Omgangsregeling

Als ex geen omgang wil, zat de rechter hem niet dwingen.

Tegelijkertijd blijft omgang met instemming van alle partijen (vader, moeder, kinderen) mogelijk ook als er geen omgangsregeling is. 

Zo'n gesprek met de rechter kan invloed hebben op de kindvriendelijke versie van het vonnis die de rechter moet schrijven. Dan kan de rechter het beter uitleggen en beter inspelen op de vragen en zorgen van de kinderen. 

Eens met Syboor. Als je ex niet wil, kun je hem niet dwingen tot contact, daar wordt niemand beter van, ook je kinderen niet. Maar ook al wordt er geen omgangsregeling vastgelegd, dat wil niet zeggen dat contact niet mogelijk is. Als je ex en je kinderen het willen kan dat natuurlijk altijd.
Natuurlijk is het voor je kinderen enorm triest dat hun vader nu geen contact wil. Maar nu niet betekent niet nooit niet lijkt mij. Situaties veranderen, wat nu wordt afgesproken en/of vastgelegd is niet in beton gegoten...

Voor de kinderen is inderdaad een gesprek met de rechter misschien wel fijn, zodat ze in ieder geval door iemand (buiten jou) gehoord worden. Misschien is het zelfs in het convenant op te nemen dat de situatie beschreven wordt zoals die nu is, maar dat ervan afwijken altijd kan als beide partijen dat willen. Of je zet er alleen in dat contact tussen vader en kinderen altijd plaats kan vinden, als beide partijen dat willen.

Wil de vader ook geen contact via whatsapp of zo? Want dat kan natuurlijk ook nog een (tijdelijk) alternatief zijn.

Ik zou er zelf positief in gaan staan, het in ieder geval niet zwaarder maken dan noodzakelijk. Benadrukken dat alles in het leven tijdelijk is, en dat alles kan veranderen.
Sterkte, want dat het zwaar is snap ik prima.

Wat verdrietig dat de vader geen contact wil met zijn kinderen terwijl zijn kinderen dat wel willen. Ik zou het vreemd vinden als dat zomaar kan. Kinderen en ouders hebben recht op contact met elkaar en er zijn genoeg kinderen die tegen hun zin in naar één van de ouders moeten omdat dat zo is vastgesteld door de rechter omdat de ouder ook rechten heeft.
Ik denk dat het goed is dat vader inziet dat hij een probleem heeft, maar er zit nog heel veel tussen een structurele omgangsregeling en helemaal geen contact. Ik denk dat het voor zowel vader als kinderen goed is om te kijken naar wat er wél kan. Bijvoorbeeld om de week een dag naar/met vader iets doen of eens in de week of twee weken daar eten. Of af en toe even videobellen. 
En het lijkt me ook een goed idee dat vader aan zijn problemen gaat werken, voor hemzelf, maar ook voor zijn kinderen. Inzien dat er problemen zijn is de eerste stap, daarna komt werken aan herstel. Misschien en hopelijk komt er dan op termijn wel een mogelijkheid tot structurele omgang tussen vader en kinderen.

Temet schreef op 23-12-2021 om 10:57:

 Omgang is niet alleen een recht maar in feite ook een plicht (want ouders en kind hebben recht op omgang met elkaar, dus het recht van het kind is de plicht van de ouder).

Goh, is dat zo Temet? Volgens mij staat er niets in de wet over een omgangs- of verzorgingsplicht (anders dan financieel). Dus zou je een ouder niet via de rechter kunnen dwingen echt te zorgen voor een kind. Jij bent de jurist in deze, ik ben een leek, maar ik vraag het me af. 

Ik heb mijn BW er even bijgepakt
Dit is wat het toepasselijke artikel erover zegt (in Boek 1 van het BW, voor wie het wil nalezen)

Artikel 377a
1. Het kind heeft het recht op omgang met zijn ouders en met degene die in een nauwe persoonlijke betrekking tot hem staat. De niet met het gezag belaste ouder heeft het recht op en de verplichting tot omgang met zijn kind.2. De rechter stelt op verzoek van de ouders of van een van hen of degene die in een nauwe persoonlijke betrekking staat tot het kind, al dan niet voor bepaalde tijd, een regeling inzake de uitoefening van het omgangsrecht vast dan wel ontzegt, al dan niet voor bepaalde tijd, het recht op omgang.3. De rechter ontzegt het recht op omgang slechts, indien:a. omgang ernstig nadeel zou opleveren voor de geestelijke of lichamelijke ontwikkeling van het kind, ofb. de ouder of degene die in een nauwe persoonlijke betrekking staat tot het kind kennelijk ongeschikt of kennelijk niet in staat moet worden geacht tot omgang, ofc. het kind dat twaalf jaren of ouder is, bij zijn verhoor van ernstige bezwaren tegen omgang met zijn ouder of met degene met wie hij in een nauwe persoonlijke betrekking staat heeft doen blijken, ofd. omgang anderszins in strijd is met zwaarwegende belangen van het kind.

Je ziet dat de omgang zelfs primair is geformuleerd als een recht van het kind, en dat (ik was het alweer vergeten dat het er zo stond) expliciet is geformuleerd dat er een verplichting is tot omgang. De bepaling rept van een ouder zonder gezag, maar dat geldt net zo hard voor een ouder met gezag. 

Maar goed, dat helpt allemaal niks als vader niet wil of niet kan. Nogmaals, je kan wel een regeling laten vaststellen en je kan zelfs naleving eisen op straffe van een dwangsom, maar dat helpt in deze situatie niet veel. 

