Scheiden met 3 jonge kindjes
we gaan scheiden met jonge kinderen. samen een koopwoning en sta sinds enkele maanden pas ingeschreven voor een huurwoning.
kopen of particulier huren ligt niet binnen mijn financiële macht.
en nu? dit lijkt een groot probleem.. nog niet gesproken over alle andere stappen die we moeten nemen. geen idee.
iemand tips? hoe zijn jullie aan een woning gekomen?
contact met papa is goed, en we wonen verplicht samen nu. dit is natuurlijk niet ideaal. birdnesting is ook nog een optie, maar de gemiddelde wachttijd voor een huurwoning bedraagt 5 a 8 jaar.
Bedankt voor jullie adviezen!
Week op week af hebben we het over gehad, en hij heeft gekeken of dit haalbaar was met zijn huidige fulltime baan en gaf aan dat dat niet gaat lukken.
Zijn voorstel 9 dagen bij mij, 5 bij hem.
Waarop ik antwoordde ik vind 9 dagen te lang (voor alle partijen; kinderen, papa en mama).
Voorstel van mij doordeweekse dagen 3 om 2, weekenden omstebeurten. Maar daar werd hij nog niet zo enthousiast van.
Als ik aangeef dat langer dan een week de kinderen bij mij, mij dat heel intens lijkt. Dan wordt ie een soort van boos en roept nou dan ga jij toch fulltime werken en ik parttime en neem ik ze 9 dagen. Ik wil het liefst zoveel mogelijk bij de kinderen zijn.
Heb het idee dat hij elke keer hard roept: ik wil zoveel mogelijk bij de kinderen zijn. Maar als puntje bij paaltje komt zegt ie dat het niet lukt met z'n werk. Of hij niet minder kan gaan werken omdat hij ook nog mij en de kinderen moet onderhouden etc etc.
Erg dubbel in mijn optiek.... ik zal voorlopig vasthouden aan week op week af, of een verdeling als 3 om 2 en weekenden om en om.
Qua woonruimte. Groot probleem.
Maken komende jaren geen kans op sociale huurwoning. Particuliere huur maken we meer kans, maar is alsnog een speld in de hooiberg. Want de woningnood in NL is extreem hoog.
Kopen lukt mij niet, ook niet als ik fulltime ga werken.
Kopen lukt mijn man misschien net... maar kan zomaar zijn ook net niet vanwege de alimentatie.
Naast onze huidige hypotheek weinig financiële ruimte, dus kunnen er nu NIKS naast huren.
2 mogelijkheden:
- zolang mogelijk samenwonen (als het niet meer lukt dan op en af bij onze ouders/vrienden in)
- nu al op en af en bij onze ouders/vrienden
Ik zou het voor m'n kinderen over hebben om te blijven samenwonen tot de jongste 4 is (nog ruim 2 jaar te gaan).
Voor mijn man is dit geen optie. Hij wil scheiden, hij wil weg.
Hij gaat z'n best doen om voorlopig te blijven samenwonen, dit zou het fijnst zijn voor de kinderen. Maar hij is erg bang dat dit niet gaat werken.. de tijd zal het leren.
Hij is zo zeker van z'n zaak. Hij wil scheiden. Hij ziet geen angst/onzekerheid/er tegen op zien als hij straks de kinderen alleen heeft, of als hij vaak alleen wakker wordt, alleen moet eten, alleen naar bed.
Het lijkt nog zo onwerkelijk, ik herken m'n eigen man niet meer. Ik heb inmiddels geen hoop meer hoor. Maar het is zo bizar dat je jaren een goede relatie dacht te hebben, op een bepaald punt in relatietherapie gaat en dit zo eindigd. En ik nu verplicht moet samenwonen met een vent die deze tijd liever uitzit dan nog wil werken aan onze relatie.
Ik begrijp er niks van, en daar probeer ik me bij neer te leggen. Wil ergens beginnen met het opbouwen van een nieuwe toekomst, maar dat is lastig als je nog samenwoont, samen een huis deelt.
Wat een complexe situatie, en dan te bedenken dat er vele stellen met ons zijn.
Pfffff
A.nne schreef op 10-05-2023 om 18:39:
Bedankt voor jullie adviezen!
Week op week af hebben we het over gehad, en hij heeft gekeken of dit haalbaar was met zijn huidige fulltime baan en gaf aan dat dat niet gaat lukken.
