Ex van mijn ex en mijn kind
Ik zit in een lastig situatie en zou graag willen weten hoe jullie hier naar kijken / mee (zouden) omgaan.
Ex en ik zijn al heel wat jaren (8 jaar) uit elkaar. We moeten verder niks meer van elkaar, behalve de zorg voor ons kind (7 jr).
Ex heeft na mij, nog een relatie gehad en daar ook nog een kindje uit gekregen. Ondertussen is deze relatie "uit". Uiteraard komt de ex van mijn ex regelmatig over de vloer voor hun kindje, daar heb ik ook geen problemen mee verder.
Mijn ex en haar ex gaan nog veel met elkaar om, slapen nog regelmatig bij elkaar etc. Mijn kind wordt daarin meegenomen. Ik heb al een aantal malen aangegeven, inclusief een gesprek met zijn drieën, dat ik de situatie voor mijn kind allesbehalve handig (zacht uitgedrukt) vind en voor hem erg verwarrend kan zijn. Ik heb aangegeven dat ik liever niet heb dat de ex van mijn ex daar slaapt en dat mijn kind ook niet bij de ex van mijn ex slaapt. Wat mij betreft is zijn aanwezigheid niet per se een probleem, maar slapen gaat mij gewoon te ver. Dit speelt nu ruim een jaar.
Na deze gesprekken, heel recent, kwam ik er achter dat mijn ex met mijn kind weer eens daar had geslapen. Ik was best woedend. Nog geens eens zozeer over dat hij daar had geslapen, maar omdat ik voor mijn gevoel gewoon niet gehoord wordt, de prioriteiten van mijn kind niet serieus worden genomen en met deze actie eigenlijk gewoon een dikke middelvinger krijg. Nu, is eigenlijk de bom gebarsten, terwijl we hiervoor een prima relatie hadden in het belang van ons kind en ging alles op basis van goed vertrouwen.
Mijn belang is mijn kind. Dat zij, de exen, elkaar nog in de tang houden qua "relatie"/geen afscheid kunnen nemen, daar hoort mijn kind, in mijn optiek, geen onderdeel van te te zijn.
En ja, ik begrijp dat ik op dat moment dat ik niet de zorg heb over mijn kind, dat ik niets te zeggen heb over waar mijn ex gaat/staat/slaapt. Haar primaire reactie is natuurlijk, en die snap ik, je hebt niets te zeggen over mijn leven en wat ik doe, maar ik krijg het voor mijn gevoel niet aan haar verstand, dat dit niet het beste is voor ons kind.
Heeft een van jullie wel eens in een soortgelijke situatie gezeten en hoe hebben jullie dit opgelost? Andere adviezen?
Nee maar je zult het los moeten laten. Vader heeft net zo veel te zeggen als jijzelf, als hij bij haar is, bepaalt hij wat er gebeurt. Dus dat het niet het beste is voor jouw kind-waarschijnlijk heb je gelijk- is niet doorslaggevend. Dus, ja klopt, dat je het niet aan haar verstand krijgt of die van je ex: maakt ook niet uit want zij doen toch wat zij willen. Alleen je zegt dat je begrijpt dat dat zo is, maar je blijft hangen en lijkt te negeren dat je niets te zeggen hebt over die situatie bij vader. Dat is echt jouw probleem.
Zorg zelf maar gewoon dat jouw situatie stabiel is; dan heeft ze in elk geval dat.
Ik begrijp je antwoord denk ik niet helemaal. Je hebt het over "Vader", wie/wat bedoel je hiermee? Even voor de duidelijkheid:
Mijn ex heeft na mij een relatie gehad en dat is uit en dus ondertussen ook een ex. Ik ben dus de vader van het "kind", en de ex van mijn ex is dus niks van van mijn kind (ex-stiefouder dus).
En wat ik bedoel met "dat ik begrijp dat ik niet zoveel te zeggen heb over mijn ex haar leven, in waar ze gaat, staat", heb ik dat wel naar mij idee over mijn kind. Tuurlijk kan ik niet verbieden dat mijn kind omgaat met de ex van mijn ex, en dat hoeft ook helemaal niet of is ook niet de bedoeling. Maar daar slapen gaat me wel een stap te ver. Die grens geef ik aan en wordt genegeerd.
Even los van wie er gelijk heeft, en daar gaat het punt ook niet om, is dat je naar elkaar zorgen luistert, rekening houdt met elkaar grenzen en gevoelens én zeker als iemand dat zegt in het belang van het kind.
Nu is het meer, bedankt dat je het zegt, ik doe er precies niks mee.
