update en enige verwarring
hoi allemaal, ik dacht even een update vanaf mijn kant.
Het is niet mijn keuze om te scheiden, heb er ook lang tegen gevochten, kon het niet accepteren. Dat is iets wat ik nog steeds lastig vind, vooral omdat hij na zolang samen zijn en jonge kinderen zo weinig tekst en uitleg heeft. Maar hoop dat het goedkomt heb ik niet meer. De tijd die we nog samen moeten uitzitten proberen we goed te doen, en we hopen straks dat we een goede band houden omdat we nog veel met elkaar te maken houden ivm de kinderen.
Ik heb er uren bij gekregen op m'n werk (ga naar 28/32 uur), dus dat is fijn.
Nog steeds geen zicht op een huurwoning, verwacht ook niet dat hier de komende tijd in wat veranderd.
We wonen verplicht samen, en als we het niet over onze situatie hebben dan is de sfeer goed en is het bijna zoals het altijd was. Afgelopen weekend was een lang weekend met z'n allen thuis. Hij nam meerdere keren het initiatief om erop uit te gaan met ons gezin dus we hebben zelfs leuke uitjes gedaan.
Enerzijds was het een fijn weekend, en hebben we het leuk gehad. Andere kant is dat ik het gevoel heb een dubbelleven te leiden, en komt dan ineens de realiteit weer keihard binnen.
Wat ik heel raar blijf vinden.. iemand die zegt te willen scheiden, wil vervolgens wel allerlei uitjes doen met het hele gezin. Vlucht het huis ook niet uit, vind het prima als we 's avonds samen op de bank zitten etc. Er wordt zelfs nog gepraat over een eventuele gezamenlijke zomervakantie. Als ik erna vraag krijg ik altijd het antwoord: 'dat doe ik voor de kinderen'.
Dat kan op aantal punten zo zijn, maar echt niet op alles. Kan dit zijn manier zijn van verwerken, of ziet hij mij nu als een goede vriendin ofzo?
Ik heb wel aangegeven nadat we beiden aangaven een fijn weekend gehad te hebben, gevraagd of hij dit echt allemaal wil opgeven, met alle gevolgen van dien. Het is toch bizar dat wij onder deze omstandigheden nog zo goed samen zijn?
Kan me niet voorstellen dat er veel gezinnen zijn, die gaan scheiden en die vervolgens nog zo met elkaar omgaan.
Dat is iets.. ik blijf het heel raar vinden. Kan me niet voorstellen dat ik dat zou kunnen als ik geopperd had te willen scheiden. Moet ik het echt maar naast me neerleggen, of moet ik toch nog vechten voor m'n gezin? Ik weet niet of het nog goedkomt.. er is al zoveel kapot.
Maar als we wel doorzetten met de scheiding gaat er nog meer kapot. Wat is dit ingewikkeld!
Voor mij heel dubbel.. ben blij dat ik nog zo goed kan met de vader van mijn kinderen. En ik hecht veel waarde aan de band met hem, nu en ook in de toekomst. Ik hoop echt dat we goed met elkaar overweg kunnen, daar gaan de kinderen zoveel baat bij hebben.
Maar dat het nu nog zo goed gaat, is ergens ook verwarrend ofzo. Begrijpen jullie wat ik bedoel? Of kijk ik er verkeerd na.. moet ik het anders gaan zien?
Hopelijk zit ik er helemaal naast maar ik krijg ook een beetje de indruk dat je nu wel erg zelfstandig wordt en dat hij daar wat moeite mee heeft omdat je nu je eigen leven dreigt te gaan leven en alles niet meer om hem en zijn behoeftes etc draait. Dus probeert hij je weer terug te krijgen waar je was, waarna hij verder kan gaan met zijn drama van “ik wil zo niet verder”.
Beetje zoals een puber zegt zich van zijn ouders los te willen maken maar toch flink de bibbers krijgt als ze gelijk zeggen: oké, ga maar lekker op kamers dan. Terwijl dat wel heel een hele goede stap is voor een verwende puber, eigen boontjes doppen. Is je man eigenlijk van huis uit verwend? Woonde hij al zelfstandig voordat jullie samen gingen wonen?
