Lastige situatie rondom break-up

hoi allemaal,

Ik lees zoveel verschillende verhalen en krijg nergens echt een duidelijk vergelijkbaar beeld van mijn situatie, dus vandaar dat ik het hier eens probeer 

Laten we bij het begin beginnen

Mijn ex en ik zijn sinds 29 augustus uit elkaar, we hebben een zoon van op dat moment 5 maanden oud. 

We hebben elkaar net iets meer als een jaar leren kennen, en waar mevrouw ervan overtuigd was dat ze niet zwanger kon raken bleek dit na 1,5 maand toch (op dat moment al 6 weken) het geval ( in een keer raak geschoten)

Ik was op dat moment al in behandeling vanaf 2020 voor een verslaving en dit ging met vallen en opstaan, tijdens de zwangerschap was er de nodige wrijving, omdat mijn ex eigenlijk altijd heel panisch was dat er iets fout zou gaan wat natuurlijk ook de nodige discussies en ruzies gepaard ging. En vooral het gevoel van onbegrepenheid is altijd op de voorgrond geweest vanuit mijn kant.

Dit heeft ertoe geleid dat ik in oktober een uitglijder heb gehad kwa gebruik (eenmalig de fout in gegaan), met als gevolg een psychose. maar dit was wel het punt voor mij om een intensieve behandeling van 3 maanden te gaan starten met het oog op mijn toekomstige vaderschap. Deze heb ik ook met succes afgerond en ben vanaf deze tijd ook abstinent.

Mijn vriendin heeft tijdens de zwangerschap een besmetting met het hpv virus opgelopen, dat uite zich met genitale wratten. Deze zijn na de zwangerschap operatief verwijderd. En heb hier gedurende 1.5 maand haar wonden verzorgt.

Vlak na de geboorte van onze zoon hebben wij besloten om naast mijn ex schoonouders te gaan wonen, dit heeft voor grote wrijving gezorgt en dit heb ik dan ook meerdere malen netjes proberen duidelijk te maken. Toen er na 1.5 maand geen verandering kwam heb ik het tijdens mijn nachtdienst het een x niet zo netjes gezegt, dit heeft er in geresulteerd dat mijn ex midden in de nacht in paniek naar haar ouders is gevlucht ( ze herkende bepaalde dingen vanuit die psychose) maar uiteindelijk erkent ze dat ze paniek heeft geschoten en er niks aan de hand was. 

Hierna was de situatie eigenlijk niet meer houdbaar, en ging alles heel snel bergafwaarts vanwege de situatie met haar ouders en hun eigen psychische problemen (angst en dwangstoornis en de andere een chronische depressie met meerdere pshychoses) werd mijn vriendin een bepaalde richting uitgestuurd. 

Ik heb toen een hele mooie brief geschreven omdat eigenlijk ieder gesprek in een discussie eindigde heb ik zo toch mijn gevoel proberen uitteleggen, hier kreeg ik geen reactie op, en toen ik verhaal wilde gaan halen bij haar ouders waar ze alweer met onze zoon zat, en niet de moeite nam om het stukje uitten van mijn gevoelens ben ik verhaal gaan halen, daar werd eigenlijk door haar vader gelijk de politie gebeld en ben ik terug naar onze eigen tuin gegaan.

Hier heb ik vanuit emotie de tuintafel omgegooid en met een stoel gegooid, hierdoor zat er een barst in het raam, politie is erbij geweest en vervolgens weer weggegaan om 2 uur later mij als verdachte van geweld mee te nemen.

Sinds dien is er geen enkel contact meer mogelijk tussen mijn ex en zoon, de zaak is door de politie geseponeerd na 2 dagen. 

Nu wilt mijn ex nergens aan meewerken en ben ik begonnen met het procederen via de rechter, ook niet aan omgang met mijn zoon,

Ze beweerd dat ik nog steeds gebruik maar hier heb ik negatieve urinetesten van

De mishandelingen hebben nooit plaats gevonden, (zaak geseponeerd) wel erken ik mijn probleem dat als ik emotioneel word ik met een deur gooi of zoals met die tuinset, ik heb met spoed mijn dossier laten heropenen voor angst om terug te vallen en ben aangemeld voor een VERS training

Tevens zegt ze dat ik mijn behandeling niet succesvol heb afgerond ook hier heb ik het bewijs van na de rechter gestuurd

Tevens heb ik verklaringen van de verloskundige die mijn hulp en bevestigd en ontkent dat ik haar aan der lot heb overgelaten 

Toen de beschuldigingen eigenlijk met al mijn bewijs materiaal ontkracht kon worden, heeft ze het bij de rechter gespeeld dat ze het emotioneel niet zo aankunnen om een omgangsregeling van de grond te krijgen (ook niet met een BOR) 

Rechter heeft haar een paar keer onderbroken omdat ze het telkens had over MIJN kind en niet ons kind terwijl ik als vader gewoon in de rechtzaal zat.

Ik ben bang dat de rechter dalijk mee gaat in de psychische klachten en ik hieronder ga lijden.