Pippeltje schreef op 13-10-2024 om 13:19:
Nee maar je zult het los moeten laten. Vader heeft net zo veel te zeggen als jijzelf, als hij bij haar is, bepaalt hij wat er gebeurt. Dus dat het niet het beste is voor jouw kind-waarschijnlijk heb je gelijk- is niet doorslaggevend. Dus, ja klopt, dat je het niet aan haar verstand krijgt of die van je ex: maakt ook niet uit want zij doen toch wat zij willen. Alleen je zegt dat je begrijpt dat dat zo is, maar je blijft hangen en lijkt te negeren dat je niets te zeggen hebt over die situatie bij vader. Dat is echt jouw probleem.
Zorg zelf maar gewoon dat jouw situatie stabiel is; dan heeft ze in elk geval dat.
Mee eens, maar volgens mij is TO een man en zijn ex een vrouw. Maar dat maakt verder voor de reactie niet uit.
Ik snap dat je het lastig vindt. Wat zegt je kind er zelf over? Als die er geen probleem mee heeft, zou ik het zeker maar laten gaan.
Schemerlampje schreef op 13-10-2024 om 13:42:
[..]
Mee eens, maar volgens mij is TO een man en zijn ex een vrouw. Maar dat maakt verder voor de reactie niet uit.
Ik snap dat je het lastig vindt. Wat zegt je kind er zelf over? Als die er geen probleem mee heeft, zou ik het zeker maar laten gaan.
Ahh, thanks. Snap de verwarring nu 😅Ik ben inderdaad de vader van het kind.
Hij gaf aan dat hij het vervelend vond dat mensen de ex van mijn ex zien als zijn vader of denken dat dat zijn vader is. Verder staat hij er redelijk neutraal in.
Even los van wat mijn ex met mijn kind doet. Wat ik niet begrijp is dat je niet luistert naar de zorgen van de andere ouder.
Als mijn ex zou zeggen "Hey, ik ben het hier en hier niet mee eens", dan zou ik daar rekening mee houden, zeker omdat het om ons kind gaat. Door het compleet te negeren, drijf je ook een goede relatie met mij, in dit geval, op de spits. Terwijl het mij alleen gaat om de bezorgdheid om mijn kind.
Is het vooral het slapen een probleem? Hebben je ex en haar/zijn ex seks? Is je kind daar getuige van? Hebben ze allebei geen nieuwe relatie maar zijn ze misschien weer bij elkaar aan het komen? Waar zit het stukje schadelijkheid voor je kind?
Bolmieke schreef op 13-10-2024 om 14:10:
Is het vooral het slapen een probleem? Hebben je ex en haar/zijn ex seks? Is je kind daar getuige van? Hebben ze allebei geen nieuwe relatie maar zijn ze misschien weer bij elkaar aan het komen? Waar zit het stukje schadelijkheid voor je kind?
Waar mijn stukje schadelijkheid zit, naast dat ik het verwarrend vind voor mijn kind, is het volgende:
Een van de redenen dat het uit is tussen hen is dat de ex van mijn ex mijn kind nooit echt heeft kunnen accepteren. Als in, heel gechargeerd: "niet mijn kind, jij bent niks van mij". Hij had daar heel veel moeite mee. Dat heeft hij nooit tegen hem gezegd natuurlijk.
Ik wil voorkomen dat mijn kind op ten duur teleurgesteld/gekwetst raakt en vervolgens denkt: "het ligt aan mij".
Het is overigens ook niet de eerste keer dat ze uit elkaar zijn.
Maar je kind weet dat het de vriend van zijn/haar moeder is en dat het niet zijn/haar vader is want dat ben jij. Je kind kan ook wel een tante of oom treffen die niet zo van hem/haar gecharmeerd is dat gebeurd zelfs wel eens met een eigen opa of oma. Dat geldt voor ieder kind wel eigenlijk, daar kunnen ze wel mee omgaan. Als jij maar een lieve vader bent voor je kind, leg daar de focus op!
Ik vergistte mij inderdaad; het bericht is van de vader. Maar goed; vader of moeder: de ander doet wat ie wilt als het kind daar is; tenzij het de spuigaten uitloopt doe je daar niets aan. Ik zou het maar loslaten.
Ik snap dat je dit vreemd en niet wenselijk vindt en ook verwarrend voor je kind. Maar zo lang de veiligheid van kind niet in het geding is, kun je hier weinig tegen beginnen.
Of je ex en haar ex seks hebben doet er niet toe. Ik mag hopen dat kind daar niet bij is, dat zou voor mij wel over de grens zijn. Sommige dingen doe je gewoon niet met je kinderen erbij, ook niet als je wel nog samen bent.
