Uit elkaar of toch niet?
Ooh dit is zo moeilijk,
Ik ben nu 7 jaar in een relatie,
Mijn oudste twee waren toen 5 en 6 jaar, de relatie is altijd alwel gespannen geweest en anders maar het was oke.
En dat terwijl ik mij voornam om het beste aan mijzelf en de kinderen te gunnen.
Het is een ingewikkelde man, met weinig empathie en kan totaal niet met de 2 oudste omgaan terwijl het echt kinderen zijn die makkelijk zijn en liefde willen voelen.
Net als ik alleen lijkt het gevoel wat we krijgen niet oprecht.
Geen binding na die 7 jaar.
Inmiddels hebben we samen een dochter zij is nu 4 jaar en de relatie rommeld maar door.
Ik heb besloten dat ik eigenlijk niet meer wil maar dan komt er weer een goed moment en denk ik bij mijzelf zeur ik nou alleen maar en kan ik niet gewoon nog even door enz.
Maar eigenlijk verlang ik naar rust.
Hij is onwijs goed voor zijn/onze dochter van 4. Maar niet voor mijn oudste 2.
En ik weet het gewoon allemaal niet meer.
Niesje9 schreef op 10-09-2024 om 14:43:
[..]
Dat hij wilt dat het overlegd wordt en niet te vaak gebeurd red, meer weekenden per maand.
Hier ben ik nu alwel vaak tegenin gegaan wat ik in het begin niet deed.
Wat erg voor je oudste 2 kinderen, niet welkom zijn in je eigen huis voor een extra weekend.
Waarom is een extra weekend soms nodig? Zijn de kinderen dan ook niet welkom bij hun eigen vader?
Niesje9 schreef op 10-09-2024 om 10:52:
[..]
Het is geen alcohollist maar een alcohol misbruiker, als we opstap gaan of een feestej verjaardag od dan kan hij niet stoppen waneer het moet... ik heb hem daar weleens naar gevraagd hij ziet het probleem ook maar niet genoeg om daar werk vN te maken, hij zegt op dat moment dan is mijn hoofd eens een keer leeg.
Het gebeurd niet elk weekend maar mochten we wel elk weekend iets hebben dan gaat hij ver over die grens heen, en dat is erg jammer en vervelend.
Sorry, maar als iemand geen maat kan houden (hoeft niet dagelijks te zijn), is dat zeker een vorm van alcoholisme. Precies dat "dan is mijn hoofd eens een keer leeg", is typisch voor ontkennende alcoholisten. En helaas heb ik daar ruim ervaring mee.
Niesje9 schreef op 10-09-2024 om 13:24:
[..]
Hun vader nieuwe vrouw daar heb ik erg goed contact mee. Ze zijn doordeweeks bij ons van zondag avond tot donderdag avond en in het weekend bij hun. Al voelen ze zich erg thuis bij mij als hij weg is.
Komt weleens voor dat ze extra weekend bij ons zijn (soms met tegenzin van partner)
Ben je niet bang dat ze je dat later gaan verwijten? Het lijkt me dat je oudste kinderen zich niet fijn en vertrouwd voelen als je partner erbij is, dat vind ik echt triest om te lezen.
Persephone schreef op 10-09-2024 om 15:29:
[..]
Wat erg voor je oudste 2 kinderen, niet welkom zijn in je eigen huis voor een extra weekend.
Waarom is een extra weekend soms nodig? Zijn de kinderen dan ook niet welkom bij hun eigen vader?
Ook vaders zijn wel eens ziek, op vakantie of op zakenreis. Hier wel tenminste.
Of misschien is het voor to ook wel eens fijn de kinderen een vrij weekend te hebben om tijd met elkaar door te brengen ipv alleen de doordeweekse dagen waarin iedereen van alles moet.
Schemerlampje schreef op 10-09-2024 om 17:10:
Of misschien is het voor to ook wel eens fijn de kinderen een vrij weekend te hebben om tijd met elkaar door te brengen ipv alleen de doordeweekse dagen waarin iedereen van alles moet.
Dat kan ik me goed voorstellen. Des te wranger dat stiefvader dat dan liever niet (al te vaak) heeft.
IMI-x2 schreef op 10-09-2024 om 16:58:
[..]
Ook vaders zijn wel eens ziek, op vakantie of op zakenreis. Hier wel tenminste.
