Hoe omgaan met boosheid en pijn?

Communicatie

Goed te horen dat het beter met je gaat. Klopt wel wat Flavia zegt. Als de communicatie in de relatie niet goed was, dan wordt ie er meestal niet beter op na de scheiding. Ik heb ook gemerkt dat ex in de aanval ging toen ik duidelijker mijn grenzen aangaf en er ook bij bleef. Dat was hij niet gewend en hij ging dus nog een tandje harder manipuleren en kwetsen.

Ik merk momenteel dat hij beter met mij communiceert. Het lijkt alsof hij inziet dat hij maar beter normaal kan doen, omdat hij daar meer mee bereikt bij mij. Ik verwacht nog wel uitschieters hoor, maar het voelt goed om het zelf anders te doen. Ik weiger te strijden want ik wil rust. Ik ben niet meer gevoelig voor zijn gemanipuleer en ik kom hem alleen nog maar tegemoet als ik er achter sta. Niet om hem te plezieren.

Wat er nog meer aan bijgedragen heeft om tot dit punt te komen, is hem niet meer te beschuldigen van dingen die mis lopen, maar alleen vanuit mijzelf aan te geven wat ik zie. Dan bedoel ik vooral met betrekking tot ons kind. Maar er gaan bij mij ook echt nog wel gekke dingen komen hoor. Als hij zijn zin niet krijgt dan gaat hij schelden, manipuleren, negeren, niet aan afspraken houden...we gaan het zien.

Het is niet gezegd dat als jij je zo zou opstellen, jouw ex ook beter gaat communiceren. Communiceer in de eerste plaats vanuit jezelf. Hoe jij een ander graag benadert, ookal ben je pissig om wat hij allemaal heeft geflikt. Dat heeft mij in ieder geval een hoop rust gegeven.

Ik vorm

Dankjewel voor je verhaal.

Ik communiceer alles vanuit de ik vorm. Hoe ik wat ervaar, zonder beschuldigingen. Hoewel hij dat wrsl anders ziet 😉.

Ik heb maanden niet zoveel gezegd over dingen, omdat er niks mee gedaan werd en ik dan erg gekwetst werd.

Nu mail ik dus afentoe wel iets, en het blijft hetzelfde qua reactie. Nu kan ik het beter aan, dan tijd terug. Maar blijf het frusterend vinden.

Bijna alles wat ik communiceer heeft betrekking op de kinderen. Daar gaat het uiteindelijk om.

En het is inderdaad precies hetzelfde als in de relatie. De manier waarop iets gezegd wordt (bot en eenzijdig) , het egoïsme, gebrek aan respect, gebrek aan inlevingsvermogen wat me nu nog dwars zit.

Kortom, ik moet me erbij neerleggen. Maar niet meer passief erin worden. Kiezen wanneer ik iets de moeite waard vind, om wel de grenzen aan te geven.

Vind het maar lastig, maar ook dit gaat me lukken!

Hoe het gaat

Best wel oké. Mezelf redelijk kunnen neerleggen bij hoe het nu gaat. Had nog mediator voorgesteld, maar was ook een harde nee. Ik heb het iig geprobeerd. Blijf het jammer vinden. Had gehoopt hem nooit een L*L te gaan vinden, en dat vind ik nu wel, of iig zijn gedrag.

Fysiek gaat redelijk. Wel weer wat meer verkouden weer. Lijf geeft toch signalen af, dat ik rustig aan mag doen.

Merk wel dat ik mentaal echt weer sterker ben. Ben ook minder chagrijnig of snel geïrriteerd naar de kinderen. Dus dat vind ik echt fijn. Kleine stappen in persoonlijke ontwikkeling.

Hoe gaat het met jou, liefdier? En met jou, nieuwe start? En met de anderen die hier ook soms reageren?

Wiens zaak is het?

