Gescheiden ouders
Nu 5 jaar gescheiden, 2 kinderen uit deze relatie (10 en 12). Met mijn huidige partner heb ik een zoontje van 3 jaar welke zeer gedreven, energiek en ondernemend is. Omdat mijn ex-partner en ik niet op 1 lijn kunnen komen wat de opvoeding betreft is mijn dochter nu uit huis geplaatst (tijdelijk). Hoe heeft het zover kunnen komen? Vanaf het begin af aan heeft mijn ex-partner alles gedwarsboomd wat mogelijk was. Na de eerste rechtzaak heeft de rechter ook aangegeven dat we een ONS traject moesten volgen om samen beter te leren communiceren omwille van de kinderen. Helaas heeft mijn ex-partner tijdens dit traject alleen geprobeerd de regeling aan te passen, terwijl dit door de rechter was vastgesteld en niet door mij. De regeling zou zijn (omdat hij fulltime werkt) dat de kinderen doordeweeks bij mij zouden verblijven, want ik woon op een paar 100 meter afstand van school. Tevens betekent dit ook dat veel vriendjes en vriendinnetjes in de buurt wonen. Als hij dan zou werken kon zijn moeder wel oppassen. Oma's zijn oma's en in eerste instantie niet primair aan de opvoeding van de kinderen. Omdat mijn kinderen doordeweeks veelal dus bij mij verbleven had ik uiteraard regels! De kinderen vinden dit verschrikkelijk want bij papa mag alles of oma knapt het wel op. Ook voor elke scheet of boer die ze laten krijgen ze geld, iets waar ik als moeder niet tegenop kan boksen en dit daarnaast ook niet eens wil. Door de jaren heen heeft deze situatie voor veel problemen gezorgd. Mijn partner en ik hebben vrijwillig hulpverlening aangevraagd omdat het zeer onrustig was in huis en we de structuur kwijt raakten. Hoe konden we dit op een juiste manier terugbrengen en daarnaast ook regels hanteren waar we allemaal aan konden voldoen? Samen met de kinderen en hulpverlener regels opgesteld, ook gevraagd waarom de kinderen deze regels belangrijk vonden zodat we elkaar zouden begrijpen en hier dus rekening mee konden houden. Zo hebben we ons ermede doorheen geslagen tot een aantal maanden geleden.(teveel gebeurtenissen om hier neer te zetten) de hulpverlener had in het eindverslag aangegeven dat ze onze thuissituatie zeer zorgwekkend vind, voorbeeld: weerklinken omhooggaat voor onze 3 jarige zoon evenals de stoelen op tafel zodat hij niet kon gaan klimmen. We stonden perplex! De hulpverlener heeft beslist, omdat wij geen hulpverlening meer van deze instantie wensten, om de Raad van de kinderbescherming op de hoogte te stellen. Wij hebben vervolgens 3 uur met de raadaonderzoeker gesproken, die ons veel begrip gaf voor hoe alles was gelopen. De oudste 2 kinderen zouden 2 weken later o gesprek gaan. Helaas heeft mijn oudste gelogen over gebeurtenissen alleen omdat ze er alles aan zou doen om naar haar vader te kunnen. Diezelfde middag waren er 2 mensen van de Raad bij mij thuis om mijn dochter per direct naar haar vader te brengen. Naar wat mij is verteld kon ik werkelijk waar geen woord meer uitbrengen, ik stond volledig aan de grond genageld. Hoe kon dit waar zijn wat er nu gebeurde?? Tot de dag van vandaag weet ik niet wat voor vervolg dit gaat hebben, fijn zo'n transparante organisatie 
Ik als moeder slaap niet, alles gaat de hele dag door mn hoofd als een film, mn focus is weg en ik voel me leeg. Hoe kun je hier mee omgaan?
tja tijdelijk?
De oudste pubert, en zal bij een rechtszaak zelf ook gevraagd worden waar ze wil wonen. Gelukkig gaat het niet om een uithuisplaatsing bij vreemden, maar mag ze gewoon bij haar vader wonen. Ik zou eerst eens gaan werken aan je band met haar.
Band met dochter
De band die ik met mijn dochter heb is naast bovengeschreven in orde. Ze wil graag knuffelen, samen dingen shoppen, make-uppen etc. Het verschil met haar vader zit hem in het feit dat ze mij streng vindt en niet aan de door ons (inclusief haarzelf) opgestelde regels wil voldoen. Zoals ik al schreef kan en wil ik het me niet permitteren alles maar voor haar te kopen op stel en sprong met als gevolg dat ze dan lief doet, zo werkt het simpelweg niet.
Gescheiden
Heel erg verdrietig dit. Je bent gewend om je dochter bij je te hebben en nu is ze naar haar vader.
Het klinkt ook wel alsof je meer hecht aan de regels in huis dan aan de relatie met je dochter.
In een gescheiden huishouden zijn verschillende regels en daar ga je zo goed mogelijk mee om. Het is een illusie om juist dan met de gescheiden ouder op een lijn te komen. Maar ik snap je irritatie.
Ik hoop dat de situatie bij je thuis tot rust komt en dat je er met minder regels en meer vanzelfsprekende routine en geduld in kunt gaan staan.
