Stuk lopen op stiefouderschap
hi allemaal,
Ruim drie jaar geleden heb ik mijn huidige partner leren kennen. Ik zat toen nog in een relatie en heb die destijds verbroken, omdat ik verliefd raakte op huidige partner. Ben niet vreemd gegaan en heb mijn relatie verbroken met ex nog voordat ik wist of huidige partner wederzijdse gevoelens voor me had. Heb was voor mij de eyeopener dat de relatie met ex niet meer goed zat. Ex had binnen 8w een nieuwe relatie met zijn huidige partner. En de kinderen geven aan dat het bij beide nu zoveel fijner is + wij fijnere ouders zijn. Alle drie de kinderen hebben de nieuwe partners met open armen ontvangen en inmiddels hebben ex en ik beiden ruim 2jr een nieuwe relatie. Wonen beide niet samen.
Mijn huidige partner heeft 2 pubers, ik heb 3 kinderen (12, 10 en 9). En ik loop de laatste weken stuk op mijn stiefouders en diens moeder. Korte background is dat zij is vreemdgegaan, een relatie heeft met die man maar continu in conflict blijft raken met haar ex. Ze laat kinderen scheidings convenant lezen, neemt ze mee naar de advocaat om meer alimentatie te eisen, eist dat ex meegaat in zaken in hun oude thuisdorp ipv in de stad waar ze nu wonen.
Ons co ouderschap loopt niet gelijk, hierdoor is er overlap met alle 5 de kinderen maar ook ouder + bonusouder dagen en natuurlijk kinderloze dagen. Heel bewust voor gekozen om zo alle kinderen in hun behoefte te voorzien.
Zijn kinderen zijn de laatste tijd continu changerijnig, maken vervelende opmerkingen tegenover mij, kleineren hun vader en de jongste van 15 is 4w geleden weggelopen. Ik heb me nergens mee bemoeit, enkel geluisterd en benoemt hoe vervelend ik het vind dat ze tussen hun ouders gedoe inzitten. Maar merk dat ik het bijna zat ben om steeds afgesnauwd te worden. Vorige week heeft vriend de oudste hierover aangesproken en toen kon hij een enorm grote waffel krijgen. Ik wordt sinds die tijd genegeerd (ben ook momenteel in mijn huis, bij mijn kinderen).
Hoe kan ik hier het beste mee omgaan? Merk dat ik veel strenger ben hierin tegenover mijn kinderen. Ik tolereer geen disrespect, tegenover niemand. Vriend is een beetje handelingsbekwaam aan het raken uit angst zijn kinderen kwijt te raken (wat ik ook helemaal snap). Op dit moment gaat op alles in wat zijn ex vraagt, en gaat hierin over zijn eigen principes.
Ik wil dat de band tussen stiefkinderen en mij blijft bestaan. Mag ze oprecht graag en zie dat ze het lastig hebben. Weet ook degelijk dat het pubers zijn, maar dit gedrag zou ik nooit accepteren. Krijg inmiddels ook van mijn eigen kinderen terug dat zij minderen mogen dan de stiefkids.
Alle tips zijn welkom!
Sorry, ik snap het verhaal niet..
Het gaat over de (stief) oma van de kinderen dus? Of jouw stiefouders en zijn moeder?
*En ik loop de laatste weken stuk op mijn stiefouders en diens moeder.*
Bijtje82 schreef op 05-10-2022 om 20:57:
Sorry, ik snap het verhaal niet..
Het gaat over de (stief) oma van de kinderen dus? Of jouw stiefouders en zijn moeder?
*En ik loop de laatste weken stuk op mijn stiefouders en diens moeder.*
Stiefouders = stiefkinderen?
Thy schreef op 05-10-2022 om 21:05:
[..]
Stiefouders = stiefkinderen?
Ahja
Desalniettemin toch beetje warrig verhaal.
Ik zou voorlopig even wat meer afstand nemen van de kinderen. Dat krijg je nu toch niet verbeterd en het gaat onvermijdelijk ten koste van je relatie uiteindelijk.
Veel ouders raken min of meer handelingsonbekwaam als het om pubers gaat. (Dat is in feite ook de bedoeling, dat is opgroeien) Daar kun jij je nog niks bij voorstellen maar dat kan ook niet anders, als ouder van jongere kinderen sta je er nu eenmaal anders in.
sorry inderdaad stiefkinderen en hun bio moeder.
