Echtscheiding en erna Echtscheiding en erna

Echtscheiding en erna

Kinderen bij nieuwe partner

de vader van mijn kinderen wil de kinderen nu graag elke(helft van de) schoolvakantie bij hem thuis. Hij zelf werkt doorgaans maar zijn nieuwe partner is dan thuis.
Dit raakt bij mij een zere snaar. 
is dat enkel mijn emotie en moet ik dit toe laten of moet ik zeggen ‘ho even….?!’ 
Voor de situatie schets; mijn ex heeft omgangsregeling. 


Nick90 schreef op 04-11-2024 om 14:29:

[..]

De meeste mensen zijn allang blij dat er een plekje op de opvang is hoor. Niemand van de ouders doet onderzoek naar de mensen die er werken.

nee, de ouders doen geen onderzoek. Maar mogelijk moet het personeel bij indiensttreding een VOG overleggen of zo ? (uiteraard, voor wat dat waard is, natuurlijk...) En die ga je niet vragen van de nieuwe partner van je ex

Ook in de kinderopvang kan het gigantisch mislopen, leren een paar afschuwelijke situaties. 
Nieuwe vriendin is geen vreemde voor vader, vader is de sociale controle, vader ziet kinderen en nieuwe vriendin als hij thuis komt van zijn werk (gebeurt in meer gezinnen). Bedenk dat je in principe de controle die je over ex wil uitoefenen omgekeerd ook door ex over jezelf zou moeten laten uitoefenen. Dus ook aan ex voorleggen wie er op jouw kinderen past als je een avond weg wil, bijvoorbeeld. 
Geen brand blussen voordat je iets van rook hebt gezien zou ik zeggen.

Tsjor

Ja we kunnen nu wel doen of het allemaal hetzelfde geldt voor vaders en moeders maar de realiteit, ondersteund door cijfers, is dat mannen veel sneller een rebound relatie aangaan, Mannen geven ook veel vaker niet alleen te kunnen zijn (zie hieronder voor bronnen). Dat maakt de kans op een wel overwogen oordeel over de nieuwe partner kleiner. Veel kleiner. Het ideaal is dat je als moeder je partner vertrouwt omdat hij nu eenmaal net zo zeer als jijzelf het welbevinden van jullie kinderen voor ogen heeft. De praktijk is veelal dat de vader zijn prioriteit ligt bij zsm een nieuwe vrouw te hebben. En dat is ook best logisch als de moeder altijd al meer voor de kinderen zorgde, je zelf de kinderen maar een keer in de veertien dagen hebt en veel alleen zit. Ja er zijn ook uitzonderingen, vaders die wel gelijkelijk betrokken waren en zijn op hun kinderen en co-ouderschap. Moeders kennen hun ex en hun betrokkenheid bij de kinderen. Doen of die groter is dan die is, kan zomaar de kinderen geen goed doen. Misschien is het best een goed idee om tijdens het scheidingsproces, als de opvoedingsafspraken worden vastgelegd, gewoon voor beide partijen termijnen vast te stellen voor het introduceren van nieuwe partners: bv. eerst eens een half jaar af en toe een kopje thee doen met de kinderen erbij, dan dagjes uit, dan vakantie. En als het na jaar goed gaat, kan de nieuwe partner als oppas geintroduceerd worden. Het is maar een voorbeeld. Ja lastig qua woningmarkt. Vind er maar wat op, gewoon zorgvuldig met kinderen omgaan. Een scheiding is al moeilijk genoeg zonder Papa meteen met een nieuwe mama te zien.


(bs.nl/nl-nl/nieuws/2023/43/mannen-gaan-na-een-scheiding-vaker-opnieuw-samenwonen-dan-vrouwen#:~:text=Van%20degenen%20die%2025%20tot,een%20nieuwe%20partner%20als%20vrouwen)  

('Existing research suggests that men are more likely to engage in a rebound and to find momentary relief in a superficial "situationship," especially if they are lacking in social support or are experiencing high levels of emotional attachment to their ex. Bron: https://www.psychologytoday.com/us/blog/understanding-ptsd/202312/what-psychology-says-about-rebound-relationships#:~:text=Existing%20research%20suggests%20that%20men,emotional%20attachment%20to%20their%20ex.

https://www.cbs.nl/en-gb/news/2010/02/divorced-women-more-often-live-alone)

Lexus schreef op 08-11-2024 om 12:08:

Ja we kunnen nu wel doen of het allemaal hetzelfde geldt voor vaders en moeders maar de realiteit, ondersteund door cijfers, is dat mannen veel sneller een rebound relatie aangaan, Mannen geven ook veel vaker niet alleen te kunnen zijn (zie hieronder voor bronnen). Dat maakt de kans op een wel overwogen oordeel over de nieuwe partner kleiner. Veel kleiner. Het ideaal is dat je als moeder je partner vertrouwt omdat hij nu eenmaal net zo zeer als jijzelf het welbevinden van jullie kinderen voor ogen heeft. De praktijk is veelal dat de vader zijn prioriteit ligt bij zsm een nieuwe vrouw te hebben. En dat is ook best logisch als de moeder altijd al meer voor de kinderen zorgde, je zelf de kinderen maar een keer in de veertien dagen hebt en veel alleen zit. Ja er zijn ook uitzonderingen, vaders die wel gelijkelijk betrokken waren en zijn op hun kinderen en co-ouderschap. Moeders kennen hun ex en hun betrokkenheid bij de kinderen. Doen of die groter is dan die is, kan zomaar de kinderen geen goed doen. Misschien is het best een goed idee om tijdens het scheidingsproces, als de opvoedingsafspraken worden vastgelegd, gewoon voor beide partijen termijnen vast te stellen voor het introduceren van nieuwe partners: bv. eerst eens een half jaar af en toe een kopje thee doen met de kinderen erbij, dan dagjes uit, dan vakantie. En als het na jaar goed gaat, kan de nieuwe partner als oppas geintroduceerd worden. Het is maar een voorbeeld. Ja lastig qua woningmarkt. Vind er maar wat op, gewoon zorgvuldig met kinderen omgaan. Een scheiding is al moeilijk genoeg zonder Papa meteen met een nieuwe mama te zien.


(bs.nl/nl-nl/nieuws/2023/43/mannen-gaan-na-een-scheiding-vaker-opnieuw-samenwonen-dan-vrouwen#:~:text=Van%20degenen%20die%2025%20tot,een%20nieuwe%20partner%20als%20vrouwen)

('Existing research suggests that men are more likely to engage in a rebound and to find momentary relief in a superficial "situationship," especially if they are lacking in social support or are experiencing high levels of emotional attachment to their ex. Bron: https://www.psychologytoday.com/us/blog/understanding-ptsd/202312/what-psychology-says-about-rebound-relationships#:~:text=Existing%20research%20suggests%20that%20men,emotional%20attachment%20to%20their%20ex.

https://www.cbs.nl/en-gb/news/2010/02/divorced-women-more-often-live-alone)

Maar daar staat niks over in de OP, alleen dat de nieuwe vriendin  gevoelig ligt bij de moeder, niks over hoe lang ze al uit elkaar zijn  en hoe lang de nieuwe vriendin al in beeld is en of de kinderen haar kennen.

'Misschien is het best een goed idee om tijdens het scheidingsproces, als de opvoedingsafspraken worden vastgelegd, gewoon voor beide partijen termijnen vast te stellen voor het introduceren van nieuwe partners: (...)'.  Dit soort afspraken leidt te vaak tot ruzies na de scheiding.
De beste oplossing voor de door jou geschetste situatie, Lexus, is dat je ervoor zorgt dat vader vóór een eventuele scheiding al eden substantieel deel van de zorg voor kinderen zelfstandig op zich neemt. Dan kun je bij een eventuele scheiding praten over: waar ben jij goed in, en ik, hoe verdelen we onze kwaliteiten en onze beperkingen.
Een andere oplossing zou zijn (even gejat uit een andere cultuur): kinderen blijven grotendeels bij moeder tot einde basisschool, daarna grotendeels bij vader. 'Grotendeels' heeft dan vooral te maken met afstanden tot de woningen van de ouders en de school en eventuele bezigheden buiten schooltijd.

Tsjor

Nick90 schreef op 08-11-2024 om 14:03:

[..]

Maar daar staat niks over in de OP, alleen dat de nieuwe vriendin gevoelig ligt bij de moeder, niks over hoe lang ze al uit elkaar zijn en hoe lang de nieuwe vriendin al in beeld is en of de kinderen haar kennen.

Nee dat is zo, dat zag ik pas later. Het gaat vaak zo in dit soort discussies op een forum dat ze zich bewegen naar een soort algemene beschouwing. Dat deed ik hier, maar onbewust inderdaad. 

tsjor schreef op 08-11-2024 om 14:23:

'Misschien is het best een goed idee om tijdens het scheidingsproces, als de opvoedingsafspraken worden vastgelegd, gewoon voor beide partijen termijnen vast te stellen voor het introduceren van nieuwe partners: (...)'. Dit soort afspraken leidt te vaak tot ruzies na de scheiding.
De beste oplossing voor de door jou geschetste situatie, Lexus, is dat je ervoor zorgt dat vader vóór een eventuele scheiding al eden substantieel deel van de zorg voor kinderen zelfstandig op zich neemt. Dan kun je bij een eventuele scheiding praten over: waar ben jij goed in, en ik, hoe verdelen we onze kwaliteiten en onze beperkingen.
Een andere oplossing zou zijn (even gejat uit een andere cultuur): kinderen blijven grotendeels bij moeder tot einde basisschool, daarna grotendeels bij vader. 'Grotendeels' heeft dan vooral te maken met afstanden tot de woningen van de ouders en de school en eventuele bezigheden buiten schooltijd.