Je loopt nu het risico dat je andere kind ook naar vader wil.
Mijn advies is toch echt de 'regels' los te laten en minder op je strepen te staan. Dat is het risico in een gescheiden huishouding, bevalt het ze niet, gaan ze naar de andere ouder.
En het vragen van opvoedingsondersteuning heeft hier dus niet echt een bevredigende oplossing gebracht. Het kan dan ook niet helpen om de situatie bij vader te veranderen als die daar zelf niet achter staat. En dat is een gegeven.
Ik wens je heel veel rust en sterkte. Maak ook gebruik van de rust die je nu in je gezin hebt omdat er een kind minder bij is.
Regels
Dat je niet stante pede van alles aanschaft is vanzelfsprekend bij jou thuis. Dat verschil kunnen kinderen wel maken zolang je de situatie bij hun andere ouder niet afkraakt of jou ongenoegen wijt aan de andere ouder.
Toevoeging
Wat ik nog even extra wil noemen is dat de situatie niet zo uit de hand gelopen zou zijn wanneer je als ouders (gescheiden of niet) 1 lijn trekt in je regels en afspraken. Kinder gaan je hoe dan opuit elkaar proberen te spelen, want dit hoort bij hun leeftijd en gedrag. Als een kind dan verneemt dat de ene ouder ergens wel in meegaat is de keus natuurlijk snel gemaakt ... in hun belang!
Regels
Ik heb in huis welgeteld 3 regels voor de kinderen, namelijk:
1. Spullen van jezelf ruim je op of breng je naar je kamer inclusief wasgoed
2. Tablet/laptoptijd nadat je je dingen voor school hebt gedaan (ook voor 10 jarige zoon met topo etc)
3. We praten normaal tegen elkaar
That's it. De rest wordt besproken en afgestemd met elkaar
Mijn ex partner zal ik tegenover de kinderen niet afkraken oid. Wil ik iets weten of afstemmen dan vraag ik hemzelf. Dit helaas in tegenstelling tot wat hij doet. De kinderen zijn nog maar 10 en 12 en om 21.30u naar bed vind ik veel te laat, helemaal als dit resulteert in chagrijnige kinderen de volgende dag die door hun humeur ruzie met elkaar zoeken. Dit gebeurd niet wanneer ze op tijd in bed liggen en hun nachtrust krijgen.
Rust
Zoals ik al schreef slaap ik bijna niet en gaan alle situaties als een film continue door mn hoofd heen. Volgende week een adviesgesprek bij de Raad voor de kinderbescherming. Ben me er nu op aan het instellen dat wat het advies ook zal zijn ik hoop dat er enigzins duidelijkheid komt hoe nu verder zodat we daarop voort kunnen. Verder hou ik me groot en doe enorm mn best voor mijn jongste zoon (mijn andere zoon is op vakantie met zijn vader die tevens erg veel energie van me vergt. Soms lijkt het me een opluchting om even te kunnen huilen in de hoop dat dat voor dan even oplucht, echter lukt me dit totaal niet. Mijn doorzettingsvermogen en het beate willen doen voor de kinderen is het grootst en sterkste. Eerst dus afwachten wat er uit het adviesgesprek gaat komen.
Pubers
Pubers willen steeds meer zelf gaan bepalen. Dat is lastig als ze bij hun vader meer toegestaan worden dan bij jou thuis. Die overgang maken kan lastig zijn. Juist daarom is het belangrijk om dit toch in overeenstemming en insteming met je kinderen te doen en niet op teveel slakken zout te leggen.
Ze hebben eigen benen, en lopen zo over, dat heb je al ondervonden.
Kun je wel naar vader blijven wijzen, maar dat gaat je niet helpen.
Het is een feit.
En het kan ook helpen om samen met kinderen op te ruimen of er een vaste routine in te maken.
Ik kan me goed voorstellen dat het benodigde geduld daarvoor ook kan ontbreken. Vooral als er nog een klein druk broertje rondloopt.
Het gaat er niet om wat jij al dan niet fout doet, laat staan je ex, maar wat kun je doen om te zorgen dat het goed gaat met je gezin voor alle betrokkenen.
En misschien is het handig als je er zelf wat meer over gaat lezen.
Tsjor adviseert hier wel eens 'gelukkig getrouwd, gelukkig gescheiden'. Maar het kan ook handig zijn om eens wat meer te zoeken over het opbouwen van een goede relatie met je puber.
Reken er op dat je in een gescheiden situatie gewoon minder in te brengen hebt. Kinderen hebben meer invloed omdat je inderdaad niet meer samen bent.
Pubers kunnen alle regels aan hun laars lappen. Dat is je uitdaging om dan je geduld te bewaren. Ook zijn pubers er wel gevoelig voor dat je ze serieus neemt en verantwoording geeft. En dan niet de hele tijd mopperen wat ze nu weer niet gedaan hebben, maar bewonderen welke stap ze nu weer wel gezet hebben.
Dat doet iedereen ook op een eigen manier. Dat vind je uit met jou kinderen.
Best lastig, zeker in een nieuw samengesteld gezin.
