update en enige verwarring
hoi allemaal, ik dacht even een update vanaf mijn kant.
Het is niet mijn keuze om te scheiden, heb er ook lang tegen gevochten, kon het niet accepteren. Dat is iets wat ik nog steeds lastig vind, vooral omdat hij na zolang samen zijn en jonge kinderen zo weinig tekst en uitleg heeft. Maar hoop dat het goedkomt heb ik niet meer. De tijd die we nog samen moeten uitzitten proberen we goed te doen, en we hopen straks dat we een goede band houden omdat we nog veel met elkaar te maken houden ivm de kinderen.
Ik heb er uren bij gekregen op m'n werk (ga naar 28/32 uur), dus dat is fijn.
Nog steeds geen zicht op een huurwoning, verwacht ook niet dat hier de komende tijd in wat veranderd.
We wonen verplicht samen, en als we het niet over onze situatie hebben dan is de sfeer goed en is het bijna zoals het altijd was. Afgelopen weekend was een lang weekend met z'n allen thuis. Hij nam meerdere keren het initiatief om erop uit te gaan met ons gezin dus we hebben zelfs leuke uitjes gedaan.
Enerzijds was het een fijn weekend, en hebben we het leuk gehad. Andere kant is dat ik het gevoel heb een dubbelleven te leiden, en komt dan ineens de realiteit weer keihard binnen.
Wat ik heel raar blijf vinden.. iemand die zegt te willen scheiden, wil vervolgens wel allerlei uitjes doen met het hele gezin. Vlucht het huis ook niet uit, vind het prima als we 's avonds samen op de bank zitten etc. Er wordt zelfs nog gepraat over een eventuele gezamenlijke zomervakantie. Als ik erna vraag krijg ik altijd het antwoord: 'dat doe ik voor de kinderen'.
Dat kan op aantal punten zo zijn, maar echt niet op alles. Kan dit zijn manier zijn van verwerken, of ziet hij mij nu als een goede vriendin ofzo?
Ik heb wel aangegeven nadat we beiden aangaven een fijn weekend gehad te hebben, gevraagd of hij dit echt allemaal wil opgeven, met alle gevolgen van dien. Het is toch bizar dat wij onder deze omstandigheden nog zo goed samen zijn?
Kan me niet voorstellen dat er veel gezinnen zijn, die gaan scheiden en die vervolgens nog zo met elkaar omgaan.
Dat is iets.. ik blijf het heel raar vinden. Kan me niet voorstellen dat ik dat zou kunnen als ik geopperd had te willen scheiden. Moet ik het echt maar naast me neerleggen, of moet ik toch nog vechten voor m'n gezin? Ik weet niet of het nog goedkomt.. er is al zoveel kapot.
Maar als we wel doorzetten met de scheiding gaat er nog meer kapot. Wat is dit ingewikkeld!
Voor mij heel dubbel.. ben blij dat ik nog zo goed kan met de vader van mijn kinderen. En ik hecht veel waarde aan de band met hem, nu en ook in de toekomst. Ik hoop echt dat we goed met elkaar overweg kunnen, daar gaan de kinderen zoveel baat bij hebben.
Maar dat het nu nog zo goed gaat, is ergens ook verwarrend ofzo. Begrijpen jullie wat ik bedoel? Of kijk ik er verkeerd na.. moet ik het anders gaan zien?
Je verwarring kan me voorstellen. Met name als hij al plannen gaat maken voor de zomervakantie.
Ex en ik hebben nog 2 maanden samen gewoond na de beslissing. Dat ging wisselend, maar voor de kinderen deden we nog echt wel leuke dingen samen. We konden juist in die tijd beter met elkaar praten dan voorheen omdat de druk eraf was leek t wel. Dat veranderde ook vrij snel weer maar dat was een relatief rustige periode
Ik denk dat je met name voor jezelf moet bedenken hoe je t wil doen qua samen dingen doen.
Is t nog een optie dat jullie tijdelijk iets huren waar je wisselend gaat wonen als de andere in t huis bij de kinderen is? Zo kan je je co-ouderschap al gaan vormgeven via (tijdelijk) birdnesten
Niet elke scheiding hoeft een met ruzie / haat-nijd/ vecht scheiding te zijn. Wees blij dat hij zich zo opstelt in het belang van de kinderen. Had je liever gehad dat het slaande ruzie was of dat hij niet meer naar de kinderen omkijkt? Vast niet.
