Verhuizen maar geen toestemming ex
hoi allemaal!
Graag hoor ik ervaringen hier mee.. want ik zit een beetje in de knoop.
2 jaar terug ben ik gescheiden, samen hebben we een zoontje van 2,5. Ik heb mn ex het huis laten houden aangezien hij nergens heen kon en anders zijn zoontje niet meer kon zien. Ik ben om die reden met ons zoontje bij mijn moeder en haar man ingetrokken. Ik heb uiteindelijk nu een eigen kamer op zolder en hij 1 op de eerste verdieping. Sinds iets meer als een jaar heb ik een stabiele relatie. Hij woont 110 km verderop maar toch gaat dit erg goed en we zijn bijna de hele week samen.
De zorgregeling tussen mijn ex en mij is als volgt: vader heeft hem om het weekend van vrijdag tm zondag, maar dit is tijdelijk anders aangezien hij geen werk heeft, dit is nu donderdag tm zondag. En hij zou hem 1 middag doordeweeks hebben (dit is al maanden niet meer gebeurd).
Contact verloopt af en aan goed. Vooral wanneer hem iets niet zint ben ik de boosdoener want ik ging bij hem weg (absoluut niet zonder reden maar dat wil hij niet horen).
Nu ben ik op het punt dat ik graag wil samen wonen en ook merk dat het nodig is.
We wonen al 2 jaar bij mijn moeder en dit begint voor wrijving te zorgen (bemoeit zich, niet intentioneel, met opvoeding. En daarnaast zit ze in een Burn out en met een mega druk kind dat ook de nachtrust verstoord van haar wordt het er absoluut niet beter op). Ik ben druk geweest met reageren in de buurt maar met mn 4,5 jaar inschrijvingstijd kom ik nergens... en urgentie krijg ik niet.
We hebben samen een huis gezien vlakbij mijn vriend (uurtje van woonplaats vader af) en heb dit vorig jaar al eens voorgelegd bij de vader voor het geval ik echt niks kon vinden hier. Toen zei hij dat het niet leuk was maar dat het wel begrijpelijk was en akkoord. Nu puntje bij paaltje komt haakt de vader af en doet moeilijk. Op alle punten sta ik volgens mij sterk om te verhuizen maar ik weet niet hoe zo'n rechter denkt:
Zorgregeling komt totaal niet in het geding (vader komt het zelfs nu zelf niet na), ik ben bereid ons zoontje te brengen en halen naar vader (als hij bijvoorbeeld weer werkt en om 6ujr thuis is dat ons zoontje om 6uur bij hem is), zoontje is nu nog jong en heeft niet echte vriendjes waardoor dat nog geen impact heeft, thuis lopen gemoederen hoog op en ik wil niet dat ik straks op het punt kom te staan dat ik ruzie krijg met mijn moeder of dat haar burn out steeds slechter wordt, een eigen plek voor mij en mijn zoontje is gezonder dat geheel bij opa en oma die nu eigenlijk geen opa en oma kunnen zijn.
Sorry lang verhaal maar vind het zo lastig want hier is de gemiddelde inschrijftijd 15 jaar voor een woning en zolang red ik dat echt niet..
Ga met ex in gesprek en bespreek de zorgregeling. Met zo'n afstand kunnen jullie geen co ouders meer zijn en ga je naar een weekendregeling. Een groot verschil met nu. Want kind gaat straks naar school. En gaat in die plaats zijn leven opbouwen met vriendjes, sport, sociaal netwerk etc. De ouder in die plaats krijgt een totaal andere rol dan de ouder in de andere plaats waar kind om het weekend is. Daar bouwen ze eigenlijk niets op. En als ze op de middelbare school zitten zal het belang om nog daarheen te gaan minimaal worden ivm bijbaan, vrienden en sport wat allemaal in het weekend is. En kinderen hebben er geen belang bij om continu 2 uur in de auto te zitten.
Als kind nu een goede band heeft met zijn vader en oma in de buurt woont is het niet in zijn belang te verhuizen. Een rechter kijkt alleen naar belang van het kind.
Izza schreef op 04-05-2024 om 14:47:
Ga met ex in gesprek en bespreek de zorgregeling. Met zo'n afstand kunnen jullie geen co ouders meer zijn en ga je naar een weekendregeling. Een groot verschil met nu. Want kind gaat straks naar school. En gaat in die plaats zijn leven opbouwen met vriendjes, sport, sociaal netwerk etc. De ouder in die plaats krijgt een totaal andere rol dan de ouder in de andere plaats waar kind om het weekend is. Daar bouwen ze eigenlijk niets op. En als ze op de middelbare school zitten zal het belang om nog daarheen te gaan minimaal worden ivm bijbaan, vrienden en sport wat allemaal in het weekend is. En kinderen hebben er geen belang bij om continu 2 uur in de auto te zitten.
