Forfaitaire regeling of daadwerkelijke woonlasten?
Mag ik jullie om jullie mening vragen? Ik vraag me af in hoeverre ik nog objectief ben...
Ik lig in scheiding met mijn nog-echtgenoot.
We hebben een koophuis, bedoeling is dat te verkopen: hij gaat wonen in huis van zijn (recent overleden)moeder,ik ga wonen in een huurhuis, beide in hetzelfde dorp.
Ik netto inkomen €2300, hij€1570.
Ik aan huur kwijt €900, hij aan resthypotheek €200.
Ik wil dus niet dat we uitgaan van de forfaitaire regeling om de kinderalimentatie te bepalen (niet de hoogte ervan, maar wie betaalt welk deel), maar de daadwerkelijke kosten van woonlasten.
Hij meent dat dat onredelijk is, omdat dat ten koste gaat van zijn erfenis, waarvan ik expliciet afstand heb genomen.
Qua omgangsregeling: we gaan voor co-ouderschap.
Passend bij de situatie
Ik snap de aversie tegen partneralimentatie best wel, alleen vind ik dat het vaak terugkomt in verkapte discussies over kinderalimentatie. Dat maakt het gesprek erover extra zwaar (ik doe het niet voor mezelf, ik doe het voor de kinderen).
Er zijn belangrijke verschillen tussen partneralimentatie en kinderalimentatie. Partneralimentatie gaat over de ongelijkheid in inkomen op het moment van scheiding (niet jaren daarvoor en ook niet voor de toekomst); het geeft aan dat een deel van de draagkracht ook echt bedoeld is voor ondersteuning in het levensonderhoud van de partner zelf (niet verkapt via de kinderen), en het is beperkt in aantal jaren (niet tot de kinderen 18, 21, 23 of nog ouder zijn, maar vastgelegd op 5 jaar). Met andere woorden: het markeert duidelijker dat het bedoeld is voor een relatief korte overgangsperiode, daarna moet je het zelf zien te redden.
Het voelt alsof je bijzonder bent, zelf beter weet wat past bij jouw, uiteraard unieke situatie. Maar de regels rond scheiding en alimentatie zijn gebaseerd op meer ervaringen dan die van jezelf, hebben een langere historie en meer evaluaties gehad dan wat je zelf voor elkaar krijgt en zijn vooral gericht op bescherming van de zwakste, ook al vind je zelf dat die ander niet het recht heeft om de zwakste te zijn.
Mijn pleidooi is toch steevast: laat de berekeningen maken volgens regels die je zelf niet bedenkt, maar die vast liggen in wetten en regelgeving. Neem dat als uitgangspunt en wijk er alleen in bijzondere situaties van af. Over wat dan een bijzondere situatie is zul je het met elkaar eens moeten zijn. Als daar conflicten over ontstaan kun je ze niet meenemen.
Tsjor
December
Om alle ingewikkeldheden, irritaties, oneerlijkheden etc. te voorkomen zou ik je echt adviseren om de echtscheiding uit te stellen tot na december. In december loopt zijn ww af, hij is ervan overtuigd dat hij dan weer aan het werk is, jij bent ervan overtuigd dat hij dan net zoveel verdient als jij, dus dan zou de situatie eerlijker zijn en ontdaan zijn van wat nu de grootste angel is: zijn ww.
Tsjor
