Ik ben het niet eens met de opvoeding van mijn ex
Goedenavond.
Kort samengevat : ik ben nu een jaar gescheiden. Het was op mijn initiatief. We hebben 2 kinderen die ik bij hem heb moeten laten omdat ik voorlopig geen woning krijg en dus bij vrienden verblijf. Ik ben in dat jaar tijd al 3x verhuisd, van bank naar bank. Ik vond het belangrijk dat mijn kinderen in hun vertrouwde stabiele omgeving bleven. Mijn ex is verder geen beroerde vent. Ze meenemen op mijn "zwerftocht" vond ik egoistisch, bovendien kan ik bij mensen niet met 2 kinderen op de bank gaan liggen, kinderen nemen ook drukte en geluid met zich mee. Ik ga wel dagelijks naar ze toe om ze naar school te brengen of te halen, en in het weekend haal ik ze op voor een dagje in- of outdoor speeltuin of zwembad.
Sinds mijn ex ze dus heeft, geeft hij ze veel zoetigheid en andere ongezonde dingen. Ik heb lang borstvoeding gegeven en ze gewend bruin brood en volkoren producten te eten. Mijn ex geeft ze wit brood met mierzoet broodbeleg (zoals speculoos) en ze krijgen na het eten 's avonds een mini Magnum. Als mijn jongste niet eet krijgt hij appelmoes, en evengoed een ijsje, en ze krijgen gewoon regelmatig koek en snoep en chocola en dat soort troep. Ze groeien tegen de klippen op, ik schrik ervan. Ze besteden op school en de BSO zo veel aandacht aan een gezonde levensstijl, maar mijn ex vind dat allemaal onzin en overdreven. Hij is zelf een zoetekauw dus de kinderen moeten daar nu ook aan geloven, misschien als goedmakertje ofzo.
Naast dat zijn mijn kinderen de laatste tijd erg baldadig. Mijn jongste van 4 steekt z'n middelvinger op, en mijn oudste van 8 kijkt YouTube filmpjes voor veel hogere leeftijd dan hij is, en ik hoor hem geregeld naar zijn kleine broertje roepen dat hij "z'n bek moet houden" of dingen als "what the fuck" en "kut" en de meest recente "ik haat mijn leven!" als hij verliest met een spelletje of z'n schoenen niet aankrijgt ofzo. Mijn ex zegt er allemaal weinig van, en omdat ik ze natuurlijk veel minder zie wil IK niet de hele tijd boos moeten worden. Ik baal hier zo vreselijk van, want eer ik een woning krijg zijn ze al zodanig "verpest" dat ik er ook geen bruine boterham of opvoeding meer inkrijg. Dit komt vast vaker voor, dat ze bij hun vader meer mogen en er geen rekening wordt gehouden met wat jij wilt. Ze houden al geen rekening met je in de relatie, laat staan als je uit elkaar bent, en al helemaal als jij hùn verlaten hebt.
Waarom heb je voor deze constructie gekozen als je zijn opvoedkunsten niet goed genoeg vind. Hoe komt het dat hij het merendeel doet? En hoe kun je ervoor zorgen dat je zelf meer doet ?
In je andere topic redeneer je erg onredelijk en ook in dit topic zie je het allemaal niet zo helder meer.
JIJ hebt de relatie verbroken. Jij bent weggegaan, zonder ook maar iets te regelen. Dat houdt dus ook in dat vader het overgrote deel van de opvoeding voor zijn rekening moet nemen. En hoe hij dat doet; daar heb jij jammer genoeg weinig over te zeggen.
Het zijn de gevolgen van jouw handelen en jouw beslissingen. Als jij twijfels had over zijn manier van opvoeden, hadden jullie een andere constructie moeten bedenken.
Het is nu van belang dat je zorg voor een fulltime baan en een dak boven je hoofd, zodat je ook een deel van de zorg van jullie kinderen op je kunt nemen. Dan kun je het op die dagen, op jouw manier doen.
Daarnaast kan opstandig gedrag een gevolg zijn van een scheiding. Dus zo heel raar hoeft dat allemaal niet te zijn. Maar het is wel een signaal. Ik raad je daarom ook aan om vooral de focus op je kinderen te leggen, in plaats van op je ex.
Wat zou je graag willen doen nu?
Tja, dit is toch bij heel wat scheidingen het geval, denk ik. En hoe moeilijk ook; verschillende opvoedstijlen heb je maar te accepteren van elkaar. Dat lijkt nu misschien nog moeilijk en onoverkomelijk, maar het zal echt steeds beter lukken.
Wat je in ieder geval nooit moet doen; je bemoeien met de opvoedstijl van de ander. Dat is zíjn huis en dat zijn zíjn regels. Hier een ex die de kinderen alle bekende gameconsoles, een dure telefoon, een fatbike aan de oudste, een televisie op de kamer enz heeft gegeven. Allemaal dingen waarover we zeiden dat we het niet nodig vonden voor de kinderen toen we nog samen waren, maar nu vindt hij het wel nodig. En ja, daar vind ik iets van, maar nee, ik kan er niks van zeggen. Ook niet over wat er op het menu staat daar, hoe laat ze gaan slapen, wat ze voor kleding ze dragen…
Mijn ex voelt juist die behoefte nog wel; die mailt mij gerust weer een heel epistel als hij vindt dat de sokken te strak zitten, dat de kinderen bij mij te weinig groenten eten, dat hij vindt dat het gedrag van de kinderen slecht is en dat dat absoluut aan mij ligt (en dat vertelt hij ook tegen de kinderen..). En juist dát is zielig. De ander blijven zwartmaken, zelfs tegenover de kinderen. En dan maakt het niet uit wie er is verlaten of heeft verlaten, want hier verliet ex mij en juist ex heeft 2 jaar later nog steeds grote moeite met het loslaten van de controle over mij.
Hoe lastig ook; leer om te accepteren dat iedereen anders is en dat iedereen er andere ideeën op nahoudt over ‘de juiste manier van opvoeden’. Je kinderen hebben het zo te horen prima bij hun vader. Ze zullen niet slecht worden van een boterham met speculoos en die scheldwoorden die ze zo nu en dan roepen, die hoeven ze ook niet per se bij vader te hebben gehoord. Als jij straks je eigen plek hebt, doe het dan lekker op jouw manier en geef de kinderen bij jou thuis jouw normen en waarden mee. Kinderen zijn flexibel genoeg om met die verschillen om te gaan en ze zullen leren accepteren dat het bij papa anders gaat dan bij mama. Waar ze helemaal niets aan hebben; ouders die tegen de kinderen gaan vertellen dat de ander het zo slecht doet.
Het was heel simpel. Dan had je niet moeten weggaan tenzij hij je verrot sloeg of iets dergelijks of maak het goed en zoek stiekem verder naar een woning. Eerst een woning voor jezelf dan uit elkaar. Zo doe ik het. Jouw verhaal is mijn nachtmerrie. Dit is van te voren te voorspellen. Sterkte.
Moederkareltje schreef op 06-04-2025 om 15:25:
Het was heel simpel. Dan had je niet moeten weggaan tenzij hij je verrot sloeg of iets dergelijks of maak het goed en zoek stiekem verder naar een woning. Eerst een woning voor jezelf dan uit elkaar. Zo doe ik het. Jouw verhaal is mijn nachtmerrie. Dit is van te voren te voorspellen. Sterkte.
Als ik het goed begrijp, verliet hij haar juist.
MelaS schreef op 06-04-2025 om 18:18:
[..]
Als ik het goed begrijp, verliet hij haar juist.
Nee. Zij hem.
(Eerste alinea, derde zin)