Als kind nu een goede band heeft met zijn vader en oma in de buurt woont is het niet in zijn belang te verhuizen. Een rechter kijkt alleen naar belang van het kind.
We hebben geen co ouderschap. Mijn zoontje is om het weekend bij vader en verder niet. Normaliter zou ik 1x in de week een middag daar zijn maar dit is al maanden niet gebeurd vanaf zijn kant. Dus eigenlijk zitten we al in de weekendregeling.verdere band met familie van zijn kant is er bijna niet. Hij heeft weinig tot geen contact met zijn zussen en opa en oma van zijn kant ziet hij soms even in het weekend dat hij bij de vader is (dus daarin veranderd echt niets)
Als hij geen toestemming geeft, zul je naar de rechter moeten. Daar heb je in dit geval een advocaat voor nodig, dus ga daar maar vast naar op zoek. Je kunt wel aan ons uitleggen waarom jij gelijk hebt, maar al zijn we het met jou eens, daar koop je niks voor.
Even voor de zekerheid: hij heeft ook ouderlijk gezag, toch? Jullie waren toch getrouwd?
Temet schreef op 04-05-2024 om 15:46:
Als hij geen toestemming geeft, zul je naar de rechter moeten. Daar heb je in dit geval een advocaat voor nodig, dus ga daar maar vast naar op zoek. Je kunt wel aan ons uitleggen waarom jij gelijk hebt, maar al zijn we het met jou eens, daar koop je niks voor.
Het was ook meer de vraag of iemand hier ervaring mee had.. niet of je het er mee eens bent. Advocaat heb ik al, die had ik namelijk al nodig bij de scheiding zelf... ik wil me gewoon graag zo goed als kan voorbereiden. Ik wil mijn ex absoluut geen hak zetten of iets ik merk gewoon dat het thuis niet meer gaat
Temet schreef op 04-05-2024 om 15:47:
Even voor de zekerheid: hij heeft ook ouderlijk gezag, toch? Jullie waren toch getrouwd?
Ja heeft ouderlijk gezag, op moment weekendregeling
De rechter zal de verhuizing zelf niet kunnen verbieden. Die toetst alleen de uitvoering van jullie convenant. Als jullie nu al een weekendregeling hebben zal er weinig veranderen toch. Hooguit kan je ex eisen dat jij kind komt halen en brengen (dus vrijdagmiddag wegbrengen en zondagmiddag ophalen).
Wel is samengesteld na nog maar een jaar relatie natuurlijk erg kort. En als jij schrijft bijna altijd bij hem te zijn is er bij jouw moeder toch niet zo'n groot probleem? Je bent daar dan toch weinig?
Izza schreef op 04-05-2024 om 16:25:
De rechter zal de verhuizing zelf niet kunnen verbieden. Die toetst alleen de uitvoering van jullie convenant. Als jullie nu al een weekendregeling hebben zal er weinig veranderen toch. Hooguit kan je ex eisen dat jij kind komt halen en brengen (dus vrijdagmiddag wegbrengen en zondagmiddag ophalen).
Wel is samengesteld na nog maar een jaar relatie natuurlijk erg kort. En als jij schrijft bijna altijd bij hem te zijn is er bij jouw moeder toch niet zo'n groot probleem? Je bent daar dan toch weinig?
Nee er veranderd in dat opzicht eigenlijk niks. Behalve inderdaad het halen en brengen maar ik heb al geopperd dat ik het op me wil nemen om dat te doen (dus als vader om 18uur thuis is van het werk zorg ik dat ons zoontje om 18uur bij hem is zodat ze geen tijd verlies hebben en zondag avond ophalen). Het is inderdaad iets kort misschien maar het gaat erg goed. Ik ben daar weinig maar doordeweeks vaak wel (maandag tm donderdag bij mijn moeder en haar man, weekenden ben ik bij mijn vriend. Maar doordeweeks merk ik dat het haar gewoon heel veel wordt en een eigen plek is na 2 jaar daar wonen wel erg wenselijk, iets wat in de buurt op korte termijn niet zal gaan gebeuren ivm een erg krappe huizenmarkt).
En als jullie gaan kijken naar een huis dichter bij je ex? Gevoelsmatig zou ik het ook niet fijn vinden als mijn peuter 100 km ver weg gaat wonen. Ook niet met het oog op de toekomst. Even kijken bij school- en sportactiviteiten is al lastig. En is het idd zo dat je in een uurtje die 100 km kan rijden in de spits op Vrijdagmiddag?
wil40 schreef op 04-05-2024 om 18:29:
En als jullie gaan kijken naar een huis dichter bij je ex? Gevoelsmatig zou ik het ook niet fijn vinden als mijn peuter 100 km ver weg gaat wonen. Ook niet met het oog op de toekomst. Even kijken bij school- en sportactiviteiten is al lastig. En is het idd zo dat je in een uurtje die 100 km kan rijden in de spits op Vrijdagmiddag?
