update en enige verwarring
hoi allemaal, ik dacht even een update vanaf mijn kant.
Het is niet mijn keuze om te scheiden, heb er ook lang tegen gevochten, kon het niet accepteren. Dat is iets wat ik nog steeds lastig vind, vooral omdat hij na zolang samen zijn en jonge kinderen zo weinig tekst en uitleg heeft. Maar hoop dat het goedkomt heb ik niet meer. De tijd die we nog samen moeten uitzitten proberen we goed te doen, en we hopen straks dat we een goede band houden omdat we nog veel met elkaar te maken houden ivm de kinderen.
Ik heb er uren bij gekregen op m'n werk (ga naar 28/32 uur), dus dat is fijn.
Nog steeds geen zicht op een huurwoning, verwacht ook niet dat hier de komende tijd in wat veranderd.
We wonen verplicht samen, en als we het niet over onze situatie hebben dan is de sfeer goed en is het bijna zoals het altijd was. Afgelopen weekend was een lang weekend met z'n allen thuis. Hij nam meerdere keren het initiatief om erop uit te gaan met ons gezin dus we hebben zelfs leuke uitjes gedaan.
Enerzijds was het een fijn weekend, en hebben we het leuk gehad. Andere kant is dat ik het gevoel heb een dubbelleven te leiden, en komt dan ineens de realiteit weer keihard binnen.
Wat ik heel raar blijf vinden.. iemand die zegt te willen scheiden, wil vervolgens wel allerlei uitjes doen met het hele gezin. Vlucht het huis ook niet uit, vind het prima als we 's avonds samen op de bank zitten etc. Er wordt zelfs nog gepraat over een eventuele gezamenlijke zomervakantie. Als ik erna vraag krijg ik altijd het antwoord: 'dat doe ik voor de kinderen'.
Dat kan op aantal punten zo zijn, maar echt niet op alles. Kan dit zijn manier zijn van verwerken, of ziet hij mij nu als een goede vriendin ofzo?
Ik heb wel aangegeven nadat we beiden aangaven een fijn weekend gehad te hebben, gevraagd of hij dit echt allemaal wil opgeven, met alle gevolgen van dien. Het is toch bizar dat wij onder deze omstandigheden nog zo goed samen zijn?
Kan me niet voorstellen dat er veel gezinnen zijn, die gaan scheiden en die vervolgens nog zo met elkaar omgaan.
Dat is iets.. ik blijf het heel raar vinden. Kan me niet voorstellen dat ik dat zou kunnen als ik geopperd had te willen scheiden. Moet ik het echt maar naast me neerleggen, of moet ik toch nog vechten voor m'n gezin? Ik weet niet of het nog goedkomt.. er is al zoveel kapot.
Maar als we wel doorzetten met de scheiding gaat er nog meer kapot. Wat is dit ingewikkeld!
Voor mij heel dubbel.. ben blij dat ik nog zo goed kan met de vader van mijn kinderen. En ik hecht veel waarde aan de band met hem, nu en ook in de toekomst. Ik hoop echt dat we goed met elkaar overweg kunnen, daar gaan de kinderen zoveel baat bij hebben.
Maar dat het nu nog zo goed gaat, is ergens ook verwarrend ofzo. Begrijpen jullie wat ik bedoel? Of kijk ik er verkeerd na.. moet ik het anders gaan zien?
Eerlijk gezegd komt dit nogal onrealistisch over.
S.ndra schreef op 31-05-2023 om 12:01:
Eerlijk gezegd komt dit nogal onrealistisch over.
Wat bedoel je daarmee?
Gr Angela
A.nne, heb je inmiddels al wat meer duidelijkheid mbt de hypotheek?
Nee, het is wachten op de berekening van de alimentatie. En vervolgens nog van de hypotheekadviseur. Duurt nog wel een paar weken.....
Komende week weer een gesprek met de mediator. Thuis gaat grotendeels het normale leven nog door. En dat is voor nu prima. Ik heb veel uitjes gepland met vriendinnen, collega's etc. Ook ga ik vaker sporten. Ben veel meer van huis dan normaal.