Maar bewaar vooral je geduld, je relativeringsvermogen en je goede humeur. En wees niet bang om het ook eens in de soep te laten lopen.
Rust
Je kunt dus moeilijk tot rust komen. Daar zou ik voor naar de huisarts gaan. Of zelf wat uitproberen met valeriaan of zo. Wandelen voor je naar bed gaat.
Een bezigheid zoeken die je gedachten helemaal meeneemt.
Als ik gesprekken had met de Raad nam is soms de avond vooraf een valium in zodat ik goed geslapen had.
Daarvoor had ik een noodsetje van 10 pillen gekregen van de huisarts.
Eerst naar jezelf
Het is een drukke tijd in je gezin. Misschien kun je ook kijken hoe je zaken makkelijker kunt organiseren zodat je zelf meer rust krijgt. Heb je een droger? Kan er een werkster af?
Kun je een keer een oppas regelen om samen met je partner iets leuks te doen?
Heb je wel een moment op de dag of in de week voor jezelf?
Als het beter gaat met jezelf ben je ook beter opgewassen tegen de drukte in je gezin.
Misschien is het handiger om eens naar jezelf te kijken dan naar de kinderen.
Meer rust bij jouzelf kan zorgen voor meer rust bij de kinderen.
Reactie
Ik zal mezelf absoluut niet de hemel in prijzen gezien alles wat er gebeurd is. Wel weet ik dat ik engelengeduld heb. Door de onrust is mijn energie echter sneller op en kost het veel meer moeite om de structuur zoals wenselijk is te behouden. Ik heb een schoonmaakster om me wat te ontzien in het huishouden, ook probeer ik wat vroeger te douchen als normaal zodat ik mezelf weer op kan laden. Daarnaast hebben we ook een hond die eruit moet, dus aan beweging niet tekort. Via de huisarts al meerdere keren slaapmedicatie gekregen echter lig ik ondanks de hulp gewoon wakker. Ik denk dat ik jarenlang zoveel van mezelf heb gegeven, geprobeerd heb de juiste balans te vinden, echter gewoon doodop te zijn. Komende week wordt, naast het feit dat de scholen weer beginnen, qua gesprekken een zware week. Zal zeker een pilletje nemen om de nacht enigzins door te komen en heb me voorbereid (in hoeverre mogelijk) op de gesprekken. Opa past al met regelmaat op de jongste, de laatste weken al meer vanwege de gebeurtenissen. Ik ben te verbluft door wat er is gebeurd en teveel onrust om dat een plekje te geven. Mijn relativeringsvermogen is nu dus wat defect en heeft ruimte gecreëerd voor paniek. Heb niet eerder zo mn verhaal geschreven, staat misschien wat door elkaar. Mocht alleen mijn zoon eerst terugkomen dan heb ik al wat ideeën om samen tijd door te brengen.
Adviesgesprek
Ter voorbereiding op het adviesgesprek zou het goed zijn als je zelf even alles op een rijtje zet: wie, wanneer, wat, waar en gevolg.
Heb je het verslag van de raadsonderzoeker gekregen?
Wat voor advies kan eruit komen? De raad voor de kinderbescherming an een advies geven over de familierechtelijke verhoudingen, dus dan gaat het over: wie heeft het gezag over het kind, war woont het kind, en als degene die het gezag heeft/hebben er niet goed uit komen, dan kan er een voogd worden aangesteld (OTS).
Uit jouw beschrijving lijkt het alsof er veel aan de hand is: niet op een lijn met je ex (wat overigens niet echt nodig is, zeker niet als het veel gevecht vraagt); drukke kinderen, met je huidige partner hulpverlening nodig gehad om het op een rijtje te krijgen en die hulpverlening eindigt in een negatief rapport over je gezinssituatie.
Dat zijn heel veel zorgpunten. en dan nog de oudste dochter die daar tussendoor haar eigen belangen veilig stelt.
Wat kan het advies zijn dat de raad aan de rechter gaat geven?
- woonplek van oudste: wordt bij vader. Je hebt veel tegenargumenten, o.a. dat hij werkt en oma dan oppast, maar als oma dat goed doet en als vader verder goed voor zijn kind zorgt, dan is dat geen negatieve situatie. Iedereen die werkt moet oppas regelen.
- zal alleen de oudste naar vader gaan, of zijn er redenen om de twee oudste kinderen naar vader te laten gaan; bijvoorbeeld zodat jij meer tot rust kunt komen;
- is de situatie in je huis zodanig dat er een gezinsvoogd moet komen die moet kijken hoe je de problemen et de jongste oplost (blijkbaar is de klink en zijn de stoelen een verkeerde oplossing?);
Wat kan jouw reactie zijn?
- aangeven hoe erg slecht je ex is en zijn moeder, verhalen over geld geven etc. blijven herhalen. Ik denk niet dat dat veel nut heeft. Het laat alleen maar zien dat je een problematische scheiding hebt.
