Omgangsregeling voor baby?

tsjor schreef op 04-02-2024 om 12:14:

Klopt, maar jij bent te negatief over de effecten van uitkopen en delen. Sparende man zou dan wel genoeg geld hebben?
Ik zie toch wel relaties veranderen van een relatie waarin een soort commitment is naar elkaar toe, nog steeds vastgelegd in de wet over zorg voor elkaar, naar eigen ontworpen akkoorden, waarin het steeds meer op een atomaire relatie lijkt: twee atomen die elkaar tegenkomen, maar verder niet versmelten met elkaar (angst voor onderlinge afhankelijkheid). Alsof in die contracten vooral geregeld moet worden dat je verder niets met elkaar te maken hebt, tenzij het niet anders kan.
Ik kom niet uit familie met bezit, dus daar weet ik niet zoveel van. Bij scheiding heb ik partner uitgekocht, hij kon daarmee een eigen woning kopen; allebei uiteindelijk kleinere woningen, geen probleem. Ik zie genoeg ontwikkelingen bij mijn kinderen en ook hun goede argumenten om te doen zoals ze het doen. Dus naief ben ik zeker niet.
Dit gaat verder dan de situatie van Nick90.

Tsjor

Nou dat klopt wat je zegt dat ik daar wat negatief naar kijk, dat komt wel voort uit de ervaring die ik in de loop der jaren heb op gedaan; degene met bezit was vaak de pineut bij een scheiding er werd ook vaak gehuwd puur om er zelf als zwakste beter van te worden, dat is ook een van de redenen waardoor het aangepast is. De maatschappij is ook enorm verandert; vrouwen zijn nu ook beter opgeleid, er is genoeg werk en mensen huwen op veel latere leeftijd dan vroeger waarbij verschil in bezit meer meespeelt. Vroeger trouwden velen vanuit huis als ze begin 20 waren, nu zijn velen al rond de 30 of ouder werken al jaren hebben een eigen koophuis, werken zelf voor hun pensioen etc. Dan is het ook logisch dat bij een veranderende maatschappij regelingen daarin mee aangepast worden. Sparende man zou dan wel genoeg geld hebben? jazeker. Al zal niet iedereen sparen maar het geld uitgeven maar dat is dan een eigen keus.

Fijn dat het voor jou en je ex-man zo kon toen, maar is dat recent of al lang geleden? Nu werkt dat niet meer zo makkelijk als jij het schetst. En was het een huis wat jullie samen gekocht hadden en dus vervolgens samen verkocht hebben? Dat vind ik ook nog wel wat uitmaken, dan wanneer het huis van de ander was. Dan kun je het niet zo stellen.

Op Topic; in het geval van Nick is het belangrijk dat er een goede verdeling komt wat betreft de kinderen qua zorg en de financien voor de kinderen. Zorgen voor elkaar is tijdens het huwelijk. Na het huwelijk heb je samen de zorg voor je kinderen maar niet meer voor elkaar, je bent tenslotte niet voor niks exen. Met een kleine overgangsperiode die is er nog steeds zodat de ander zijn leven op de rit kan krijgen. 

tsjor schreef op 04-02-2024 om 12:14:

Klopt, maar jij bent te negatief over de effecten van uitkopen en delen. Sparende man zou dan wel genoeg geld hebben?
Ik zie toch wel relaties veranderen van een relatie waarin een soort commitment is naar elkaar toe, nog steeds vastgelegd in de wet over zorg voor elkaar, naar eigen ontworpen akkoorden, waarin het steeds meer op een atomaire relatie lijkt: twee atomen die elkaar tegenkomen, maar verder niet versmelten met elkaar (angst voor onderlinge afhankelijkheid). Alsof in die contracten vooral geregeld moet worden dat je verder niets met elkaar te maken hebt, tenzij het niet anders kan.
Ik kom niet uit familie met bezit, dus daar weet ik niet zoveel van. Bij scheiding heb ik partner uitgekocht, hij kon daarmee een eigen woning kopen; allebei uiteindelijk kleinere woningen, geen probleem. Ik zie genoeg ontwikkelingen bij mijn kinderen en ook hun goede argumenten om te doen zoals ze het doen. Dus naief ben ik zeker niet.
Dit gaat verder dan de situatie van Nick90.