Ik kom er steeds meer achter dat bij alles waarvan ik een ander beschuldig ik vooral eerst naar mijzelf moet kijken. Als ik vind dat een ander iets doet waardoor ik me niet gerespecteerd voel, moet dan de conclusie zijn dat hij/zij daar debet aan is? Hoe kan ik er voor zorgen dat ik me gerespecteerd voel no matter wat die ander doet/zegt/vindt? Is dat niet eerst door mezelf te respecteren?
We gaan zo snel twijfelen aan ons zelf door het gedrag van een ander! En dan krijgt die ander de schuld ervan dat we ons zus of zo voelen.Waarmee je de verantwoordelijkheid ook bij de ander legt. Dat maakt je minder sterk.
Grenzen aangeven is een goed begin, betekent altijd JA zeggen. Nee tegen de ander is JA tegen jezelf.
Wil je meer van deze gedachtengang weten, google dan eens op Byron Katie. Echt Amerikaans, maar ik heb er veel aan.

Verwachtingen

Klinkt goed mixedup, hoe je er nu in staat. Hoe ziet je ex het dan voor zich, het uit elkaar gaan, als hij geen mediator wil?

Goed om van je te horen nieuwestart. Ik vond de decembermaand ook een rot maand. Fijn dat je berusting hebt gevonden. Ik herken dat wel en had het ook echt even nodig, die pas op de plaats. Tot een maand of 2 geleden. Toen was ik toe aan meer duidelijkheid en nu is die er inmiddels voor mij. Een heel fijn gevoel. Nog steeds dubbel, omdat je iets afsluit waar je zelf niet mee wilde stoppen, maar anderzijds een mooi nieuw begin. Ik denk dat ik al ver ben in mijn weg naar het 'heel' worden.

Toch verwacht ik als zometeen alles écht klaar is, nog wel een dip. Maar verder gaat het dus best goed met mij.

Je hebt zeker een punt Aleid. Ik probeer mij te richten op mijzelf, dat geeft zo veel rust. Tuurlijk ben ik nog weleens gefrustreerd om uitspraken of acties van ex, maar hij verandert niet. Ikzelf ben wel veranderd. Ik probeer hem niet meer te veranderen of te overtuigen. Ik verwacht niets meer en geef soms alleen iets aan. Of hij er dan wel of niet iets mee doet is niet meer het uitgangspunt. Meer dat hij weet hoe ik er in sta of gewoon een boodschap die overgebracht moet worden. Iets medisch ofzo.

Dat is wel een teken dat ik al ver los ben van hem. En inderdaad werkt dit in andere relaties min of meer hetzelfde.

Aleid (ot)

Ja de Work van Byron Katie is een heel mooi instrument. Ik gebruik het al 15 jaar. Maar pas op! Het kan je ook gevangen houden in toxische situaties als een relatie met een covert narcist
Dat gaat dan zo:
x manipuleert me
waar? ja echt? nee
Met: verdrietig, geclaimd, geplayd, raar
Zonder: vrij en gelukkig
argumenten voor: nee
argumenten los: vrij en gelukkig
omkering: ik manipuleer x, ik manipuleer mijzelf
En hup daar ga je weer met al je goede bedoelingen terwijl je gewoon gemanipuleerd wordt. BK aanhangers (ben ik zelf ook wel hoor) zeggen dan: ja maar Katie zegt ook dat je weg moet gaan bij mishandeling. Ja maar een heimelijke narcist kruipt zo geniepig onder je huid dat je helemaal niet door hebt dat het fout zit. Zeg ik dan
De meeste volgers van de work kunnen niet tegen het feit dat de work ook faalt op bepaalde punten en lopen te hoop als je zo'n mening verkondigt in een groep voor de work. Alleen krijg je dan later prive wel allemaal berichten van mensen die het met je eens zijn en hetzelfde hebben meegemaakt maar dat niet in het openbaar durven te delen. Hm.

Bijna alles al geregeld

Op het huis na (dat nog in de verkoop staat) was alles snel geregeld na het uit elkaar gaan. Hebben we ook gedaan zonder mediator, toen nog in goed overleg. Ik wilde nu naar de mediator om met name de communicatie te verbeteren. Maar dat heb ik nu al losgelaten, hij wil niet. Prima, ik heb het geprobeerd. Ik kijk naar mijn communicatie, naar de ik boodschap en doe wat ik kan. En dat ik leer omgaan, met hoe hij het doet. En dat lukt steeds beter.