Niet kiezen is ook een keuze. Als hij niet 100% voor je kiest, dan kun je dat maar beter beschouwen als dat hij tegen je kiest. Hij komt in elk geval heel egocentrisch over, en niet als iemand die nog om je geeft. Zelfs flink manipulatief, hoe hij jouw vertelt dat er een andere vrouw is terwijl hij je in de wachtkamer heeft gezet omdat hij zo nodig tijd nodig heeft om tot een oordeel over jou te komen.
Stel dat het ooit weer "aan" zou gaan... dan zou het toch nooit meer hetzelfde zijn. Jij hebt zitten wachten op zijn oordeel over jou, terwijl hij bezig was met andere vrouwen. Zoiets schept een stuk ongelijkheid in jullie nieuwe relatie, dat je nooit meer kwijtraakt. Hij vindt jou het leukste zoals je was tijdens de scheidingsmelding (onafhankelijk en stoer); dat betekent dat je nooit meer terug kunt naar je onbezorgde "zelf" zoals je was tijdens je vorige relatie met hem. Dat zal een enorme knauw zijn voor jouw zelfvertrouwen, en een enorme druk leggen op jou als je een nieuwe relatie met hem aangaat.
Maar goed, het is niet jouw verantwoordelijkheid om zijn knopen door te hakken. Het is niet jouw verantwoordelijkheid om hem er van te overtuigen dat hij niet meer om je geeft. Het is niet jouw verantwoordelijkheid om het uit te maken. Het is niet jouw verantwoordelijkheid om zijn scheidingsmelding naar de kinderen of naar de buitenwereld toe officieel te maken.
Ga vooral door om jezelf mentaal, financieel en relationeel los te maken van hem.
Ga alvast eens praten met een advocaat. Vertel wat er speelt aan je vriendinnen en familie.
Volgens mij is er geen andere vrouw, althans hij zegt van niet, maar hij bedoelt dat TS nu heel anders is.
hoe gaat het met je Anne?
Heb je inmiddels ook al wat meer duidelijkheid vwb de hypotheek en of je deze evt kunt overnemen?
Hoi allemaal, er was even wat stilte vanuit mijn kant. Het leven raast ondertussen maar door, ik werk 32uur en de kinderen houden me ook bezig 
.
Ik kan de hypotheek overnemen, goed nieuws van de hypotheekadviseur. Moet dan wel 32uur blijven werken, nog 2 jaar en alle kinderen zitten op de basisschool dan wordt het wat makkelijker. Maar ik heb het er zeker voor over!
De afspraken tussen de mediator hebben we wat opgeschoven, hebben in juli nog een afspraak staan. En daarna september.
Ik wilde niet in mijn zomervakantie teveel met de scheiding bezig zijn, wil ergens proberen te genieten van mijn vakantie. We hebben in de laatste weken besloten om samen op vakantie te gaan, partner vond dit een lastige keuze want hij wilde niet dat ik hoop zou krijgen. Om vervolgens een week na het boeken van onze vakantie aan te geven dat hij twijfelt, dat er positieve gevoelens bij hem naar boven kwamen richting mij. De laatste tijd gaat het thuis 'goed', we doen geregeld dingen met het gezin (naar het bos, stuk fietsen, zwemmen, speeltuin) en vaak komt HIJ met het voorstel.
Sinds dat hij zijn twijfel heeft uitgesproken, en ik heb aangegeven ga het maar uitzoeken voor jezelf, merkte ik de laatste week dat hij niet meer kwam voor bijv een knuffel (iets wat hij in die weken daarvoor ineens zo'n behoefte aan had). Dus ik heb dit gevraagd, en het was weer wat minder geworden. Of weer wat meer in zijn hoofd gaan zitten.
Wat is dat toch met hem, waarom kan hij zijn gevoel niet gewoon toelaten, ik heb het idee dat hij direct weer gaat over zitten denken, en dat is 'negatiever'.
Als hij echt had willen scheiden, dan stap je niet elke avond in hetzelfde bed, dan doe je niet zoveel voorstellen om erop uit te gaan met het hele gezin, dan zorg je wel dat je geregeld een avond niet thuis bent, of in ieder geval weggaat als de kinderen in bed liggen. Waarom komt hij niet in beweging? Waarom pakt hij nu zijn twijfel niet aan?