- aangeven dat je het jammer vindt, maar als je dochter beter op haar plaats is bij haar vader, dat het dan ook goed is voor je dochter. Dat je wel contant met haar wil houden en dat je dan verder praat over hoe dat kontakt er kan zijn;
- ontkennen dat er problemen zijn en zeggen dat het allemaal leugens zijn; dat gaat je niet helpen
- aangeven dat je graag de vrijwillige hulpverlening had voortgezet en dat je nu op zoek bent naar andere hulp, dat je je daarin verdiept. Mogelijk kun je een gesprek aanvragen bij CJG over opvoedingsondersteuningsmogelijkheden. Of je zoekt op internet naar werkwijzen als triple P of MST. Je kijkt eens bij een de eigen Kracht Centrale, of dat misschien en manier is om eruit te komen. Kortom: je maakt zelf een plan over hoe je graag de beste hulp wil krijgen. Eventueel overleg je met de huisarts.
Kun je iemand meenemen naar het gesprek met de raad? Je mag een vertrouwenspersoon meenemen. Je mag ook, nadat je dat aangegeven hebt, gesprekken opnemen, zodat je het later nog eens terug kunt luisteren. Ondertussen zelf aantekeningen maken kan ook goed helpen. je kunt dan ook om een samenvatting vragen: wat bedoelt u nu te zeggen?
Zoals V@@s zegt: je dochter is gelukkig niet van de aardbodem verdwenen, vader kan hopelijk ook goed voor haar zorgen. En zoals AnneJ zegt: omgaan met een puber vereist nogal wat strategieën, dat redt je niet met regeltjes. Er is dus nogal wat werk aan de winkel.
Veel sterkte,
Tsjor
Tsjor
omgang
Ik denk dat je daar helemaal niet aan toe bent in je gedachten. Maar dan maar als gedachteexperiment?
Hoe kun je zorgen, nu je dochter bij haar vader woont, dat jij het contact met haar kunt onderhouden?
Heeft ze clubjes waar jij haar voor kunt ophalen en mee kunt gaan?
Woont ze niet te ver weg zodat ze door de week of in het weekend kan komen eten?
Wat wil je dochter zelf?
Is er een handige tijd in de week waarop je even helemaal alleen met haar contact kunt hebben?
Bijvoorbeeld door een late lunch op je werk waar je kind bij kan aanschuiven omdat het overeen komt met de schooltijden?
Wil ze alle weekenden komen logeren, of een weekend in de veertien dagen of in de maand?
Even rust en dan een weekje bij jou in de herfstvakantie?
Ik zou het nu vooral aan haar overlaten, jou aanbod en haar keuze. Ook al zeggen omstanders als de Raad of weet ik wie dat kinderen daar niet over gaan, pubers hebben eigen benen en die kun je niet oppakken en wegbrengen of halen.
Voorwaarden
De valkuil is om er teveel voorwaarden aan te stellen. Ja, ze kan wel komen mits, of we sturen aan op terug naar moeder. Je zet de zaak dan teveel onder druk.
Het is nu even zo en later zie je wel verder.
Op eigen initiatief woont je dochter nu bij haar vader. Haar keuze. Dat kan ook weer veranderen. Mits dat praktisch haalbaar is gezien school, verhuizen van spullen en geeft niet wat zou ik daar zelf geen extra voorwaarden aan verbinden. Laat haar maar gaan.
Kom ik op terug
Bedankt voor jullie reacties. Het is erg veel informatie,heb het nu vluchtig bekeken. Zal het morgen even rustig doorlezen en erop terugkomen.
Nav gisteren
Vandaag goed de tijd genomen om mezelf te herpakken, het huis op orde te maken en mijn 'ideeën' te herschrijven.
Terugkomend op jullie berichten, merkte ik aan mezelf dat het toch lastig is in een aantal woorden te weergeven wat je 'probleem' is.
Wat de waarde van mijn kinderen beseft steekt deze ver boven mijn regels uit. Hier ga ik zeker ook op insteken als mijn zoon morgen terugkomt. Moeder/zoon(s) tijd staat op nummer 1. Langzaam gaan we de routine opbouwen, want ben zeker van mening dat dit wenselijk is voor ons allen.
Op 1 lijn staan met mijn ex kom ik op terug. Heb hier over nagedacht en denk idd dat het goed is de strijd hierom te laten voor wat het is en vooral te kijken wat haalbaar is bij mij thuis.
Praten met de oudste 2 kids gaat voornamelijk erg goed als we 1 op 1 zijn. Omdat er veel gebeurd (is) vind ik het lastig de juiste vragen te stellen. Zal eens op zoek gaan naar informatie en eens vragen aan andere ouders hoe zij dit met hun puber(s) doen.
De stoelen en deurklinken waren 2 voorbeelden, waarvan ik veel meer ouders met kleine kinderen ken die dit doen. Mijn ouders deden dit vroeger ook voor onze kat! Wij hebben dit gedaan zodat we onze aandacht anders konden geven dan ons met 3 kinderen alleen bezig houden met de jongste die wilde ondernemen. Wij hadden daarbij aangegeven wanneer hij zijn energie goed kwijt kon, hij ook veel rustiger zou worden. De jongste zit nu al een tijd op de opvang om met name zijn energie kwijt te kunnen en met andere kindjes te kunnen spelen. Dit is zowel goed voor hem s voor mij. Hij heeft her ontzettend naar zijn zin, heeft nog steeds veel energie, en kan zich thuis nu ook veel beter (zelf) vermaken.
