Lastige situatie rondom break-up
hoi allemaal,
Ik lees zoveel verschillende verhalen en krijg nergens echt een duidelijk vergelijkbaar beeld van mijn situatie, dus vandaar dat ik het hier eens probeer
Laten we bij het begin beginnen
Mijn ex en ik zijn sinds 29 augustus uit elkaar, we hebben een zoon van op dat moment 5 maanden oud.
We hebben elkaar net iets meer als een jaar leren kennen, en waar mevrouw ervan overtuigd was dat ze niet zwanger kon raken bleek dit na 1,5 maand toch (op dat moment al 6 weken) het geval ( in een keer raak geschoten)
Ik was op dat moment al in behandeling vanaf 2020 voor een verslaving en dit ging met vallen en opstaan, tijdens de zwangerschap was er de nodige wrijving, omdat mijn ex eigenlijk altijd heel panisch was dat er iets fout zou gaan wat natuurlijk ook de nodige discussies en ruzies gepaard ging. En vooral het gevoel van onbegrepenheid is altijd op de voorgrond geweest vanuit mijn kant.
Dit heeft ertoe geleid dat ik in oktober een uitglijder heb gehad kwa gebruik (eenmalig de fout in gegaan), met als gevolg een psychose. maar dit was wel het punt voor mij om een intensieve behandeling van 3 maanden te gaan starten met het oog op mijn toekomstige vaderschap. Deze heb ik ook met succes afgerond en ben vanaf deze tijd ook abstinent.
Mijn vriendin heeft tijdens de zwangerschap een besmetting met het hpv virus opgelopen, dat uite zich met genitale wratten. Deze zijn na de zwangerschap operatief verwijderd. En heb hier gedurende 1.5 maand haar wonden verzorgt.
Vlak na de geboorte van onze zoon hebben wij besloten om naast mijn ex schoonouders te gaan wonen, dit heeft voor grote wrijving gezorgt en dit heb ik dan ook meerdere malen netjes proberen duidelijk te maken. Toen er na 1.5 maand geen verandering kwam heb ik het tijdens mijn nachtdienst het een x niet zo netjes gezegt, dit heeft er in geresulteerd dat mijn ex midden in de nacht in paniek naar haar ouders is gevlucht ( ze herkende bepaalde dingen vanuit die psychose) maar uiteindelijk erkent ze dat ze paniek heeft geschoten en er niks aan de hand was.
Hierna was de situatie eigenlijk niet meer houdbaar, en ging alles heel snel bergafwaarts vanwege de situatie met haar ouders en hun eigen psychische problemen (angst en dwangstoornis en de andere een chronische depressie met meerdere pshychoses) werd mijn vriendin een bepaalde richting uitgestuurd.
Ik heb toen een hele mooie brief geschreven omdat eigenlijk ieder gesprek in een discussie eindigde heb ik zo toch mijn gevoel proberen uitteleggen, hier kreeg ik geen reactie op, en toen ik verhaal wilde gaan halen bij haar ouders waar ze alweer met onze zoon zat, en niet de moeite nam om het stukje uitten van mijn gevoelens ben ik verhaal gaan halen, daar werd eigenlijk door haar vader gelijk de politie gebeld en ben ik terug naar onze eigen tuin gegaan.
Hier heb ik vanuit emotie de tuintafel omgegooid en met een stoel gegooid, hierdoor zat er een barst in het raam, politie is erbij geweest en vervolgens weer weggegaan om 2 uur later mij als verdachte van geweld mee te nemen.
Sinds dien is er geen enkel contact meer mogelijk tussen mijn ex en zoon, de zaak is door de politie geseponeerd na 2 dagen.
Nu wilt mijn ex nergens aan meewerken en ben ik begonnen met het procederen via de rechter, ook niet aan omgang met mijn zoon,
Ze beweerd dat ik nog steeds gebruik maar hier heb ik negatieve urinetesten van
De mishandelingen hebben nooit plaats gevonden, (zaak geseponeerd) wel erken ik mijn probleem dat als ik emotioneel word ik met een deur gooi of zoals met die tuinset, ik heb met spoed mijn dossier laten heropenen voor angst om terug te vallen en ben aangemeld voor een VERS training
Tevens zegt ze dat ik mijn behandeling niet succesvol heb afgerond ook hier heb ik het bewijs van na de rechter gestuurd
Tevens heb ik verklaringen van de verloskundige die mijn hulp en bevestigd en ontkent dat ik haar aan der lot heb overgelaten
Toen de beschuldigingen eigenlijk met al mijn bewijs materiaal ontkracht kon worden, heeft ze het bij de rechter gespeeld dat ze het emotioneel niet zo aankunnen om een omgangsregeling van de grond te krijgen (ook niet met een BOR)
Rechter heeft haar een paar keer onderbroken omdat ze het telkens had over MIJN kind en niet ons kind terwijl ik als vader gewoon in de rechtzaal zat.
