar ik niet zo. Mede omdat ik ingezet wordt wanneer moeder het niet meer redt of aankan. Ik moet dus op deze manier altijd klaar staan terwijl het andersom niet zo is. Ik kan geen beroep doen op moeder, maar ben altijd bereid op wel op hulp vragen in te springen. Co ouderschap staat niet gelijk aan het hebben van gezag. Co ouderschap houd niets minder in dat je als ouder handelt onder toezicht van degen die wel gezag draagt en de daarbij komende nukken zal moeten ondergaan. Deze mag dan alles inzetten om ''iets'' te bewerkstelligen. Zo is het meerder malen voorgekomen dat ik mijn dochter niet meekreeg. Moeder heeft daarin alle macht en bevoegdheid. Ja, idd ik was niet op de hoogte dat ik zaken moest of kon regelen voor de geboorte. Daarna is mij altijd voorgehouden dat ik gezag mocht mee dagen. Eenmaal de aanvraag ingediend veranderde alles. Ruzie en verwijten werd toen ineens gezocht en aangedragen als zijnde een euvel in de communicatie. Leugens worden herhaalt en aangenomen, waarna ze vermeld worden als feiten niets wordt op waarheid onderzocht. Het is duidelijk dat er nu meer kapot is dan voorheen. Met school heb ik idd een hee goede band, maar das omdat ik achter alles aanzit. Niest bereikt mij zinder dat ik daar echt inzet voor toon. Het gaat erom dat ik als vader , maar altijd moet klaar staan dag en nacht, in alles de helft of meer deel , maar geen gezagdrager kan zijn. Natuurlijk gaat het belang van ons kind voor. Daarom is het ook juist van belang dat ouders gelijkwaardig worden gezien. Nu groeit ons kind op met een vertekend beeld waarbij ik als vader een onderschikte rol heb. Alles mag gezegd worden door de gezagsdragers. Daarbij worden ze beschermt door niets op waarheid te onderzoeken. Als er iets met de gezagdrager zou gebeuren, dan gaat ons kind eerst naar BJZ. Zonder gezag ben je als vader geen wettelijke vertegenwoordiger. Waarom is voor een vader dit gezag over zijn kind zo belangrijk? Het hebben van gezag houdt zeggenschap over je kind in. De medewerking van beide ouders is bijvoorbeeld noodzakelijk voor het aanvragen van een paspoort voor het kind en het inschrijven van het kind op een school. Moeders die alleen het gezag dragen kunnen verhuizen naar het buitenland of naar de andere kant van het land. De consequentie is dat het contact tussen de andere ouder en zijn kinderen fors word beperkt. Daarom is het ook zo belangrijk ervoor te zorgen dat je direct na de geboorte, als de verstandhouding met de moeder (nog) goed is, samen met haar het gezag aanvraagt. En als je dit niet hebt gedaan, dan is het nog belangrijker dat je, indien de moeder niet meewerkt, via de rechter het gezamenlijk gezag aanvraagt. Doe je dit niet, dan kom je in een veel zwakkere positie dan de moeder te verkeren. Kinderen worden ouder en zullen de onderlinge machtposities herkennen. Een ouder zonder gezag die in co ouderschap verkeerd is goed en erg leuk zolang het goed blijft gaan. Komen de verhoudingen onder druk dan zal de ouder zonder gezag altijd het onderspit delven. Als er over ''ruzie wordt gesproken is het best subjectief want ook niet gescheiden stellen maken ruzie, alleen dan is er geen haai die zegt dat de kinders beter af zouden zijn met enkel één ouder! deze verhoudingen worden telkens ingezet als de ouders al uit elkaar zijn, maar het blijken toch echt drogredenen te zijn. Ruzie is zeker niet goed of leuk , maar als er maar een oplossing komt. Kinderen leren daardoor ook dat ze een afwijkende mening kunnen en mogen hebben. Ik probeer het niet te bagatelliseren , maar er wordt enkel verwezen naar ruzie als de ouders uit elkaar zijn, dan ineens is het een manier op aan te kunnen tonen dat gezag geen goed idee zou zijn en das absurd. De verhoudingen staan juist op scherp als één ouder geen gezag draagt, die moet schikken en slijmen en onderdanig zijn om de verhoudingen goed te houden. Het is geen gelijkwaardig ouderschap. Welke ouder wilt nu niet dat de andere ouder zijn/haar verantwoordelijkheid op zich neemt? in alles meebetaald en zich goed inzet. Door één ouder geen gezag te geven is die altijd ondergeschikt en mag niet de verantwoordelijkheid dragen die wel bij het ouderschap behoort te zijn. Gezag betekend ook meer dan alleen mee beslissen, het betekend ook dat de andere ouder niet zomaar op afstand gezet kan worden.