Er zit slechts 2.5,jr tussen zijn jongste en mijn oudste. Alleen loop ik hier niet tegenop, ook doordat ex en ik een goede ouder relatie hebben.
Heb voor mezelf besloten dat wanneer het in mijn huis gebeurt ik wel reageer. Kan het niet toestaan dat ik wordt afgesnauwd in mijn eigen huis, dat geeft mijn kinderen een vrijbrief. Ben ik bij hem, dan ga ik naar huis.
Mijn vriend (hun vader dus) is veel te zacht. Die laat zijn huid volschelden en heeft vervolgens een "goed" gesprek en dan is alles weer koek en ei. Hier zit er een consequentie aan een grote mond + een gesprek. En andersom wordt goed gedrag hier natuurlijk ook beloond en geprezen.
Ook moeten mijn kinderen helpen in huis, hebben ze vaste taken enzovoorts. Hij is gaan "pleasen" en nu zien zijn kinderen hem als een gelijke. Bio moeder voedt dit en betrekt de kinderen in volwassen zaken.
Ben het met je eens dat opvoeden loslaten is, maar dat hoeft niet zonder fatsoen!
Wervelwind schreef op 05-10-2022 om 21:32:
sorry inderdaad stiefkinderen en hun bio moeder.
Er zit slechts 2.5,jr tussen zijn jongste en mijn oudste. Alleen loop ik hier niet tegenop, ook doordat ex en ik een goede ouder relatie hebben.
Heb voor mezelf besloten dat wanneer het in mijn huis gebeurt ik wel reageer. Kan het niet toestaan dat ik wordt afgesnauwd in mijn eigen huis, dat geeft mijn kinderen een vrijbrief. Ben ik bij hem, dan ga ik naar huis.
Mijn vriend (hun vader dus) is veel te zacht. Die laat zijn huid volschelden en heeft vervolgens een "goed" gesprek en dan is alles weer koek en ei. Hier zit er een consequentie aan een grote mond + een gesprek. En andersom wordt goed gedrag hier natuurlijk ook beloond en geprezen.
Ook moeten mijn kinderen helpen in huis, hebben ze vaste taken enzovoorts. Hij is gaan "pleasen" en nu zien zijn kinderen hem als een gelijke. Bio moeder voedt dit en betrekt de kinderen in volwassen zaken.
Ben het met je eens dat opvoeden loslaten is, maar dat hoeft niet zonder fatsoen!
Nu ja, zelf weten hoor. Maar de kinderen van je nieuwe partner willen gaan opvoeden gaat niemands iets goeds opleveren. En zeker niet als je eigenlijk je nieuwe partner wilt gaan opvoeden.
Zijn kinderen hoeven toch niet bij jou in huis? Kun je ze niet een beetje ontlopen een paar maanden of jaren?
ik wil niemand opvoeden, heb ook nooit iets gezegd. Maar vind wel dat ik me niet hoef af te laten snauwen. Terwijl ik wel degene ben die ze ophaalt en brengt, mijn spullen uitleent, voor ze kookt, hij was doet als ik bij hen slaap. Hun brood smeer enzovoorts. Vind dat ik dan best mag zeggen goh vind het niet fijn dat je me op deze manier aanspreekt. Ze mogen zeker zeggen wanneer iets niet bevalt, maar hun vader voor teringlijer uitmaken vind ik te ver gaan.
We wonen achter elkaar, bijna tuin aan tuin. Lopen daardoor ook gemakkelijk bij elkaar binnen. En slapen eigenlijk altijd bij elkaar, tenzij we beiden de kinderen hebben. Maar dat is slechts 6 dagen per maand zo. Dus ontlopen gaat lastig en zou ik ook niet willen.
De kinderen horen bij mijn vriend, en samen zijn we een samengesteld gezin. Zij waren er eerder dan ik, en ik geef ze alle ruimte. Zie mijn partner echter spartelen en pleasen omdat hij bang is zijn kinderen kwijt te raken.