Er zijn genoeg mensen die na/ tijdens een scheiding vriendschappelijk met elkaar omgaan. Waarom ook niet, je blijft tenslotte samen ouders. Jij kent het wellicht niet uit je omgeving maar ik zie dat best vaak dat uitjes, verjaardagen, vakanties nog samen gedaan worden. Dus ja, ik denk dat je er anders tegen aan moet kijken. Hij is duidelijk geweest dat hij geen liefdesrelatie meer met je wil. Hoe verdrietig ook...accepteer dat, hij wil je niet meer en dat kun je niet veranderen.
Je moet bedenken dat hij maandenlang heeft nagedacht over de relatie voor hij met de scheidingsmelding kwam. Hij heeft in die maanden besloten dat het definitief was, hij is door alle 7 stadia van rouw heen gegaan, hij heeft de relatie 'afgerond'. En toen heeft hij het aan jou verteld.
Jij moet nog door die 7 stadia van rouw. Het is verstandig om die gezamenlijke activiteiten even op een laag pitje te zetten tot je echt tot acceptatie gekomen bent (stadium 6). Het is inderdaad verwarrend, je probeert te begrijpen waarom de relatie niet meer te redden is, en dan gaat hij opeens heel attent en gezellig doen?!? Misschien word je over een paar weken nog wel heel boos op hem. Dat zou normaal zijn... Maar door die gezellige uitjes word je onbewust gemanipuleerd om hem soort-van te "vergeven"; om te laten zien aan hem, de kinderen en de buitenwereld dat het allemaal wel mee valt, dat die hele scheiding toch niet zo verschrikkelijk zwaar en onverwacht is.
En tja, waarom doet hij dit. De positieve interpretatie is dat hij dit doet omdat hij eraan toe is. Dat er sinds de scheidingsmelding een "last" van hem is afgevallen, waardoor hij opeens weer een stuk leuker is geworden.
De skeptische interpretatie is dat hij dit doet omdat het hem van zijn schuldgevoel verlost. Of dat schuldgevoel terecht is of niet, dat maakt niet eens uit, maar hij zit met een schuldgevoel. Door jou mee te slepen naar allerlei gezellige familie-uitjes maakt hij zichzelf (en zijn omgeving) wijs dat het goed met je gaat, dat je de scheiding goed verwerkt, dat het allemaal wel meevalt. Dat helpt hem om zich minder schuldig te voelen.
Maar goed, jullie zitten in verschillende stadia van verwerking, en jullie behoeften en belangen zitten niet op één lijn. Een beetje afstand is voor jou belangrijker dan voor hem. Probeer dat te creëren. Laat je niet meeslepen. Zorg dat je iemand hebt om mee te praten.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben blij dat het zo gaat en niet dat we steeds ruzie enzo hebben. Maar ik wou niet scheiden, we hadden het nog goed samen. En als we het dan zelfs nu nog 'best goed' hebben samen ondanks de omstandigheden.. dan kan ik me wel afvragen wil hij dit echt? Kunnen we niet nog gelukkig worden samen, met ons EIGEN gezin. Voor onszelf, en onze kinderen.
Dat is ergens extra lastig om dit nu te accepteren en/of verwerken. Moeten we dit onze kinderen echt aan doen?
Hij is waarschijnlijk opgelucht en dan is er ruimte voor extra. Voor hem is de stress er grotendeels af en de druk, dus dan kun je meer ontspannen.
Ik heb ook nog bijna een half jaar thuisgewoond. Doordat het in de openheid lag en duidelijk, waren dat de betere maanden van het hele huwelijk. Ik wilde de scheiding door het mislukken van de relatie beter doen dan de relatie was geweest. Dat is gelukkig gelukt.
Ik kijk er niet heel raar van op dat hij zo doet om eerlijk te zijn.
