Ots dreiging

Iedereen dekt zich in. Procedure heeft geen zin, OTS loopt binnenkort af. GI moet nu hard aan de slag voor verzoekschrift, mag ook voor aflopen OTS van mij. Dus ik ga geen nieuwe procedure starten (dat is weer in mijn nadeel). 

Wat mij duidelijk is dat de school ook niet meer kan, dan nogmaals proberen. Ik denk dat ze kind zelfs matsen omdat zij de situatie doorzien.Juf zei iets over rechtszaak afgelopen week, en toen woordje vader erachter aan kwam, wuifde ze het weg. Toen was mij in een oogopslag duidelijk dat er weer een drakenmail is geweest vanuit die kant. Maar ze willen het denk ik nog niet opgeven. Gedrag was schorsingwaardig en toch bellen ze me niet. Ik denk omdat ze weten hoe ik er ook mee zit maar niet verder kom. 

Ik geef je gelijk maar ik probeer je ook te laten weten dat dit de praktijk is. 

"De organisatie die met zichzelf bezig is is die hele sector aan 'kinderbescherming', Jeugdbeschrming, Jeugdzorg, gezinsvoogdij, wijkcoaches, Ouder- en Kindadviseurs.

Houd je daar niet mee bezig. Bedenk wat je kind nodig heeft, de kortste route, laat je informeren door de mensen die er werkelijk over gaan en ga er voor.

Nee, niet makkelijk maar echt die lui van de gezinsvoogdij hebben maar zelden een originele helpende gedachte. En ze frusreren het onderwijs doordat ze bij voorkeur ouders met kinderen in die clusters lastigvallen. Dat is gegarandeerde werkgelegenheid want je kunt altijd zeggen tegen de rechter dat er 'zorgen' zijn. Echter zelf dragen ze alleen maar bij aan nog meer 'zorgen'.

Dus laat ze zoveel mogelijk links liggen en richt je op de school."

Dit is mijn levende ervaring! 

"In het speciaal onderwijs is meer mogelijk dan je denkt. Mijn dochter mocht op haar cluster 4 school op een aparte plek in de school zelf aan het werk als ze overprikkeld was of op een vaste dag thuis leren, zonodig vaker."

Dit biedt deze school ook, daarom houdt ik het contact enigzins warm, om dan maar uurtje per dag op school desnoods en zelf verder op te lossen. 

"School heeft namelijk wel originele ideeen die gezinsvoogdij niet heeft. En ze zijn gericht op de oplossing en de gezinsvoogdij op het voortzetten van de OTS"

Dat is ook zo maar de gezinsvoogden willen met de eer lopen. Maar ze weten inmiddels wel wie ik ben. Dat is ook waar. Wat zij doen is echt kinderen beschadigen, zonder twijfel. 

" staat onder ots dus wij kunnen niets doen. " Ook zoiets. Dit is niet waar! Zodra je in die rechtzaken en 'kinderbeschermingskanalen aan het worstelen bent denkt men dat ze je niet meer kunnen helpen en dat ze alleen met de gezinsvoogd zaken kunnen doen wat ze soms beter uitkomt dan zaken doen met een lastige ouder.

Echt, alle hulp en voortgang kan stil komen te liggen. En de focus raakt zoek als jij het stuur niet heel goed vasthoud.

Hier ook de scholen die dachten dat ze mijn dochter niets meer hoefden te bieden, terwijl de leerplichtambtenaar boos was dat dochter nog steeds uitviel en de wachtlijst voor de GGZ niet opschoot. Door de zorgmelding moest ik op zoek naar een andere ggz instelling, ik bleef vast niet bij die amateurs.  Idem met zoon. Dus dan maande ik de Raadsonderzoeker of ze toch graag de scholen wilden melden dat kinderen WEL geholpen moeten worden! 

Maar nee hoor, daar zijn ze niet voor en jij als van het bord gespeelde moeder hebt de grootste moeite om nog geloofwaardig over te komen!