Vaders worden op hun verantwoordelijkheid gewezen en als ze die dan willen delen mag dat , maar dan wel zonder gezag! Dit is opmerkelijk oneerlijk te noemen.
Argumenten
Je valkuil is dat je meent dat de 'hoeveelheid' argumenten die je aandraagt bepalend zal zijn bij de rechter, of bij omstanders, voor het krijgen van je gelijk: vader krijgt gezag.
Ik denk dat je je vergist. Het gaat er vooral om dat je haar vader bent, dat je altijd bij haar bent betrokken en dat je ook de helft van de tijd voor haar zorgt. Dan zou gezag minimaal vanzelfsprekend moeten zijn.
Ook lijkt mij belangrijk dat bij eventuele ziekte of overlijden van de moeder dat jij de taak, de zorg voor je dochter, automatisch kunt overnemen. Ook een belangrijk argument.
Ik heb nog nooit bij de apotheek mijn trouwboekje hoeven laten zien of iets dergelijks.
Onlangs was er een bericht bij het nummertjesbord dat je je moet legitimeren en bij de apotheek aangeven wie er voor een ander pillen mag halen.
Wat gealarmeerd vroeg ik dat na bij de balie, maar ze weten daar dat ik altijd de pillen van mijn dochter haal en dan maken ze zich er niet druk om.
Misschien als jij het normaal nooit doet dat daar vragen bij zijn. Is er geen document waaruit blijkt dat jij haar vader bent? Dat zou ik dan meenemen.
Bijvoorbeeld de formele erkenning kan genoeg zijn als je dat op schrift hebt of vastgelegd bij de basisadministratie.
Hoe meer jij de nadruk legt op jezelf, zo klinkt het verhaal namelijk, jij voelt je niet erkend als vader van dit kind, terecht gevoel, maar in dit proces gaat dat je niet helpen. Je bent dan de zoveelste ouder die met eigen motieven om een kind strijdt. Dat schrijnt.
Kortom hoe meer geschilpunten jij voorlegt, des te minder zal een rechter geneigd zijn om gezag toe te kennen. Want dan is er nog meer aan conflict mogelijk. Dan kun je op je poot gaan staan bij moeder over elke keuze die ze maakt. School, hulpverlening, verhuizing, de mogelijkheden zijn eindeloos.
Belangrijk is dat je aantoont dat het vanzelf spreekt en dat je er geen misbruik van gaat maken door het in te zetten om ruzie te zoeken met moeder vanwege je eigen behoefte aan erkenning.
Verzekeringspas idem
Je kunt volstaan met het nummer, heb je dat eenmaal genoteerd dan heb je de pas niet meer nodig. Je kunt ook een fotootje maken van de pas en die opslaan. Samen met het nummer heb je dat dan opgelost. Geen gezag voor noodzakelijk.
Huisarts en apotheek
1) Het lijkt me logisch en wenselijk dat een kind één huisarts heeft, net als een volwassene.
Hier een vriendschappelijk co-ouderschap waarbij we de zorg voor kind samen doen. We hebben mijn huisarts voor kind uitgekozen, omdat we die het beste vinden en omdat het logisch is omdat ik tijdens de zwangerschap ook naar deze huisarts ging met kind in de buik.
