Omgang wijzigen ivm sport?

Het is aardig

als je iets voor een ander doet, maar ik zou mijn kinderen dat absoluut niet als verplichting in de schoenen willen schuiven.

Wij bouwen inderdaad een behoorlijke spaarpot op voor onze oude dag en dat lukt heel aardig. Het huis zijn we versneld aan het aflossen en we maken alles zoveel mogelijk energieneutraal. Op die manier denken we goed na over de toekomst.

Ik wil juist iets aan mijn kinderen geven in plaats van te verwachten dat zij iets aan mij moeten geven en voor mij moeten zorgen. Ik zou me daar erg ongemakkelijk bij voelen. Ze zijn vrij om met hún leven te doen wat ze willen. Ze zijn ons niks verplicht.

familie

Mijn oudste tante had 10 kinderen. Die hebben geen van allen al te veel exclusieve aandacht mogen genieten in hun jeugd. Laat staan dat er tijd of geld was voor al te woeste hobby's.
Inmiddels zijn die kinderen allemaal 60+ En weet je? Ik geen geen hechter familie als deze. Eén van de broers is nu ernstig ziek. Zijn zus en haar man hebben hem in huis genomen. Als er ergens onvoorwaardelijk voor elkaar gezorgd wordt is het wel hier. Niks omdat het moet, maar gewoon omdat ze er allemaal mee opgegroeid zijn dat het volkomen normaal is om er voor elkaar te zijn.

Kijk, dàt is nou iets wat ik mijn kinderen ook graag mee wil geven. En dan 'krijgen' ze ook genoeg, maar het leven is niet alleen maar krijgen hè.

Haha

jullie maken het nu wel heel bont. Ik verwacht dat wanneer ik 80 ben er robots bestaan om dat werk op te knappen. Ik hoop dat de mensen die mij dan gezelschap houden dat doen uit vrije wil en niet omdat ze zich daartoe verplicht voelen.

Daarbij hou ik het inwoneraantal heel netjes gelijk met twee kinderen. Meer vind ik niet verantwoord, verdiep je eens in de klimaatcrisis.

Ik heb medlijden met je

Of eigenlijk niet.
De robot komt je huis in en duwt je binnen 5 minuten onder de douche door en kleed je aan.
Ziet niet dat jij een raar plekje hebt op je rug en dat begrijpt hij ook niet als je dat vertelt.
Met afdrogen schuurt die plek open en, omdat jij inmiddels aan de bliedverdunners bent wat de robot niet weet bloed je langzaam dood.

Topidee, zorgrobots!

Hahahahaha

X-)

Het wordt steeds doller. Naast je kinderen kun je ook andere sociale contacten onderhouden hè?

Alleen die zorgplicht zou ik niet bij mijn kinderen willen leggen. Als ze voor je willen zorgen hartstikke lief, maar het moet geen moetje zijn, daarvoor heb ik ze niet op de wereld gezet.

nou gelukkig maar...

.... dat je nog lang geen 80 bent, dan heb je nog even om aan je sociale vaardigheden te werken!

Verschillend

Tijd/energie/geld zijn eindig dus inderdaad als je 3 of 4 kinderen hebt dan krijgen ze per kind minder dan als je er 2 hebt. Dat is gewoon zo Maar het is ook niet perse zo dat als je maar 1 of 2 kinderen hebt je alle energie/tijd/geld in de kinderen steekt. Misschien steek je dan wel meer in jezelf, je eigen hobbies en dergelijke. Terwijl je na de geboorte van de derde een deel van die extra energie in de kinderen steekt.
Daarnaast heeft ook lang niet iedereen dezelfde voorraad energie. Ik heb vriendinnen die 1 kind al heel zwaar vinden en ik ken mensen met 5/6 kinderen die het helemaal niet zwaar en druk vinden en er best nog een paar bij willen.
En financieel zijn er natuurlijk ook verschillen.

Je kan dus helemaal niet stellig zeggen dat in een gezin met 3 kinderen de kinderen per definitie minder aandacht krijgen dan in een gezin met 2 kinderen. Bovendien is minder aandacht ook niet perse negatief. Dat hangt van de basissituatie af.

Er is geen ideaal kindergetal. Zover het mogelijk is en je het kan overzien probeer je daar een keuze in te maken.

Lanza

Ik heb natuurlijk ook geen kinderen gekregen met de gedachte dat ze/we voor elkaar gaan zorgen.