Ik ben bang dat de rechter dalijk mee gaat in de psychische klachten en ik hieronder ga lijden.
Klinkt alsof jullie beide hulp kunnen gebruiken. Ik zou dus aansturen op iets van mediation. Je hebt geen invloed op anderen zoals de rechter. Je doet zelf het mogelijke om geholpen te zijn. En via Bor zou je omgang moeten kunnen krijgen.
Ik zou er niet direct vanuit gaan dat je ex nergens aan me hoeft te werken. Wacht dat eerst maar af.
Het lijkt mij trouwens ook heel onpraktisch dat je naast je ex schoonouders woont. Ook dat klinkt niet als handig. Kun je niet tijdelijk ergens anders heen?
Je rechtszaak is dus al geweest? Dan kun je op dit moment weinig anders dan wachten op de uitspraak, en dan als die geweest is dan in overleg met je advocaat wat de volgende stap is.
Ik denk dat je zorg terecht is, dat je 'gaat lijden'. Ik zou als rechter ook de gebeurtenissen zwaarder laten wegen, dan jij zelf doet. Dan bedoel, het gebruik, de psychose en 'niet zo netjes zeggen, midden in de nacht', het verhaal halen, emoties tonen door tafels en stoelen om te gooien, waardoor een raam barst. Ik zou als ex-partner mij ook niet veilig voelen. Mooie woorden op papier verdampen als je vervolgens 'verhaal gaat halen'.
Mijn advies is om je eigen gedrag niet te bagatelliseren, zeker niet voor een rechter, die prikt daar meteen door heen. Erken echt dat je aan je zelf moet werken. Supergoed dat je dit ook doet. Het voelt voor je ex ook onveilig als jij de impact van je gedrag op je omgeving onvoldoende ziet. 'Lijden', consequenties ervaren is niet altijd slecht, als je dit durft te accepteren, dan helpt het je om evenwichtige en betrouwbare vader te worden. Veel succes en nog gefeliciteerd met je zoontje!
kleinejongen schreef op 14-10-2022 om 14:25:
Klinkt alsof jullie beide hulp kunnen gebruiken. Ik zou dus aansturen op iets van mediation. Je hebt geen invloed op anderen zoals de rechter. Je doet zelf het mogelijke om geholpen te zijn. En via Bor zou je omgang moeten kunnen krijgen.
Ik zou er niet direct vanuit gaan dat je ex nergens aan me hoeft te werken. Wacht dat eerst maar af.
Het lijkt mij trouwens ook heel onpraktisch dat je naast je ex schoonouders woont. Ook dat klinkt niet als handig. Kun je niet tijdelijk ergens anders heen?
Nee ik heb tijdelijk ander onderdak gevonden, sloten etc zijn inmiddels vervangen terwijl ik er op papier nog woon. Dus woon niet meer naast haar ouders zij wel!
Tulia schreef op 14-10-2022 om 15:00:
Ik denk dat je zorg terecht is, dat je 'gaat lijden'. Ik zou als rechter ook de gebeurtenissen zwaarder laten wegen, dan jij zelf doet. Dan bedoel, het gebruik, de psychose en 'niet zo netjes zeggen, midden in de nacht', het verhaal halen, emoties tonen door tafels en stoelen om te gooien, waardoor een raam barst. Ik zou als ex-partner mij ook niet veilig voelen. Mooie woorden op papier verdampen als je vervolgens 'verhaal gaat halen'.
Mijn advies is om je eigen gedrag niet te bagatelliseren, zeker niet voor een rechter, die prikt daar meteen door heen. Erken echt dat je aan je zelf moet werken. Supergoed dat je dit ook doet. Het voelt voor je ex ook onveilig als jij de impact van je gedrag op je omgeving onvoldoende ziet. 'Lijden', consequenties ervaren is niet altijd slecht, als je dit durft te accepteren, dan helpt het je om evenwichtige en betrouwbare vader te worden. Veel succes en nog gefeliciteerd met je zoontje!
