Vermoeden van manipulatie t.o.mijn dochtertje van 7 jaar

je ex leest hier toch niet?

Dus heeft het alleen zin om hier tips aan jou te geven. Als je iets wilt betekenen voor je kind moet je ervoor zorgen dat je in haar buurt woont. Dat je daadwerkelijk een deel van de dagelijkse zorg voor haar doet.

Blijkbaar is je ex verschrikkelijk, dan is het nog veel slechter te begrijpen dat je je kind alleen achter hebt gelaten.

oke....

Je hebt haar misschien te veel vrijheid gegeven?
Deze opmerking zegt mij genoeg...
Er was blijkbaar al geen sprake van een gelijkwaardige basis.

Handsjo

Doe ons een plezier en stop met verwijten als: je begrijpt het niet. Niemand kent precies de particuliere situatie waarin degene die een berichtje opstelt zit. We doen het met wat je zelf schrijft. Als dat niet klopt, dan kan het zijn dat we essentiële informatie missen. Het is goed als je dat dan aanvult. Maar ga ons niet steeds 'aanvallen' met: je begrijpt het niet.

Tsjor

Wat ik lees

Je berichtjes van #35 en #37 geven wat meer inzicht in jouw gedachten over ouderschap, een kind krijgen, en de taak van vader.
Jouw voornemens en inzet gaan met name over het financiële deel. Daar zet je je voor in, daar werk je hard voor, daarom ben je ook verhuisd naar Tunesië. Kan het zijn dat Tunesië je moederland is? Je wens om dat goed te doen (geld verdienen voor je kind) is groot. Dat respecteer ik.
Toch een paar kanttekeningen.
Ja, de vaste lasten in Nederland zijn hoog. Met die hoge vasten lasten proberen we ervoor te zorgen dat iedereen een dak boven zijn/haar hoofd heeft, eten en drinken, kleding, scholing en gezondheidszorg. Je ex-vrouw krijgt bijvoorbeeld een Wajong-uitkering. Ze krijgt ook een woning van de woningbouwvereniging, waarvan de huur altijd lager is dan wanneer je zelf particulier een woning gaat bouwen en verhuren. De hoge vaste lasten worden dus gecompenseerd op andere vlakken, zodat iemand die niet kan werken (zoals je ex) toch een huis heeft en geld voor eten en drinken, jullie dochter toch naar school kan gaan en jullie toch naar de dokter. Zelfs de (ongewenste) inbreng van Veilig Thuis is gratis.
Het kan frustrerend zijn als je denkt of vindt dat al het geld naar jezelf moet gaan, dat je rijk moet worden. 'Normale' mensen worden neit rijk in Nederland. Of je moet 'rijk zijn' zien als: een dak boven je hoofd, eten en drinken, kleding, scholing en gezondheidszorg. Dan is iedereen rijk. Ook mensen die niet kunnen werken, zoals je ex-vrouw en je dochtertje.
Het is zeker aanlokkelijk om als vrije jongen voor jezelf te beginnen, je eigen bedrijf te starten en alles wat je verdient ook zelf te kunnen houden, rijk! Als dat lukt en als het jou gelukkig maakt, prima. Als je op die manier je dochter kunt ondersteunen (nu met een fietsje, straks met de kosten van haar opleiding wellicht) prima. Dat is ook belangrijk.
Wel nog even een aandachtspunt, je schrijft dat je alles op naam van je dochter gaat zetten als ze 18 is. Kijk daar op dat moment nog goed naar. Alles, dat kan betekenen dat ook eventuele schulden op haar naam komen staan. als het 'vermogen' is kan dat gevolgen hebben voor allerlei financiële regelingen, zoals studiefinanciering, bijstand, belastingen, zelfs voor de regelingen van haar moeder als ze nog bij haar moeder woont. En het kan zijn dat moeder veel invloed heeft op dochter, waardoor er beslissingen genomen worden over je bedrijf, waar jij niet blij mee bent.
Het is een mooie droom, zeker de moeite waard om ervoor te gaan, misschien word je wel de nieuwe 'Corendon' of een andere grootheid. Ondertussen kun je toch doen,w at voor jou erg belangrijk is|:financieel zorgen voor je dochter.

Tsjor

Wat ik lees deel 2.