Ik moet huren want kopen is ver buiten ons bereik helaas. In de omgeving reageer ik me suf maar ik sta overal op plek boven de 100 soms zelfs richting de 300. Dus als dat een optie was had ik dat echt wel gedaan maar de enigste kans die ik heb is bij loting woningen en die staan hier helaas in hele slechte buurten vaak. En dat uurtje is inderdaad ook rond de spits want dan is er een binnendoor weg. Heb het meerdere keren op meerdere tijdstippen gereden met en zonder zoontje
wat ik heb begrepen is dat er een nieuwe wet/regeling is betreft ouders en kinderen de rechter zal vaak het belang van het kind waarborgen en het contact met beide ouders. Volgens mij mag je niet verder dan 50 km van de andere ouder af wonen ivm het contact tussen kind en andere ouder.
Ik begrijp je volkomen hoor. Maar een rechter kijkt naar het belang van het kind. Niet naar dat van de ouder. Op dit moment heeft hij jou, zijn grootouders en vader in de buurt. En jij hebt je sociale netwerk waarschijnlijk ook op je huidige plek. Neem aan dat je in deze plaats al langere tijd woont? De nieuwe relatie is kortdurend en niet bestendig voor een rechtbank. Een slechte buurt in dezelfde stad is nog steeds in de buurt van vader.
Maar ik zou dit bespreken met de advocaat. Die kan een inschatting maken.
nee dat snap ik ook maar ik heb de keuze om verder weg te wonen ook niet gemaakt voor de relatie. Hij wil ook prima richting mij komen maar dat veranderd mijn positie op de woningmarkt helaas niet. Heb al geprobeerd zijn inkomen er bij maar dat maakt het er niet beter op. Ik merk gewoon dat de leefsituatie er niet prettiger op wordt en als dit langer zo door gaat dat mijn zoontje straks in een huis zit wat niet prettig is qua sfeer. Oma die probeert haar best te doen om gezellig te zijn maar vaak het rumoer al niet aan kan waardoor ze geïrriteerd raakt richting ons of zichzelf afzonderd is ook niet gezond. Dit was niet zo toen we er bij in kwamen wonen dat is puur sinds de burn out helaas. Ik ga mijn advocaat maandag ook inlichten maar hoopte hier wat mensen te vinden met soortgelijke ervaringen. Op internet al wel wat casussen gezien die erop leken waarbij een onderbouwing belangrijk was
Mijn zus heeft dit ook gehad, zij kon hier ook geen woning vinden en woonde al 3,5 jaar in studio van 35 m2 met kind van inmiddels 6 jaar en wilde verhuizen (80km van vader kind).
Vader heeft kind om het weekend en ging in bezwaar en heeft bij de rechter uiteindelijk gelijk gekregen.
De rechter oordeelde dat vader geen wezenlijk onderdeel van het leven van kind kon uitmaken vanaf die afstand. Een weekendregeling maakt een ouder niet minder een ouder wat dat betreft. Inmiddels zijn we 3 jaar verder, heeft mijn zus uiteindelijk een appartmentje gevonden en is ze het eigenlijk ook wel met het oordeel eens achteraf.
Er is geen wettelijke grens die ouders 'maximaal' uit elkaar mogen wonen. Als de ander geen bezwaar maakt, dan mag dat zeker. Het vergt wel wat inzet en het lijkt me met het ouder worden van het kind ook steeds lastiger worden. Het kind bouwt een leven op in de woonplaats waar het doordeweeks is, later ook met vrienden, bijbaan, uitgaan.
Met een grote afstand is het ook lastiger om bijvoorbeeld een doordeweekse avond bij vader te gaan eten. Of een keer te gaan kijken bij een sportwedstrijd, afzwemmen, naar een oudergesprek of informatieavond op school te gaan, etc.
Anderzijds snap ik ook dat je misschien geen alternatief hebt, als je moeder het niet meer trekt. Als een rechter dan moet kiezen tussen moeder met kind bij partner verder weg of moeder met kind op straat/in een opvang, dan vind ik persoonlijk verder weg wonen beter. Er was een tijdje terug op tv een programma over dakloosheid. Daarin was een man na zijn scheiding op straat beland en woonde nu in een opvang, in Den Haag. Daar was geen huis te krijgen, maar hij kon wel een huis krijgen in Groningen. Dat wilde hij niet want hij had daar niks en in Den Haag had hij werk, vrienden, zijn kinderen konden regelmatig langskomen in die opvang. Dat waren pubers met vrienden en baantjes die echt niet zomaar 'even' naar Groningen gingen. Tegen die man werd in het kader van de woningnood dus gewoon gezegd 'dan ga je toch aan de andere kant van het land wonen, als daar wel huizen zijn'.