Of de huisarts plakte de GGZ aan elkaar als het mij niet lukte. Gelukkig had ik een hele goede huisarts.

Dan is het wel doorzetten van jou kant!

AnneJ

ik met niet blijven mekkeren maar het zelf doen. Dit is echt gewoon zoals het gaat. Jij reageert vanuit het punt dat jij ze op afstand hebt kunnen houden. Ik ben al twee x in hoger beroep geweest, en dat laaste is nog niet zo lang geleden. Het stuur en de regie ligt bij de jeugdbescherming. 

Daarom gaat het nu ook zo. En ik benader de gemeente wel maar ze zeggen wat jij schrijft en daar houdt het op. Enige wat ik met veel doordouwen heb geregeld via hen is prive zwemles en ik hoop ook niet dat de GI zich daar ooit mee gaat bemoeien want dan weet ik de afloop wel, nog meer bemoeien en acheruitgang. 

Als er eentje doorzet ben ik het echt wel, maar hier gaat het niet zo. De huisarts verwijst alleen maar en kan verder ook niet zoveel. Het stuur is er niet daarom ben ik en kind stuurloos. Heb de Raad ook wel eens gebeld met het hele verhaal. Uiteindelijk werd er dan gezegd een zorgoverleg, en dat is er na wederom klagen en trekken geweest afgelopen jaar. elke twaalf weken zou het, maar tellen kunnen ze niet want elke professional zegt na drie maanden, moeten we niet uitgenodigd worden? jaja klopt maar ja het is aan de gezinsvoogden. Laatste keer was die weer wel en die weer niet uitgenodigd. Regelen kunnen ze niet. Toen ik de margedagen had gemaild en later iemand zei, maar dat is toch allang bekend dat gebeurt er dit: verdedigen van hunzelf. In december konden zij niet weten wanneer de kerstvakantie was, en ga zo maar door. Als je er iets van zegt is het ja dat weten wij allemaal niet. Maar de regie moeten hun doen, ik mocht me er niet mee bemoeien. 

Ik ga waarschijnlijk na de meivakantie wel weer in gesprek met school en uiteraard hoop ik dat het wijkteam nog terug belt. Maar nogmaals ik weet nu al... je moet bij de gezinsvoogd zijn. Nou die is allang bezig met de verlenging en weer een jaar vlinders knippen

Jij hebt het totale overzicht KJ, ik hoop dat je het niet erg vind dat ik hier en daar commentaar lever. Ook al snap ik dat je er niet alles aan kunt doen.

Stuur niet aan op overleg. De meeste noodzakelijke dingen worden in een-tweetje geregeld. Zoek de kortste route. Wie kan dat voor jou of je kind regelen en leg het daar neer.

Overleg is geen oplossing het is gewauwel en niemand neemt de verantwoordelijkheid. Terwijl op school het ZATteam vergaderde besloot men te wachten tot de uitslag van de rechter of er een OTS en een gezinsvoogd kwam. Ik mocht er niet bij zijn dan had ik ze direct kunnen manen wel een aanbod te doen.

Voortgezet idem dito. Een-tweetje werd geregeld dat dochter naar het speciaal onderwijs ging. School verplichtte een bijeenkomst van het ZATteam. Ik heb me er niet eens meer mee bemoeit. In die Zatteams zitten allerlei duur betaalde 'professionals' ik weet niet wat te doen. Maar zelf heb ik daar niets uit voort zien komen.

Bovendien hadden wij toen al een zorgmelding gehad. Dit soort overleggen kunnen namelijk ook uitlopen op een zorgmelding bij de Raad. Want men zit daar maar een beetje machteloos aan te sturen op oplossingen waar ze geen kaas van gegeten hebben en als jij dan ook nog aanstuurt op resultaat en het van die gasten verwacht kunnen ze uit hun opties lopen en roddelverhalen in dossiers gaan schrijven.

Willen ze vergaderen, prima. Bemoei je er niet mee. Je hoort het wel. Ondertussen kijk je wie er wel wat voor jou en je kind kan doen. Alleen als het absoluut noodzakelijk is.