A.nne schreef op 22-05-2023 om 14:54:
Begrijp me niet verkeerd, ik ben blij dat het zo gaat en niet dat we steeds ruzie enzo hebben. Maar ik wou niet scheiden, we hadden het nog goed samen. En als we het dan zelfs nu nog 'best goed' hebben samen ondanks de omstandigheden.. dan kan ik me wel afvragen wil hij dit echt? Kunnen we niet nog gelukkig worden samen, met ons EIGEN gezin. Voor onszelf, en onze kinderen.
Dat is ergens extra lastig om dit nu te accepteren en/of verwerken. Moeten we dit onze kinderen echt aan doen?
Even zakelijk, niet onvriendelijk bedoelt; ja hij wil dit echt dat heeft hij namelijk duidelijk aangegeven.
Jij vond/ vind dat jullie het nog goed hadden samen; hij niet. Jij verwart het feit dat hij in het belang van de kinderen handelt met het samen goed hebben. En dat is best begrijpelijk, zie post van Syboor; jullie zitten in een andere fase van rouw / verwerken.
Voor jou was/ is een scheiding niet nodig; voor hem wel. Hoe moeilijk ook, accepteer het anders maak je, jezelf wanhopig met valse hoop hebben.
Ja ik heb dit ook meegemaakt en het is heel verwarrend: ex wilde niet verder, maar wilde wel gezamenlijke uitjes, kwam eten en zoende mij op mijn mond bij begroeting en weggaan. En dan kon het ook nog best heel gezellig zijn. Ik vond dat zoooo moeilijk, juist omdat ik degene was die er nog wel voor wilde gaan en ervoor wilde vechten. natuurlijk vond ik het leuk dat hij kwam eten, ik hield van die man! Ik vind het onverantwoordelijk en slordig van zo'n persoon: als jij het uit wil maken, pak dan ook de consequenties en blijf niet voor de gezelligheid hangen. Dat kan je de ander niet aan doen.
Ik heb daar op een gegeven moment wat van gezegd en toen deed hij het niet meer. blijft dat ik het stom vind dat ik die grens moest stellen terwijl ik verder wilde.
sterkte hoor
Unanieme reacties hier, dus weinig aan te vullen. Jammer dat je niet in je vorige topic deze update hebt gegeven, dat leest wat makkelijker voor mensen die de voorgeschiedenis niet kennen. Ook daarin zijn bovenstaande reacties al gegeven, een nieuw topic zal geen nieuwe (andere!) reacties geven helaas.
Wat ik belangrijker vind om te weten is, wat voor stappen heeft hij inmiddels al ondernomen om de scheiding in gang te zetten? Is jullie naaste familie inmiddels al op de hoogte of jullie vrienden? Ik vind dat stukken belangrijker (voor jou) dan het plannen van een komende zomervakantie en jij zo lang maar de schijn moet ophouden en geen steun kunt zoeken. Of is het nog steeds bij enkel roepen voor een scheiding gebleven en dus leven in een ‘schijnhuwelijk’?
'dat doe ik voor de kinderen'. Het moeilijke en pijnlijke hiervan is, dat hij jou daarbij uitsluit. Wellicht kun je dat ook als standaardzinnetje in je hoofd nemen: ik vind het vervelend om uitgesloten te worden. Tegelijkertijd kan je dat ook ruimte geven: als hij een leuk uitje voorstelt, bedenk dan dat het in principe 'voor de kinderen' is, dus hij en de kinderen. Dan kun jij iets anders bedenken, voor jezelf. Je kunt het ook vragen: verwacht je dat ik meega? Waarom? Je mag best duidelijk maken dat je niet zomaar met hem meeloopt, maar dat je het moeilijk vindt om zelf als persoon niet in beeld te zijn bij hem en dat je daarom je eigen weg kiest.
Tsjor
'Doordat het in de openheid lag en duidelijk, waren dat de betere maanden van het hele huwelijk. Ik wilde de scheiding door het mislukken van de relatie beter doen dan de relatie was geweest.'
Max88, het blijft toch wel een vreemd verhaal: als er een bepaalde druk af is wordt de relatie goed. Wat is die druk dan? Kan het zijn dat we veel te veel verwachtingen leggen op een relatie?
