Ex van partner gaat verhuizen zonder toestemming
Mijn partner en ik hebben een huis gekocht in mijn woonplaats A. We houden bewust het huis in zijn oude woonplaats R. aan, omdat de regeling die hij met zijn ex in het ouderschapsplan heeft afgesproken dan kan blijven bestaan: de jongste (bijna 15) slaapt er in het weekend en de twee oudsten (meerderjarig, een woont op zichzelf in die woonplaats) komen twee keer eten in het weekend. Ik sluit aan in de weekenden dat mijn kinderen bij hun vader zijn. Kortom: we gaan samenwonen,maar veranderen voor zijn kinderen niets aan de bestaande constructie. Het is namelijk bijna anderhalf uur rijden tussen onze woonplaatsen.
Nu heeft zijn ex opeens een huis gekocht buiten de woonplaats van mijn partner, op drie kwartier van R.
Dat houdt in dat de jongste straks bijna anderhalf uur met het ov onderweg is naar school. Ex verwacht nu dat wij het schema omgooien en dat hij doordeweeks met de kinderen afspreekt, omdat haar dat beter uitkomt.
Ze heeft niet overlegd, het was een mededeling per app.
Wat nu?
Mija schreef op 04-12-2022 om 12:41:
Het is een ellendige situatie, vooral voor die jongste. Toch zou ik het geloof ik laten gebeuren. Hoe moet je deze strijd winnen? Welke poot moet je stijfhouden? En hoe dwing je het af? Een rechtszaak gaat hier toch niet helpen? Het is in feite een conflict (als het dat al is) tussen moeder en kind(eren), omdat moeder hun leven helemaal overhoop gooit op een moment dat ze zelf nog geen alternatief hebben, in ieder geval die jongste.
Begrijp ik nou goed dat de pijn er voor vader in zit dat twee van de drie (?) kinderen veel meer reistijd zullen hebben naar vader toe? Ik neem aan dat dit betekent dat hij bang is ze minder te zien? Of is hij ook vooral bang dat ze uiteindelijk toch bij hem zullen willen wonen omdat hij wel een huis heeft in de huidige woonplaats? Als dat laatste het geval is, zou ik denken: zet in op de zelfstandigheid van die kinderen. Nu is jongste vijftien maar ze groeien op deze leeftijd snel in zelfstandigheid. Ik woonde op mijn zeventiende op mezelf en in de periode daarvoor kookte ik, waste ik etc. Als die twee kinderen bij vader/in vaders huis zouden willen wonen en vader kan dat betalen en staat daar in principe voor open, dan kun je die kinderen leren om op termijn een zelfstandige huishouding te voeren. Dat hoeft niet van de ene dag op de andere. Maar dan heb je in ieder geval een perspectief voor ogen waar jullie je aan kunnen vasthouden.
Als het gaat om de afstand en het minder zien, dat is alleen op te lossen door een rechtszaak aan te spannen. Als de rechter dan besluit dat ze niet met de jongste mag verhuizen (wat me stug lijkt als die dat zelf wel wil), moet je vriend verplicht doordeweeks gaan vaderen als moeder haar plannen toch doorzet. Niet wat jullie willen. De 18+er kan ook nu zelf conclusies trekken. Hoe zit dat eigenlijk, wat wil die?
Al met al vind ik de dynamiek tussen alle betrokkenen apart. Ik krijg er niet echt hoogte van waar de angel nou zit. Ik vind het bijvoorbeeld best bijzonder dat die jongste er in ieder geval in theorie de voorkeur aan geeft om twee keer per dag anderhalf uur te reizen in plaats van zijn vader aan de kop te zeuren om daar te mogen wonen. Terwijl moeder dat kennelijk wel probeert af te dwingen maar volgens TO ook de zorg beslist niet anders wil verdelen (dat kan ik niet rijmen). Ik vind het gedrag van die vrouw ook heel vreemd, dat ze dit haar vijftienjarige ‘flikt’, tenzij ze het met dat kind bijvoorbeeld niet goed redt. En hoe zit het met het andere jongvolwassen kind dat nog bij moeder woont? Als die mee wil verhuizen, heb je daar sowieso geen grip op. Ik heb de indruk dat hier een heel verhaal achter zit waar wij maar een glimpje van opvangen hier. Het wordt daardoor heel moeilijk om je er een beeld van te vormen wat er precies aan de hand is en wie wat zou kunnen doen om er een positieve draai aan te geven. Ik hoop dat het voor iedereen goed uitpakt TO!
Een rechtzaak is ook niet waar wij voor kiezen, we gaan het inderdaad laten gebeuren en er proberen te zijn voor de kinderen, met name de jongste.
Vader is zeker bang de kinderen minder te zien, maar ook dat gaan we afwachten. Het andere thuiswonende kind is erg onzelfstandig, heeft kamers gezeten, maar is weer naar moeder teruggegaan en vindt alles wel prima zo.
De angel zit vooral in het niet overleggen, maar zaken als voldongen feiten voorleggen via de app. En het klopt, dat is niet de eerste keer, er is zeker een verhaal. Maar het voert te ver om dat uit te leggen nu.
Wij gaan nu proberen er het beste van te maken en de kinderen te ondersteunen.
MerelMus78 schreef op 03-12-2022 om 17:49:
[..]
Jongste slaapt van vrijdag op zaterdag nij vader, is daar op zaterdag de hele dag en eet er op zondag. Andere kinderen eten er op vrijdag en zondag.
Vanuit R, huidige situatie, is het tien minuten fietsen naar school. Hij moet nog tweeënhalf jaar.
Van donderdag-zaterdag vind ik wel iets om over na te denken, thanks!
Moeder verhuist zover omdat ze een huis wil waar veel dieren om huis kunnen.
Jullie zouden het leven van de jongste wel iets makkelijker kunnen maken als vader inderdaad op andere dagen in het huis in R gaat zitten. Dus op andere nachten dan nu. Misschien baal je ervan omdat je dan je aanpast aan de ex, maar ik zou dat vooral doen vanuit het perspectief van de jongste. Als vader nu bijvoorbeeld de zondag tot en met dinsdagochtend of zo neemt, dan heeft de jongste tijd gewonnen met reizen van en naar school. En voor jullie tweeën verschuift jullie samenzijn dan alleen in de week, maar niet in aantal.
Andere oplossing, er is een volwassen kind dat ook in R. woont. Woont die op kamers? Zou het een optie zijn om die in het huis te laten wonen? Dan heeft de jongste altijd een mogelijkheid om gewoon in R. te blijven en zelf te bedenken wanneer hij vader of moeder opzoekt. Vader kan altijd de huidige regeling aan blijven houden, als hij regelmatig zijn kinderen wil blijven zien.