Zijn voorstel 9 dagen bij mij, 5 bij hem.
Waarop ik antwoordde ik vind 9 dagen te lang (voor alle partijen; kinderen, papa en mama).
Voorstel van mij doordeweekse dagen 3 om 2, weekenden omstebeurten. Maar daar werd hij nog niet zo enthousiast van.
Als ik aangeef dat langer dan een week de kinderen bij mij, mij dat heel intens lijkt. Dan wordt ie een soort van boos en roept nou dan ga jij toch fulltime werken en ik parttime en neem ik ze 9 dagen. Ik wil het liefst zoveel mogelijk bij de kinderen zijn.
Heb het idee dat hij elke keer hard roept: ik wil zoveel mogelijk bij de kinderen zijn. Maar als puntje bij paaltje komt zegt ie dat het niet lukt met z'n werk. Of hij niet minder kan gaan werken omdat hij ook nog mij en de kinderen moet onderhouden etc etc.
Erg dubbel in mijn optiek.... ik zal voorlopig vasthouden aan week op week af, of een verdeling als 3 om 2 en weekenden om en om.
Eerste stukje; dan zal hij een andere baan kunnen zoeken nietwaar. Hij wil scheiden, dan zal er voor jullie beiden veel veranderen. Hij zal het ook passend moeten maken en niet alleen jij.
Dat hij niet enthousiast reageerd op jou voorstel; tja ...jij bent ook niet enthousiast over de hele situatie...hij lijkt in de veronderstelling te zijn dat hij alles mag bepalen 
een relatie mag eenzijdig worden opgezegd maar daarna zul je afspraken moeten maken die voor beiden wenselijk zijn. Niet alleen voor hem. Wees er zakelijk in. Nu wil je uiteraard zoveel mogelijk bij je kinderen zijn. Maar hou er rekening mee dat als er straks een keer een regeling ligt waarbij ze meer bij jou zijn, je ex er waarschijnlijk niks meer aan wil wijzigen.
Tuurlijk kan hij iets minder gaan werken, of opvang regelen. Kinderalimentatie zal hij moeten betalen, jij kan jezelf onderhouden dus dat is geen argument van hem. Hij roept dat denk ik eerder omdat hij simpelweg geen zin heeft om te zorgen.
Prillewits schreef op 10-05-2023 om 17:59:
[..]
Het is ook echt zijn probleem hè, het zijn immers zijn kinderen. Hoe denkt hij dat andere alleenstaande ouders zich redden? Wachten die ook of toevallig iemand het op komt lossen? Gewoon inzetten op 50/50 en dan zoekt hij het maar uit. Je bent nu al boos over het idee dat hij zijn snor drukt, zet die boosheid ook om in actie. Laat je niet wijsmaken dat hij niet voor de kinderen “kan” zorgen, want als jij morgen je koffers pakt en verdwijnt kan hij ze toch ook niet op marktplaats zetten…
Idd, er is gewoon veel meer mogelijk als je de het probleem van de ander wat meer laat daar waar het hoort.
Mijn ex-partner werkte 55-60 uur plus nog alle "me-time"( vreselijk woord) en sporten en lol. En nu ik weg ben past het ineens in 4 normale werkdagen bij dezelfde werkgever, een wonder!!🙈
Anne, je kunt gewoon vasthouden aan 50-50 (in hele of halve weken), je hoeft er geen reden voor te geven. Je hoeft je ex niet te overtuigen. Dit is gewoon wat jij wilt. Het is totaal niet onredelijk, zelfs doodnormaal. Dat hij problemen ziet op zijn werk, dat is... zijn probleem!
Wat anderen hier ook al zeggen: na een scheiding blijken veel vaders ineens miraculeus tóch iets te kunnen regelen op hun werk. Laat dat probleem bij hem liggen, echt. 50-50 is haalbaar voor het overgrote deel van de mensen. Voor hem uiteindelijk vast en zeker ook.
Je hebt niks meer te maken met wat hij wil. Het gaat om wat jij wil en wat het beste is voor de kinderen. Je gaat gewoon niet akkoord met minder dan 50/50.
Als jij overlijdt (om het maar even cru te zeggen), moet hij ook fulltime voor de kinderen zorgen en is er op het werk wel van alles mogelijk. Vasthouden aan 50/50 en hoe hij de opvang regelt is aan hem. Mensen kunnen je misschien tips geven over de verdeling, zodat jullie allebei altijd een of twee dagen de kinderen niet hebben en je dus andere dingen kan plannen. Iets met om het weekend bij elke ouder en dan elke maandag en dinsdag bij vader, elke donderdag en vrijdag bij moeder en woensdag om en om. Zoiets is het geloof ik.