Dat kinderen voor elkaar en voor ons dingen doen vind ik heel normaal. D a t is geen straf of zielig. Wij dwingen ze ook nergens toe. Zo hielp mijn oudste zoon spontaan de jongste met topo. En legde nummer 2 nummer 3 wiskunde uit. Ze lenen elkaar spullen. De jongste heeft de oude telefoon van de oudste gekregen. Helemaal geïnstalleerd In afwezigheid geven ze elkaars huisdieren te eten.

Wij vragen niks. Ze doen dat voor elkaar. Spontaan. Ik zie het als sociaal gedrag. Voor elkaar zorgen. Er zijn voor een ander. Je bent nou eenmaal niet alleen in een huis.

Sporten

Geen van mijn kinderen doet een teamsport (uit eigen keuze). Hun activiteiten zijn muziekles, toneel, scouting, paardrijden... Alles is hier dicht in de buurt en afgezien van dat er wel eens een mee moet met brengen en halen (omdat we bijvoorbeeld ergens anders vandaan komen en/of heen gaan) hoeven ze nooit naar elkaars activiteiten. Dus dat kan je ook nog hebben, dat ze helemaal niet zo veel aan sport willen doen. Twee van de kinderen zijn sowieso helemaal niet zo dol op georganiseerde activiteiten en willen liever meer tijd om vrij te spelen.

Dat soort gedrag is mooi

maar het moet geen moeten worden. En dat is het wel in het geval dat de ouders weg zijn en de oudste kinderen als oppas fungeren.

oprechte vraag

Lanza, waar komt jouw behoefte vandaan om over allerlei zaken waar je zelf, persoonlijk, geen enkele ervaring mee hebt toch een heel uitgesproken mening te hebben, en die dan ook nog eens te delen??

hahahhaa

Verdiep je eens in de klimaatcrisis? Je raadt zelf iemand ergens in een draadje aan een tweede auto te kopen. Wat heb je niet begrepen aan de klimaatcrisis?

Dat was ik

Ik moest een tweede auto aanschaffen EN mij eens verdiepen in de klimaatcrisis.
Inderdaad nogal tegenstrijdig.

Een vraag die rijst

Heb jij wellicht vroeger als oppas moeten fungeren voor jongere brusjes, Lanza?

Auto vs kind

Een kind kost gemiddeld PER JAAR 58 ton CO2, dat is heel veel méér dan de 2,4 ton die je bespaart als je de auto laat staan.

Als je een extra auto echt nodig hebt voor je gehandicapte kind, dan zeg ik doen! Of je man kan met de trein naar zijn werk, dat is ook nog een oplossing.

Een extra kind heb je niet nodig en zorgt dus voor veeeel meer extra uitstoot + dat hij zelf ook weer kinderen krijgt, hoogstwaarschijnlijk, die ook weer vervuilen en die zijn kinderen ook weer.

Brussen en aandacht

Als jongste uit een gezin met vier kinderen heb ik het altijd heerlijk gevonden dat de focus niet zo op mij lag. Ik scharrelde lekker mee in het gezin en met opvoeden met een hoofdletter waren m'n ouders ook wel klaar na de eerste drie dus het ging allemaal relaxed en vrij makkelijk, heerlijk.
Aandachttekort was er zeker niet. Aandacht kwam van ouders maar ook van brussen. Oudste broer die z'n lp's aan mij liet horen met bijbehorend commentaar, veel van opgestoken. Logeren bij oudere zus die op kamers woonde, geweldig. Als ik ziek was was er altijd wel een broer of zus die even een spelletje met me wilde doen.
En tot de dag van vandaag delen we. Nu de zorg voor dementerende ouders. Erg fijn .
Zelf heb ik trouwens twee kinderen. Is zo gelopen en is prima. Maar als ik de keuze had gehad dan had ik graag ook vier kinderen willen hebben.

Maar dat is net zo in een kleiner gezin

Zelf kom ik uit een gezin met twee kinderen en mijn nichtjes woonden om de hoek, dus ik kwam vaak bij hen over de vloer. Zo heb ik het nu ook voor mijn kinderen. Ze zijn met z'n tweeën, maar familie woont dichtbij, nichtjes en neefjes van dezelfde leeftijd waarmee ze veel plezier hebben en waar ze kind aan huis zijn.

Wij zijn erg relaxed qua opvoeding, zitten er bewust niet zo bovenop. We hebben zeeën van tijd, aandacht en liefde, maar zien ook het belang van kinderen lekker hun eigen ding laten doen.