"  Hij is veel minder gestoord dan hij zelf aangeeft, dit zegt ook zijn behandelaar (waar hij niet meer naar toe gaat) en ook wijkteam/veilig thuis maar de mediator draait hij een rad voor ogen, hij is makkelijk in staat de volledige zorg voor de kinderen op zich te nemen"
Als dit zo is, is hij bijzonder onhandig bezig. Want de kinderen denken op enig moment waarschijnlijk "nou, graag of niet!" en als vader dan over een jaartje of wat bedaard is en graag wil dat de kinderen langskomen loopt hij het risico dat het inmiddels hun beurt is om boos te zijn en ze hem meedelen waar hij zijn vaderschap kan stoppen. Mogelijk komt het uiteindelijk allemaal wel weer goed, maar hij neemt wel een grote gok. 

Groeten, 

Temet

Verdrietigemoeder schreef op 23-12-2021 om 20:04:

Ik denk niet dat hij slecht zal zijn voor de kinderen als ze bij hem zijn en anders staat de oudste wel haar mannetje, zij heeft al aangegeven te willen eisen om bij hem te wonen. Ik weet niet wat ik moet doen, zal ik zijn ouderschapsplan tekenen en de kinderen evt zelf naar de rechter laten gaan of de rechter een uitspraak laten doen?
Dwang vanuit een instantie zal zijn woede alleen weer verder toe laten nemen denk ik.

Waarom zou dochter eisen bij hem te wonen? Waarom al die strijd? 
Een strikte omgangsregeling vwb pubers lijkt mij sowieso al erg lastig/onmogelijk, ze zijn niet 3 en 5 en afhankelijk van vader of moeder. 

Waarom laat je eea niet even op zijn beloop, trekken aan een dood paard kost onnodig veel energie en wat koop je er uiteindelijk voor? Daarnaast zijn je kinderen pubers, ook zij zullen niet op gepaste tijden en dagen naar de andere ouder gaan, zo werkt het gewoonweg niet met pubers. 

Ik vind het allemaal nogal geforceerd en strijdlustig overkomen eerlijk gezegd! Dwang is sowieso niet goed, je koopt er niets voor helaas. 

Wij hebben wel een omgangsregeling alleen heeft de vader die nooit nagekomen eerst af en  toe nog en op een gegeven moment gezegd ik kies voor mijn nieuwe vrouw zonder onze kinderen.
Jammer dat ze niet beseffen wat ze hier mee aanrichten want het laat littekens en trauma’s na alleen kan je er zelf niet veel aan doen jammergenoeg als ze zelf niet willen.

Wat verdrietig.. en wat Natje1812 zegt: ze hebben geen idee welke littekens en trauma's dit kan veroorzaken.
Wat mij wel opvalt in je laatste reactie is dat je zegt dat hij steeds verder wegzakt en dat je oudste dochter bij haar vader wil zijn om te voorkomen dat hij nog verder wegzakt. Arm kind
Het is NIET haar verantwoordelijkheid hoe haar vader zich voelt en of hij nog verder wegzakt. Het is niet aan haar om dit te voorkomen. 
Maak haar dat vooral duidelijk, zij moet zich daar niet verantwoordelijk voor voelen.
Ik heb deze dingen niet meegemaakt dus ik reageer met schroom maar wat bij mij naar boven komt is: zou je ipv trekken aan een dood paard en je ex forceren met de kinderen om te gaan niet extra andere hulp in kunnen schakelen om je kinderen te ondersteunen hoe hier mee om te gaan en ook duidelijk te maken dat zij niet verantwoordelijk zijn voor het geluk of ongeluk van een ouder" 
maar goed wellicht hebben zij al veel hulp.. Sterkte voor jullie alledrie.

TO: lastig, aan de ene kant wil je niet trekken aan een dood paard, aan de andere kant gun je je kinderen hun vader.
Toen mijn ex man bij ons wegging hebben we wel een omgangsregeling gemaakt. Zijn nieuwe vriendin had al 3 kinderen en was al zwanger van ex toen wij nog getrouwd waren. Uiteindelijk heeft hij gezegd ik kies voor mijn vriendin en haar kinderen en heeft hij onze kinderen al 10 maanden niet meer gezien. 

Het erge is dat ik zelf op een advocatenkantoor werk en zo een procedure tegen hem kan starten wat mij alleen de griffierechten kost maar dan? De kids weten toch dat ze niet welkom zijn. Zeggen "papa haat ons". En dan moet ik, net als jij TO waarschijnlijk, de goede moeder uithangen en zeggen neee papa houdt heel veel van jullie etc etc. Pff.
Heel lastig dit.
Vooral mijn oudste is zwaar beschadigd hierdoor en krijgt nu therapie.

Het lijkt me geen goed idee om je oudste kind bij vader te laten wonen terwijl hij psychisch niet stabiel is. Dan is jouw kind van 16 min of meer de volwassene in het huishouden en dat lijkt me niet iets wat je moet willen. Dat is geen veilige stabiele basis voor een puber. Dat is niet haar verantwoordelijkheid, al voelt dat voor haar misschien wel zo. Ik vind het wel ongelooflijk verdrietig voor je kinderen dat ze zo afgewezen worden door hun vader. 
Weet je ex hoeveel pijn hij je kinderen doet door het contact te verbreken?

Ik vraag me af in hoeverre je de ernst van zijn psychisch welzijn serieus neemt en/of ziet? In een eerder bericht schrijf je dat hij minder gestoord is dan hij zich voordoet en hij gerust de gehele zorg voor de kinderen op zich kan nemen. In je laatste bericht haal je dat helemaal onderuit door te zeggen dat je hem steeds verder ziet wegzakken en je dochter daar zelfs wil gaan wonen om te voorkomen dat hij nóg dieper wegzakt. 
Ik lees daarin toch echt geen man die de volledige zorg voor 2 kinderen op zich kan nemen of ligt dat aan mij?