Het vervelende in jouw situatie is dat de 3 kinderen zo jong zijn. Als ze bij je zijn is het echt zwaar. Je kan vrijwel niets in je eentje met luiertijdperk en nog slapen smiddags. En dan ook eentje schoolgaand. Ik vond het pittig die tijd met 3 kids en wij waren wel met ons tweeën. Maar alleen al alles in ochtend klaar krijgen op tijd. Het zijn tropenjaren. Ik snap volledig dat je geen 9 dagen wil doen achter elkaar.
Jouw man is vastberaden. Maar hij wil het vooral zo gaan regelen dat hij er weinig last van heeft. Hij doet of het allemmal appeltje eitje is. Maar hé, heeft hij de zorg wel eens 4 volle dagen alleen gehad? Goed dat je wel nadenkt over poot stijfhouden. Dat had hij niet verwacht zeker? Ik lees uit de ervaringsverhalen dat je je zakelijk moet opstellen. Lijkt mij goede tip. En eens met dat het zijn probleem is. Jij gaat jouw leven zonder hem vormgeven. Je moet vrijwel zeker meer gaan werken.? Je huis uit. Dure huurwoning. Je kunt de dagen dat hij de kinderen opvangt zelf goed gebruiken.
Erg naar dat je dit moet meemaken.
Als één van jullie wegvalt zal de ander de volledige zorg, opvoeding en werk alleen moeten doen. Dat klinkt hard, maar het kan gebeuren. Dat geldt voor jullie allebei.
En ja, dat is heel zwaar, maar het komt helaas wel voor. En dan heb je ook nog lapzwansen die hun gezin in de steek laten. Dan heb je ook in je eentje alles op je schouders. Wat daaraan nog zwaarder is, is dat dat dan iemands keuze is, willens en wetens.
Ik zou juist niet voor 9/5 gaan, maar bijvoorbeeld elke halve week wisselen, afhankelijk van werkdagen. Dus stel jij hebt woensdag en vrijdag vrij, dan kun jij elke week van woensdag tot en met vrijdag doen en je man maandag en dinsdag. Als het goed is, heb je die dagen al opvang, omdat jij die dagen nu ook al werkt. Hij moet dan alleen zorgen dat hij ze brengt en haalt. De weekenden kunnen dan om en om.
Dit is misschien volledig overbodig, maar ik zeg het toch maar even. De hoogte van de kinderalimentatie hangt af van het inkomen van beide ouders. Hoe meer ex zorg levert, hoe minder hij waarschijnlijk verdient, dus hoe minder alimentatie hij betalen kan. Hou dat wel even in het oog, want je kan terecht claimen dat hij net zoveel zorg voor de kinderen moet leveren als jij, maar dan kan je niet tegelijkertijd een alimentatie claimen die gebaseerd is op zijn voltijds inkomen.
Overigens: voltijds werken kan ex mogelijk wel, maar dan in combinatie met 5 dagen opvang per week. Maar opvang kost natuurlijk geld en dat leidt er dan ook toe dat er minder ruimte voor alimentatie is.
Als ik terugkijk op mn scheiding gunde ik mijn ex alles behalve rust en voorspoed, vandaar dat mijn voorkeur naar co ouderschap ging. Dit was echter niet mogelijk door zijn werk, vervolgens samen overeen gekomen dat dit terug te zien zou zijn in de alimentatie. Achteraf heel fijn, dit biedt een hoop rust en niet teveel wisseling.
Ik ben het met bovenstaande eens, je kan niet en en vragen. Als je je boosheid en teleurstelling ( wat overigens meer dan begrijpelijk is ) achterwege laat, klinkt die 9 om 5 niet zo gek.
Temet schreef op 11-05-2023 om 08:38:
Dit is misschien volledig overbodig, maar ik zeg het toch maar even. De hoogte van de kinderalimentatie hangt af van het inkomen van beide ouders. Hoe meer ex zorg levert, hoe minder hij waarschijnlijk verdient, dus hoe minder alimentatie hij betalen kan. Hou dat wel even in het oog, want je kan terecht claimen dat hij net zoveel zorg voor de kinderen moet leveren als jij, maar dan kan je niet tegelijkertijd een alimentatie claimen die gebaseerd is op zijn voltijds inkomen.