Ook heb ik er uren bij gekregen, dus ik werk meer.
We zijn oké met elkaar, en daar ben ik blij mee want dat had ook heel anders gekunt. Alles gaat in goed overleg.
Heb nog steeds geen antwoorden. Het blijft nog steeds; ik ben niet gelukkig meer, gevoel is weg.
De laatste dagen raakt hij me meer aan, even als hij voorbij loopt, of een tik voor me billen, hij heeft om een knuffel gevraagd want die miste hij.. en ik was de enige in z'n omgeving van wie hij een knuffel wou, ook heeft hij gevraagd naar m'n seksbehoefte want dat was bij hem een dingetje. Hij heeft aangeboden me te masseren omdat ik last had van zere spieren.
Vrijdag pakte hij me op en gooide me bijna in het zwembad, als plagerij.
Dit vind ik wel gek. Geeft mij het idee dat hij twijfelt... ik probeer er niet teveel op in tr gaan voorlopig.
A.nne schreef op 11-06-2023 om 14:43:
Komende week weer een gesprek met de mediator. Thuis gaat grotendeels het normale leven nog door. En dat is voor nu prima. Ik heb veel uitjes gepland met vriendinnen, collega's etc. Ook ga ik vaker sporten. Ben veel meer van huis dan normaal.
Ook heb ik er uren bij gekregen, dus ik werk meer.
We zijn oké met elkaar, en daar ben ik blij mee want dat had ook heel anders gekunt. Alles gaat in goed overleg.
Heb nog steeds geen antwoorden. Het blijft nog steeds; ik ben niet gelukkig meer, gevoel is weg.
De laatste dagen raakt hij me meer aan, even als hij voorbij loopt, of een tik voor me billen, hij heeft om een knuffel gevraagd want die miste hij.. en ik was de enige in z'n omgeving van wie hij een knuffel wou, ook heeft hij gevraagd naar m'n seksbehoefte want dat was bij hem een dingetje. Hij heeft aangeboden me te masseren omdat ik last had van zere spieren.
Vrijdag pakte hij me op en gooide me bijna in het zwembad, als plagerij.
Dit vind ik wel gek. Geeft mij het idee dat hij twijfelt... ik probeer er niet teveel op in tr gaan voorlopig.
Klinkt als een tamelijk primitieve behoefte aan lichamelijk contact en jij bent voorhanden en nog vertrouwd. Het klinkt niet alsof hij twijfelt. Ik snap dat je dat misschien hoopt, maar zo klinkt het niet. Houd de eer aan jezelf denk ik, om je eigen gevoel te beschermen.
Max88 schreef op 11-06-2023 om 15:06:
[..]
Klinkt als een tamelijk primitieve behoefte aan lichamelijk contact en jij bent voorhanden en nog vertrouwd. Het klinkt niet alsof hij twijfelt. Ik snap dat je dat misschien hoopt, maar zo klinkt het niet. Houd de eer aan jezelf denk ik, om je eigen gevoel te beschermen.
Als dat de verklaring is dan haalt hij zichzelf en TO wel erg naar beneden. Jouw sexuele verlangens gaan hem niet aan, als hij je partner wil zijn. Maak hem duidelijk dat het zijn avances ongepast in deze situatie. Dat het kiezen of delen is en dat hij dus zijn tengels thuis moet houden als het gevoel weg is. Daar is een beroepsgroep voor, voor seks zonder gevoel. Ik lees deze draad af en toe met met 1 oog en de kaak op de knieën mee. Drie kinderen in zes jaar tijd op de wereld zitten, en dan de stekker eruit trekken? Wat verwachtte zo'n man dan toen hij daaraan begon, dat het leven tralala zou blijven. Ik vind dat je je heel kranig opstelt in deze rotsituatie, je verdient beter dan dit.
Er is twijfel bij hem, hij zag dit ook niet aankomen.. en het verward hem.
