Paniek

Het maakt ook niet zoveel uit of hij een ander heeft, want daar gaat jouw vraag terecht niet over. Jouw vraag is hoe je dit volhoudt.
Ik heb hier geen ervaring mee, gelukkig. Andere forummers wel, dus die kunnen je hopelijk goede tips geven. Van mij dan wat praktische tips vanuit alles wat ik zoal op dit forum gelezen heb, en vanuit mijn ervaring in mijn vroegere werk in de rechtshulp

1) Fixeer je niet op het idee dat je als vrienden uit elkaar moet gaan. Scheiden is geen gezellig uitje. Ik heb hier op het forum een hoop bijdragen gezien van mensen die het als een soort heilige plicht zagen om als vrienden uit elkaar te gaan en vanuit dat idee ook allerlei nodeloze toegevingen deden, want ze wilden niet moeilijk doen. En dat brengt me bij tip 2:
2) Jij en jij alleen bent verantwoordelijk voor het verdedigen van jouw belang. Nou ja, jij niet alleen, je advocaat ook, maar jij toch in de eerste plaats. Want wat zien we ook wel eens op dit forum  - en dat hangt samen met 1: Man wil scheiden. Vrouw voelt zich overvallen en in de steek gelaten. Vindt dat ze als vrienden uit elkaar moeten en gaat ervan uit dat haar bijna-ex het beste met haar voor heeft. Maar bijna-ex houdt zijn eigen belang in het oog en dat loopt niet per se parallel met haar belang. Vrouw geeft toe want wil niet moeilijk doen/vindt dat ex eigenlijk voor haar moet zorgen, beseft dan later dat ze eigenlijk benadeeld is door haar eigen toegeeflijkheid, en wordt dan boos op ex want die heeft misbruik gemaakt. Maar dat is niet verstandig en naar mijn idee ook niet echt netjes. Ieder doet voorstellen in zijn of haar belang en dan ga je kijken waar je elkaar kan vinden en waar je het oneens blijft, en over die laatste punten onderhandel je verder of je laat uiteindelijk de rechter de knoop doorhakken. Maar ga niet eerst dingen weggeven en dan later klagen dat de ander die dingen in zijn zak gestoken heeft. 
3) Zijn haast is niet jouw haast. Soms zie je dat de man de scheiding aankondigt en snel vaart wil maken en van daaruit de vrouw onder druk zet om maar overal mee akkoord te gaan. Laat je niet opjagen, en denk aan tip 1. Haastige spoed is zelden goed, denk goed na over wat er wordt voorgesteld en schakel deskundig advies in. 
4) Zijn getreuzel hoef je ook weer niet te pikken. Er zijn er ook die willen scheiden, de echtelijke woning verlaten, lekker voor zichzelf beginnen en verder de boel de boel laten. Als dat op enig moment voor de ander niet meer acceptabel is, zal die ander toch in actie moeten komen. Op een moment dat haar schikt, uiteraard
5) Mediation is niet zaligmakend/advocaten zijn niet eng. Ik begin hier regelmatig te sputteren op dit forum als ik lees hoe mensen eindeloos blijven dooremmeren in mediation "want ik wil er geen rechtszaak van maken". Alsof (en dit hangt volgens mij samen met punt 1) het een soort moreel falen is als je de rechter dingen laat beslissen waar je onderling niet uitkomt. Daar zijn die mensen voor. Mediation is goed en nuttig, maar als bepaalde tegenstellingen onoverbrugbaar blijken dan komt er een moment om er een punt achter te zetten en alsnog een eigen advocaat in de arm te nemen om jouw zaak aan de rechter voor te leggen. Ja, dat kost geld, maar alles weggeven in een scheiding is ook een dure grap. 
6) Laat je door niemand aanpraten dat je een voorstel waar je zelf perfect tevreden over bent, niet moet accepteren omdat "er meer uit te halen valt". Je moet niet te snel ergens ja op zeggen (zie ook punt 2 en 5), maar als je weloverwogen minder accepteert dan het maximaal haalbare omdat je gewoon verder wilt met je leven, dan moet je je niet laten wijsmaken dat dat een domme zet zou zijn.
7) Als de afspraak is dat jij in de woning blijft, spreek dan niet af dat hij erbij mag blijven wonen "tot hij wat anders gevonden heeft". Daar zijn hier op dit forum gruwelijke voorbeelden van langs gekomen.  

Veel sterkte gewenst.

Wat een akelige situatie voor je. Het in duigen vallen van je toekomstbeeld vond ik zelf ook het zwaarste van scheiden. Ik ben nu ruim 10 jaar verder en ik zie de toekomst helemaal zitten, hopelijk met mijn huidige partner en anders maar alleen met mijn vriendinnen, ook goed. 

Ik heb het hier op het forum al vaker gezegd: zorg dat je zakelijk en volgens de regels scheidt. Het is aan de randjes van de regels altijd wat geven en nemen, maar zorg dat dat in balans is. Kijk waar ieder recht op heeft, maar ga niet teveel opeisen en niet teveel toegeven. Zo niet, krijgt een van beiden achteraf spijt over de regeling en dat verzuurt je nahuwelijk meer dan nodig is.

In mijn geval had ik het overgrote deel van ons vermogen (huis en flinke som spaargeld) opgebouwd en moest alles door de helft omdat we in gemeenschap van goederen waren getrouwd. Dat was heel zuur, zeker omdat de oorzaak van de scheiding bij hem lag. Ik had vrijwel alles verdiend en na de scheiding had ik weliswaar het huis overgenomen, maar ik had ook 2 hypotheken en letterlijk geen cent meer op de bank. Mijn financiële situatie is daarna snel weer beter geworden, ik had immers mijn baan nog. Mijn ex moest een huis vinden en ik gunde hem een fijne plek om de helft van de tijd met onze kinderen te wonen. Dat is gelukt en daar ben ik oprecht blij om.

Nog een goede tip: laat elkaar los, zo mogelijk ook financieel. Gedoe over geld wil je niet. Is er sprake van partneralimentatie? Kijk dan of die afgekocht kan worden zodat je niet elke maand je hand hoeft op te houden. Wees zakelijk in wat jullie nog voor jullie zoon betalen. Kan hij financieel op eigen benen staan? Zo niet, deel die kosten naar rato van ieders inkomen, hou dat zakelijk. En verder zoveel mogelijk je eigen broek ophouden. Dat voelt goed en scheelt een hoop gedoe.