@aleid. Klopt. Ik spiegel ook veel, en kijk dan naar mezelf. En mijn gedachtes, gevoel en waar ik invloed op heb (mezelf dus). Ik twijfel steeds minder aan mezelf. En toch blijft de respectloosheid nog wat steken. Mijn waarden zijn gewoon heel anders. En dat mag, mijn waarheid is van mij en niet de waarheid an sich.

@nieuwestart. Dat begrijp ik, dat je dat samen had willen delen en bespreken. Dat is toch echt een gemis hé. Maar zoals je zelf ook al zegt, dat doet niks af aan de warmte, liefde en veiligheid die jij nu ook biedt. Zingeving, nou hé, het is wel een goede les in zelfontwikkeling.

@liefdier. Fijn hé om te ervaren dat je al los raakt. En denk dat dipjes er nog steeds bij horen. Merk bij mezelf dat de dips veel minder lang duren. Knap dat je niks meer verwacht. Daar ben ik nog niet helemaal, maar kom wel steeds dichterbij.

Nieuwestart

Zo’n gesprek heeft geen zin. Echt niet. Ik heb al eens eerder beschreven hoe het werkt in het hoofd van degene die vreemdgaat en vervolgens de relatie verbreekt om met de scharrel verder te gaan. Die herschrijft zijn eigen herinneringen om zichzelf recht aan te kunnen blijven kijken in de spiegel. En die gaat in die andere werkelijkheid geloven. Dus hij zal echt vinden (nu) dat jullie nooit gelukkig zijn geweest. Híj tenminste niet. Daarom wordt zo’n gesprek voor jou alleen maar vervelend en naar. Hij gaat dingen zeggen die jou kwetsen en die jij niet herkent. Omdat het niet zo was en/of omdat jij het anders ervaren hebt. Hij heeft gelogen en bedrogen, maar zal dat nooit zo toegeven, want dan moet hij bekennen dat hij heel fout bezig is geweest.

Ik snap wat je wil, wat je nodig heb denkt te hebben, maar dat ga je van hem niet krijgen. En zolang je van hem enige genoegdoening verwacht, blijf je teleurgesteld worden en dat beïnvloed jullie relatie nu. Probeer die verwachting dus los te laten. Focus op het nu. Op hoe jullie de scheiding regelen. Doe dat zo zakelijk mogelijk. Hou je emoties er zoveel mogelijk buiten. En als de scheiding rond is, en er een nieuw ritme is ontstaan, dán kun je gaan verwerken.

Verwarring

Ach nieuwestart, het is ook allemaal niet niks hé. Jij bent niet degene die er een einde aan de relatie heeft gemaakt. En dan is het heel normaal (vind ik) dat je die gedachtes hebt, een gesprek wil. En ook dat je terugvallen hebt.

Ik vind het ook lastig dat hij een nieuw leven heeft. Praktisch samenwoont, alleen officieel niet. Vorige week zag ik zijn vriendin samen met 1 van mijn kinderen (zonder hem) weglopen ergens. Dat is gewoon zwaar kut. Dat ik ze de helft vd tijd niet heb, vind ik al erg. Dat ze dan eerst alleen bij hem waren, vond ik niet leuk. Maar dat ze nu altijd daar in nieuw samengesteld gezin zijn, vind ik echt zwaar lastig.

Verder helemaal eens met pennestreek. Ik heb ook lang dat gevoel gehad, ik wil nog gesprek. Maar ga nooit horen, wat ik wil. Inmiddels hoef ik het ook niet meer. Dus dat gaat slijten. Echt waar, ook al voelt het soms zo niet.

En ja dat volg ik, en herken ik ook. Alleen merk dat het me steeds beter af gaat. En bij jou ook, alleen wil je denk ik sneller, wat logisch is want zijn leuke gedachten en gevoelens.

we doen het allemaal goed!

Nieuwestart, ik snap dat je een gesprek zou willen. Mijn ex en ik hebben diverse gesprekken gehad nadat we een tijdje uit elkaar waren. De eerste tijd was hij kil en kreeg ik de schuld van alles. na een tijdje kwamen de schuldgevoelens bij hem en die zijn er nog steeds en daar hebben we het dan even over. Niet dat ik er iets mee kan, maar het voelt beter dan het kille en afstandelijke. Dat hebben ze inderdaad nodig om achter hun eigen verhaal te kunnen blijven staan. Toch kan ik niet zeggen dat het mij beter over de situatie of mijzelf laat voelen. Dat stuk doe je echt zelf.