Als vader met kind naar de huisarts gaat, dan gaat hij naar deze huisarts, die van het kind.
Dat is geen enkel probleem, want wij wonen vlak bij elkaar.
Het lijkt mij raar en onwenselijk om met een kind naar twee huisartsen te gaan. Zover ik weet staat een kind bij één huisarts ingeschreven, net als volwassenen. "Wiens" huisarts dit is doet er niet toe, het is de huisarts van het kind.
Gezamenlijk gezag verandert hier niets aan.
2)
Als je voor het eerst naar een apotheek gaat, moet je de verzekeringskaart meenemen om ingeschreven te worden. Misschien in principe wel altijd, maar in de praktijk hoeft het vaak daarna niet. Kind wordt apart bij een apotheek ingeschreven. Dit heeft niets met gezamenlijk gezag te maken.
Meerdere apotheken
Je kunt ook bij meerdere apotheken ingeschreven staan.
Huisarts
Als het echt noodzakelijk is dat je dochter jou huisarts bezoekt, uiteraard gaat ze primair naar haar eigen huisarts, dan kun je dat betalen en terugvragen aan haar zorgverzekeraar.
Wel meerdere apotheken, niet meerdere huisartsen
Je kunt inderdaad bij meerdere apotheken staan ingeschreven, en de eerste keer dat je daar komt moet je zeker je verzekeringspasje meenemen.
Ingeschreven staan bij meerdere huisartsen kan zover ik weet niet.
eigen huisarts
Maar waarom zou je als vader niet met kind naar de huisarts van kind gaan?
Op vakantie of zo is natuurlijk een ander verhaal....
wegwerp vader
AnneJ,
Beetje paradoxaal want ik heb mondeling en schriftelijke toestemming gehad van moeder om het gezag aan te vragen.
Misschien heb je ewel gelijk dat ik teveel argumenten aandraag , maar daarvoor ben ik ouder en wil niet ineens in een ander daglicht hesetld worden. Want eingelijk zeg jij schik je maar vooral on je ondergeschikte rol.
Het werkt niet zo dat als moeder ''iets'' overkomt ons kind automatich aan mij wordt toegewezen. Ons kind zal eerst naar BJZ worden verwezen waarna ik als vader met hun in gespek zal moeten gaan om te bewijzen dat ik de ouderschap kan dragen. Hier kunnen maanden overheen gaan waardoor de geleden schad blijvend zal zijn.
Trouwboekje? het gaat om de verzekeringspas. De aphotheek gaf duidelijk te kennen dat ik daar niet nbekend ben en daardoor geen medicatie kan meekrijgen. Ik had de verzekeringspas bij me op zak, ik heb nog gevraagd om contact op te nemen met de besbetreffende dokter. Wat wil je nu suggereren dat het verhaal niet waar is?
Dus ik zou allertijden mijn erkennings papieren bij mij moeten dragen? er wordt nu verwezen naar wat ik kan doen, zonder dat er gekeken wordt , hoe er gehandelt kan worden als ik gezag mede draag.
Hoeveel meer moet een vader zich opstellen dan altijd klaar te staan? Wat is de bedoeling dat vader zich moet bewijzen, dus vader mag wel in het leven zijn zolang het maar ondergeschikt is? Natuurlijk kan er over alles gekibbelt worden maar dat is voor u blijkbaar een reden om te zeggen vader kan geen gezag dragen? Als moeder verhuist dan? Blijkbaar gaat het om mijn eigen erkenning van gezag? grappig dat een vrouw dat zegt die automatisch het gezag draagt. Een vader moet zich blijkbaar eerst bewijzen. Einegn motieven schrijf jij. De motieven zijn dat het mondeling en schriftelijk is toegezegd, een motief is dat ik er altijd ben 50-50 en me voor de volledige 100% inzet. Ik me moet wurmen in bochten om op alles op de hoogte gehouden te worden oa school. Als jij dit eigen motieven noemt vind ik het best.