Klopt, ik heb het totale overzicht (maak dat hun duidelijk   )

En nee zeker niet erg commentaar, daar is een forum voor. En het begrip dat ik er niets aan verander is je ook duidelijk. Daarom zijn niet alle tips bruikbaar.

Het idee van overleg kwam voort uit mijn telefoontje naar de Raad vorig jaar, verder kunnen zij niets want ze zijn niet meer betrokken (case closed, wat kwam ik daar eigenlijk halen, zo is de bureaucratie, zij gaan er niet over meer) Vervolgens weigerde de gezinsvoogd dit adies van de Raad. Gevolg, ik wilde niet meer verder met deze gezinsvoogd. Drie weken heeft de GI gezegd 'na te denken'. Het was overigens de proces regisseur van de GI die het overleg ook niet wilde. Daarna was in eens toch wel dat er met alle betrokkenen rondom kind er elke 12 weken overleg zou zijn. Waar ik dus ook bij ben. Echter met vader is geen enkel breed overleg, daar heeft alleen de gezinsvoogd zelf contact mee.

Echt, degene die het moeten regelen zijn de gezinsvoogden, want ouders zelf is geen communicatie. Dus een-tweetje of niet, ik moet meedoen (gedwongen) en het ergste is: tijdens deze overleggen zijn de meest bijzondere toestanden geweest. De gezinsvoogd die tot uitersten ging, dat de rpofessionals van de kinderggz en een kinder/jeugdcoach (ja dat heeft kind ook nog) het namens mij uitleggen want luisteren naar mij houdt daar op, ze willen er niets mee. Pas als deze derden het aangeven wordt er normaal gelusterd. Alleen daar gebeurt dus ook niets mee wanneer hun het uitleggen wat belangrijk voor kind is.

Nogmaals, ik begrijp je juist heel goed. Maar je adviseert vanuit een ander punt uit je eigen situatie toen. Jij had geen OTS en het is er niet gekomen. Ik sta al onder dit gedwongen karakter, en dat is een totaal ander perspectief. Bij mij was de Raad in 2018 betrokken na een VTO en ook zonder VTO moesten ze al onderzoek doen vanuit de rechtszaken die er al jaren waren. Dit is ongeveer waar TS nu in zit. Dat onderzoek gaat naar de rechtbank naar een verzoek voor OTS, als de Raad dat n.a.v. onderzoek concludeert. De rechtbank volgt dat nagenoeg altijd op. Ik ben gelijk in Hoger beroep gegaan maar dat had weinig zin. 

Jaar erna heb ik het gelaten omdat ze dus geen flikker hadden gedaan. En nu derde verlenging ben ik weer in Hoger beroep gegaan (2e jaar OTS was er weer geen plan van aanpak, dus in de beschikking staat echt wel dat ze het weer niet goed hadden aangepakt) maar wel hatsjikidee weer verlenging afgelopen keer want de GI moest de kans wel krijgen... NU kwam er een tweede gezinsvoogd bij om nog meer de regie te pakken. Moeder voert volgens hun allen een krachtenspel uit. Dit is dus wat jij precies schrijft. Je wilt zelf regelen maar dat wordt zo dus bestempeld. Ze geloven alles wat zij vinden daar bij die instantie dat je altijd aan kortste eind trekt. 

Mijn mond is gewoon gesnoerd. 

Ik kan je vertellen, ik ben bij de laatste twee overleggen niet meer geweest. Een was het overleg met alle betrokkenen, zoals ik eerder schreef, was er praktisch niemand omdat ze zelf vergeten die uit te nodigen. En het laatste ging over de omganguitbreiding. Die dus nu stil gezet is door ze. Dus waar wil je over vergaderen? Ik ben weer niet gegaan.

