Ex heeft een huis!
Voor degenen die mijn verhaal hebben gevolgd: mijn ex heeft een woning! Helemaal perfect: een eengezinswoning op 13km van ons huis. Op een woonerf, groot grasveld met speeltuintje voor de deur. Ik zou bijna jaloers zijn 
Oh man, wat een moment is dit. Eindelijk kunnen we afspraken gaan vastleggen en kan hij meer verantwoordelijkheid nemen (of ik hem geven, als hij het nalaat).
Ook spannend natuurlijk. Hoe gaat het nu verder? Haalt dit de angel eruit waardoor we in rustiger vaarwater komen? Het eerst succes is al een feit: de omgangsregeling in het vonnis is best complex omdat onze jongste toen nog 1 was en door omstandigheden nog behoorlijk afhankelijk van mij. Gisteren hebben we in een paar minuten de regeling zodanig besproken dat het rustiger is. Uiteraard moeten we dit nog even vastleggen bij de trajectmensen. Voor nu denken wij dat iedere woensdag bij hem slapen en om het weekend van vrijdag tot zondag 17u prima is.
Oh man, wat is dit fijn voor iedereen. In de eerste plaats natuurlijk voor hem en de kinderen, maar voor mij betekent het ook meer rust.
Egel. schreef op 21-04-2023 om 17:03:
Als de lening bij nader inzien niet van hem meer is (want niet vastgelegd), zijn de daarvan gekochte meubels toch ook niet meer van hem? Ik vind je wel erg toeschietelijk in dit opzicht.
Of eigenlijk: de meubels zijn bij nader inzien nog van je moeder. Daar kun je dus niet een deel van weggeven.
Hierop zou ik echt voet bij stuk houden hoor, wat Jippox al schrijft: er is genoeg goed en toch goedkoop in te slaan.
Zo (eenvoudig) werkt het niet als je voor de rechter komt te staan en er geen papieren etc zijn. Moreel heb je gelijk maar dit soort adviezen kan aanzetten tot een nog grotere vertwijfeling en strijd.
Fijn dat hij een huis heeft en ik hoop voor jullie dat er hiermee wat rust komt voor jullie, helaas kan ik (nog) niet meejuichen vanuit eigen ervaring maar hoop echt dat ik het (nog) niet voor niets toegevoegd heb.
Nobody schreef op 22-04-2023 om 00:35:
[..]
Zo (eenvoudig) werkt het niet als je voor de rechter komt te staan en er geen papieren etc zijn. Moreel heb je gelijk maar dit soort adviezen kan aanzetten tot een nog grotere vertwijfeling en strijd.
Nou dit dus. Er is trouwens een tijd geweest dat ik van de gezamenlijke rekening heb afgelost. Dus hij heeft wel iets afgelost, ondanks dat het minimaal is.
Bovendien is het voor mij ook een principiële kwestie. Trouwen doe je samen, scheiden ook. Het gaat compleet tegen mijn waarden in om een ander met niks weg te laten gaan. Dat heeft niks te maken met te goed zijn, over me heen laten lopen, naïef zijn...het zijn mijn principes. En die zijn voor mij geheel onafhankelijk van hoe de ander zich opstelt.
Ja, ik moet nieuwe spullen kopen. Maar uiteindelijk zijn twee dingen daarvan best een investering en de rest gaat vooral over meubels en die kan ik tweedehands vinden. Dat past sowieso veel beter in mijn interieur ook nog eens dan nieuwe meubels. En mijn kinderen hebben dan wat vertrouwde spullen bij hun vader. Mijn ex kan sneller een start maken. Dat is toch allemaal win-win? Het is allemaal al complex genoeg.
Nobody schreef op 22-04-2023 om 00:39:
Fijn dat hij een huis heeft en ik hoop voor jullie dat er hiermee wat rust komt voor jullie, helaas kan ik (nog) niet meejuichen vanuit eigen ervaring maar hoop echt dat ik het (nog) niet voor niets toegevoegd heb.
Het wordt nog een lange weg, maar hopelijk komt het goed. We zijn al begonnen met een snelle overeenstemming over de regeling met de kinderen. Daarintegen vindt hij wel dat ik best al zijn spullen die nog in huis liggen kan verzamelen en zijn meubels uit elkaar kan schroeven en naar buiten kan tillen, want hij wil het huis niet in 😅 Dat gaan we natuurlijk niet doen.