Gezag om als gelijkwaardig ouder te handelen is zeker van belang. Je draagt oplossing aan die beperkt zijn en voor het moment zouden gelden, terwijl de werkelijkheid al heeft bewezen dat dit geen oplossing zijn. Tevens sla je daarbij over dat ik als vader ingezet wordt op dagen die niet mijn dagen zijn en ik daarbij tegen erschillende stagnaties aanloop omdat ik geen gezag draag.
Hoe wil je een kind opvoeden en daarbij alleen de lusten draag en niet de lasten?
Mijn kind haar welzijn staat voorop en daar moet ik over waken, ik ervaar dit niet als een recht maar als een plicht. Als je daarbij als ouder geen gelijkwaardige ouderschap en bevoeghdeid heb, maakt dit het extra moeilijk. Zoveel bereikt mij niet, geen rapporten, geen 8 minuten gesprekken, niet adeqauut kunnen handelen etc etc etc . Het ouderschap is meer dan er alleen maar zijn. Het is een plicht om je ouderschap te verzekeren waarbij je niet op aftand gezet kan worden.Daar moet elke ouder zelf voor waken, dat men dit ineens tegen je gebruiokt door te zeggen dat je het uit eigen belang zou doen is absurt. Als vaders zicht minder bemoeien is het ineens, hij neemt geen verantwoordlijkheid, a;s hij dit we doet is het ineens over de ruggen van de kinders. Lekker gemakkelijk redeneren vanuit het gezag wat de vrouw automatisch draagt. Dat het kind voorop gaat lijkt me heel logisch. Dit diet beschermt te worden door de ouders gezamelijk. Zo niet is er altijd één ondergeschikt, is dit dan het beeld wat je kinders mee wilt geven?
Tja
Tja vader, als je zo verontwaardigd te keer blijft gaan, zal het niet verbeteren.
AnneJ heeft echt heel zinnige dingen geschreven.
Bij goede communicatie hoort ook dat je naar iemand kunt luisteren. Dat laat jij hier niet zien.
wegwerp vader
Cora,
Ik kan wel naar de huisarts van mijn dochter gaan maar das ver weg. Ondertussen ligt de kleine ziek op de achterbank. Als ik naar mijn eigen dokter kan gaan is het veel effectiever. Die zit dicht bij school en mijn adres. Ook heb ik pas na lang aandringen de gegevens van mijn kind haar dokter kunnen krijgen. Het was niet nodig volgens de gezagsdrager, tot ik mijn kleine ziek uit school haalden en geen kant op kon, pas laat in de middag kreeg ik deze gegevens, in de tussen tijd kon ik niet handelen. Maar ook aangeboden hulp vanuit school bv begeleid schrijven gaat via de huisarts. Het heeft weken geduurd voor het belang ervan werd erkent dat het noodzakelijk is om ons kind zo te ondersteunen. Als ik gezag draag had ik het via mijn eigen huisarts kunnen regelen. Zo zijn er verschillende dingen gebeurd waarbij er enig stagnatie plaats vond, waardoor maakt niet uit, het gaat om het meteen kunnen inspelen op de aangedragen ondersteuning etc etc
Overlijden en twee kapiteins
"Ouderlijk gezag (1 ouder)
Heeft u als ouder alleen het gezag en overlijdt u? Dan bepaalt de rechter wie het gezag krijgt. Dit kan een eventuele andere ouder zijn of iemand anders. De andere ouder heeft de voorkeur. Deze ouder kan een verzoek indienen om het gezag te krijgen. De rechter mag alleen een ander dan deze ouder benoemen als dit beter is voor het kind."
In zo'n geval zou je per direct een zaak over het gezag kunnen starten.
Het is hierboven al eerder vermeld. Als er conflicten dreigen omdat er dan 2 kapiteins op het schip zijn dan zal de rechter het gezag niet toekennen.