Nu heeft mijn advocaat om een gesprek gevraagd met hun beiden, mij en haar. En nu is het in ene heel erg stil daar. Zij heeft geschreven, het is onvermijdelijk dat we gaan hebben over de mening van de klachtencommissie, die oordeel heeft gegeven. Daar staat in dat ze excuses horen aan te bieden en de communicatie op vele punten zwaar onder de maat is. Ze horen een hoop te doen wat ze laten en daar ben ik dus welklaar mee. Bovendien heeft mijn advocaat aangegeven dat er op zeer korte termijn betreft school en omgang duidelijkheid moet komen. 

En nu is het radiostil. 

Verder is er echt niets verder te komen. 

Mijn advocaat heeft echt veel ervaring. Die heeft twee feeksen van de William Schrikker Groep na paar jaar zien vertrekken. Omdat de advocaat die ik heb wat verder gaat dan alleen naar zittingen. Advocaat weet heel goed waar ik vast loop. Die twee zijn met zijn beiden in een andere regio gaan werken en toen was het afgelopen. Als ze niet winnen gaan ze snel zichzelf overplaatsen. Ik zie dat bij mij ook daarop aankomen. 

Je moest eens meemaken, daarom noem ik mij ook ervaringsdeskundig namelijk. 

Ondertussen staan alle professionals wel begripvol en achter mij, ze moeten alleen wel om hun eigen baantje denken. Daarom ieder voor zich. En heb je een advocaat hard nodig!

Gelukkig heb je een goede advocaat. Er zijn er ook die zich bij voorbaat al neerleggen bij die verhalen van de jeugdbeschermers omdat je geen positie hebt. Zeker "Ze geloven alles wat zij vinden daar bij die instantie dat je altijd aan kortste eind trekt."

Ze hebben er belang bij om die maatregelen, vanwege de betaling, voort te zetten, dus wat je ook doet is voor hen geen argument maar kan dat voor de rechter wel zijn.

Maak in elk geval duidelijk dat je van hen niets verwacht. En hoezo moet er duidelijkheid komen over de omgang en de school? Zodra de OTS er af is kun je de afgesproken omgang, mits dat goed gaat, gewoon weer oppakken.

En problemen met school los je op met school daar heb je ze ook niet bij nodig.

Nou ja, terecht zeg jij, ze zitten er tussen. Dat compliceert de zaak. Maak de rechter dat duidelijk. Haal ze er tussenuit.

En terecht dat ik geen ervaring heb met als er wel een maatregel is, maar omdat je nog steeds gewoon ouderlijk gezag hebt, en ze vinden toch al dat je een 'krachtenspel' speelt zou ik me daar geen syllabe iets van aantrekken. Ze vinden maar.

Ik wens je heel veel sterkte en ik hoop voor je dat de rechter je verlost van deze niethulp. Ik wens je heel veel succes.

En nogmaals heel goed te horen dat je een goede advocaat hebt, dat is winst. Er zijn er genoeg die denken niet tegen die lui op te kunnen en zich er te snel bij neerleggen.

"'Gelukkig heb je een goede advocaat. Er zijn er ook die zich bij voorbaat al neerleggen bij die verhalen van de jeugdbeschermers omdat je geen positie hebt. Zeker "Ze geloven alles wat zij vinden daar bij die instantie dat je altijd aan kortste eind trekt."

Ze hebben er belang bij om die maatregelen, vanwege de betaling, voort te zetten, dus wat je ook doet is voor hen geen argument maar kan dat voor de rechter wel zijn "

Inderdaad mijn advocaat is heilig. Ik leg me er niet bij neer, nooit! het is wel choose your battles maar ik heb het meest zicht opkind, dus mij negeren is absurd! Rechtbank gelooft hen maar steeds. 

Bij het hoger beroep januari heeft mijn advocaat exact benoemd dat het een zeer kostbaar iets is, dat gewoon maar kost en niet helpt. Dat is echt ieder jaar weer ons verhaal. Ik hoop ook dat ze eens gaan inzien dat dit nietsnutten zijn. Alvast bedankt. Ik blijf hopen. 

"Maak in elk geval duidelijk dat je van hen niets verwacht. En hoezo moet er duidelijkheid komen over de omgang en de school? Zodra de OTS er af is kun je de afgesproken omgang, mits dat goed gaat, gewoon weer oppakken.