Tsjor

Je mag wensen dat de wereld anders is maar daarmee gaat het nog niet gebeuren. Commitment naar elkaar is geen zegen als het beknellend opgelegd wordt. Juist de invoering van de bijstand heeft veel vrouwen de ruimte gegeven om uit een slecht huwelijk te stappen ipv alles letterlijk en figuurlijk over zich heen te moeten laten komen. Als zorgdragen voor neerkomt op rechten uitoefenen op dan vind ik dat helemaal niet zo’n warm wereldje.

Allebei een nieuwe woning vinden gaat veel mensen  nu trouwens een stuk lastiger af dan een aantal jaren geleden, en het hangt ook nog af van waar je een woning zoekt. In dat opzicht is het eigenlijk fijn als mensen gelijk een ander hebben, dan kunnen ze daar intrekken. Maar dat is een beetje cynisch van mij.

Izza schreef op 04-02-2024 om 19:56:

Waar het uiteindelijk op neerkomt is dat je na het beëindigen van een relatie of huwelijk niet meer verantwoordelijk of afhankelijk zou moeten zijn van een ander. Voor kinderen blijf je beiden zorgen en betalen. Maar niet voor een ex. Die moet zichzelf redden. Het betreft immers een zelfstandige volwassene geen afhankelijk kind.

Bij een huwelijk zeg je ja tegen de verplichting om voor elkaar te zorgen. Dat stopt niet opeens omdat je gaat scheiden.

Izza schreef op 04-02-2024 om 19:56:

Waar het uiteindelijk op neerkomt is dat je na het beëindigen van een relatie of huwelijk niet meer verantwoordelijk of afhankelijk zou moeten zijn van een ander. Voor kinderen blijf je beiden zorgen en betalen. Maar niet voor een ex. Die moet zichzelf redden. Het betreft immers een zelfstandige volwassene geen afhankelijk kind.

Dat mag je vinden, maar dat ligt er maar helemaal aan welke afspraken je samen met elkaar hebt gemaakt, of een ander die nu handig vindt of niet. 

Izza schreef op 04-02-2024 om 19:56:

Waar het uiteindelijk op neerkomt is dat je na het beëindigen van een relatie of huwelijk niet meer verantwoordelijk of afhankelijk zou moeten zijn van een ander. Voor kinderen blijf je beiden zorgen en betalen. Maar niet voor een ex. Die moet zichzelf redden. Het betreft immers een zelfstandige volwassene geen afhankelijk kind.

Dan is de oplossing simpel: niet trouwen, geen geregistreerd partnerschap en in een eventuele samenlevingsovereenkomst partneralimentatie expliciet uitsluiten. 

Als iemand daar echt over valt, dan weet je eigenlijk ook wel genoeg.

Vaaas schreef op 04-02-2024 om 20:32:

[..]

Bij een huwelijk zeg je ja tegen de verplichting om voor elkaar te zorgen. Dat stopt niet opeens omdat je gaat scheiden.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik mijn ex, als we geen kinderen hadden gehad, als een baksteen had laten vallen. Het was namelijk niet alsof hij zo enorm zorgzaam voor mij was (geweest). Maar omdat hij de vader van mijn kinderen was, stond ik er anders in. Ik vind dat je wel degelijk ook moet kijken naar de mogelijkheden van de ander om het ouderschap goed te blijven invullen. Als je kunt voorspellen dat iets wat je doet of laat ernstige gevolgen heeft voor het op een goede manier invullen van het ouderschap, moet je je nog eens achter de oren krabben, vind ik. Hoe een grote hekel je ook aan je ex hebt, je kinderen hebben recht op een goede jeugd met twee oké ouders. Als je kunt voorspellen dat wat je doet naar de ex voor de kinderen spanning en ellende gaat opleveren, moet je dat niet doen, vind ik. De belangen van de kinderen gaan voor. Overigens betekent dat voor mij niet dat je geen enkele grens mag trekken naar je ex. Zeker niet! Maar wel dat je het belang steeds zorgvuldig moet afwegen en er niet lichtvaardig mee moet omgaan, alleen omdat het een lekker gevoel geeft om zo weinig mogelijk toe te geven. 