Verder wil ik zeker niet alleen maar vingerwijzen naar mijn ex. Wel vind ik wanneer je een oplossing zoekt hoe dingen anders kunnen je ook moet kunnen praten over de blokkades die er zijn (geweest). Dit hoort bij het relativeringsproces om verder te kunnen. En daardoor kan ik de punten dan ook beter bij mezelf houden.
De vrijwillige hulpverlening zijn we alleen gestopt bij de (toen) betrokken instanties. Dit had mede te maken dat niet aan onze hulpvragen werd voldaan, 'hoe de rust terugbrengen in het gezin', 'hoe het beste te communiceren met de kinderen', 2 van de vragen. Met de huisarts overleg gehad dat we voorkeur hadden te switchen naar een andere instantie. Hier een aantal gesprekken gehad tor het raadsonderzoek begon. Deze gesprekken heeft beide kinderen erg goed gedaan. Dit had vooral te maken met de benadering door de hulpverlener waardoor ze zich erg op hun gemak voelden en een grapje tussendoor zeker kon.
Verder ben ik het eens als het gaat om de keuze nu bij mijn dochter te laten. Ze weet dat ze welkom is, dat ze mag bellen, ze weet dat ik van haar hou ... het is nu idd aan haar. Gelukkig woont ze redelijk in de buurt.
Wat het adviesgesprek betreft ga ik de komende dag mn best doen te ontspannen door te fietsen/wandelen/Wat extra proberen te slapen of juist bank te hangen als de kids er niet zijn. Zo bewaar ik mijn energie voor als ze uit school en de opvang komen. Ik heb ook wel een vermoeden wat er uit het gesprek zal komen. Duidelijkheid (of ik dit leuk vind of niet) zou erg fijn zijn, dat geeft ook weer rust. Een goed idee om te vragen of het gesprek opgenomen mag worden, dit ga ik zeker vragen.
Niet vragen
Natuurlijk kun je vragen of je het mag opnemen. Maar reken er dan op dat men daar 'nee' op zegt. Beter kun je het stellen. 'Ik neem het op voor mezelf om het nog eens rustig terug te kunnen luisteren'. Daar kan niemand bezwaar tegen maken. Ja, kunnen ze doen, maar je hoeft daar niet op in te gaan.
Je hebt ook het recht om mee te nemen naar zo'n gesprek wie je wil. Voor jou steun.
En dat is ook belangrijk. Er kan best goed gecommuniceerd worden maar mijn ervaring is dat er ook heel wat 'ruis' en suggesties, verdraaiingen, fouten en verkeerde inschattingen in zon gesprek en verslag kunnen voorkomen. Houd je rustig, de Raad heeft een eigen jargon. Je kunt er altijd schriftelijk op terug komen.
https://www.stichtingkog.info/
Niet om je ongerust te maken maar om je goed te informeren. Het eerste advies bij de Raad is om niet teveel van jezelf mee te geven. Alles kan tegen je gebruikt worden.
Laat zien dat je alles onder controle hebt en al hulp hebt geregeld. En kalm omgaat met de situatie.
Wordt zonodig daar lid en vraag daar assistentie bij dit verhaal.
Raad
Bedankt, dat is nog beter om te doen. Dat mijn woorden tegen me gebruikt worden ben ik helaas al achter. Ben TE open en TE eerlijk geweest. Dit omdat ik dacht dat juist was. Zal de rust bewaren en goed nadenken wat ik wel wil zeggen.
Raadsonderzoek
MAG-84 Het is fijn da tje kinderen de gesprekken als positief ervaarden, maar een raadsonderzoek is geen hulpverlening. Het is een onderzoek naar de vraag of de kinderen op de plek waar ze nu zijn voldoende beschermd worden om liefst ongeschonden op te kunnen groeien.
Ik zal een voorbeeld geven over hoe verschillend dat is.
Het energieke van je kinderen komt bij alledrie terug. Nu denk je daar een oplossing voor gevonden te hebben: klink anders, stoel op tafel, kind naar kinderopvang. Uiteraard sta je open voor meer mogelijkheden om het aan te pakken. Daarover kun je praten in het kader van hulpverlening.
In het kader van een raadsonderzoek kan men hetzelfde zien en denken (ik weet het niet zeker natuurlijk): waarom kan die moeder (vooral dat) haar eigen kinderen niet rustiger krijgen, waarom moet ze zulke vreemde maatregelen nemen (een kind is geen kat), kan die moeder haar kinderen wel aan? En dan zijn er problemen met nog een kind, dochter wil niet bij moeder wonen. En ex-partner geeft (misschien) aan dat er problemen zijn bij moeder.... Dan gaat het onderzoek verder: hoe kijkt de kinderopvang daar tegenaan? Dat alles met maar één vraag voor ogen: zijn de kinderen daar veilig?
Je kunt komende week in elk geval eens vragen bij de kinderopvang hoe zij tegen de jongste aankijken: helpt het als hij zijn energie daar kwijt kan, zijn er andere dingen die jij kunt doen. Je hoeft het onderzoek van de raad niet te melden (mensen schrikken nogal als ze zoiets horen en gaan onmiddellijk zoeken naar het waarom), maar er is een kans dat de raad al gesproken heeft met de kinderopvang en het zou goed zijn als je weet wat hun mening ongeveer is.