Dat kan, maar ik neem aan dat dat niet aan de lopende band gebeurt. En als dat dan gewoon op een normale manier opgelost kan worden (dan blijven ze in het weekend bij hun moeder), is stiefvader degene die dat niet ziet zitten. Dat vind ik enorm sneu voor die kinderen.
linn19 schreef op 10-09-2024 om 15:27:
[..]
Is wat hij wil belangrijker dan wat jouw kinderen nodig hebben?
Nee. Niet meer op dat punt ben ik nu. Nu de rest van de weerboel in mijn hoofd nog
Persephone schreef op 10-09-2024 om 15:29:
[..]
Wat erg voor je oudste 2 kinderen, niet welkom zijn in je eigen huis voor een extra weekend.
Waarom is een extra weekend soms nodig? Zijn de kinderen dan ook niet welkom bij hun eigen vader?
Nee dan hebben ze iets en vragen dan mij om te komen
Persephone schreef op 10-09-2024 om 19:58:
[..]
Dat kan, maar ik neem aan dat dat niet aan de lopende band gebeurt. En als dat dan gewoon op een normale manier opgelost kan worden (dan blijven ze in het weekend bij hun moeder), is stiefvader degene die dat niet ziet zitten. Dat vind ik enorm sneu voor die kinderen.
Het is inderdaad ontzettend verdrietig voor de kinderen als ze dan niet vanzelfsprekend bij hun moeder terecht kunnen omdat stiefvader er geen zin in heeft.
Niesje, je hebt je prioriteiten niet op orde.
Prioriteit 1 ben jij. Dus xorg jn de eerste plaats goed voor jezelf, want zo geef je het goede voorbeeld aan je kinderen. Plus: als het niet goed gaat met jou, kun jij ook niet goed voor je kinderen zorgen.
Prioriteit 2 zijn je kinderen. Al je kinderen. Zij zijn afhankelijk van jou. Daarbij moeten ze nog veel van jou leren. Opvoeden is voorleven. Onder andere hoe je jezelf gelukkig maakt. Je wilt toch niet dat zij later ook in zo'n relatie terecht komen?
Prioriteit 3 is je man. Hij is volwassen en kan voor zichzelf zorgen. En zo te horen wil hij dat ook. Hij wil alvast geen relatietherapie, dus hij heeft lak aan of de relatie goed if slecht loopt. Met hem gaat alles prima? Alles ligt aan jou? Mooi, dan verlos je hem van zo'n slechte echtgenote door van hem te scheiden en dan mag hij alleen verder met zijn prima ikje. Veel plezier ermee.
Bevrijd jezelf, gun jezelf en je kinderen een blijer, beter leven!
Volledig eens met IMI. Je kinderen horen zich welkom te voelen in hun eigen huis!
Jij voelt je niet meer prettig bij hem. En je kinderen al veel langer niet.
Wat maakt dat jij er niet mee stopt? Durf je niet? Of kan je niet alleen zijn?
Niesje9 schreef op 10-09-2024 om 20:04:
[..]
Nee dan hebben ze iets en vragen dan mij om te komen
Hoe bedoel je, ze vragen aan jou om te komen? Bedoel je dat jij dan in hun huis op je eigen kinderen gaat "passen"?
Zou je niet een afspraak bij de huisarts maken en vragen om hulp. Iemand die jou helpt om duidelijk te maken waar je onvrede ligt. Die bij je doorvraagt.
Verder zou je op heel concreet gedragsniveau op kunnen schrijven, welk gedrag van hem je verdrietig of geïrriteerd (durf irritatie en boosheid te voelen) maakt. Welk gedrag je graag wil zien.
Het zou heel goed kunnen dat het beste wat je kunt doen is om achter deze relatie een punt te zetten. Maar ik krijg het gevoel dat je niet met hem communiceert over wat je dwars zit en je ook geen ook ruzie durft te maken. Dit zorgt er ook dat jij je niet verbonden voelt. En als je dit niet gaat doen, zal je dit ook gaan voelen in een relatie met een hele empathische man.
Nogmaals, wellicht is het beste om de relatie te stoppen. Maar ik zou je wel aanraden om te leren aangeven wat jouw behoeften zijn, heel concreet. En niet te denken dat een ander dit moet aanvoelen (of vanuit empathie dit kan raden). Geef aan wat je nodig hebt, durf 'op de streep' te staan en niet ver daarachter, om geen confrontatie aan te hoeven gaan. Misschien heeft je moeder dit je niet voorgedaan, maar jij kan dit wel leren en doen. Met hulp.