En problemen met school los je op met school daar heb je ze ook niet bij nodig.

Nou ja, terecht zeg jij, ze zitten er tussen. Dat compliceert de zaak. Maak de rechter dat duidelijk. Haal ze er tussenuit."

Ze zitten er tussen en daar doe ik weinig aan. School weet het heel goed, heeft n.b. laten weten hoe voor hun de communicatielijnen zijn (september) en nog weten de gezinsvoogden mij over te slaan. Ik heb het dossier nu net voor me liggen en ben nog niet klaar met dit verhaal. Ze begrijpen mij donders goed. Ik heb goede lijn met school (kom hem tenslotte iedere dag halen en brengen) 

Dat ik niets verwacht, idem dito heeft advocaat dat afgelopen januari gezegd (tegen het Hof) De OTS bleef, enige aanvulling was: vader heeft bolgens zichzelf geen hulp nodig maar dat was zeker wel advies vanuit het hoger beroep (in de beschikking) voor de rest zelfde verhaal. OTS bleef erop. 

Ze moeten weg, en dat met vader dat los ik zelf wel op met hulp, zoals TS ook meemaakt.

"En terecht dat ik geen ervaring heb met als er wel een maatregel is, maar omdat je nog steeds gewoon ouderlijk gezag hebt, en ze vinden toch al dat je een 'krachtenspel' speelt zou ik me daar geen syllabe iets van aantrekken. Ze vinden maar. Ik wens je heel veel sterkte en ik hoop voor je dat de rechter je verlost van deze niethulp. Ik wens je heel veel succes. En nogmaals heel goed te horen dat je een goede advocaat hebt, dat is winst. Er zijn er genoeg die denken niet tegen die lui op te kunnen en zich er te snel bij neerleggen."

Klopt dat heb ik heel veelprofessionals moeten vertellen, omdat zij daar bij de gezinsvoogdij doen alsof zij de eerste zijn en dat is gewoon anders voordoen tegen bijvoorbeeld de partij die de overdracht doet. Met hun heb ik ook stevig gesprek gehad maar ze blijven gevoelig voor de gezinsvoogden, overduidelijk. Dat krachtenspel vond ik ook achterlijk, dat schrijft de rechtbank (papegaaiend van de gezinsvoogd over genomen). Maar nu heeft de klachtencommissie gezegd: het is misschien vervelend maar mevrouw moet wel weten en is logisch dat ze steeds informeert want het is HAAR kind. Maar zoals ik zeg, deze mensen denken, alleen het kind zelf nog en dan hebben we alle macht (dat is mijn gevoel maar dat laat ik niet gebeuren!!) Ik hoop at je mij goed begrijpt met wie ik te dealen heb. En dat naast een hele vervelende ex. 

Ik sta echt voor je advies open ANNE ik weet dat je het je veel aantrekt en je mening lees ik veelal hier en meestal mee eens, net zoals van vele anderen die vaak reageren. Maar het is echt een lopende heksenjacht af en toe. 

Ik hoop niet dat TO nog meer tress heeft van mijn verhaal. Ik hoop echt voor haar dat ze hier uit blijft!

Goed dat je je verhaal hier deelt KJ, juist ook voor de TS, om haar een realistisch beeld te geven van deze instanties. Als je daar voor het eerst mee in aanraking komt kun je je daar geen voorstelling van maken en komt daardoor in allerlei valkuilen terecht.

Die hier wel aan de orde komen.

https://www.ed.nl/brabant/familiezaken-bij-rechtbanken-stapelen-zich-op-alle-gezinsvoogden-in-brabant-zijn-bezet~a1e98052/

Duidelijk KJ. Hopelijk ploft de zaak. Het is natuurlijk genuanceerder en ik hoop dat kinderen die echt mishandeld worden wel geholpen worden, altijd die disclaimer.