Ze hebben ook niets tegen mij, en andersom ook niet. Alleen hun manier van omgaan met anderen vind ik niet oke. Hoe ze hun vader behandelen is ook niet oke, maar alleen hij kan daaraan iets doen. Echter toen hij dat deed vertrok het kind in kwestie naar moeder en pas toen vader zijn excuses aanbood kwam het terug.
Het is gewoon een delicate situatie.
Zo verweven blijven in elkaars leven betekent erg voorzichtig laveren, anders loop je serieuze risico’s op relatie schade of breuken.
Natuurlijk spreek je ze aan als ze je afsnauwen. Lijkt me logisch.
Maar daarmee is het nog niet gedaan met het snauwen en dat kan heus nog wel jaren duren. Met je eigen pubers ga je echt nog meemaken dat ze NIET leuk zijn soms of zelfs vaak en als je pech hebt hele periodes gewoon nooit. Maar van je eigen kinderen kun je natuurlijk net wat meer hebben.
Van je eigen kinderen kun je je net ook wat minder distantiëren dus ik zou toch dat voordeel nu bij je stiefkinderen uit de stal halen. Maak er je voordeel van dat je er ‘niets mee kunt’ (en dus ook niet hoeft!)
Ik begrijp dat je 2 huizen hebt. Dat zou ik voorlopig zo laten. Afspraken en op dezelfde lijn zitten lijkt me het beste. Als vader zelf niets aanpakt is je positie gauw dat jij strenger bent.
Vader spreekt eigen zoon wel aan. De situatie tussen de eigen ouders kan goed meespelen. Dat jij daarom de eerste bent op wie ze kunnen afreageren.
Misschien helpt het door af en toe je ook wat preventief terug te trekken. Dat je even alleen vrij bent of met je eigen kinderen.
Overigens: heel gewoon dat je het ervaart als ondankbaar dat je zoveel voor ze doet en nu zo weinig lijkt terug te krijgen.
Dat is gelijk een mooie prikkel om ook minder voor ze te gaan doen. Zo werkt het spel nu eenmaal en zo worden ze groot.
Voor pubers hoef je geen brood te smeren en ze mogen langsaam leren zelf een was te doen, ook te koken, zelf vervoer te regelen etc.
En ontlopen, dat doe ik bij mijn eigen pubers ook. Iedereen blij, ik minder last van ze en zij minder last van mij. Zo leren ze ook meer en die ruimte hebben ze vaak ook gewoon nodig. En ook voor jou moet het leuk blijven, pubertijd is een uitermate egoïstische fase. (En daar kan de puber niets aan doen)
Hou je eigen kinderen wat apart van ze, dan kun je die nog een beetje leuk opvoeden voordat pubertijd ook bij hen losbarst. Ik snap dat je samen wilt slapen maar extra aandacht voor de kinderen van eigen ouders is nu echt veel waard en houdt jouw relatie ook op langere termijn gezond.
Ik denk toch dat vader aan zet is, die kan denk ik niet ineens heel streng gaan worden, maar praat eens met hem. Wat vindt hij ervan dat de kinderen hem uitschelden? Hij zal dat toch met hen moeten bespreken, aangeven dat de scheiding vervelend voor ze is, maar dat je elkaar niet hoeft uit te schelden.
Ik lat ook maar bemoei me totaal niet met het huishouden van mijn vriend. Voedt de kinderen daar ook niet op, en smeer ook geen broodjes, of doe hun was. Dat doet vriend allemaal zelf (wil hem best eens helpen met was ophangen of afhalen of een keertje vouwen) maar ik ben niet daar de surrogaat moeder in huis.
Hier komen onze kinderen trouwens niet in de huizen van de ander. Als ik naar vriend ga, dan blijven mijn kinderen thuis en andersom ook. Nu zijn onze kinderen iets ouder, dus dat kan.
Hoe oud zijn zijn kinderen dan? Ik begrijp dat de jongste 15 is en er zit er dus nog een boven. Kunnen zij niet gewoon in het huis van hun vader blijven wonen/slapen? Dan veranderd er voor hun niet zo veel en ik denk v.w.b. de leeftijden dat ze ook langzaamaan wat meer hun eigen gang willen kunnen gaan. Je kan ook afspreken dat je de komende tijd iets minder vaak bij elkaar slaapt en eens kijkt hoe dat gaat. Want zijn zijn kinderen ook wel een helemaal alleen met hun vader?