Overigens had ik best wel wat tijd nodig om zover te komen dat ik minder vanuit boosheid reageerde. Ik zou daarom geneigd zijn juist niet zoveel haast te maken met de scheiding maar eerst de emoties wat te laten betijen.

Panama831 schreef op 05-02-2024 om 12:59:

[..]

Dan is de oplossing simpel: niet trouwen, geen geregistreerd partnerschap en in een eventuele samenlevingsovereenkomst partneralimentatie expliciet uitsluiten.

Als iemand daar echt over valt, dan weet je eigenlijk ook wel genoeg.

Gaat twee kanten op natuurlijk; er zijn mensen bij die onder de noemer liefde maar wat graag willen trouwen uitsluitend om er zelf beter van te worden zowel tijdens het huwelijk als na het huwelijk. 

Wat ik wel een goed stukje vindt uit de post van Izza is het laatste deel van de zin;

Waar het uiteindelijk op neerkomt is dat je na het beëindigen van een relatie of huwelijk niet meer verantwoordelijk of afhankelijk zou moeten zijn van een ander.

Los van of je er recht op hebt want daar zijn inderdaad wettelijke regels voor;  hoe fijn is het om voor je eigen levensonderhoud niet afhankelijk te zijn van een ex. Een ex die niet voor niks een ex is en waar je vaak ook niet goed mee door een deur kunt. Voor je kinderen blijf je samen verantwoordelijk zowel financieel als qua zorgverdeling dat is logisch. En in sommige gevallen is de jarenlange PA regeling ook nodig maar veelal ook niet en dat maakt het m.i. een achterhaalde regeling waarbij meer naar de situatie zelf gekeken zou moeten worden.

Gingergirl schreef op 05-02-2024 om 17:08:

[..]

Gaat twee kanten op natuurlijk; er zijn mensen bij die onder de noemer liefde maar wat graag willen trouwen uitsluitend om er zelf beter van te worden zowel tijdens het huwelijk als na het huwelijk.

Wat ik wel een goed stukje vindt uit de post van Izza is het laatste deel van de zin;

Waar het uiteindelijk op neerkomt is dat je na het beëindigen van een relatie of huwelijk niet meer verantwoordelijk of afhankelijk zou moeten zijn van een ander.

Los van of je er recht op hebt want daar zijn inderdaad wettelijke regels voor; hoe fijn is het om voor je eigen levensonderhoud niet afhankelijk te zijn van een ex. Een ex die niet voor niks een ex is en waar je vaak ook niet goed mee door een deur kunt. Voor je kinderen blijf je samen verantwoordelijk zowel financieel als qua zorgverdeling dat is logisch. En in sommige gevallen is de jarenlange PA regeling ook nodig maar veelal ook niet en dat maakt het m.i. een achterhaalde regeling waarbij meer naar de situatie zelf gekeken zou moeten worden.

Dat ben ik wel met je eens hoor. De wet is al gewijzigd, waardoor de periode van partneralimentatie is gemaximeerd, maar dat mag nog wel verder gaan. 

Vind het onzinnig om na 5 jaar huwelijk 2,5 jaar honderden of soms zelfs duizenden euro's partneralimentatie te moeten betalen. Als je kinderen hebt, zelfs tot het jongste kind 12 is. 

Partneralimentatie zou echt moeten dienen als tijdelijke overbrugging. Korter dus en een bedrag dat afneemt in de loop van de tijd. Stel dat ik getrouwd was geweest met de laatste ex, dan zou ik nog 10 jaar een paar duizend euro per maand aan haar moeten betalen. 

Gingergirl schreef op 05-02-2024 om 17:08:

[..]