In je berichtjes #35 en #37 geef je ook meer inzicht in hoe jij stond/staat in de relatie. Je vrouw heeft een wajong-uitkering. Dat betekent dat er ooit een arts en een arbeidsdeskundige zijn geweest die hebben gezegd: deze mevrouw is zodanig beperkt, dat ze nooit genoeg zal kunnen werken om minimumloon te verdienen. Ze heeft dus diagnoses.
Je noemt er 3: verstandelijke beperking, narcisme en egoisme. Ik weet niet of dat alledrie diagnoses zijn van haar arts etc., of dat het jouw eigen etiketjes zijn. Ik ga even uit van met name het eerste probleem: verstandelijke beperking.
Het vraagt zeker om aanpassingen als je een relatie hebt met iemand met een verstandelijke beperking. Heeft zij of hebben jullie tijdens je relatie ooit hulp gehad? Heb je nu te maken met Veilig Thuis, of is de William Schrikker stichting in beeld?
Ik begrijp vanuit die achtergrond ook jouw behoefte om vanaf een afstand je ex onder controle te houden en te sturen.
Er is wel een grote 'maar': je bent gescheiden. Gescheiden van je ex. Er is geen relatie meer tussen haar en jou. Je kunt dat gegeven omzeilen via je dochter, dus dat ja alsnog invloed op haar wil hebben omdat je dochter bij haar woont. Maar dat werkt niet zo. Ook niet in andere echtscheidingssituaties. Je bent de invloed op je ex kwijt na een scheiding. Je gaat dus niet meer over alledaagse zaken als: met wie heeft ze een nieuwe relatie, hoe gaat het badritueel, naar wie gaat ze op bezoek met je dochter. Als je ouders kontakt willen houden met je dochter zullen ze daar zelf stappen voor moeten ondernemen. Jij kunt je ex niet meer aansturen. Ik denk dat je je op dit punt hebt vergist.
Wellicht was het anders geweest als je niet gescheiden was. Dan had je toch naar Tunesië kunnen gaan (wel meer zakenmensen zijn heel erg lang afwezig van hun gezin) en had je wel grond om je te bemoeien met je vrouw, met haar leven en met haar opvoeding van je kind. Nu is ze je ex-vrouw. Dat is echt iets anders. De relatie is voorbij. Je hebt geen invloed meer op elkaar. zij heeft een nieuwe vriend en die vriend neemt nu jouw 'werk' over: hij moet zich aanpassen aan haar, hij moet nu de dagelijkse zorg vorm geven samen met haar.
Dat is pijnlijk, want je had iets anders ing edachte. Maar wat je in gedachte had klopt niet met hoe het nu is. Nogmaals: misschien was het beter geweest als je niet gescheiden was.
Wat kun je nu doen? Ik herhaal toch maar wat ik in het begin al heb gezegd: concentreer je op je dochter, niet op je ex-vrouw. Je kunt met hulp van Veilig Thuis wellicht uitzoeken hoe je dat het beste kunt doen. Mischien moet je dochter een eigen i-pad krijgen, waarmee ze filmpjes van jou kan zien, kan facetimen met jou. Bijvoorbeeld. Kinderen krijgen dergelijke technieken snel onder de knie. Maar dan moet het wel duidelijk zijn voor je ex, dat je dochter daar toegang toe heeft.
Als er signalen zijn dat je ex en haar nieuwe vriend niet goed voor je dochter zorgen, dan zullen andere instanties daarop in moeten springen. Dat zal niet gebeuren op jouw aangeven. Jij bent niet hun direkteur. Jij kunt hen niet opdragen wat zij moeten doen. Zij zullen hun eigen observaties willen doen en zelf hun eigen conclusies willen trekken en dan hun eigen beleid uitzetten.
Het enige wat je kunt doen is zorgen dat je bij VT in beeld blijft als een betrokken vader, waarmee instanties goed kunnen praten en overleggen, iemand die de eigen bevoegdheden van de isntanties accepteert (hoe moeilijk dat soms ook is), iemand die hulp accepteert (ook al denk je dat het de verkeerde weg is) etc.
Stel dat het ooit zover komt, dat de instanties denken dat de situatie voor je dochter bij je ex en haar nieuwe vriend onveilig is, dan zullen zij zelf beleid maken: wat gaan wij doen. Als jij in beeld bent bij hen als iemand waarmee goed te praten valt kun je betrokken worden bij het opzetten van dat beleid. Dat kan, maar of het ook gebeurt is een tweede.
Je dochter zou dan ergens anders ondergebracht moeten worden. Jeugdzorginstanties zijn altijd huiverig om een kind dan naar het buitenland te laten gaan, omdat zij in het buitenland geen bevoegdheden hebben en omdat het lastig is om 'even' op bezoek te gaan. Een andere optie zou zijn dat je dochter dan bij jouw ouders terecht zou komen. Maar je hebt zelf aangegeven dat je niet zo'n fijne jeugd hebt gehad, dus dat klinkt niet als een goede mogelijkheid. Dan komt je dochter in een pleeggezin. Ook op dat pleeggezin heb jij als vader geen invloed. Hoe zij eten, douchen, bezoekjes afleggen of op vakantie gaan, dat valt buiten jouw invloedssfeer.
Er is geen toverstokje waarmee de beperkingen van je ex opgeheven kunnen worden. Je hebt 11 jaar lang geprobeerd om alles in goede banen te leiden, maar ergens ben je aan het einde van je vermogens gekomen. Je hebt besloten om te gaan scheiden en Nederland te verlaten. Daar zullen goede redenen voor geweest zijn, maar dat alles heeft ook gevolgen, gevolgen die je blijkbaar niet allemaal hebt overzien (ex krijgt nieuwe vriend) en waarvan je je nu realiseert dat je er geen invloed meer op hebt.
Dit zijn de brokstukken. Pak op waar je mee verder wil, voor jou is dat met name het financiële deel en het kontakt met je dochter. Ik hoop dat je daarmee een nieuw leven kunt opbouwen en dat er voor je dochter goed gezorgd wordt, liefst door haar moeder (en nieuwe vriend), maar op basis van jouw verhaal lijkt het mij zeker goed dat ze daarin bijgestaan wordt door hulpverlening.