Hij heeft weer positieve gevoelens, vraagt zich sterk af of hij wel 'alleen' verder wil zonder mij, hij voelt zich aangetrokken tot me, wil graag in m'n buurt zijn, mag graag van werk naar huis gaan en thuiskomen bij ons. Waarom komt hij niet in actie? Waarom probeert hij niet weer die verbinding wat te herstellen?
En allemaal leuk en aardig, ik wil niet met me laten spelen! Maar verdomme, het is wel mijn man, en ja ik hou van die klootzak! Struggled hij nou zo met zichzelf? kan ik hem helpen?
Je man zou in therapie moeten om uit te zoeken wie hij is en wat hij wil. Thuis rond lopen tobben en jou het leven moeilijk maken gaat hem niet tot inzichten brengen, een therapeut die doorprikt op de pijnlijke punten kan dat hopelijk wel.
Maar de kans bestaat dat je man er nog niet aan toe is om die inzichten te krijgen, want dingen leren kan pijnlijk zijn. Jammer, want ook zijn leven gaat door en hij is nu niet gelukkig zonder te weten waarom en zonder daar iets aan te kunnen doen.
A.nne schreef op 27-06-2023 om 10:16:
En allemaal leuk en aardig, ik wil niet met me laten spelen! Maar verdomme, het is wel mijn man, en ja ik hou van die klootzak! Struggled hij nou zo met zichzelf? kan ik hem helpen?
Nee je kan hem niet helpen. Het zit bij hem al zien ze dat zelf niet. TIJD geven wil je het nog een kans maken. Het besef moet vanuit hem komen, hij is in de war. Ga niet over je eigen grens maar kijk het nog eens bijv. 6mnd tot max 1 jaar aan.
A.nne schreef op 27-06-2023 om 10:16:
Als hij echt had willen scheiden, dan stap je niet elke avond in hetzelfde bed, dan doe je niet zoveel voorstellen om erop uit te gaan met het hele gezin, dan zorg je wel dat je geregeld een avond niet thuis bent, of in ieder geval weggaat als de kinderen in bed liggen. Waarom komt hij niet in beweging? Waarom pakt hij nu zijn twijfel niet aan?
Hij heeft weer positieve gevoelens, vraagt zich sterk af of hij wel 'alleen' verder wil zonder mij, hij voelt zich aangetrokken tot me, wil graag in m'n buurt zijn, mag graag van werk naar huis gaan en thuiskomen bij ons. Waarom komt hij niet in actie? Waarom probeert hij niet weer die verbinding wat te herstellen?
En allemaal leuk en aardig, ik wil niet met me laten spelen! Maar verdomme, het is wel mijn man, en ja ik hou van die klootzak! Struggled hij nou zo met zichzelf? kan ik hem helpen?
nee, jij kunt hem hierbij niet helpen, je hebt je best genoeg gedaan gezien je hem de tijd hebt gegeven wat zaken voor zichzelf uit te zoeken. Ik las dat hij nu weer wat meer afstand aan het nemen is, geen knuffel meer komt halen, hij heeft geen idee hoe pijnlijk dit aantrekken/afstoten/getwijfel voor jou als partner is.
Ik denk dat het enige wat jij nog kunt doen is met de vuisten op tafel slaan en hem voor het blok te zetten: of je gaat nu professionele hulp inschakelen om voor jezelf helder te krijgen wat je wilt en zo niet, dan gaat de scheiding per direct in gang worden gezet.
Jou en de kinderen nog zo langer laten bungelen gaat alleen maar steeds pijnlijker worden en jou nóg meer onzekerheid geven, toch?
Fijn iig dat je weet dat jij de hypotheek kunt dragen, nu mag hij even serieus aan de slag!
Ervaringsdeskundige hier, en ik snap dat het eigenlijk met kids bijna niet mogelijk is, maar ga niet samen op vakantie. Dat is echt een recept voor disaster. Ik heb er echt spijt van als haren op mijn hoofd dat we samen op vakantie zijn gegaan vorig jaar. Iedereen hier vond dat toen al geen goed idee, en daar hadden ze 10.000 procent gelijk in.