Gaat twee kanten op natuurlijk; er zijn mensen bij die onder de noemer liefde maar wat graag willen trouwen uitsluitend om er zelf beter van te worden zowel tijdens het huwelijk als na het huwelijk.

Wat ik wel een goed stukje vindt uit de post van Izza is het laatste deel van de zin;

Waar het uiteindelijk op neerkomt is dat je na het beëindigen van een relatie of huwelijk niet meer verantwoordelijk of afhankelijk zou moeten zijn van een ander.

Los van of je er recht op hebt want daar zijn inderdaad wettelijke regels voor; hoe fijn is het om voor je eigen levensonderhoud niet afhankelijk te zijn van een ex. Een ex die niet voor niks een ex is en waar je vaak ook niet goed mee door een deur kunt. Voor je kinderen blijf je samen verantwoordelijk zowel financieel als qua zorgverdeling dat is logisch. En in sommige gevallen is de jarenlange PA regeling ook nodig maar veelal ook niet en dat maakt het m.i. een achterhaalde regeling waarbij meer naar de situatie zelf gekeken zou moeten worden.

Wat ik opvallend vind aan de huidige regeling is dat het een stabiele regeling over de wettelijke periode is. op tijdstip x wordt bedrag y afgesproken en daar komt de jaarlijkse indexatie bij. Er is dus helemaal geen druk om naar een PA loze financiële situatie toe te werken, terwijl wel duidelijk is dat PA tijdelijk is. 

Wat mij betreft is KA gewoon stabiel, groeit mee met de indexatie, maar PA is zou wat mij betreft een lineaire afname over de maximale tijd zijn, tenzij de ontvanger ineens een veel hoger inkomen zou krijgen waarmee de op dat moment geldende PA zou worden gecompenseerd. Dus duurt de maximale PA periode 5 jaar, dan elk jaar 20% van het oorspronkelijke bedrag naar beneden, tot 0.

Ysenda schreef op 05-02-2024 om 17:27:

[..]

Wat ik opvallend vind aan de huidige regeling is dat het een stabiele regeling over de wettelijke periode is. op tijdstip x wordt bedrag y afgesproken en daar komt de jaarlijkse indexatie bij. Er is dus helemaal geen druk om naar een PA loze financiële situatie toe te werken, terwijl wel duidelijk is dat PA tijdelijk is.

Wat mij betreft is KA gewoon stabiel, groeit mee met de indexatie, maar PA is zou wat mij betreft een lineaire afname over de maximale tijd zijn, tenzij de ontvanger ineens een veel hoger inkomen zou krijgen waarmee de op dat moment geldende PA zou worden gecompenseerd. Dus duurt de maximale PA periode 5 jaar, dan elk jaar 20% van het oorspronkelijke bedrag naar beneden, tot 0.

Dit is inderdaad wel een dingetje; als je van het ene op het andere moment honderden euro's per maand erop achteruitgaat, heb je vaak een probleem. Nu weet je wel ruim van tevoren al wanneer dat moment komt, maar toch...een afbouwregeling lijkt me dan beter. 

Mijn man is een goede vader voor onze dochter. Ik zou het hem en dochter gunnen om, mochten we ooit uit elkaar gaan, hier in de buurt te blijven wonen en wil hem daar ook best bij helpen. Ik wil best bijdragen aan een springplank naar een zelfstandig leven, maar niet aan een hangmat waarin hij oneindig afhankelijk kan blijven van mij. 
Mijn man kan doordat hij al meer dan tien jaar geen woonlasten heeft, best heel aardig sparen. Doet hij dat niet, dan is dat zijn keuze, maar niet per definitie mijn probleem bij een scheiding. 

We hebben er tijdens het huwelijk voor gekozen om beiden te werken en beiden zorg te dragen voor dochter. Maar ook in een huwelijk kunnen situaties veranderen; mensen kunnen ziek worden, arbeidsongeschikt raken, een studie gaan volgen, kind blijkt toch zorgintensiever dan vooraf gedacht, etc. Dit soort dingen kunnen ook na het huwelijk nog veranderen. 

