Ouderschapsplan
Weet iemand wat de gevolgen zijn als je bij scheiding via een mediator geen overeenstemming over het ouderschapsplan kan bereiken?
Normaal zou de mediator daar natuurlijk in moeten bemiddelen maar het voorstel van mijn ex, wat gesteund wordt door de mediator, is voor mij zo extreem dat ik daar niet akkoord mee kan gaan en vrijwel niet in tegemoet kan komen.
Als je eens een aantal onderdelen van je postings kopieert en in een documentje voor je kinderen zet. We weet dat dat voor hen nu of straks helpt om hun gedachten over de situatie en over jou op een rij te krijgen. Je schrijft het goed op zonder dat je 'schuld' bij anderen neerlegt en als je er persoonlijke gevoelens aan toevoegt voor hen kan het best wel een mooie stap zijn?
gr Angela
Er zit wel veel boosheid in mij richting ex en GGZ en die kan ik moeilijk beheersen in hun aanwezigheid.
Ik heb de dingen zoals ik ze hier beschrijf al meerdere keren uitgelegd aan de kinderen maar dan krijg ik van ex het verwijt dat ik het volgende week waarschijnlijk weer fout doe en daar heeft zij gelijk in want zeker onder druk en stress is die kans aanwezig. Zij bespreekt dit ook met de kinderen en ik betwijfel of dat altijd "positief" is over mij. De kinderen zitten op deze manier klem.
Nobody schreef op 20-01-2022 om 07:35:
Er zit wel veel boosheid in mij richting ex en GGZ en die kan ik moeilijk beheersen in hun aanwezigheid.
Ik heb de dingen zoals ik ze hier beschrijf al meerdere keren uitgelegd aan de kinderen maar dan krijg ik van ex het verwijt dat ik het volgende week waarschijnlijk weer fout doe en daar heeft zij gelijk in want zeker onder druk en stress is die kans aanwezig. Zij bespreekt dit ook met de kinderen en ik betwijfel of dat altijd "positief" is over mij. De kinderen zitten op deze manier klem.
schrijven dus, dan kan die info iig niet verkeerd overkomen tijdens het communiceren. .
gr Angela
Schrijven is wel een goede tip denk ik. Schrijf dan vooral vanuit jezelf. Waar jij mee worstelt en hoe jij dingen ervaart. En schrijf ook vooral op wat je denkt dat er wél kan.
'heb ik geen idee hoe ik vorm moet geven aan mijn ouderschap.' Dat lijkt mij een mooie specifieke vraag voor hulpverlening. Ik zou daarmee aan de slag gaan. enerzijds door een goede hulpverlener te zoeken die met deze vraag aan de slag wil, anderzijds wellicht dor contacten met andere vaders of door boeken hierover te lezen. Het nadeel van boeken is dat ze mogelijk een ideaalbeeld gaan schetsen, terwijl er voor jou ook een specifieke problematiek aan de orde is.
Schrijf de vraag op: hoe kan ik vorm geven aan mijn ouderschap? (Dus niet 'moet' en ook niet 'wil'). Een mooi project voor de komende tijd.
Tsjor
Het schrijven wordt door ex ook bekritiseerd en ik heb geen idee wat ze daarvan bespreekt met de kinderen. Om hun niet in een conflict te brengen durf ik ze niet te schrijven en om op te schrijven dat er geen conflict kan ontstaan wordt ik vreselijk depressief van.
Ik weet wel wat er van mij als ouder verwacht wordt maar heb er de energie, geduld enz niet voor om het in de praktijk te brengen. Ik heb mij vooral de laatste jaren nauwelijks met de kinderen bemoeit, enerzijds omdat het doorgaan met de verplichtingen mij zoveel energie enz koste dat er verder niets meer overbleef en anderzijds gaf ex mij vrijwel geen ruimte richting de kinderen.
Ik vrees dat ik straks niet eens mijzelf kan verzorgen. Hulpverleners luisteren hier niet naar, het moet eerst bewezen worden dat het mij niet lukt voordat er eventuele verdere trajecten en/of ondersteuning ingezet wordt. Rondom contact met de kinderen begrijpen ze er ook niets van, meestal krijg ik te horen dat ik contact moet zoeken want daar zou ik energie van krijgen maar dat is niet zo. Ik bespreek het daarom niet eens meer.
Kan het zijn dat je tot nu toe je ideeën over ouderschap vooral invult met wat jij denkt dat anderen vinden dat je zou moeten doen? En dat je eigenlijk niet de kans hebt gekregen om er je eigen invulling aan te geven? Lees sommige autobiografische verhalen maar eens, of de rubriek 'de tien geboden' in Trouw: je komt de meest merkwaardige relatiepatronen tussen ouders en kinderen tegen. Zeker als je het bekijkt over een heel mensenleven.
Maar het belangrijkste lijkt toch te zijn dat je eerst goed voor jezelf gaat zorgen. Ik hoop dat je dat lukt.
Tsjor
Zeker de laatste jaren mocht en kon ik niet de ouder zijn zoals ik het zelf wenste en kon. Over een paar weken ligt de verhuizing hopelijk grotendeels achter mij en weet ik misschien een beetje hoe ik er dan voorsta, ik verwacht niet dat de volgende afspraak met de mediator veel sneller gaat zijn. Misschien gaat de originele vraag dus wel met een sisser aflopen.
Ik moet inderdaad met mijzelf aan de slag en gelukkig is het hulpverlening traject eindelijk begonnen.
Aan de hand van een ander topic wat ik niet over wil nemen. Tijdens de relatie heb ik buiten ID bewijzen en een keer een hulpverlenings traject volgens mij nooit ergens voor hoeven tekenen of überhaupt toestemming hoeven geven. Nu moeten we in het ouderschapsplan afspraken maken wie wat regelt enz, aangezien het in de relatie ook altijd door moeder gedaan werd en ik hooguit op de hoogte gebracht werd of in moest stemmen omdat er anders ruzies oid kwamen als ik het er niet mee eens was heb ik voorgesteld het ongewijzigd te laten. Ook dit veroorzaakt heftige wrijving, waarom hoef je tijdens een relatie geen overeenstemming te hebben maar na een scheiding wel?