Hoe oud is het kind en waarom is dit verwarrend? Relaties zijn ook vaak heel verwarrend. Kind hoeft verder niets met deze ex. Misschien zijn het nu wel vrienden (of fwb maar dat gaat kind niets aan en buiten hem om).
Zolang deze ex niet slecht is voor kind heb jij geen zeggenschap.
het belang van het kind? Jouw belang bedoel je. Een kind van 7 is totaal niet bezig met relaties en wie bij wie slaapt.
Pompelemoes schreef op 13-10-2024 om 14:22:
[..]
Waar mijn stukje schadelijkheid zit, naast dat ik het verwarrend vind voor mijn kind, is het volgende:
Een van de redenen dat het uit is tussen hen is dat de ex van mijn ex mijn kind nooit echt heeft kunnen accepteren. Als in, heel gechargeerd: "niet mijn kind, jij bent niks van mij". Hij had daar heel veel moeite mee. Dat heeft hij nooit tegen hem gezegd natuurlijk.
Ik wil voorkomen dat mijn kind op ten duur teleurgesteld/gekwetst raakt en vervolgens denkt: "het ligt aan mij".
Het is overigens ook niet de eerste keer dat ze uit elkaar zijn.
Als hij (de ex van jouw ex dus) dit nooit zo openlijk heeft laten blijken/gezegd, is er voor kind dus ook nog niet echt wat veranderd in de relatie tussen zijn moeder en (ex)vriend. Het kan dan officieel uit zijn, maar blijkbaar is het nog niet zo definitief.
Bemoei je hier niet teveel mee en denk vooral niet voor je kind. Want wat is nu eigenlijk jouw grootste probleem mbt deze situatie?
Je boosheid en je eisen (het is niet zomaar een gesprek, waarin de mening van de ander er ook mag zijn) richten zich nu op dat blijven slapen van de ex bij de ex. Terwijl je argument gaat over jouw idee dat de ex van je ex jullie kind behandelt als een stiefkind. Die twee dingen rijmen niet met elkaar. Het blijven slapen heeft volgens mij niets te maken met de behandeling als stiefkind.
Je zoontje heeft er verder niet zoveel last van. Eigenlijk is er nu een groter probleem ontstaan door jouw inbreng, namelijk de verwijdering tussen jouw ex en jou, dan er voorheen was voor je zoontje. Dat is jammer. Je hebt dus het verkeerde middel gekozen en met dat verkeerde middel meer ravage aangericht dan er voorheen was.
Wat iedereen hier zegt en wat voor jou lastig te accepteren lijkt te zijn is toch echt, dat je niet beslist over het leven van een ander. Als je samenwoont moet je over veel dingen overleggen, maar als je eenmaal gescheiden bent heeft ieder weer zijn of har leven en kun je niet via het kind je gaan inmengen in het leven van de ander en gaat bepalen met wie de ander wel of niet slaapt. Tenzij, maar dan praat je over heel andere dingen.
Je kind, 7 jaar, zal inderdaad wat speciale dingen leren over relaties. Zijn ouders zijn 8 jaar geleden uit elkaar gegaan dus nog voordat hij geboren was, dan nieuwe liefde(s?) en nieuwe exen. Het zij zo, dat is zijn wereld. Je kunt hem leren om daar boos over te zijn en te roepen dat er dingen niet zo mogen zijn, maar dan nog is het zijn wereld en zijn leven. Je kunt dus ook je erop richten hem andere dingen mee te geven, bijvoorbeeld hoe je alsnog respectvol met elkaar omgaat en elkaar ieders leven gunt ook al maakt de ander andere keuzes dan jij zou maken. Daar kan hij de rest van zijn leven wel wat mee. Ik denk dat dat laatste in het belang van je kind is. Maar het is aan jou om een keuze hierin te maken.
Tsjor
Na een scheiding moet je van partnerrol naar ouderrol. Veel conflicten ontstaan omdat mensen blijven hangen in de partnerrol. Of rollen door elkaar halen. Je bemoeien met andermans relaties behoort niet tot de ouderrol. Het is aan ex hoe hij zijn relaties vormgeeft. Deze ex van ex is een bekende van kind.
Zolang jij denkt dat je over het graf van jullie relatie heen kunt regeren gaat het natuurlijk niet beter.
Tenzij je kind echt daadwerkelijk in gevaar is, en dat is hij niet op dit moment, heb je gewoon niets te vertellen over hoe je ex de tijd doorbrengt met jullie kind.
Je kunt het aankaarten dat je het niet fijn vind, maar je hebt geen beslisrecht.