Hij wil het gaan uitzoeken, en z'n gevoel gevolgen.
Hij heeft behoefte aan aanrakingen, knuffels, zoekt me meer op. Het is niet behoefte aan intimiteit en dat iedereen dat zou kunnen invullen.
Een jaar lang heb ik hem gezegd dat hij een fout maakt, dat er IETS niet klopte, 1000maal gevraagd of wij wel het probleem waren of dat hij gewoon met zichzelf struggelde (midlife, burnout noem maar op).
En middenin de mediator gesprekken, halve omgeving weet van de scheiding en nu ineens dit. En nu?
Dit gaat me natuurlijk niet in de koude kleren zitten.
A.nne schreef op 12-06-2023 om 10:08:
Er is twijfel bij hem, hij zag dit ook niet aankomen.. en het verward hem.
Hij wil het gaan uitzoeken, en z'n gevoel gevolgen.
Hij heeft behoefte aan aanrakingen, knuffels, zoekt me meer op. Het is niet behoefte aan intimiteit en dat iedereen dat zou kunnen invullen.
Een jaar lang heb ik hem gezegd dat hij een fout maakt, dat er IETS niet klopte, 1000maal gevraagd of wij wel het probleem waren of dat hij gewoon met zichzelf struggelde (midlife, burnout noem maar op).
En middenin de mediator gesprekken, halve omgeving weet van de scheiding en nu ineens dit. En nu?
Dit gaat me natuurlijk niet in de koude kleren zitten.
Ja helemaal eens met Kenfan: je moet grenzen stellen en zeggen: luister eens, zo kan je me niet behandelen: zeggen dat je wil scheiden aan de ene kant en aan de andere kant me aanhalen en aanraken. Ik heb dit zelf ook meegemaakt en je wordt er zo raar van, iemand die zegt niets meer te willen en je toch op de mond zoent en aanhaalt. Toen ik zei "ja je wilt dat het uit is maar je gedraagt je anders" zei hij "nou dan toch niet joh" en dat was natuurlijk heel pijnlijk voor me want ik wilde wel verder. Maar het schepte wel duidelijkheid. Want jij blijft het maar uitleggen als dat hij twijfelt maar dat hoeft helemaal niet zo te zijn. Hij kan zelfs nog wel gevoelens voor je hebben en denken dat het wel kan, zeggen dat je wilt scheiden en intussen beetje lievig doen.
Laat hem voelen dat hij consequenties aan zijn woorden moet verbinden. Dan voelt hij ook wat hij mist als hij je uit zijn leven schrapt
En ik moet zeggen dat ik het van hem bijzonder karakterzwak vind, dit gedrag. Je slingert iemand emotioneel de hele tijd heen en weer. Kan je toch niet maken?
Lexus schreef op 12-06-2023 om 11:18:
[..]
Ja helemaal eens met Kenfan: je moet grenzen stellen en zeggen: luister eens, zo kan je me niet behandelen: zeggen dat je wil scheiden aan de ene kant en aan de andere kant me aanhalen en aanraken. Ik heb dit zelf ook meegemaakt en je wordt er zo raar van, iemand die zegt niets meer te willen en je toch op de mond zoent en aanhaalt. Toen ik zei "ja je wilt dat het uit is maar je gedraagt je anders" zei hij "nou dan toch niet joh" en dat was natuurlijk heel pijnlijk voor me want ik wilde wel verder. Maar het schepte wel duidelijkheid. Want jij blijft het maar uitleggen als dat hij twijfelt maar dat hoeft helemaal niet zo te zijn. Hij kan zelfs nog wel gevoelens voor je hebben en denken dat het wel kan, zeggen dat je wilt scheiden en intussen beetje lievig doen.
Laat hem voelen dat hij consequenties aan zijn woorden moet verbinden. Dan voelt hij ook wat hij mist als hij je uit zijn leven schrapt
En ik moet zeggen dat ik het van hem bijzonder karakterzwak vind, dit gedrag. Je slingert iemand emotioneel de hele tijd heen en weer. Kan je toch niet maken?