Heb je enig idee wat de huisarts denkt over de problemen die je ervaart met de kinderen? De raad mag vragen stellen aan de huisarts, maar de meeste huisartsen houden zich aan hun beroepsgeheim en vertellen gelukkig niets (tenzij er sprake is van ernstige misdrijven tegen kinderen).
Je had dus zelf al een andere hulpverleningsinstelling gevonden. Ik zou daar genoeg informatie over verzamelen: welke, op wiens advies, wanneer afspraken, eventueel mening van begeleider daar etc. Aangeven waarom het met de ene instelling neit lukte en waarom je denkt dat het met de andere instelling wel kan. en aangeven dat je het jammer vindt dat de eerste instelling niet zo goed daarmee om kan gaan en meent dat naar de raad te moeten brengen. Je kunt in het eindrapport aangeven waar je het niet mee eens bent, dat kun je ook vooraf op papier zetten, zodat je daarover niet hoeft te praten.
Tsjor
Gesprek
Er zijn heel veel tips te geven voor een gesprek, maar het blijft onzeker wat het resultaat zal worden.
Een belangrijke tip: probeer uit de emoties te blijven. doe net alsof je een professional bent die met collega-professionals praat over de kinderen.
Stel eerst vragen: waarom is de raad erbij betrokken, wat is het probleem, wat is het doel van het gesprek, komt er een verslag van, met wie wordt dat besproken. Laat de antwoorden rustig op je af komen, maak eventueel aantekeningen op papier.
Ga jezelf niet verdedigen. Als de deurklinken een probleem zijn, geef dan wel aan waarom je dat gedaan hebt en vraag of wat daarvan het probleem is, maar ga niet zover dat de raad het ook de beste oplossing moet vinden. Uitleggen, zonder dat je gaat overtuigen.
Wat betreft de hulpverleningsinstelling: jammer dat het niet verder ging met hen, maar in overleg met de huisarts heb je een andere instantie gevonden waarmee je nu gesprekken hebt. Vraag maar door: is daar een probleem mee, wat dan? Als ze beginnen over het eindrapport, dan zou ik zorgen dat ik mijn opmerkingen op papier had staan, zodat je alleen maar hoeft te zeggen: ik ben het niet eens met verschillende punten uit dat rapport en dat heb ik hier opgeschreven: alstublieft. daar verder geen discussie over beginnen. Ze kunnen het lezen en als er vragen over zijn kunnen ze je daarover altijd bellen of een vervolgafspraak maken. .
Wat betreft je ex, je kunt best aangeven dat je lang gehoopt en gedacht had dat je met ex op een lijn moest komen, maar dat je nu inziet dat dat alleen maar onrust bracht en dat het eigenlijk niet nodig is. Ex kan zijn manier van omgang met de kinderen hebben, jij hebt een andere manier. Natuurlijk is het vervelend als het lijkt alsof ex de kinderen steeds maar dingen geeft, terwijl jij dat niet kunt, maar je vertrouwt erop dat dat voor de kinderen niet het belangrijkste is (wat het ook niet is).
Wat betreft je dochter: je houdt van haar en vindt het moeilijk om haar naar vader te laten gaan, maar ze is nu al wat ouder, vader en oma zullen ook goed voor haar zorgen, ze woont dichtbij, ze kan altijd komen. Het zou wel goed zijn als er bepaalde afspraken komen, bijvoorbeeld dat ze in elk geval een keer per week bij jou komt eten; dat je op de hoogte wordt gehouden van belangrijke dingen rond school en medische dingen. Nou ja, als je indertijd een ouderschapsplan hebt opgesteld zou je kunnen kijken wat voor afspraken daarin staan en die herschrijven naar de nieuwe situatie toe.
Nog een laatste advies: iemand meenemen is best verstandig, maar ik zou niet je nieuwe partner meenemen: nieuwe liefdes willen je altijd beschermen en ik heb vaak gezien dat zij daardoor heel erg fel kunnen zijn en iemand verdedigen als een terrier. Maar dat werkt juist negatief. Een neutraler iemand is prettiger.
Fietsen, wandelen, je hoofd leegmaken, allemaal prima. Maar je kunt ook nog wat doen om goed voorbereid te zijn en dat is ook belangrijk.
Tsjor
Reactie Tsjor
Wat betreft de positieve gesprekken betrof dit niet de Raad, wel de 'nieuwe' hulpverleningsinstantie.
We hebben helaas nog geen oplossingen op de door ons toegegeven hulpvragen. Het omhoog zetten van de deurklinken en stoelen is bijvoorbeeld alleen gedaan om daarin rust te creëeren en de energie en focus bij de hulpvragen neer te leggen. Dit is tevens aangegeven bij de betrokken instanties.
Veilig? Ik acht een thuissituatie niet veilig wanneer een kind mishandeld wordt, fysiek of psychisch ... beide zijn naar mijn mening absoluut niet van toepassing.