Mixedup, dan is het snel gegaan bij jullie zeg...Jammer dat hij niet wil meewerken aan een beter communicatie. Maar het is zoals je zelf al zegt, blijf bij jezelf. Ik moet zeggen dat dat mij veel heeft opgeleverd. In de eerste plaats voor mijzelf. Het geeft veel rust. Maar ook in de communicatie gaat het nu beter. Dat heeft wel erg lang geduurd hoor. Misschien komt dat bij jouw ex ook nog, maar dat moet voor jou niet de reden zijn om zelf netjes te communiceren. Je doet dat omdat je dat zelf belangrijk vind, maar ik lees dat jij er ook wel zo in staat.

Wat moet dat een steek hebben gegeven dat je je kind met haar zag. Kan het mij erg goed voorstellen. Ik heb mijn ex en haar nog nooit samen gezien. Ik denk er weleens over na dat die dag natuurlijk een keer gaat komen. Of met mijn kind inderdaad. Vreselijk. Dan ben je toch bijna in staat om haar aan te vliegen?!

Ik heb ook nog veel moeite met het nieuwe samengestelde gezin. Ik ben maar alleen en kan mijn kind alleen maar dat bieden. Maakt mij soms wel onzeker, vooral als hij puberbuien heeft. Gelukkig hebben we het ook regelmatig erg gezellig samen.

Hoe gaat het?

Hoe gaat het met jullie deze week?

Ik ging wel lekker deze week. Voelde me afentoe wat eenzaam. Nu zijn de kinderen er weer, altijd fijner. Merkte dat ik steeds vaker positief over mezelf dacht. Dus ga de goede kant met de zelfontplooiing, best trots op mezelf.

Liefdier: "Ik ben maar alleen en kan mijn kind alleen maar dat bieden". Als je dat "maar" nu eens weghaalt, dan is het krachtig en dat is wat jij biedt! Snap je gevoel. Ik ben blij dat ik hier ze juist de rust kan bieden.

Nieuwestart: gaat het deze week wat beter met je? Hoop het!

Alleen is een voordeel

Mijn dochter is bij mij ook 'maar' alleen. Alleen ben ik na 13 jaar wel de ouder waar ze haar rust zoekt en waar ze het meest tegen vertelt.
Ze heeft haar vader elke week een aantal uur voor zichzelf. Maar dan zit hij meestal aan de telefoon.

Dus het is zeker geen 'maar' alleen.
Wees er trots op dat jij dat alleen doet. Dat je kinderen tevreden bzijn bij jou en dat jullie een goede band hebben kunnen ontwikkelen.

mooi opgemerkt

Wat mooi opgemerkt Mixedup en Flavia, het is inderdaad iets positiefs. In mijn onzekere momenten denk ik zo. In mijn goede momenten vind ik het inderdaad fijn om mijn kind de rust alle onverdeelde aandacht te kunnen geven. Bij zijn vader heeft hij zelden één op één momenten.

Fijn dat het lekker met je gaat Mixedup. En ja, het fijnst is het als de kinderen er zijn!

Hier al een paar dagen beetje down. In de afrondende fase en heb er buikpijn van. Ex ook. Ik weet niet wat ik er van moet denken dat hij het zo moeilijk heeft. Niks moet ik er van denken natuurlijk want hij heeft veel kapot gemaakt, maar toch maakt het mij steeds aan het huilen. En hem ook...

Afronding

Dubbel gevoel lijkt me, Liefdier. Aan de ene kant prettig, dat de ander het ook iets doet. Maar dan ook tegenstrijdig. Hopelijk kunnen jullie het goed afronden.

Heb nooit echt het gevoel dat het hem iets uitmaakte tov mij. Hij had wel verdriet mbt kids, dat wel gezien. Vond dat wel hard. En nu nog steeds, in mijn ogen, geen respect voor mij. Dat weet ik nu, dus kan er mee omgaan (meestal). Kijk nu vaak eerst naar mezelf, wat doet het met mij, wat zit er dan bij mij, is het van mij of hem. Soms kom ik dan tot de conclusie, ligt bij mij. En soms, het is gewoon respectloos hoe ik het ook bekijk.