Blijkbaar heeft de moeder een dubbele boodschap afgegeven. Wel gezag, toch maar niet. Maar voor de rechtbank blijkt, door haar toedoen ze haalt er van alles bij, en dan heb ik het nog niet eens over jou toedoen, maar haar toedoen kan een dealbreaker zijn.
Dan krijg je geen gezag. Heel oneerlijk, maar dat is om strijd om het kind te voorkomen. Want daar hebben kinderen echt nog veel meer last van.
Het is heel spijtig dat je geen gelijkwaardige rol als vader hebt. Maar je kunt in elk geval een belangrijke rol spelen in het leven van je dochter en daar zou ik me op focussen. Probeer je irritaties los te laten.
En doe een goede gooi in een hoger beroep maar laat het dan los.
Mogelijk als jij kalm en beredeneerd blijft, het spreekt vanzelf, ik zoek geen ruzie met moeder, we komen er wel uit. En niet hamert op je rechten als vader, in het belang van het kind, ook zo'n misvatting, dat je misschien wel een goede kans maakt.
Huisarts van kind
Vader, het is echt een verkeerd idee dat een ouder met het kind naar de huisarts van die ouder gaat.
Een ouder gaat met het kind naar de huisarts van het kind.
En in geval van nood, als je ver weg bent, kun je naar een huisartspost of misschien naar willekeurig welke huisarts (na overleg).
Een kind kan geen twee huisartsen hebben.
Ver weg
Als de ouders zo ver uit elkaar wonen dat dit soort dingen niet te regelen zijn, dan kan co-ouderschap ook onhandig zijn.
Hoe komt het dat jullie zo ver uit elkaar wonen?
Statism
"Misschien heb je wel gelijk dat ik teveel argumenten aandraag , maar daarvoor ben ik ouder en wil niet ineens in een ander daglicht hesetld worden. Want eingelijk zeg jij schik je maar vooral on je ondergeschikte rol"
Richt je op je doel, namelijk gezag krijgen. En draag daar alleen helpende argumenten aan bij, zoals hierboven al meerdere keren geschreven is.
De rechtbank is geen plek om je gelijk te krijgen of het beeld dat moeder over jou geeft, te herstellen. Stop met daar te vechten en om je heen te slaan.
Kies heel zorgvuldig de argumenten uit die voor de rechter van belang zijn.
- je bent de biologische vader
- je zorgt al met regelmaat voor je kind
- zie verder reactie #2#
Zo voorkom je dat men jou ziet als 'niet kunnen communiceren'.
Alle onzin laat je van je af glijden, des te meer kans maak je het hoger beroep te winnen.
Heb je wel een goede advocaat?
wegwerp vader
Hier gaan we; ik zou niet kunnen luisteren? waarnaar dan, dat ik meer me mond moet houden en schikken in de rol die ik nu heb?. Dit is een non argument. Hoe kan het zijn dat er eerst toestemming wordt verleend om het gezag aan te vragen, is dit dan geen teken dat de communicatie wel goed verliep? Als ouder zijnde draag je de verantwoordelijkheid om te handelen in belang van het kind. Communicatie komt van twee kanten. Het blijkt zo te zijn dat vaders geen eigen inbreng mogen hebben want dan is het dat er niet gecommuniceerd wordt en dit terwijl de toezeggingen al gedaan zijn. Als een vader ineens verandert van gedachten of communicatie wordt dit aangedragen als ''wat dan ook'' doet de gezagdrager dit dan ineens is het de vader die niet kan luisteren. De zaak heeft een hoger beroep waarin duidelijk staat dat er via een bepaalde instantie gewerkt moet worden aan de communicatie. Ik als geen gezag drager mag dit zelf niet opstarten en dus ben ik afhankelijk voor de inzet van de gezagdrager die het tot nu toe weigert. Ik ben bereid om mij volledig in te zetten, maar dit moet van twee kanten komen. De communicatie zou moeten gaan over hoe nu verder en niet over hoe moet vader zich bewijzen. De rechter heeft ook vermeld dat ik een zeer betrokken vader ben. De communicatie was nooit een probleem tot het ineens werd ingebracht. Er wordt ineens niet gekeken naar hoe deze liep, er wordt ingehaakt in de hoe het nu zou verlopen. Het ging 7 jaar heel goed, tot de rechtszaak voor de deur stond, ineens werd er van alles aangedragen om mij verder van het gezag af te houden.