Mensen reageren makkelijk via een gekleurde bril vanuit eigen ervaringen of eenzijdige verhalen. Het belangrijkste is dat je doet wat op dat moment de beste balans tussen verstandige en gevoelsmatige afwegingen is. Ik heb je vanaf je eerste topic een beetje gevolgd en zelf in de tussentijd daarvan maar vooral uit eigen ervaringen veel geleerd, zoals ik je nu lees lijk je een redelijk goede balans gevonden te hebben. Je komt een stuk sterker over dan in het begin, helaas moet je (veel teveel) toegeven dan het in een ideale situatie zou zijn maar de situatie is niet ideaal en die gaat niet beter worden als je strijd blijft voeren.
Ik wens je heel veel sterkte, rust enz toe.
Nobody schreef op 22-04-2023 om 09:51:
Mensen reageren makkelijk via een gekleurde bril vanuit eigen ervaringen of eenzijdige verhalen. Het belangrijkste is dat je doet wat op dat moment de beste balans tussen verstandige en gevoelsmatige afwegingen is. Ik heb je vanaf je eerste topic een beetje gevolgd en zelf in de tussentijd daarvan maar vooral uit eigen ervaringen veel geleerd, zoals ik je nu lees lijk je een redelijk goede balans gevonden te hebben. Je komt een stuk sterker over dan in het begin, helaas moet je (veel teveel) toegeven dan het in een ideale situatie zou zijn maar de situatie is niet ideaal en die gaat niet beter worden als je strijd blijft voeren.
Ik wens je heel veel sterkte, rust enz toe.
Wat een lief bericht, dank je wel. Ik voel me ook veel sterker. Als ik nu iets voor hem doe of ergens in toegeef, is het altijd een bewust keuze. Als ik iets niet wil (zoals zijn meubels zonder zijn hulp verhuizen), is nee gewoon nee. En daar voel ik me ook echt niet schuldig meer over of zo.
We komen er wel, jij ook 😉
'helaas moet je (veel teveel) toegeven (...)' Eerlijk gezegd denk ik dat dat wel meevalt. Een echtscheiding is aan alle kanten verlies. Ik heb het gevoel dat Mevrouw Krul en haar ex een balans gaan vinden, waarin de verliezen aan beide zijden worden genomen en er daardoor ruimte komt voor opbouw van een toekomst voor beiden.
Tsjor
tsjor schreef op 22-04-2023 om 10:01:
'helaas moet je (veel teveel) toegeven (...)' Eerlijk gezegd denk ik dat dat wel meevalt. Een echtscheiding is aan alle kanten verlies. Ik heb het gevoel dat Mevrouw Krul en haar ex een balans gaan vinden, waarin de verliezen aan beide zijden worden genomen en er daardoor ruimte komt voor opbouw van een toekomst voor beiden.
Tsjor
Dit klopt helemaal. Ik heb hem net voorgesteld om hem te betalen voor de meubels die normaal van hem zouden zijn. Hij is helemaal akkoord en we denken beiden even na over het bedrag. Maar uit alles laat hij blijken dat hij niet de hoofdprijs wil. En ik wil hem een eerlijke prijs geven zodat hij ook opnieuw kan beginnen. Dus het werd ineens een heel raar gesprek waarin hij steeds te weinig bood en ik zei dat het meer moest zijn 🤣
Ook gaan we komende week samen zitten om dit administratief verder te regelen. Er is nu een compleet andere vibe. En ja, die kan ieder moment omslaan, maar inmiddels weet ik hoe ik dan moet handelen en voor mezelf moet zorgen.
Ben ook meelezer van eerste begin. MK, wat een fijne ontwikkelingen zo te lezen! Klinkt allemaal zó positief
. Gelukkig zijn wij allebei geen luxepaarden en kopen we net zo makkelijk (liever zelfs) tweedehands.
ik heb ontzettend veel dingen gratis van Marktplaats en van de app Next Door gehaald. Mooie spullen ook, geen afdankertjes. Dus voor jou of je ex een aanrader
Succes met alles!