Maar je hebt er meer aan als er voldoende kwalitatief goede hulpinstellingen zijn zoals de jeugd ggz voor lichtere maar ook voor complexere zorg en genoeg onderwijsconsulenten om de aansluiting tussen ouders en scholen beter te kunnen voorzien en instellingen als Ziezon en 1InSchool, Jeugdloketten bij de gemeente, toevallig hebben wij hier net een aantal hele goede ervaringen bij de hand gehad. Nou ja, tenzij de indicatieaanvraag van zoon, die geen jeugd meer is, kastje muur is dat.

Goede voorzieningen en goede hulp en heldere toegang zonder al teveel bureaucratie en drempels, is je antwoord, niet deze kunnennietsmaartorpederenjegezin.

Jullie zijn niet de enigen https://www.mr-online.nl/ik-was-vertrouwen-in-de-rechtspraak-wel-even-kwijt/

‘IK WAS VERTROUWEN IN DE RECHTSPRAAK WEL EVEN KWIJT’
Geplaatst op: 4 mei 2021
Laatst aangepast op: 4 mei 2021
Dat ook een rechter klem kan komen te zitten tussen de raderen van de rechtspleging blijkt uit het verhaal van Nathalie van Waterschoot. De senior rechter in de rechtbank Amsterdam liep vast in de bureaucratie van de jeugdbescherming en de familierechtspraak. “Ik wil me uitspreken, omdat wat wij hebben meegemaakt niet incidenteel is. Het huidige systeem brengt ongekend leed toe”, zegt ze in een interview op persoonlijke titel.

Dit artikel zegt genoeg, dat het mensen overkomt en wie je ook bent. De toeslagenaffaire wordt ook in een adem genoemd met de nare gevolgen van de bemoeizucht vanuit de jeugdbescherming. 

Ik heb nu weer zoiets bijzonders. Gezinsvoogden schrijven dat verzoek tot advies vanuit school is ze onbekend voorkomt. School heeft een mail gestuurd waarin staat dat een der ouders weigert daarmeee akkoord te zijn en dat ze dit advies vragen, beide jeugdbeschermers en wie niet meer hebben dit weken geleden gehad. 

En wat schrijven ze verder; mocht school dit verzoek hebben aan hen dat zal vanuit deze gezinsvoogden de nosige informatie verstrekken.

Raar he. Ouders hebben gezag, zijn verantwoordelijk en alles. En nu ineens kan school het verzoeken (zijn zij ook ouder met gezag???) En mogen zij het ineens geven? Zij zijn toegevoegd en mogen pas dingen ondernemen als beide ouders toestemming geven maar dat is ineens nu weer 180 graden andersom. 

HEEL apart. Ze dralen en draaien naar hen uitkomt en kind zit maar te wachten. 

Voor de rest allemaal zwartmaken van mij. Er is nu 3 keer zo lange brief aan ze verstuurd. Van mijn advocaat, wederom verzoek afgelopen ots jaar eens te evalueren (dat was ten slotte maar eenmaal per jaar nodig) waarom zou je tussendoor bekijken of je lekker bezig bent, dat kan wel als je weer verleging eist bij de rechtspraak

QuercusRobur schreef op 04-05-2021 om 17:00:

Jullie zijn niet de enigen https://www.mr-online.nl/ik-was-vertrouwen-in-de-rechtspraak-wel-even-kwijt/

‘IK WAS VERTROUWEN IN DE RECHTSPRAAK WEL EVEN KWIJT’
Geplaatst op: 4 mei 2021
Laatst aangepast op: 4 mei 2021
Dat ook een rechter klem kan komen te zitten tussen de raderen van de rechtspleging blijkt uit het verhaal van Nathalie van Waterschoot. De senior rechter in de rechtbank Amsterdam liep vast in de bureaucratie van de jeugdbescherming en de familierechtspraak. “Ik wil me uitspreken, omdat wat wij hebben meegemaakt niet incidenteel is. Het huidige systeem brengt ongekend leed toe”, zegt ze in een interview op persoonlijke titel.