Tsjor
tsjor schreef op 22-05-2023 om 17:49:
'Doordat het in de openheid lag en duidelijk, waren dat de betere maanden van het hele huwelijk. Ik wilde de scheiding door het mislukken van de relatie beter doen dan de relatie was geweest.'
Max88, het blijft toch wel een vreemd verhaal: als er een bepaalde druk af is wordt de relatie goed. Wat is die druk dan? Kan het zijn dat we veel te veel verwachtingen leggen op een relatie?
Tsjor
Meer onder het motto: "ik" doe het dealen met de ander ( algemeen) al xx jaar, die paar maanden lukken ook nog wel. Dat is de opluchting, dat het eindig is. Het paard ruikt stal, vrijheid.
Dat goed moet je niet zien als gezellig koppeltje, maar hoe je met welke ander ook om zou gaan; ik met jou, jij met mij. Neutraal. Beleefd. En dan anders omdat je elkaar zo lang kent. Maar niet meer als stel in een huwelijk. Wel weigerend om een vechtscheiding te laten ontwikkelen en dus het laatste restje geduld erin en er "het beste"( zo zeg je dat, het is natuurlijk alleen het beste in díe omstandigheden) er van maken. Ik heb trouwens zelden ruzie gehad omdat ruzie met bepaalde karakters meer stuk maakt dan oplucht.
Max88 schreef op 22-05-2023 om 18:25:
[..]
Meer onder het motto: "ik" doe het dealen met de ander ( algemeen) al xx jaar, die paar maanden lukken ook nog wel. Dat is de opluchting, dat het eindig is. Het paard ruikt stal, vrijheid.
Dat goed moet je niet zien als gezellig koppeltje, maar hoe je met welke ander ook om zou gaan; ik met jou, jij met mij. Neutraal. Beleefd. En dan anders omdat je elkaar zo lang kent. Maar niet meer als stel in een huwelijk. Wel weigerend om een vechtscheiding te laten ontwikkelen en dus het laatste restje geduld erin en er "het beste"( zo zeg je dat, het is natuurlijk alleen het beste in díe omstandigheden) er van maken. Ik heb trouwens zelden ruzie gehad omdat ruzie met bepaalde karakters meer stuk maakt dan oplucht.
Ik begrijp dit heel goed, er zijn dan geen verwachtingen meer richting ‘elkaar’, enkel richting ‘kinderen’.
RoodVruchtje schreef op 22-05-2023 om 17:30:
Unanieme reacties hier, dus weinig aan te vullen. Jammer dat je niet in je vorige topic deze update hebt gegeven, dat leest wat makkelijker voor mensen die de voorgeschiedenis niet kennen. Ook daarin zijn bovenstaande reacties al gegeven, een nieuw topic zal geen nieuwe (andere!) reacties geven helaas.
Eens.
Ik krijg het gevoel dat hoe meer jij hier blijft schrijven (en hoe meer topics je afwisselend opent), hoe minder dat jou helpt. Dat het schrijven erover jou passief houdt en weerhoudt van het doorhakken van knopen. Je blijft in cirkeltjes ronddraaien en wat iemand hier ook zegt, dat gaat niet helpen.
RoodVruchtje schreef op 22-05-2023 om 19:09:
[..]
Ik begrijp dit heel goed, er zijn dan geen verwachtingen meer richting ‘elkaar’, enkel richting ‘kinderen’.
Klopt, je hoeft geen hoop meer te hebben, geen verwachtingen, acceptatie, de angel is er uit, je kunt de ander weer als meer mens zien ipv slechte/foute echtgenoot/echtgenote. Je hoeft niet meer te vechten om dat stukje goed te krijgen, die strijd is gestreden.
Wij zijn ook nog met het gezin op vakantie geweest. Dat zou ik bijna 10 jaar na dato nog steeds willen opbrengen voor de familie.
Dat kan vast niet overal uiteraard, maar puur uitleggen bedoeld waarom ík denk dat het een beetje uit te leggen valt, waarom hij zo doet. Dat maakt het uiteraard niet minder pijnlijk voor TS, enkel verklaarbaar.
Hebben jullie al eigen slaapkamers gecreëerd in jullie huis? Of liggen jullie nog steeds elke nacht naast elkaar in het 2-persoonsbed?