Overigens: voltijds werken kan ex mogelijk wel, maar dan in combinatie met 5 dagen opvang per week. Maar opvang kost natuurlijk geld en dat leidt er dan ook toe dat er minder ruimte voor alimentatie is.
Och, ik werkte ook fulltime (40 u) na mijn scheiding: de ene week wat meer en de andere week wat minder uren. Verder naschoolse opvang en de kinderen gingen regelmatig met vriendjes mee naar huis, andere dagen nam ik vriendjes mee naar mijn huis. Met wat creativiteit kom je best ver. Je a.s. ex is nieuw in de wereld van gescheiden ouders en weet nu nog niet hoe hij het moet oplossen met zijn werk, maar dat komt heus wel.
Ik begrijp dat als hij minder gaat werken, ik minder alimentatie krijg. Ik vraag me wel af wat de financiële gevolgen zijn.. die alimentatie is puur en alleen bedoeld voor de kinderen? of voorziet het ook in mijn eigen levensonderhoud.
Kan ik 20 uur blijven werken, en krijg ik voldoende aan eventuele toeslagen en alimentatie? of moet ik 28 of 32uur gaan werken, kans is dan dat ik geen recht heb op de toeslagen. Meer werken betekent weer meer opvangkosten. Zou graag willen weten waar ik financieel 't beste mee uit kom, om zoveel mogelijk mijn huidige levensstandaard te behouden voor m'n kinderen en mezelf.
En ik wil best meer werken, maar als daardoor je recht op toeslagen vervalt is enerzijds best zonde? dan besteed ik die tijd liever aan m'n kinderen!
optie 1. hij fulltime blijft werken, en daardoor een verdeling krijgen van 60/40 of 65/35
optie 2. hij 32 uur werken, verdeling 50/50
A.nne schreef op 11-05-2023 om 13:15:
Ik begrijp dat als hij minder gaat werken, ik minder alimentatie krijg. Ik vraag me wel af wat de financiële gevolgen zijn.. die alimentatie is puur en alleen bedoeld voor de kinderen? of voorziet het ook in mijn eigen levensonderhoud.
Kan ik 20 uur blijven werken, en krijg ik voldoende aan eventuele toeslagen en alimentatie? of moet ik 28 of 32uur gaan werken, kans is dan dat ik geen recht heb op de toeslagen. Meer werken betekent weer meer opvangkosten. Zou graag willen weten waar ik financieel 't beste mee uit kom, om zoveel mogelijk mijn huidige levensstandaard te behouden voor m'n kinderen en mezelf.
En ik wil best meer werken, maar als daardoor je recht op toeslagen vervalt is enerzijds best zonde? dan besteed ik die tijd liever aan m'n kinderen!
optie 1. hij fulltime blijft werken, en daardoor een verdeling krijgen van 60/40 of 65/35
optie 2. hij 32 uur werken, verdeling 50/50
Als je daar meer inzicht in wilt hebben, zul je eerst de daadwerkelijke bedragen moeten gaan bekijken. Hoeveel verdienen jullie per persoon, hoeveel werken jullie. Als je vervolgens alleen gaat en de kinderen zijn bij je ingeschreven, hoeveel toeslagen ontvang je dan? Wat moet je hebben in de maand om rond te komen?
In het geval van 50/50 zul je alimentatie in de meeste gevallen kunnen vergeten, immers zijn kinderen dan 50/50 verdeeld. Tenzij er een gigantisch gat zit tussen wat hij verdient met 32 uur en wat jij verdient met 32 uur.
Ga dat uitzoeken. Ga berekenen voor jezelf wat je aan toeslagen en loon krijgt als je meer gaat werken dan je nu doet. Op de site van de belastingdienst is heel veel informatie te vinden. Voor toeslagen kun je een proefberekening maken.
Kennis is macht in deze. Zorg dat je weet waar je aan toe bent met elk scenario dat hij schets. Dan kun je op de juiste manier reageren op dat moment.
Bijvoorbeeld dat hij zegt: we draaien het om. Ik ga parttime werken en jij fulltime. Wat is het gevolg? Heb je werk dat je thuis kunt doen? Kun je spelen met werkuren? Wat is het financiële gevolg?
Mijn ervaring is dat het niet afhankelijk zijn van een ex-partner op financieel gebied heel veel rust geeft.