wergwerp papa
Lente idd,
Ik heb mij idd teveel bezig gehouden met argumenten die niet van belang zouden zijn. Ik kan dit niet recht praten dan dat het zeer veel pijn doet als je ineens wordt afgeschilderd als van alles en nog wat. Mijn reactie daarop is idd, he wacht eens ff das niet waar, bal, bla, bla. Dit is idd geen goede benadering geweest. Ik heb ook geen ervaring in dit soort kwesties en dus dacht ik echt dat ik ook moest bewijzen dat veel niet waar is ,maar das de verkeerde insteek geweest. Ik heb nog veel te leren das duidelijk.
Realistisch Statism
Je hebt best een precaire positie. Je ziet dat een rechtzaak over het gezag de zaak er niet beter op maakt.
Nu kun je kiezen. Doorvechten en strijden. Dat kan er toe lijden dat moeder bepaalt dat je niet meer voor je kind mag zorgen en dat je de tijd met je kind kwijtraakt.
Dan kun je je met recht bij de Dwaze Vaders gaan melden.
Nu heb je, door omstandigheden, je kunt niet alles van tevoren weten, een conflict met moeder over het gezag. Had jij het eerder geweten dan had je het gezag eerder geregeld. Een zaak over het gezag die als jij niet inbind, moeder gaat winnen en zij wil het niet.
Mogelijk dat zij zich realiseert dat je met jou behoorlijk verschil van mening kunt hebben en daar heeft ze geen zin in.
Dat laten jullie beiden ook zien in de rechtzaak.
Het is belangrijk, ook in de rechtzaak, te laten zien dat je tot overeenstemming kunt komen met de moeder.
Krijg je gezag, prima, maar ook dan geldt dat je er wel samen uit moet zien te komen.
En of een communicatiecursusje van BJZ daarbij helpt waag ik te betwijfelen. Het is vooral de intentie om geen ruzie te maken, zonodig water bij de wijn te doen, en ook je verlies te kunnen nemen. Voor het goede doel, een prettige omgang met je dochter.
wegwerp papa
Cora,
Voor de geboorte gingen wij uit elkaar. We hebben toen besloten dat 50-50% het beste was voor ons kindje en hebben daarbij altijd elkaars beweginsvrijheid geacpteerd. We hadden nog niet het besef hoe het zou gaan als er ziekte dreigt etc etc , we zijn natuurlijk allebei lerende in ons ouderschap. We houden heel veel van ons kind en vormen over het algemeen een goed front samen. Van te voren leek alles duidelijk, maar zaken veranderen natuurlijk en daar hebben we niet op ingespeelt, is ook niet erg als we maar als ouders er samen uitkomen, dit heeft wel een deuk geslagen. Als ik dit van te voren had geweten zou ik nooit voor het gezag zijn gegaan. In de plaast dat we dichter tot elkaar zijn gekomen zijn we juist verder uit elkaar komen te staan.
Mater semper certa est
De moeder is altijd zeker. Dat is een gegeven. Natuurlijk kan dat nu onder druk komen staan met alle verschillende bevruchtingsmogelijkheden, maar tot nu toe geldt: degene uit wie het kind komt bij de geboorte, dat is de moeder. Je kunt daar heel moeilijk over doen, maar dat helpt je niet en het resultaat zou wel eens erger kunnen zijn dan je ergste nachtmerries, want dan is het kind in eerste instantie van niemand en moeten eerst volwassenen maar eens gaan bewijzen wie de ouder is.
