Moeizame communicatie.

Hallo allemaal,

Ik zie zoveel topics. Ze lijken veelal op mijn verhaal maar toch net allemaal even wat anders. En ik dacht... ik open maar een nieuwe topic. Ik zal proberen mijn verhaal zo kort en bondig te vertellen. Wat misschien wat moeilijk gaat aangezien het verhaal inmiddels groter is dan de bijbel. Ik vind het fijn als mensen met reacties komen, maar zit niet te wachten op afbrandingen of als opmerkingen met laat het los. Die opmerking komt te vaak voorbij en als ik het zou loslaten zou er alleen maar verslechtering optreden.

Anyway. Ik ben nu ruim 4 jaar moeder. Waarvan sinds een jaar of 2 geen alleenstaande moeder meer. Ik ben na een heel diep dal gegaan ( door mijn ex ) en weer opnieuw gelukkig in de liefde, waarvan ik 4 jaar terug niet had gedacht dat dit nog mogelijk zou zijn. 4 jaar geleden beviel ik van een prachtige dochter. Vaders was bij de bevalling enkelt lichamelijk aanwezig. Geestelijk was hij ergens anders. En eigenlijk is het daar allemaal al begonnen. Eerlijk gezegd al vanaf het begin van onze relatie maar dat wist ik natuurlijk lekker niet. Mijn ex had een dubbelleven met zijn ex. Heeft mij 2 jaar voorgelogen en ook zijn ex. Speelde gezinnetje met mij maar speelde ook gezinnetje met zijn ex. In december 2017 werd onze roze wolk geboren. Een zware tijd. Een vader die lichamelijk aanwezig is en alleen maar aan de playstation zit gekluisterd en dus 0,0 initiatief toont. Op wat enkele momenten na zodat het niet zo opvalt. Dan staat in maart zijn ex voor de deur, met de mededeling dat hij dus ook een relatie heeft met haar. Zij heeft dit moment natuurlijk in allerlei kleuren zitten afwachten want zij wist wel al 2 jaar van mij af. Hij was op uitzending voor 4,5 maand en heeft dus de confrontatie met alle liefde overgelaten aan iemand anders. Want dat is iets waar ik inmiddels na 6 jaar wel achter ben. Confrontatie ( in negatieve zin ) is niet aan hem besteed en vlucht dan dus liever. Zaken bespreken is niet mogelijk. Uiteindelijk na veel gelieg en verdraaiingen en zijn terugkomst van uitzending is de scheiding in werking gezet ( we waren net 2 weken geregistreerd partners voor hij wegging ). We zetten een OSP op. Meneer wilde alleen maar tekenen en snel wegwezen want had eigenlijk nergens zin in en zag alles als een moetje. ( ik toen 24 met 0 ervaring zat daar bij de mediator ). met de bagage die ik nu heb, had ik daar toen liever met deze kennis willen zitten ). Na het OSP tekenen is mijn ex zo'n 3 jaar niet in het leven ( of eigenlijk amper ) in het leven van onze dochter geweest. Hij had geen huis/woning om haar fatsoenlijk te kunnen ontvangen. Dus werd er bezoekrecht opgestart. In principe om de week op vrijdag bij mij thuis. Wat al een hele grote stap is en geen fijn gevoel is kan ik je vertellen na wat er gebeurt is. Maargoed alles in het belang van het kind zodat zij toch haar vader kan zien. Dat ik me opgelaten voel zet ik maar opzij. Regelmatig kon hij niet. Altijd smoesjes, last minute afzeggen, moest altijd met hem meedenken want hij was zo zielig want hij moest op oefening. Gaf al deze afspraken tevens ook veel te laat door. Soms pas een dag ervoor waardoor ik weer met problemen zat. Uiteindelijk heb ik door noodzaak onze dochter nog een dag op het kinderdagverblijf moeten laten verblijven omdat ik door hem in de problemen kwam. Hier was hij het niet mee eens want ( je kent het wel. Grootse woorden maar geen daden ). Rook regelmatig naar alcohol als hij er was, was ook zichtbaar aan zijn ogen, rood doorlopen. Nadien heeft hij eindelijk een appartement gevonden. en heeft mij daar ook pas achteraf van op de hoogte gesteld dat dit maarliefst 109km verderop was. 1,5 uur rijden zonder file. Waarop bepaalde afspraken van het OSP al niet meer kunnen gewaarborgd worden. Omdat het probleem toen niet al te groot was hebben we dit verder even zo gelaten. ( in mijn naiviteit, helaas is dat allemaal achteraf ). Sinds 2020 gaat onze dochter om de week op zaterdag naar haar vader. Zoals ook hij niet alle weekenden ( de even/oneven ) weekenden kan waarborgen en ook ik niet door werk ging dit over het algemeen in goed overleg. Totdat hij een nieuwe vriendin kreeg. Zij was nog maar heel kort in beeld en begon zich al heel vlot met van alles te bemoeien. Onze communicatie was al niet zo best omdat hij mij gewoon heel erg belazerd heeft. Ik heb geprobeerd om daarom een communicatie schrift in te zetten zodat wij misschien wat minder fysiek in gesprek zouden hoeven. De keren dat hij zelf schreef ging dit ook nog goed en was dit een korte overdracht en tekst met uitleg hoe de dag was gegaan. En de bijzonderheden mbt dochter in de aanloop naar school etc. Na korte tijd begon zij dat schrift te schrijven ( zichtbaar aan handschrift maar ook het verkeerd schrijven van namen en het niet weten hoe verhalen in elkaar steken ). Zo begon zij zich ook te mengen en bemoeien in het ouderschapsplan. En eigenlijk is toen de bom gebarsten. Dit heeft onze toch al minimale communicatie nog moeizamer gemaakt. Sinds januari 2022 slaap dochter om het weekend 1 nacht bij hem. Meneer stond hierop want dit stond immers in het inmiddels al 4 jaar oude ouderschapsplan. Helemaal ermee eens ben ik het niet. Maargoed ook voor ons is het wel gemakkelijk als ze in het weekend daar is als wij moeten werken en haar dus niet weer overal naar toe hoeven brengen. En een bijkomstigheid, zij bouwt een band op met haar vader. Vooraf is hij wel al voor de 2e keer 4,5 maand naar het buitenland geweest en is zij dus een hele periode niet geweest hierdoor. Rond maart hebben wij vernomen dat zijn vriendinnetje alweer de deur uit is. Nikki zegt altijd als zij terug komt dat zij er weer niet was. En ze waren bij een andere vrouw ( zijn ex waarmee hij mij bedrogen heeft en zo ook zijn dochter ). Nog niet zo erg dat dat meisje de deur weer uit is, maar hij liegt al ruim 2 maanden tegen zijn dochter. Maar is ook niet eerlijk naar ons toe dat het over is. Ik vind dit wel zo netjes om dit soort zaken aan elkaar te melden. Of het er nou toe doet of niet. Want de afspraak geld een half jaar nadat het uit is mag er pas weer iemand geintroduceerd worden. Eigenlijk heb ik dit liever op een jaar. Omdat het toch wel merkbaar is dat onze dochter hier erg mee zit. Zo gaf zij ook aan dat papa en zijn vriendin erge ruzie hadden. Wat het verhaal voor mij nog belastender maakt. Zo wordt er ook steeds meer door hem geeist uit zijn oogpunt uit wat hij wil en niet vanuit het oogpunt wat goed is voor onze dochter. Ik heb toen der tijd al eens aangegeven dat het haar heel veel energie kost om om de week bij hem te zijn en maandag weer naar school te moeten. Ze is KAPOT. Maandag ochtend al heel veel moeite met opstaan en tussen de middag zakt zij zowat in elkaar. Uit ervaring weet ik dat zij daar dus te laat op bed gaat. In combinatie met alleen maar drek als eten. ( en ja ik ken de meeste reacties nou wel met laat het los wat daar gebeurt moet je lekker laten ). Alleen het punt is dus dat ze thuis niet meer wil eten, behalve snoep. En hierdoor dus afvalt. Ze keert zich ontzettend af tegen ons terwijl dit hiervoor dus niet was. Ze is boos op mij, boos op mijn nieuwe vriend en vreselijk opstandig. Het lijkt wel alsof alle normen en waarden verdwenen zijn en er ineens geen regels meer zijn. Er valt geen land mee te bezeilen. Ze komt ook nooit vrolijk terug. Is altijd in tranen en daarbij dan ook nog doodmoe.