Weet ik

Uiteraard hebben jullie ook dat prima voor elkaar in jullie perfecte leven, maar ik bedoelde maar te zeggen dat het heel fijn kan zijn om in een gezin met meer dan twee kinderen op te groeien, zonder het gevoel te hebben iets (aandacht) tekort te komen. Ik ervoer en ervaar het als een rijkdom om in een gezin met vier kinderen te zijn opgegroeid.

Ook mijn ervaring

Bij ons thuis (2 kinderen, 2 ouders) was het maar saai.
Ik kon erg genieten van de dynamiek van het grote gezin (4 kinderen, 2 ouders) bij mijn man thuis.

Bij Lanza thuis zal het vast niet saai zijn, dus bespaar je de moeite.

Hier thuis is het nooit saai

de jongens zijn dol op elkaar en hebben veel vriendjes in de buurt. Ik hoef de deur maar open te gooien en we hebben vier/ vijf kinderen rondlopen

Maar als moeder vind ik het heel fijn dat ik om 5 uur kan zeggen dat ze weer naar huis moeten en de rust wederkeert.

Ineens weet ik het!

Lanza, jij bent eigenlijk Wendy van Dijk, die van dat magazine waar alles heerlijk is, happy en healthy, balans en yoga enzo

Ik hoop oprecht

dat Lanza niet bij de jeugdzorg of de kinderbescherming werkt.
En dat ze anders niet naast lawaaierige grote gezinnen woont en dan de neiging krijgt om te klikken omdat al die kinderen verwaarloosd worden.

Ik ben echt verbijsterd door wat ik lees.

Enfin, topicstartster is volkomen overdonderd volgens mij, die heb ik niet meer teruggezien. Kan ik helemaal begrijpen.

Ga eens een dagje meelopen

===Als je een extra auto echt nodig hebt voor je gehandicapte kind, dan zeg ik doen! Of je man kan met de trein naar zijn werk, dat is ook nog een oplossing.===

Je hebt echt geen idee waar je over praat.
Ga eens een dagje, of liever nog een week meelopen bij een gezin waar iets ernstigs is gebeurd. Een hele week 24/7 met kunst en vliegwerk zorgen dat iedereen kan doen wat hij/zij wil doen en ook alle verplichte afspraken bij de revalidatie/fysiotherapie/psycholoog ook nog rond zien te krijgen en iedere avond een gezonde maaltijd op tafel die voor iedereen te eten is. Wat dan inhoud dat sommige componenten voor 1 persoon op een afwijkende manier bereid worden. Of dat 1 persoon iets anders krijgt, omdat hij dat echt niet kan verwerken.

Grappig

je beschrijft mijn leven Ook hier afspraken te over en ik kook dikwijls iets afwijkends voor iemand (vegetarisch).

Lanza je maakt jezelf steeds ongeloofwaardiger

Je hebt op alles een antwoord/ een simpele oplossing of denkt hetzelfde mee te maken.

Gaandeweg het verhaal wordt jouw situatie steeds een beetje anders, zit je om aandacht verlegen of zo? Is het een beetje eenzaam in je luchtkasteel op je roze wolk?

Kopzorg

Kopzorg, stop je energie maar liever in je gezin. Empathieloze horken als Lanza zijn jouw energie niet waard.

leuk tijdverdrijf

Als je bij de benodigde instanties probeert de juiste persoon aan de telefoon te krijgen. Ogenblikje ik verbind u "even" door. Na 6 minuten wachten weer vertellen, weer doorverbinden en dan tussendoor even hier kijken en wat tikken.

Krijg ineens een idee

Volgens mij zijn ze mij vergeten en gaan lunchen. Ga ik ook maar doen denk ik. Vanmiddag na de lunch nieuwe poging. Ik zit nu al ruim 25 minuten aan de lijn en ben nog geen steek verder.

Oplossen

Natuurlijk doe je best om je opties te vergroten en je kansen te benutten en alternatieven te zoeken.

De werkelijkheid heeft alleen wat kraks die niet altijd te ontlopen zijn. De kranten staan vol van woningnood, werkeloosheid, te lage flexinkomens, tekortschietend (passend) onderwijs. De zorgcentra zijn versneld gesloten. Het regelen van hulp via PGB of ZIN is een eindeloze bureaucratie met smalle marges van rechtmatigheid. Arbeidsongeschiktheid is een horreur met onzekerheden.

Het is de Lanza's van deze wereld gegeven om er dan toch nog een succesverhaal van te maken. Nou ja, inderdaad, voor de buhne dan.