Een ander probleem waar je ongewild mee te maken hebt is, dat vaders allerlei mogelijke figuren kunnen zijn: van liefhebbende echtgenoten tot verkrachters. Het kan ook nog zijn dat degene die de vader is volgens de wet (getrouwd met moeder) in feite helemaal niet de biologische vader is, maar die vader zal wel het gezag krijgen. Met andere woorden: de manier waarop de vader een relatie onderhoudt met de moeder is van belang voor de relatie tussen vader en kind. Als hij getrouwd is met moeder heeft hij het gezag over het kind; als hij niet getrouwd is of geen geregistreerd partnerschap, dan moet het gezag aangevraagd worden. Daarvoor is toestemming nodig van de moeder. je kunt daar een probleem mee hebben, maar bedenk dat het anders theoretisch mogelijk zou zijn dat een verkrachter het gezag over je kind krijgt.
Het beste is om dit soort dingen vóór de geboorte te regelen. Ik heb daarom al eens gepleit voor een geboorte-aangifte waarbij je een ouderschapsplan overlegt.
Tsjor
Laatste bericht
Statism, je laatste bericht vind ik een heel goede insteek hebben. Rustig en weloverwogen. Opvallend dat je taalgebruik dan ook veel beter is. Dit komt veel beter en opbouwender over zo.
Probeer deze houding te hebben bij overleg en eventuele rechtszaken.
Blijft de vraag staan waarom jullie bij een 50-50-regeling zo ver uit elkaar wonen dat huisartsbezoek een probleem is?
Uit elkaar halen
Ik denk dat je in je hele verhaal dingen een beetje uit elkaar moet halen. Bijvoorbeeld het verhaal over de huisarts: het gaat er dus niet om dat je geen gezag hebt, maar dat je kind een andere huisarts heeft. Nogmaals: dat zijn geen principiële problemen, maar praktische problemen.
Er is blijkbaar een moment geweest, waarop moeder toestemming gaf om gezag aan te vragen, maar gaandeweg tijdens de rechtszaak die toestemming in feite introk. Wat er in die tijd is gebeurd, dat is cruciaal voor jouw situatie. een belangrijk deel van je problemen heeft daarmee te maken. Is er toen iets misgegaan in de communicatie tussen jullie? Probeer je te realiseren dat veel van je problemen daarmee te maken hebben en niet met principiële punten over de waardering van de positie van vaders.
Dan zitten er punten in je verhaal die te maken hebben met de manier waarop je ex jou inschakelt voor allerlei zorg. Blijkbaar doet ze dat met uitstraling van een bepaalde autoriteit, zo maak ik op uit je verhaal. Dat is naar. Dat heeft niet zozeer te maken met juridische problemen als wel met karakter, wijze van communiceren, persoonlijkheid. Ze lijkt uit te stralen dat ze je zeker wil laten weten dat zij bepaalt en jij niet. Het kan zijn dat het jouw gevoel is. Het kan zijn dat ze echt haar machtspositie (want die heeft ze, zeker) zo uitbuit. Het is naar, maar het is helaas het gevolg van een juridische uitspraak, die je hooguit nog kunt aanvechten in hoger beroep. Als je dit punt toch je zin door wil drijven of je ideologische gelijk wil halen, dan zul je de behoefte hebben om die positie van haar te ondermijnen of onderuit te halen. Dat maakt het niet gemakkelijker, niet voor jou, niet voor haar en niet voor je kind.
Zet al je ergernissen op een rij. Welke problemen hebben niets te maken met gezag, maar bijvoorbeeld met de juridische woonplaats van je kind, wat hoort bij het juridische probleem van de rechtszaak, wat hoort bij de persoonlijkheid van de moeder en wat hoort bij je eigen ideologische argumenten of je eigen gevoel. Elk domein vraagt een andere aanpak. Het voorkomt dat je alle ergernissen in volle omvang mee de rechtszaal in neemt.
Tsjor
Opkomen voor je kind
Overigens zou ik, met of zonder gezag, toch opkomen voor mijn kind. Zo beargumenteerd en redelijk en onderbouwt mogelijk.