Zowel bij de kinderopvang als bij de peuterspeelzaal hebben we gesprekjes gehad mbt de jongste. Zij zien een zelfde jongetje als wij dat zien, ondernemend/energiek/zorgzaam/kan met iedereen goed omgaan en een sterke eigen wil waarin je duidelijk en consequent moet zijn. We stemmen ook zoveel mogelijk af dat de structuur van de dag voor hem zoveel mogelijk overeenkomt.
Meerdere gesprekken (gedurende de periode van de gegeven hulpverlening) met de huisarts gehad. De reden dat we geswitcht (de hulpverleners vonden dat zij prima werk aan het verrichten waren) zijn van hulpverlening heeft dan ook met name te maken dat hulpvragen mbt de middelste zeer van belang zijn en dit steeds maar weg werd geschoven. Na een klein jaar was me dat genoeg, wel na dit meerdere keren opnieuw aan te hebben gegeven bij de desbetreffende personen. Daarnaast hadden we geen van allen een match met de hulpverleners, wat het er niet makkelijker op maakte omdat we wel vrijwillig hulpverlening hadden aangevraagd. Er ging dan ook een compleet nieuwe wereld, benadering en advies voor ons open bij de nieuwe instantie.
Nav de eindrapporten van de gegeven hulpverleningsinstanties hebben wij ook de tijd genomen een verweer te schrijven.
Wat betreft het raadsonderzoek hebben we alle mogelijke (door)vragen gevraagd, echter werd dit telkens afgedaan met reacties als, 'Dit gaat wel gebeuren en dat mag je vinden'.
Het stukje wat mijn ex betreft heb ik genoteerd voor deze week en ga ik benoemen.
Mijn wens is, wanneer er duidelijkheid wordt gegeven om een nieuw/aangepast ouderschapsplan op te stellen.
Als laatste had ik graag iemand willen vragen om mee te gaan naar de raad. Helaas ivm het tijdstip van het gesprek en het werk van deze persoon is het niet mogelijk. Ik ga stellen dat ik een opname wil maken van het gesprek om thuis rustig nogmaals te beluisteren. Wanneer hier geen akkoord op wordt gegeven zorg ik ervoor dat ik meeschrijf. Voor zover mogelijk ben ik voorbereid. (Omdat ik inhoudelijk niet weet waar het gesprek over zal gaan, behalve dat het een adviesgesprek betreft)
Nieuw ouderschapsplan
Het ouderschapsplan kan juist zorgen voor onenigheid en zelfs een vechtscheiding onderhouden.
Daar zou ik me toch echt niet mee bezig houden!
"Het stukje wat mijn ex betreft heb ik genoteerd voor deze week en ga ik benoemen.""
En deze zin doet me ook weer het ergste vrezen.
Houd je gewoon bezig met de rust in je eigen gezin zonder eisen en voorwaarden te stellen aan de situatie bij je ex. Echt gewoon niet doen.
Straks komt er toch weer iemand, de Raad, aanzetten met oeverloze gesprekken tussen jou en ex die echt niets op gaan lossen.
Hoe bewaar je de rust en de routine in je gezin als de kinderen bij jou zijn, daar zou het over moeten gaan.
En verder zou ik het contact met je ex tot een minimum beperken. Je bent gescheiden, hij heeft al bewezen hele andere doeleinden te hebben met die gesprekken.
Hij heeft zijn gezinstijd met de kinderen, jij de jouwe, en verder probeer je zaken zo pragmatisch mogelijk op te lossen, ook zijn belang in het vizier houdend.
Bijvoorbeeld zoek een school die ook bereikbaar is bij je ex. Regel een paspoort oid niet op het laatste moment. Plan een moment waarop je samen naar de balie kunt, zonder omslachtige verhalen en verwijten. Houd het klein.
Maar ja, het klinkt alsof je helemaal ingezogen bent en het moeilijk vind om daar uit te komen. Ga het gewoon NIET over je ex hebben bij de Raad. Waarom zou je?
Echt, wat verwacht je eigenlijk van die mensen?
Je hebt al alternatieve hulpverlening. Doe het daar mee. Maar stel ook daar geen onrealistische eisen als 'ex moet'. Gewoon niet.
Ouderschapsplan: goed bedoeld maar werkt niet
https://www.zorgwelzijn.nl/ouderschapsplan-leidt-juist-tot-meer-ruzie-1470927w/
Ouders die toch wel kunnen samenwerken hebben het niet nodig. En ouders die niet kunnen samenwerken gebruiken het als een document om voortdurend ruzie over te maken.
"'Ouderschapsplan leidt juist tot meer ruzie'
Het verplichte ouderschapsplan voor scheidende stellen met kinderen leidt juist tot meer ruzie rond de scheiding. Dat blijkt uit een evaluatie van het plan door twee echtscheidingsdeskundigen aan de Universiteit Utrecht. De in 2009 ingevoerde maatregel, bedoeld om de problemen van kinderen na een scheiding te verminderen, lijkt daarmee averechts te werken.
Uit het Utrechtse onderzoek blijkt dat het aantal vechtscheidingen na de invoering van het ouderschapsplan met 15 procent is toegenomen. Depressieve gevoelens van de kinderen namen in die periode met 20 procent toe."