Ik zou in ieder geval heel duidelijk zijn tegen zijn kinderen in wat jij van hen verwacht en tolereert. Puber zijn is geen excuus voor een volkomen gebrek aan respect. Je mag dan wel niet hun moeder zijn, ze kunnen je wel als mens behandelen. En hun vader net zo goed.
Pubers kunnen prima zelf brood smeren. Ik zou daar echt acuut mee stoppen.
Hun was doen is tot daar aan toe, maar niet als ze je als voetveeg behandelen.
Als ze respectloos zijn maar wel iets willen zou ik daar echt een lik op stuk beleid op voeren. 'Wil je me wegbrengen naar...?' 'Nee, want je hebt je vader teringlijer genoemd, dat is respectloos, dat tolereer ik niet, dus je regelt zelf maar vervoer'.
Als ze jou negeren, hoef je ook niks voor ze terug te doen.
Dus co-ouderschap bewust niet synchroon, begrijp ik daaruit dat jouw kinderen en zijn kinderen elkaar veel zien?
Ik zou de boel eens even goed uit elkaar halen. Jouw kinderen in jouw huis, zijn kinderen in zijn huis. Ga echt LATten. Jullie zijn géén samengesteld gezin, want wonen in aparte huizen.
Laat hem zijn sores met zijn kinderen en zijn ex afhandelen en oplossen. Doe jij dat met jouw kinderen en jouw ex. Het klinkt alsof je veel te veel verweven bent met zijn gezin en dat gaat dus niet goed want jij hebt hele andere opvoedprincipes.
Als je je nieuwe lief zó leuk vindt, accepteer dan ook dat hij ánders is dan jij en ánders opvoedt.
Tenslotte nog: jouw kinderen geven aan dat ze het nu veel beter vinden. Klinkt leuk, maar kinderen zijn rete loyaal en meesters in het geven van sociaal wenselijke antwoorden. Oók als ze niets gevraagd wordt. Dus besteed vooral ook aandacht aan je eigen gezin. Het kan namelijk niet anders dan dat ze een knauw hebben gehad, al was het maar omdat vader al na 2 maanden een nieuwe vriendin had.
Eens met Courage; pas op de plaats, weer duidelijkheid scheppen over de samenstelling en ieder de focus op hun eigen kinderen.
Ik kan me voorstellen dat juist het heen en weer geloop tussen de 2 huizen, af en aan bij elkaar slapen onrustig is. Kinderen van je partner hebben t moeilijk en dat zal hij met ze op moeten oplossen. Ik vind wel dat je een grens mag stellen als je rot behandeld wordt; je bent tenslotte een volwassene maar ik zou ze ook wat met rust laten.
Over de loyaliteit die Courage noemt mbt jouw kinderen; ik weet niet of dat aan de hand is of dat het ter zake doet. Mijn pubers zijn oprecht gek op mijn nieuwe partner en vinden het fijn als ze er is, maar missen natuurlijk ook hun vader en hebben soms echt nog wel last van de scheiding. Het 1 sluit het ander niet uit denk ik
Vervelende situatie, maar ik sluit mij bij voorgaande adviezen aan. Afstand nemen en zo min mogelijk mee bemoeien.
Ik denk dat het in dit geval de voorkeur heeft om de kinderen van je vriend niet bij jou thuis te ontvangen zolang ze zich zo gedragen in plaats van ze aan te spreken op hun gedrag als ze zich misdragen bij jou thuis. Ze hebben het zo te horen al moeilijk genoeg, jouw commentaar gaat het er niet beter op maken.
Wil niet zeggen dat ik jouw frustratie niet begrijp en terecht vind hoor. Maar het is echt aan jouw vriend om dit op te lossen en aan jou om jouw kinderen hier niet teveel aan bloot te stellen.
Je opmerking over dat het leeftijdsverschil "maar" 2,5 jaar is en dat het verschil in gedrag mede komt doordat jullie een goede ouderrelatie hebben zou ik voorzichtig mee zijn.
Een kind van 12 is nog geen puber, tussen 12 en 15 zit een wereld van verschil. Ook pubers met geweldige ouders die fantastisch met elkaar omgaan kunnen heel vervelend gedrag gaan vertonen.