Met of zonder gezag heb je bij instanties als BJZ of de Kinderbescherming een positie van niks als ouder.
Doe wat goed is voor de relatie met de moeder en voor je kind.
Met of zonder gezag. Je standpunt blijft dat je als vader recht hebt op gezag. Ook al krijg je dat niet. Maar je hoeft er geen conflicten over op te zoeken die je dan vervolgens verliest.
Kruisen
Berichten kruisen, maar ik ben het eens met Cora. Tsjor
wegwerp papa
AnneJ,
Klopt als een bus. Daarom heb ik ook meer dan 500 mails en apps ingeleverd waaruit blijkt dat we hee veel goede communicatie hebben. Dit telde alleen niet mee in de rechtszaak. het ging ook pas mis toen het gezag daadwerkelijk was aangevraagd. Het vervelende is dat er dingen werden aangedragen die niet op waarheid worden onderzocht.
Ik kan eerlijk zeggen dat ik daardoor strijdbaar mezelf ben gaan opstellen. Het is heel erg moeilijk om dingen te horen waarvan het makkelijk bewezen kan worden dat ze niet waar zijn. Het loopt namelijk wel als rode draad door de rapportages en worden dan vermeld als euvel in de communicatie. Mijn fout is dat hier op in ging, mede om de wetenschap dat het in de rapportages blijft staan en ik dus dit probeerde ongedaan te maken. Mijn kindje wordt ook ouder en het lijkt/leek mij een zeer kwalijke zaak als ze ooit geconfronteerd wordt met deze leugens. Ik denk dat er geen ouder is die dat wenst voor zijn/haar kind, maar ik had dit misschien op een later stadium moeten aankaarten. Ik zit nu idd in het dilemma wat jij aankaart. Doorgaan met het idee dat dit alles als strijdbaar zou worden ervaren of mezelf schikken gehoor geven aan moeder haar wens. Misschien ben ik wel autistisch want ik lees dingen letterlijk, zoals ik zou mijn dochter teveel hebben waardoor moeder geen band kan opbouwen. Het doet mij zeer dit te lezen maar ik ben bereid water bij de wijn doen om bv wat dagen extra aan moeder te geven. Ik heb het al voorgesteld maar krijg er geen reactie op.
Argument
Kalm en beredeneerd, inderdaad #2 en dan aangeven dat er heus wel eens sprake zal zijn van verschil van mening, dat heeft elk ouderpaar, maar jullie hebben de afgelopen 7 jaar laten zien dat je er samen goed uitkomt, en zo zal dat ook verder gaan.
Spijtig dat het aanvragen van formeel gezag zoveel commotie heeft veroorzaakt.
Dat jullie er samen zijn uitgekomen is het belangrijkste argument waarom het in de toekomst ook een goede kans maakt om goed door te gaan.
Verder zonder al teveel tekst of 'bewijs' want je ziet het, elk snippertje kan weer nieuwe conflicten opleveren.
Extra dagen aan moeder
Daar kun je beter over op houden. Daar gaat het blijkbaar niet over en dan blijf je ongenoegen bij haar er in wrijven. En aangeven dat jij blijkbaar conflictrijk bent.
Met of zonder gezag zorg je voor je dochter ondanks dat moeder zich nu in bochten wringt om gezag te voorkomen. Daar ga je niet op in.
wegwerp papa
Iedereen bedankt voor jullie eerlijke en soms confronterende reacties. Het heeft mij inzicht gegeven in wat ik verkeerd doe. Ik zal me weer richten op de opvoeding en deze inslag maar zo snel mogelijk achter me laten. Het gaat om ons kind. Ik zal me meer op de achtergrond gaan begeven en altijd blijven klaar staan voor ons kind, meer is er niet nodig. Ik zal me resetten en terug gaan naar de basis daar waar het altijd goed ging en natuurlijk doet het wat met mij als ouder, maar voor ons kind heb ik alles over. Ik ben zo stom geweest om mezelf te laten leiden door emoties. Stom, stom, stom.