Ik zou zelf dan wel sneller kiezen voor het betalen van meer kosten die we voor dochter maken. 

Vaaas schreef op 04-02-2024 om 20:32:

[..]

Bij een huwelijk zeg je ja tegen de verplichting om voor elkaar te zorgen. Dat stopt niet opeens omdat je gaat scheiden.

Je zegt ja voor elkaar te zorgen tijdens je huwelijk. Wellicht nog een korte tijd daarna (middels pa). Maar absoluut niet levenslang. Die tijden zijn gelukkig voorbij. 

Zorgen doe je voor een afhankelijke minderjarige. Niet voor een volwassen zelfstandige. Ik zou overigens ook nooit pa willen ontvangen. Vernederend om onzelfstandig te kunnen zijn en je hand te moeten ophouden bij iemand die jou niet meer wil of andersom. Absoluut niet meer van deze tijd. Daarom is de wet ook aangepast. 

Izza schreef op 06-02-2024 om 16:21:

[..]

Je zegt ja voor elkaar te zorgen tijdens je huwelijk. Wellicht nog een korte tijd daarna (middels pa). Maar absoluut niet levenslang. Die tijden zijn gelukkig voorbij.

Zorgen doe je voor een afhankelijke minderjarige. Niet voor een volwassen zelfstandige. Ik zou overigens ook nooit pa willen ontvangen. Vernederend om onzelfstandig te kunnen zijn en je hand te moeten ophouden bij iemand die jou niet meer wil of andersom. Absoluut niet meer van deze tijd. Daarom is de wet ook aangepast.

Nou, dat is niet helemaal juist, ben je berooid achtergebleven en kun je je uitvaart niet betalen en willen je nabestaanden dat niet dan kan de gemeente die de uitvaart dan verzorgt dit nog bij je ex verhalen. Die zorg vervalt pas als de overledene hertrouwt is.

Ysenda schreef op 06-02-2024 om 19:35:

[..]

Nou, dat is niet helemaal juist, ben je berooid achtergebleven en kun je je uitvaart niet betalen en willen je nabestaanden dat niet dan kan de gemeente die de uitvaart dan verzorgt dit nog bij je ex verhalen. Die zorg vervalt pas als de overledene hertrouwt is.

Werkelijk nog nooit iets over gehoord! En wij hebben in de familie zo'n situatie gehad. Je mag als familie de erfenis verwerpen. En hoeft dan ook niet voor de kosten op te draaien. De gemeente regelde alles en je mag dan ook niet aanwezig zijn. Dus een ex (van wellicht 40 jaar terug) hoeft zeker niets te betalen. Benieuwd naar de wet waarin dat staat. 

Daarnaast stel iemand gaat nooit meer trouwen maar heeft wel al jarenlang een nieuwe levenspartner. Dan zou een ex uit een ver verleden dat betalen? Echt onzin hoor. 

Izza schreef op 06-02-2024 om 22:35:

[..]

Werkelijk nog nooit iets over gehoord! En wij hebben in de familie zo'n situatie gehad. Je mag als familie de erfenis verwerpen. En hoeft dan ook niet voor de kosten op te draaien. De gemeente regelde alles en je mag dan ook niet aanwezig zijn. Dus een ex (van wellicht 40 jaar terug) hoeft zeker niets te betalen. Benieuwd naar de wet waarin dat staat.

Daarnaast stel iemand gaat nooit meer trouwen maar heeft wel al jarenlang een nieuwe levenspartner. Dan zou een ex uit een ver verleden dat betalen? Echt onzin hoor.

Nee, de gemeente mag verhalen alleen zullen ze dat niet zo snel doen.

Op grond van artikel 22 van de wet op de lijkbezorging.

Eigenlijk het vervolg van de verplichting tot het betalen van alimentatie zelfs als je dat in de huwelijkse voorwaarden hebt uitgesloten. Alimentatie gaat voor op een bijstandsuitkering, en dat is bij de uitvaart weer het geval.