Gezien het feit dat hij verhuisd is, hij deels ander werk heeft wil ik het OSP graag aanpassen. Hij wil dit ook wel. Alleen op 1 voorwaarde en dat is zijn manier. Bij een onafhankelijke door hem uitgezochte mediator. En dat terwijl we er eentje hebben waar ook voor getekend is dat als er problemen zijn we ons tot haar wenden. Zijn dreigement is als ik niet naar een onafhankelijke door hem uitgezochte mediator wil blijven de afspraken van 4 jaar geleden zo staan zoals ze staan. ( afspraken waar van beide kanten niet meer aan gehouden kan worden ). Er valt met deze jongen niet te communiceren. Het gaat alleen maar goed als het goed in zijn straatje past en hij zijn zin krijgt. Zijn houding maakt communicatie onmogelijk. Alles is kritiek in zijn ogen. En kan niet bedenken dat er misschien zaken zijn die spelen waar wat mee gedaan moet worden. Of dit nou leuke onderwerpen zijn of niet. Er zullen vast nog wel grotere zaken gaan spelen wanneer zij een oudere leeftijd bereikt. Inmiddels heb ik een (kinder)psycholoog gemaild en de hele vraagstelling uitgezet. Wat wij hiermee moeten doen. Het eerste gesprek is voor mezelf ook om te kijken of het klikt. Mocht zij vinden dat onze dochter hier toch wel baat bij gaat hebben moet hij toestemming geven. En je raad het al, dit gaat hij niet geven.

Helaas heb ik me dus weer moeten wenden aan de advocaat om bij haar de vraagstelling neer te leggen of ik via haar het OSP kan aanpassen omdat hij niet mee wil naar de mediator die het heeft opgesteld. Ik zie geen noodzaak om redenloos naar een andere mediator te gaan. Terwijl de huidige het verhaal kent en het plan ook heeft opgesteld.

* ik zal wel niet het hele verhaal getypt hebben. Het is teveel om het allemaal te typen. En zal soms misschien wat omslachtig staan beschreven. Mocht er onduidelijkheid zijn kan ik bij vragen wel toelichting geven.