Ik ga het echt nogmaals benoemen ( en daar zullen best wat mensen over vallen, maar soit): het feit dat hij zo heen en weer schakelt, toenadering lijkt te zoeken nu jij het " een beetje opgeeft". Dat wisselen steeds. Ik vind het gigantisch red flags m.b.t. een ander. Echt. Het is zo herkenbaar.
Wat wil jij? Wil jij nog samen uitjes doen, op vakantie etc.?
Hij moet voor zichzelf uit gaan zoeken wat hij wil. Beter had hij dat al gedaan voordat hij zei dat hij wilde scheiden. Je bent geen speelbal.
Hij zal moeten kiezen ofwel voor jou, ofwel voor een scheiding en een eventuele ander, maar dan ook met alles wat daarbij hoort. Hij eet nu van twee walletjes alsof jij een soort speeltje bent dat hij erbij pakt als hij zin heeft en weer weglegt als hij geen zin meer heeft.
Elpisto schreef op 27-06-2023 om 14:17:
Ervaringsdeskundige hier, en ik snap dat het eigenlijk met kids bijna niet mogelijk is, maar ga niet samen op vakantie. Dat is echt een recept voor disaster. Ik heb er echt spijt van als haren op mijn hoofd dat we samen op vakantie zijn gegaan vorig jaar. Iedereen hier vond dat toen al geen goed idee, en daar hadden ze 10.000 procent gelijk in.
Ik ga het echt nogmaals benoemen ( en daar zullen best wat mensen over vallen, maar soit): het feit dat hij zo heen en weer schakelt, toenadering lijkt te zoeken nu jij het " een beetje opgeeft". Dat wisselen steeds. Ik vind het gigantisch red flags m.b.t. een ander. Echt. Het is zo herkenbaar.
Ook hier ervaring mee. Zeker wisselend geweest op vakantie van links naar rechts. Aan de andere kant daar ook gepraat. Een andere omgeving geeft soms andere reacties. Denk indirect toch een 1e stapje geweest om de "lijn" verbonden te houden. Was het makkelijk voor mij. Een dikke NEE
Mocht je opzien tegen een eerste vakantie zonder partner: estivant.nl
Heb ik gedaan toen ik net alleen was en de kinderen nog klein waren. Warm aanbevolen.
Fijn dat je de mogelijkheid hebt om de hypotheek over te nemen. Dat is fijn nieuws, ook voor de kinderen.
Wat betreft samen op vakantie, net als vorige keer: doe het niet. Ga lekker alleen met de kinderen, het lukt echt wel. Vraag anders een vriendin een paar dagen mee en geniet even van de tijd die jij dan voor je kinderen hebt zonder spanning.
Daarna (of daarvoor) kan vader met de kinderen. Dan heb jij even lekker het rijk alleen. Kun je meteen aan wennen dat het soms best lekker is.
Ik heb ook steeds meer het gevoel dat er een ander is. Misschien heeft zij ook een gezin en zit zij in hetzelfde schuitje waardoor het allemaal zo 'vreemd' gaat.
hier ook enorme herkenning toen mijn man een ander had, echt hetzelfde gedrag. Vraag t hem niet maar ga t uitzoeken!! Zelf gaat hij t niet toegeven.
A.nne schreef op 27-06-2023 om 10:16:
Als hij echt had willen scheiden, dan stap je niet elke avond in hetzelfde bed, dan doe je niet zoveel voorstellen om erop uit te gaan met het hele gezin, dan zorg je wel dat je geregeld een avond niet thuis bent, of in ieder geval weggaat als de kinderen in bed liggen.
Dat doen ze wel zo. En sommige kunnen dat heel lang volhouden. Je wordt bedonderd maar steekt je kop in het zand. En jij maar twijfelen over hoe je hem kunt helpen. Dit is echt geen man met zielepijn. Ga naar een advocaat en laat die een brief sturen. Dan vertelt hij het wel. Dat wil niet zeggen dat je per se moet scheiden, maar zo lang je niet weet waar je mee te maken hebt, kun je met elkaar niet vooruit. Je bent nu de speelbal van iemand die je niet kent en jouw man. Daar kun je niks mee, behalve ermee stoppen je daarvoor te laten gebruiken. Mijn man ging vreemd op zijn werk. Dat hoeft helemaal niet per se ‘s avonds.