1 op 1 is best fijn, merk ik. Voor mezelf en de kinderen. Ze gedijen ook in andere "gezin". Maar afentoe laten ze toch iets los, waardoor ik blij ben dat ik ze wel stabiliteit en luisterend oor kan bieden.

Terugval

Hoe gaat het met jullie? Ik hoop goed, zover dat lukt.

Ik had/heb wel even terugval. Echt al meer dan ern week niet lekker in mijn vel. Waren ook wel 3 triggers tegelijk. Beetje veel om me goed staande te houden. Staande houden voor de kinderen lukt gelukkig wel. Merk dat de tranen hoog zitten, maar niet zo makkelijk komen. Weinig energie en weinig zin in dingen. Mijn hoofd maakte er ook weer potje van, negatief en streng voor mezelf. Sinds een redelijke huilbui gisteren, gaat het nu weer iets beter.

Terugval

Hé Mixedup, lastig zo'n terugval. Ik heb ze ook zo nu en dan. Als ik erg negatief in mijn hoofd zit en passief ben, dan dwing ik mijzelf om in actie te komen. Ik knap er altijd wel íets van op. En als het echt echt niet lukt, dan komt er idd uiteindelijk een mega jankbui, en voel ik mij daarna meestal ook wat beter.

Hier zit ik wat vast met gevoel en verstand. Komt door uitspraken van ex. Kan niet in detail treden maar het maakt me verward. Ondertussen hobbel ik wel door en heb ik alles wel aardig op de rit. Ik sport sinds een paar maanden regelmatig en dat geeft mij ook echt een goed gevoel. Verder gaat het "alleen" zijn mij best goed af en ook met mijn kind gaat het goed. We hebben het gezellig samen. Het geeft me soms zelfs een gevoel van trots, waar ik nu sta na die moeilijke tijd (en nog natuurlijk).

Gevoel versus verstand

Dat is lastig hé, dat verschil. Ik ben inmiddels wel overtuigd dat mijn lijf eigenlijk altijd het juiste zegt. Maar ik mijn hoofd ook nodig heb. Dus snap dat je verward bent. Hopelijk helpt de tijd.

Trots mag je zeker zijn. Gek eigenlijk dat we dit zo moeilijk vinden om over onszelf te zeggen.

Financiëen

Begrijp je stress goed. Het is echt niet makkelijk om plaatje rond te krijgen. En dat naast de emotionele stress, die er ook nog is. Heb je al wel zicht op een woning? Knap dat je het kunt parkeren. En ploeteren ja, dat is het ook gewoon.

Herken dat wel, ik heb wel een woning maar eigenlijk veel te duur voor me. Maar geen andere mogelijkheid (sociale huur, wachttijd 9 jaar). Ja naar andere kant van land verhuizen, maar dat vind ik geen goede optie. Er moet niks gebeuren, want dan heb ik echt groot probleem. Mijn contract moet over paar maanden verlengd worden, maar heb behoorlijk ziekteverloop. Nu goed in de opbouw. Maar voel zoveel druk om sneller te gaan. Want mag mijn baan echt niet verliezen. Maar dat parkeer ik ook zoveel mogelijk.

Je hebt gelijk, vorig jaar was de situatie nog compleet anders. Ik ben altijd een sneltrein, en dat werkt nu niet. Het is een leerzame leerschool.

Knuffel ook voor jullie! We doen het toch maar gewoon!

hoe gaat het?