Tsjor

Maar wie is 'je' in de vetgemaakte zin? Als het 'je' is als in 'de beide ouders' ben ik het helemaal met je eens. 

Voorbeeld uit de andere cultuur: ja maar hoe gaat het dan als je gaat scheiden als de kinderen vijf en zes zijn? Gaan ze dan na zes jaar naar een vader waar ze nauwelijks hechting mee hebben? Lijkt mij niet ideaal. 

Opzich hebben kinderen recht op evenveel omgang met vader en met moeder. Dus een helft van de zomervakantie is zeker niet gek. Als ouder mag je de omgang invullen zoals je zelf wilt (behalve als het zeer onveilig is, dan kan je dit aangeven bij een Rechtbank). Dus of de kinderen nou ook (veel) bij grootouders , bso, kdv , vrienden, nieuwe partner etc zijn , daar heb je als andere ouder niks mee te maken. Dit bepaalt de ouder waar de kinderen zijn of dit kan.
Ik heb ook een beetje moeite met : 'moet ik dit toelaten?'...dit pretendeert dat jij vindt dat je de baas bent / beslist. Dat is natuurlijk niet zo, vader heeft evenveel rechten als jij

Yeps schreef op 08-11-2024 om 16:31:

Opzich hebben kinderen recht op evenveel omgang met vader en met moeder.

Ja zo dacht ik daar ook over. Maar daar heb ik echt spijt van. En mijn kids ook Ik wou dat ik ze meer naar me toe had getrokken. Ex had het wel prima gevonden want die was toch met vriendinnen bezig. Maar ja, ik dacht dat het goed voor de kinderen was en dat zij recht hadden op een vader en hij op zijn kinderen. En ook dat ik er niet over ging.  Zij hebben het slecht gehad bij hem en zijn vriendin(nen). Zijn nu in therapie

Lexus schreef op 08-11-2024 om 19:31:

[..]

Ja zo dacht ik daar ook over. Maar daar heb ik echt spijt van. En mijn kids ook Ik wou dat ik ze meer naar me toe had getrokken. Ex had het wel prima gevonden want die was toch met vriendinnen bezig. Maar ja, ik dacht dat het goed voor de kinderen was en dat zij recht hadden op een vader en hij op zijn kinderen. Zij hebben het slecht gehad bij hem en zijn vriendin(nen)

Dat is naar, absoluut. Maar dat is in jouw situatie zo gebeurd. Ik heb niet t idee dat deze situatie in de OP wordt beschreven

Yeps schreef op 08-11-2024 om 19:34:

[..]

Dat is naar, absoluut. Maar dat is in jouw situatie zo gebeurd. Ik heb niet t idee dat deze situatie in de OP wordt beschreven

je hebt gelijk sorry, ik maak het te algemeen en niet gericht op situatie to

'Je' is zoiets als 'men'. 

'Voorbeeld uit de andere cultuur: ja maar hoe gaat het dan als je gaat scheiden als de kinderen vijf en zes zijn? Gaan ze dan na zes jaar naar een vader waar ze nauwelijks hechting mee hebben? Lijkt mij niet ideaal.'

Een paar punten: dat wil niet zeggen dat er ondertussen geen 'hechting' is, of dat er geen contact is. In die cultuur weet iedereen dat het zo is, vaders, moeders en kinderen. Natuurlijk moet vader zich wel met de kinderen bezig houden, hij moet erop voorbereid zijn.

Overigens heb ik het iets anders voorgesteld dan het werkelijk was: de werkelijkheid in die andere cultuur is dat kinderen tot 5 jaar bij moeder verblijven en daarna bij vader. Maar dat vind ik persoonlijk niet een eerlijke verdeling. De verandering van school (12 jaar) lijkt mij dan meer een natuurlijke grens.

Tsjor

'Maar ja, ik dacht dat het goed voor de kinderen was en dat zij recht hadden op een vader en hij op zijn kinderen.' Welke afspraken zijn er dan gemaakt in het ouderschapsplan? 
Kinderen hebben recht op hun vader, maar dat is wel hun vader zoals hun vader is; en niet de ideale vader zoals moeder wenst dat hij vader is. Soms hebben kinderen vaders (of moeders) die heel lang weg zijn voor hun werk, bijvoorbeeld. Of vaders die eigenlijk niet goed overweg kunnen met kleine kinderen; psychische problemen hebben etc. Voor vaders kun je ook moeders lezen.
 
Het 'recht hebben op' is een principe-uitspraak, het is geen dwangmaatregel. Dat 'recht hebben op' gaat vooraf aan de vraag: moet ik het toelaten. Het zegt op zich niet zoveel over hoe, hoeveel, waar en wanneer.

De relatie tussen 'hechting' en contact is veel ingewikkelder dan je simpelweg denkt te kunnen regelen met: zoveel uren contact zorgt voor een goede hechting.

Tsjor

Reageer op dit bericht

Je moet je bericht bevestigen voor publicatie, je e-mailadres wordt niet gepubliceerd.