Wat een bijzonder verhaal! Net als die jeugdzorgambtenaar een paar jaar geleden die zelf helemaal verdwaald raakte toen zijn eigen kind in de problemen kwam. https://www.destentor.nl/zutphen/hoe-een-ambtenaar-jeugdzorg-als-vader-vast-kwam-te-zitten-in-zijn-eigen-verstikkende-web~ae3733aa

Er zit zo'n bizarre kronkel in deze manier van kijken naar kinderen en gezinnen. Eén van de dingen die mij in het verhaal van die rechter triggert is deze passage: " “Hierin [Visiedocument over conflictscheidingen van de Rechtspraak] staat dat complexe conflictscheidingen worden veroorzaakt door strijdende ouders en dat ouders daardoor schade toebrengen aan hun kinderen. Terwijl uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat er vaak wat anders aan de hand is, zoals kindermishandeling, (ex-)partnergeweld, een trauma of psychiatrische problematiek.” 

Er is een ijzerenheinig idee van neutraliteit en maakbaarheid dat niks met de werkelijkheid van doen heeft. Opvoeden en zorgen betekenen ook duidelijkheid scheppen over wat normaal is, wat de werkelijkheid is. Als volwassenen, hulpverleners, juristen notabene, een verwrongen werkelijkheid, van manipulatie, verwardheid en/of geweld niet alleen maar negeren maar zelfs kunstmatig neutraal maken, in stand houden en sanctioneren om een abstract juridisch uitgangspunt van een gelijke behandeling van beide ouders, is dat in mijn ogen een vorm van gaslighting. In feite wordt van de 'gezondste ouder' verwacht dat die door haar/zijn communicatie alle gebreken van de andere ouder neutraliseert en de hele dynamiek gezond maakt. Dat is een onmogelijke opgave, zeker als je die ouder tegelijkertijd de macht uit handen slaat om in te grijpen in de factor afstand/nabijheid. Oh maar wacht, er mag al geen rekening mee worden gehouden dat de ene ouder (on)gezonder zou kunnen zijn dan de andere, want hoe toon je dat aan? Op zichzelf is dat een belangrijke vraag: uit de aard van de zaak zullen mensen met narcistische trekken niet snel het probleem bij zichzelf zoeken, geen hulpvraag hebben en dus ook geen diagnose krijgen. En zomaar roepen dat iemand een narcist is, is natuurlijk op zijn minst onbeleefd en op zijn ergst manipulatief. Maar is het ontbreken van een diagnose vanuit die blinde vlek voor zelf- en probleeminzicht, niet júist waarom andere mensen zulke extreme problemen met hén (kunnen) krijgen? Geen diagnose = geen probleem, gaat hier niet op. Het is juist: geen diagnose = probleem x probleem! En is het dan gerechtvaardigd om de werkelijke situatie te negeren en van buitenaf te gaan sturen op gedrag 'volgens de boekjes' van naasten als exen en kinderen, met jarenlange 'hulpverleningstrajecten' en juridische dreiging, terwijl het probleem is dat één persoon daar niet toe in staat is, zich er niet voor inzet, er geen belang bij heeft en er geen verantwoordelijkheid voor draagt? Het hele systeem wordt geforceerd om het maar te laten aansluiten bij de ongezondste ouder. En daar wordt het systeem niet gezonder van. Groeiende problemen worden opgevat als een groeiende noodzaak tot (gedwongen) 'hulp'. Met een beetje pech houdt dit dus nergens meer op. 

Ik had het er eerder deze week met iemand over hoe merkwaardig dit soort dingen kunnen verlopen, dat er jarenlang weinig gebeurt met signalen, dat niemand echt in actie komt. Men meent kennelijk dat het nou eenmaal zo is, dat er geen alternatief is. En dan ineens tuimelt er érgens een overtuiging om en raakt de boel in een stroomversnelling. Binnen de kortste keren is iedereen met terugwerkende kracht verontwaardigd. Wat is dat point of no return? Je zou weten dat je het wist, dat je daar op kon sturen.