Hoe gaat het nu met jullie, in deze bizarre tijd? Ik vind het een uitdaging. Het laatste stukje loslaten is nu flink bemoeilijkt door de omstandigheden in de wereld. Alles waar ik mijzelf aan op kon trekken ligt stil. Sporten, weekendje weg plannen, vakantie plannen, live contact met familie en vriendinnen, shoppen voor huisje om naar mijn smaak in te richten. Ik weet dat het even niet anders is en dat wat er gaande is veel erger is. Wil ook eigenlijk niet klagen maar voel me gewoon even down. Probeer wel structuur in de dagen aan te brengen en dat lukt een beetje maar zou beter kunnen misschien. Het is een wisselwerking. Omdat ik me wat down voel stel ik dingen uit of af, maar ik zou me beter voelen als ik ze doe. Er is alleen niet genoeg te doen waar ik energie van krijg. Het "gat" wat ik verwachtte van alles afgerond hebben na de scheiding is aangebroken, en kan er nu geen weg in vinden door alle beperkende maatregelen. Ik heb al genoeg in mijn verdriet gezeten en ben het niet uit de weg gegaan, dat is het niet. Ben klaar om verder te gaan, voorzichtig gaan daten misschien zelfs en ook dat kan niet. Nou, het was fijn om even mijn hart te kunnen luchten. Ik ben erg benieuwd hoe het jullie vergaat.

Hoe het gaat

Lastig hé, liefdier. Snap het. Afleiding blijft fijn. Want je kunt wel vinden dat je genoeg verdriet gehad hebt, zo werkt het bij iig niet. Vind ook dat ik minder "last" mag hebben, alleen is dat nog niet altijd zo. Wil vaak te snel. Dit hele proces leert me wel geduldiger te zijn. Hoe is het met de uitspraken van je ex, is dat nu oké?

Thuiszitten gaat wel. Ik heb ook niet een heel rijk sociaal leven, scheelt ook. Deze week had ik wel paar leuke uitjes staan, dus dat is jammer.

Over het algemeen gaat het best goed. Toch overvalt de eenzaamheid me soms. Dan ga ik toch weer vergelijken met ex en zijn nieuwe gezin. En alles wat hij doet/onderneemt met haar. Hoe makkelijk hij het dan heeft: financieel, samengesteld samenwonend gezin etc. Dan besef ik altijd weer dat ik naar mezelf moet kijken. Dat ik tevreden ben, soms echt gelukkig (en dat is heel lang geleden) en de kinderen het bij mij fijn hebben. Blijft toch nog pijnpunt. Komt dan wel wat angst, hoe gaat dat bij mij in de liefde straks.

Corona zorgt wel voor extra financiële stress. Huis is verkocht op papier en daar zat beleggingsverzekering in, welke nodig is om hypotheek af te lossen. De waarde is zwaar gedaald sinds de verkoop. Dat betekent fikse schuld na de overdracht. Daar had ik niet op gerekend (logisch, wie verwacht dit), en zorgt voor benauwde financiële situatie (icm contractverlenging, die niet zeker is). Pffff

Lekker vrolijk verhaal dit, haha. Ik sluit maar af met dat het echt beter gaat dan tijden terug

...

Ach nieuwestart, wat vervelend zeg dat je je zo rot voelt. Meebewegen op wat er is kan zo lastig zijn. Handvaten zijn prettig, maar het toepassen soms zo lastig. Wellicht even toegeven dat het minder gaat en dat ook doorvoelen (pijnlijk i know). Had tijdje terug ook wel terugval,en daar nu weer uit. Kom jij ook weer uit, geef het (cliché) tijd. Alle goeds voor jou hoor! En hier van je afschrijven, helpt wellicht wat.

Communicatie is hier nog steeds wel ding. Erg vermoeiend en frustrerend zo nu dan. Maar ach ook dat zal wel wennen.

Hoe gaat het?

Gaat het weer wat beter, nieuwe start? Wellicht helpt het mooie weer, jou ook wat?

En bij jou liefdier, al wat gewend aan dat alle afleiding weg is?

Ik vind juist wat meer rust, doorminder prikkels. Wist wel dat ik daar gevoelig voor was. Nu extra duidelijk. Ik geniet vh weer, de kinderen en inmiddels ook wel van de tijd voor mezelf.

Inmiddels ook de vriendin van mijn ex gezien en wat woorden gewisseld. Op ander moment, ze ook met elkaar en mijn kinderen gezien. Auw, dat was toch wel pijnlijk en verdrietig. Gevoel van falen en onzekerheid kwam weer binnen. Toch wist ik dit wel te draaien, en na flinke huilbui was het oké.

Weer een grens aangegeven vorige week. Dus ook daar groei.

Met kleinere stappen kom ik er ook.

Fijn weekend nog!