Hij komt dus nu min of meer terug op zijn woorden, hij zegt te twijfelen. Hij is in de war omdat hij nu ineens wel bij me in de buurt wil zijn, dus hij weet niet meer of hij wel wil scheiden.
Wat zit ik in een slechte film zeg... wie bedenkt nou zoiets? Zolang heb ik gevochten, heb ik gezegd tegen hem dat dit raar is, dat er nooit wat aan de hand was tussen ons, dat het gek is dat hij het nauwelijks kon onderbouwen waarom hij wilde scheiden, zolang heb ik het gevoel gehad dat dit niet klopte, dat hij een fout maakt. En nu heb ik me er soort van bij neergelegd, werk ik mee aan de scheiding omdat hij wil scheiden en hij me in die positie zet. De scheiding is niet mijn keuze!
Ik neem meer tijd voor mezelf, laat hem wat links liggen.. en nu ineens dit.
Heeft hij je ook letterlijk gezegd dat het hem verward en wat exact hetgeen is dat hem verward?
Lust staat nl totaal los van liefde en als dat hetgeen is waaraan hij behoefte heeft, zou ik me daar in jouw geval niet voor lenen Anne. Vind het nogal egocentrisch gedrag ook, niet erg chique en heel pijnlijk verwarrend voor jou.
dit is geen spel maar voor hem blijkbaar wel. Mijn man ging 4 maanden lang vreemd en was toen ook ontzettend van het aanraken maar ook roepen dat hij wilde scheiden, was heel onduidelijk naar mij, pakte me konstant vast in bed terwijl hij sliep, maar was ook heel veel weg van huis... als ik hem er naar vroeg zei hij ook konstant ik heb tijd nodig... uiteindelijk biechtte hij alles op en eindigde alles met haar en wilde verder met mij. Naar mijn gevoel is er echt wel een ander..... maar ja dat moet je natuurlijk eerst zeker weten maar zo kun je toch niet verder... ik zou een grens stellen, alles of helemaal niets. Dat deed ik toen ook en toen biechtte hij dus alles op.
Max88 schreef op 11-06-2023 om 15:06:
[..]
Klinkt als een tamelijk primitieve behoefte aan lichamelijk contact en jij bent voorhanden en nog vertrouwd. Het klinkt niet alsof hij twijfelt. Ik snap dat je dat misschien hoopt, maar zo klinkt het niet. Houd de eer aan jezelf denk ik, om je eigen gevoel te beschermen.
Het kan maar hoeft niet. Het kan ook dat zijn besef er gaat komen. Dat die je mist. Wel eerder gezegd maak hem "wakker" dat die jou echt gaat kwijt raken. Die van mij wilde scheiden maar lag naakt tegen mij aan. Hij kan nogmaals echt in de war zijn. Er is nog niks veranderd in de situatie. Hoop voor jou is dat 50% van de scheidingen uiteindelijk niet door gaan mits je nog uiteraard nog wil.
Maar wat iedereen zegt geef je grens aan wat jij niet meer fijn vindt. Vind je seks met hem nog wel fijn moet je echt zelf weten maar blijf helder in je hoofd dat hij wil scheiden. Aan de andere kant seks verbindt elkaar.
Vreemd...Maar het gaat niet alleen om hem. Het gaat ook om jou. Wat wil jij nog?
Ik vind dat je best een ultimatum mag stellen; ofwel een doorstart van de relatie met volle 100% inzet en niet bij elke kleine frustratie roepen dat hij wil scheiden en vervolgens wel nog intimiteit willen. Het is het een of het ander.
Ik zou 'm op scherp zetten en de zaken omdraaien:
de wereld draait niet om de grillen van 1 persoon die niet weet, wel weet, niet weet, wel weet, misschien weet wat degene wil en de ander moet maar afwachten.
Als ie in de war is of twijfelt zou hij dat wat mij betreft in zn uppie, apart van mij, mogen uitzoeken en als hij het weet, dan kijk ik wel of ík nog verder wil.