Reactie AnneJ
Met mij stukje tekst doelde ik op onderstaande van Tsjor:
Wat betreft je ex, je kunt best aangeven dat je lang gehoopt en gedacht had dat je met ex op een lijn moest komen, maar dat je nu inziet dat dat alleen maar onrust bracht en dat het eigenlijk niet nodig is.
Dit hoef ik idd niet bij de raad aan te geven, echter heb ik deze week meerdere gesprekken. Ik las in mijn stukje dat ik dat er niet bij had gezet.
Verder wacht ik eerst af wat er de gesprekken komt zodat ik dat voor mezelf goed kan plaatsen. Daarna (wellicht in overleg met betrokken personen) pas kijken wat de juiste vervolgstap is.
Hulpverlening
De Raad doet niets, tenzij ze overgaan tot OTS en UHP.
Jou hulpvraag is tweeledig.
De rust en routine bewaren in je gezin.
Omgang met je dochter.
Concentreer je op de hulpverleningsinstantie die je zelf, gelukkig, hebt ingeschakeld en werk aan die doelen.
Met name als de Raad of dat soort instanties in beeld zijn is het des te belangrijker om te zorgen dat je eigen hulpvraag beantwoord wordt en niet vertraagd wordt.
Reactie AnneJ
Ja, dat begrijp ik volkomen.
Heb voor nu voldoende info verzameld, inclusief op dit forum. Het is voor mij iig fijn om het (hier)bespreekbaar te hebben gemaakt. Zo kan ik de focus op de juiste punten leggen welke jij ook benoemt, de rust in mijn gezin en de relatie met mijn dochter.
Bedankt voor alle info, de volgende zet is aan mij!
Ouderschapsplan
AnneJ heeft gelijk als het gaat over het ouderschapsplan in het algemeen. Het was ooit bedoeld om vechtscheidingen die ten koste gaan van kinderen te voorkomen, het effect blijkt omgekeerd: er komen meer ruzies door.
In de situatie van Mag-84 stel ik me zo voor, dat er al een ouderschapsplan ligt, dat er nu een wijziging in de situatie is (dochter bij vader, niet op een gemakkelijke manier). Daar kun je allerlei emotionele verhalen over houden en analyses op los laten, maar ik denk dat het beter is om het zakelijker te houden en aan te geven dat je die wijziging in het ouderschapsplan wil regelen. Niet om de ruzies daarheen te verplaatsen, maar om het van een emotioneel gevoelig iets af te halen en terug te brengen naar het -daar maken we afspraken over-niveau.
Als je al wat in te brengen hebt dan zou ik vooral de nadruk leggen op de goede ervaringen met de nieuwe hulpverleningsinstelling, de goede adviezen van de huisarts, de goede samenwerking met de kinderopvang en peuterspeelzaal. En dat je eindelijk het gevoel hebt dat er weer vooruit gekeken kan worden en gewerkt kan worden aan de toekomst.
Je bent goed bezig geweest en ik hoop dat je dat ook tot steun zal zijn.
Tsjor
Nou
Ik zou dat ouderschapsplan gewoon negeren. Nergens voor nodig. Het kan alleen maar weer tot onnutte discussies en onderhandelingen leiden of verwachtingen.
En de aandacht richten op de 'afspraken' terwijl de huidige situatie leidend is.
Ongeacht wat er verder in het ouderschapsplan staat. Dat heeft geen juridische waarde.
Je wil zaken doen in de actualiteit, zo nuchter en redelijk en minimaal mogelijk.
Gesprek Raad
Heb het gesprek met de raad gehad, ze gaan/willen mijn middelste zoon ook bij mij uit huis halen. Verder werd er alleen gezegd dat zij er redenen voor hadden, welke in kan lezen in het verslag wat me toegezonden wordt.
Afwachten is het enige wat ik nu kan doen tot het verslag binnen is. Wel heb ik het gesprek voor mijzelf opgenomen en hiervoor een verklaring ondertekend. Dit had ik bij het eerste gesprek (bij mij thuis) ook moeten doen.
Wat dit met mij doet is niet de beschrijven.
Ik vreesde al
dat er zoiets aan zou komen. Ik weet niet of je in de gelegenheid bent om een advocaat in te schakelen, anders zou ik da tnu doen. en eventueel iemand van KOG. Het gesprek dat je opgenomen hebt is goed om met iemand te bespreken, maar ook het feit dat ze nu niet willen zeggen waarom,d at je dat gaat lezen in het verslag. Het kan zijn dat dat verslag pas enkele dagen vóór de rechtszaak komt, zodat je dan nauwelijks nog tijd hebt om inhoudelijk te reageren.
Je zoon is niet onmiddellijk uit huis gehaald? Hij is nu nog thuis?Je hebt nog geen OTS? Is het de bedoeling dat je zoon ook naar je ex-man zal gaan? Mag je dochter bij je ex-man blijven? Nou ja, heel veel vragen, teveel voor eht forum.
Neem kontakt op met KOG. En met een advocaat.
Veel sterkte, er is helaas niets wat ik kan zeggen om te verzachten wat je nu overkomt.
Tsjor