Begrijpelijke reactie en van die kant snap ik het ook, maar los van de problemen die wij onderling gehad hebben heeft mijn zoon daar nooit onder geleden, begrijp me niet verkeerd maar het grootste deel van deze incidenten heeft afgespeeld voordat ik het intensieve traject ben ingegaan.
Dat praat het nog steeds niet goed maar er is wel keihard gewerkt aan mijn problemen met positief resultaat.
Soms zouden we ook gewoon het verleden t verleden moeten kunnen laten zijn
> omdat eigenlijk ieder gesprek in een discussie eindigde heb ik zo toch mijn gevoel proberen uitteleggen
> Nu wilt mijn ex nergens aan meewerken en ben ik begonnen met het procederen via de rechter, ook niet aan omgang met mijn zoon,
Waar zou ze nog meer aan moeten meewerken volgens jou, anders dan een omgangsregeling?
Het klinkt alsof jij de relatiebreuk nog niet verwerkt hebt en niet accepteert.
Je vindt dat je recht hebt om je "gevoelens te uiten" en dat je recht hebt op een reactie van haar daarop en dat je recht hebt om haar te achtervolgen om die reactie te komen halen... Je erkent dat het gooien van tuinmeubilair tegen het raam een probleem is (welk raam, trouwens? was dat een raam van het huis waar zij zich verschuilde?). Maar je moet gaan inzien dat jouw ideeën over waar je allemaal recht op hebt van je ex de grond van het probleem zijn. Je moet loslaten.
Je moet die relatiebreuk zelf verwerken. Of met hulp van een therapeut of vriend. Maar niet met haar of haar familie. Zij is je geen verklaring, reactie of wat dan ook schuldig. Ze hoeft zelfs niet je brieven te lezen als ze dat niet wil.
Een rechter zal echt niet zomaar meegaan in haar psychische klachten. Maar de status quo - dat het kind nu bij haar is - zal wel heel zwaar meespelen. Dus een begeleide omgangsregeling lijkt me waarschijnlijk. En bij zo'n begeleide omgangsregeling zul je iedere verandering van de status quo moeten "verdienen".
Hoewel rechterlijke uitspraken vaak heel redelijk zijn en perspectief bieden, willen de hulpverleners die moeten gaan helpen bij de uitvoering nog wel eens hun eigen doel stellen, of domweg de weg van de minste weerstand kiezen (welke ouder is het makkelijkst om om te praten...). Het is heel belangrijk dat je naar hulpverleners toe doelgericht en zakelijk blijft: als het doel (volgens de rechter) is om toe te werken naar uitbreiding van de omgang, refereer daar steeds aan naar de hulpverleners toe en probeer concreet te krijgen hoe jullie dat gaan bereiken. Soms komen hulpverleners met een doel of voorwaarde waar noch jij noch zij controle over hebben, bijvoorbeeld "moeder moet vertrouwen krijgen...". Dat is heel frustrerend, maar blijf zelf doelgericht. Dus vragen en vastleggen wat jij moet doel om naar dat doel toe te werken.
syboor schreef op 14-10-2022 om 15:24:
> omdat eigenlijk ieder gesprek in een discussie eindigde heb ik zo toch mijn gevoel proberen uitteleggen
> Nu wilt mijn ex nergens aan meewerken en ben ik begonnen met het procederen via de rechter, ook niet aan omgang met mijn zoon,
Waar zou ze nog meer aan moeten meewerken volgens jou, anders dan een omgangsregeling?
Het klinkt alsof jij de relatiebreuk nog niet verwerkt hebt en niet accepteert.
Je vindt dat je recht hebt om je "gevoelens te uiten" en dat je recht hebt op een reactie van haar daarop en dat je recht hebt om haar te achtervolgen om die reactie te komen halen... Je erkent dat het gooien van tuinmeubilair tegen het raam een probleem is (welk raam, trouwens? was dat een raam van het huis waar zij zich verschuilde?). Maar je moet gaan inzien dat jouw ideeën over waar je allemaal recht op hebt van je ex de grond van het probleem zijn. Je moet loslaten.
Je moet die relatiebreuk zelf verwerken. Of met hulp van een therapeut of vriend. Maar niet met haar of haar familie. Zij is je geen verklaring, reactie of wat dan ook schuldig. Ze hoeft zelfs niet je brieven te lezen als ze dat niet wil.