Tsjor

Egoist

Fijn dat je zo betrokken bent bij je dochter maar verder ben je toch nogal rancuneus en beledigend over de mensen die zich verder met jou kind bezig houden. Als ze niet jou advies opvolgen deugt het niet en dien je je beklag in.

Lijkt me handiger als je wat op aarde land en ophoudt met het beschuldigen van derden waar je a. geen controle over hebt b. niet zodanig zijn dat er door wie dan ook consequenties uit getrokken worden.

Behalve de constatering dat je nogal een ruziezoeker bent. Geworden?

Erven

Een zaak erven in een ver buitenland is helaas geen sinecure. Daar moet geld bij al is het alleen maar omdat bij overlijden er nogal eens een rechtzaak door en voor de erven volgt. En dan heeft je dochter mogelijk inmiddels een eigen gezin in Nederland en moet ze naar Tunesie voor de afwikkeling van de erfenis.

Sorry, maar het lijkt me prima als je daar je boterham verdient maar ik zou zo'n erfenis niet zonder meer accepteren. Uiteraard wel de inkomsten maar niet de bedrijfsvoering en de afwikkeling bij overlijden.

Wat een onrealistisch plan dit.

Handsjo

De William Schrikker Stichting is niet de gemakkelijkste gesprekspartner (ahum). Zij zijn wel de aangewezen instantie voor hulp aan ouders met een verstandelijke beperking, zeker nu er twee volwassenen zijn met een verstandelijke beperking die de zorg voor een kind hebben.
Toch een paar tips: let goed op waar je zelf de communicatie blokkeert: 'die op zijn buurt vanaf het begin al achter mijn ex stond omdat ik geen open broek ben tegen vreemden.' Het is altijd even afwegen, wat vertel je wel en wat vertel je niet. Maar met een gesloten boek is het moeilijk praten. Neemt neit weg dat je nog steeds goed moet nadenken: wat vertel ik wel enw at vertel ik niet. Dat vraagt inzicht aan twee kanten: wat wil je zelf kwijt (zo min mogelijk) en wat heeft de ander nodig aan informatie om een goed beeld te krijgen van de situatie. Als de ander jou 'niet begrijpt' (zoals je hier een paar keer hebt aangegeven) kan het zijn dat je niet de goede of niet voldoende informatie hebt gegeven. Wees dus ook altijd kritisch naar jezelf toe en niet alleen naar anderen.
Tweede tip: geen enkele organisatie zal zomaar jouw adviezen opvolgen. Wat je kunt doen is informatie geven: zo heb ik het altijd gedaan, dit werkte wel, dat werkte niet. En signalen afgeven (mij valt op... ik hoorde dat....ik maak me ongerust, want...) zonder dat je daaraan verbindt wat zij met die signalen moeten doen. Je zult toch moeten accepteren dat, nu jij bent gescheiden en verhuisd, de zorg voor je ex en je dochter grotendeels in handen ligt van een organisatie. Jij kunt adviezen op basis van ervaring, signalen en zorgen uiten, je kunt niet bepalen wat zij ermee doen, ook niet al heb je gelijk.
Derde tip: maak zelf achteraf verslag van de zoom-gesprekken, waarin je de belangrijkste afspraken op een rij zet en stuur dat verslag naar hen (en je ex) toe. Vraag om correcties, mochten er geen correcties komen, dan beschouw je hetgeen je opgeschreven hebt als afgesproken. Doe dat zakelijk en respectvol, alsof William Schrikker Stichting een zakenpartner van je is. Mocht je dat niet lukken vanwege je emotionele betrokkenheid, vraag dan of iemand die Nederlands spreekt mee mag kijken voor jouw ondersteuning. Als je een gesprek zou hebben zou je ook iemand mee mogen nemen. Die 'ondersteunende persoon' moet zich niet mengen in het gesprek, alleen maar meeluisteren en aantekeningen maken.
Veel succes met het opzetten van je bedrijfjes, goed dat je je ondernemingslust nu kunt uiten. Houd wel in gedachte dat liefde tussen ouder en kind niet gaat over geld, maar vooral over aandacht, er zijn, betrouwbaarheid etc.

Tsjor