Een rechter zal echt niet zomaar meegaan in haar psychische klachten. Maar de status quo - dat het kind nu bij haar is - zal wel heel zwaar meespelen. Dus een begeleide omgangsregeling lijkt me waarschijnlijk. En bij zo'n begeleide omgangsregeling zul je iedere verandering van de status quo moeten "verdienen".
Hoewel rechterlijke uitspraken vaak heel redelijk zijn en perspectief bieden, willen de hulpverleners die moeten gaan helpen bij de uitvoering nog wel eens hun eigen doel stellen, of domweg de weg van de minste weerstand kiezen (welke ouder is het makkelijkst om om te praten...). Het is heel belangrijk dat je naar hulpverleners toe doelgericht en zakelijk blijft: als het doel (volgens de rechter) is om toe te werken naar uitbreiding van de omgang, refereer daar steeds aan naar de hulpverleners toe en probeer concreet te krijgen hoe jullie dat gaan bereiken. Soms komen hulpverleners met een doel of voorwaarde waar noch jij noch zij controle over hebben, bijvoorbeeld "moeder moet vertrouwen krijgen...". Dat is heel frustrerend, maar blijf zelf doelgericht. Dus vragen en vastleggen wat jij moet doel om naar dat doel toe te werken.
Raam van mijn eigen woning waar zij op dat moment niet was,
Op het moment van schrijven van deze brief hadden wij gewoon nog een relatie.
De vraag wat moet meneer nog meer doen om vertrouwen te krijgen is letterlijk door de rechter gesteld, en ook hier kan ze geen antwoord op geven.
Ik sta zelf open voor iedere vorm van hulpverlening bor en onderzoek van de raad omdat ik weet dat ik mijn leven beterd heb ten opzichte van de beelden die door mijn ex geschetst worden.
Begrijp me niet verkeerd maar ik ben erzelf van overtuigd dat het beter is zo en dat deze situatie nooit meer goed zou komen, ik wil het alleen fatsoenlijk regelen voor mijn zoontje
Pieterpost schreef op 14-10-2022 om 15:14:
[..]
Nee ik heb tijdelijk ander onderdak gevonden, sloten etc zijn inmiddels vervangen terwijl ik er op papier nog woon. Dus woon niet meer naast haar ouders zij wel!
Kijk dit zou ik dus wel zakelijk afhandelen. Dat je daar niet meer woont moet op papier ook geregeld. Ik zou dus zorgen voor een nieuw onderkomen. Sta je op het huurcontract, dan moet je daar af etc.
Heb je gezag? Dat maakt ook verschil. Ik zou als ik jou was nu eerst afwachten en aansturen op een begeleide omgang. Misschien kan een wijkteam je verder helpen.
kleinejongen schreef op 14-10-2022 om 15:56:
[..]
Kijk dit zou ik dus wel zakelijk afhandelen. Dat je daar niet meer woont moet op papier ook geregeld. Ik zou dus zorgen voor een nieuw onderkomen. Sta je op het huurcontract, dan moet je daar af etc.
Heb je gezag? Dat maakt ook verschil. Ik zou als ik jou was nu eerst afwachten en aansturen op een begeleide omgang. Misschien kan een wijkteam je verder helpen.
Wijkteam is er al bij betrokken deze adviseren ook een begeleide omgang maar daar wilt ze niet aan meewerken.
Gezag is "vergeten" maar heb hem wel erkend
Wat betreft het huurcontract moet gezamenlijk via de huurbaas geregeld worden staan samen op het huur contract, dus hiervoor zal toch communicatie nodig zijn
Pieterpost schreef op 14-10-2022 om 18:49:
[..]
Wijkteam is er al bij betrokken deze adviseren ook een begeleide omgang maar daar wilt ze niet aan meewerken.
Gezag is "vergeten" maar heb hem wel erkend
Wat betreft het huurcontract moet gezamenlijk via de huurbaas geregeld worden staan samen op het huur contract, dus hiervoor zal toch communicatie nodig zijn
Je hebt het over een rechter die al dingen gezegd heeft. Waar ging de rechtszaak over? Was dat alleen over omgang? Of ook over de andere dingen die geregeld moeten worden?
Wil jij het huurrecht van de woning aan je exvriendin laten? Bevestig dat haar dan schriftelijk, dan kan zij dat gebruiken richting de verhuurder (als tenminste zij in haar eentje genoeg verdiend om de huur op te brengen).
Daglichtlamp schreef op 14-10-2022 om 19:26:
[..]
Je hebt het over een rechter die al dingen gezegd heeft. Waar ging de rechtszaak over? Was dat alleen over omgang? Of ook over de andere dingen die geregeld moeten worden?
Wil jij het huurrecht van de woning aan je exvriendin laten? Bevestig dat haar dan schriftelijk, dan kan zij dat gebruiken richting de verhuurder (als tenminste zij in haar eentje genoeg verdiend om de huur op te brengen).
Nee dit was een spoedprocedure voor zsm omgang te krijgen, de bodemprocedure volgt nog.
Woning wil ik sowieso niet meer wonen, dus ik heb in overleg met de huisbaas een document opgesteld voor het ontbinden van de overeenkomst per 31-10 hier hebben we beide voor getekend
Heb jij zelf de spoedprocedure gestart?
De uitspraak is er dus nog niet?
Goed dat je van het contract af bent. Ik zou me als ik jou was op mezelf richten en daar alles aan doen om geen reden voor geen omgang te laten ontstaan.
Je zou altijd in jullie huis je kind kunnen ontmoeten. Of ergens anders. Ik ben alleen bang dat je ex en haar ouders hierin niet willen meewerken. Dus het is van belang dat er een externe partij komt om hierin bij te staan.
kleinejongen schreef op 15-10-2022 om 10:16:
Heb jij zelf de spoedprocedure gestart?
De uitspraak is er dus nog niet?
Goed dat je van het contract af bent. Ik zou me als ik jou was op mezelf richten en daar alles aan doen om geen reden voor geen omgang te laten ontstaan.
Je zou altijd in jullie huis je kind kunnen ontmoeten. Of ergens anders. Ik ben alleen bang dat je ex en haar ouders hierin niet willen meewerken. Dus het is van belang dat er een externe partij komt om hierin bij te staan.
Yes ben zelf de spoedprocedure gestart, vooral ook om te laten zien dat alle beschuldigingen negatief zijn en ik wel degelijk mijn leven gebeterd heb.
Ik denk dat jij onvoldoende beseft hoe onveilig het is als iemand zich woedend en agressief gedraagt. Jij vindt dat het niet zo erg is want het is geen mishandeling als je een ruit ingooit waar de ander niet bij is en met een stoel en een tuintafel gooit, maar ik vind dat echt heel naïef van jou. Want als jij je niet kunt beheersen en een ruit inslaat en gooit met tafels en stoelen, wat gebeurt er dan de volgende keer? Van geweld gaat altijd dreiging uit, ook als het niet tegen jezelf gericht is. En wat er (nog maar) een jaar geleden gebeurd is, met die psychose door drugsgebruik tijdens de zwangerschap, dat is niet niks. Je schrijft: je moet het verleden het verleden kunnen laten. Maar dit is nog maar nauwelijks verleden. En vertrouwen komt te voet en gaat te paard. Wat je ex nodig heeft om je weer te vertrouwen is dat je je langere tijd betrouwbaar gedraagt.
Tegelijkertijd snap ik je frustratie wel. Want ze moet je natuurlijk wel de kans geven om dat te laten zien. Ik heb er respect voor dat je zo hard aan jezelf hebt gewerkt. En ik kan me slecht voorstellen dat de rechter niet op zijn minst begeleide omgang gaat vaststellen. Maar ik denk dat je wel moet gaan beseffen dat het voor anderen niet zo gemakkelijk is om zulke heftige toestanden achter zich te laten en zich weer veilig te voelen. Het zal nog een hele tijd duren voor je haar vertrouwen en dat van haar ouders hebt teruggewonnen en dat kun je alleen doen door je lange tijd kalm en meewerkend op te stellen tegenover hen. Ik snap heel goed dat je die rechtszaak bent begonnen als er helemaal geen omgang is. Maar als er straks wel omgang is: hou je dan aan alle afspraken zodat niets opbouwen in de weg staat. Ik vrees dat je hier flink wat geduld moet hebben voor er een enigszins normale situatie ontstaat. Kun je dat of ontplof je weer als het je te lang duurt en het te oneerlijk voelt voor jou?
Arm kind.
Ouders kennen elkaar 1,5 maand als mevrouw zwanger raakt. Als het kind vijf maanden is, gaan de ouders al uit elkaar.
Geweld waar de politie bij aan te pas moet komen, verslavingen, psychose...
Het enige waar ze eventueel aan mee moet werken is een omgangsregeling. Aan al de rest niet. En meewerken aan 'n omgangsregeling... ik zou in haar positie ook huiverig zijn.