Sini
Het hebben van een huis kan zoveel goeds doen, het geeft een stabiele basis. Er is voor hem waarschijnlijk minder frustratie en dat hoeft hij dan ook niet meer af te reageren op jou. Ik vind het voorstel om hem geld te geven voor meubels goed. Dan kan hij zelf dingen uitkiezen. Autonomie is in dat opzicht fijn. En jouw huis blijft jouw huis, met alles er op en er aan.
Veel mensen die iets nieuw willen in huis zijn allang blij als het oude wordt opgehaald omdat het in de weg staat.
Nou, het gaat nog steeds redelijk. Wel is het lastig om zijn verwachtingen te managen. Ik heb hem gezegd dat ik bereid ben om vier keer op zaterdag een halve dag in te leveren, en twee keer een nacht, zodat hij aan het huis kan werken. Dit weekend lever ik al mijn vrije tijd in, want hij is naar Marokko.
Zijn reactie was dat mensen me gemeen zouden vinden omdat hij helemaal in zijn eentje is en ik hem 'maar' vier halve dagen en twee nachten wil helpen. Als ik zeg dat het voor mij betekent dat ik vier weken geen sociaal leven kan hebben en amper uit kan rusten, reageert hij nog niet eens.
Verder belt hij veel en push hij ontzettend als hij wil dat iets snel wordt gedaan. De oudste op zijn adres inschrijven, bijvoorbeeld. Ik liep met haar in het museum toen hij meerdere keren achter elkaar belde om te vragen of ik dat echt niet nu kon doen (we dachten dat ik dat moest doen), ik kon toch wel even koffie gaan drinken etc.
Alles bij elkaar kost het me weer even veel energie. De kinderen die nu thuis zijn vanwege de vakantie (de jongste kan gelukkig een extra dag naar de opvang), ik in een soort van survival mode omdat ik weet dat ik de komende vier weken mijn energie zorgvuldig moet verdelen en dan mijn ex die constant belt of plannen wijzigt zonder mij vooraf te informeren. Die moet ik dus steeds begrenzen en dat is ook vermoeiend.
Ik weet dat het einde in zicht is en de laatste loodjes zwaar wegen, maar man....de gedachte dat ik de komende 3,5 week nog minder tijd voor mezelf ga hebben dan anders, en dan ook nog steeds moet vechten tegen dat stukje in mezelf dat overal 'ja' op wil zeggen, vind ik wel een erg vermoeiend vooruitzicht. Maar goed, ik zie het maar als weer een kans om te oefenen met begrenzen, en dat komt op de lange termijn weer van pas.
Maar MevrouwKrul, ga toch echt zoeken in je netwerk of vergroot je netwerk! En verander je netwerk, want hoezo geen sociaal leven? Dan heb je niet de juiste contacten, je kunt prima een sociaal leven onderhouden met kleine kinderen.
Ga op zoek, vraag iedereen. Ik heb weinig energie maar zou het erg leuk vinden af en toe op kleintjes te passen, die mensen heb jij ongetwijfeld ook in je buurt.
(en had ik meer energie en tijd zou ik het ook met alle plezier vaker willen doen)
Ik heb geen kleine kinderen meer maar ook juist met ouders van vriendjes kun je soms goed zakendoen over en weer.
Het gaat gewoon niet goed met jou en je hebt ondersteuning nodig maar van hem ga je dat niet krijgen.
Ga er ajb vanuit dat zijn ondersteuning nooit zo gaat zijn dat jij er echt op kunt bouwen. Hij zal wrs steeds met ‘iets anders’ komen.
Zie hem als een groot kind. Leuk en extra als hij helpt, maar niet om structureel van uit te gaan. Natuurlijk communiceer je dat niet naar hem toe en doe je net alsof je hem als serieuze partner ziet, maar intrinsiek moet je minder afhankelijk van hem worden.
En waarom wordt oudste bij hem ingeschreven? Is dat niet hartstikke tricky?
Pinokkio schreef op 28-04-2023 om 01:48:
Maar MevrouwKrul, ga toch echt zoeken in je netwerk of vergroot je netwerk! En verander je netwerk, want hoezo geen sociaal leven? Dan heb je niet de juiste contacten, je kunt prima een sociaal leven onderhouden met kleine kinderen.
Ga op zoek, vraag iedereen. Ik heb weinig energie maar zou het erg leuk vinden af en toe op kleintjes te passen, die mensen heb jij ongetwijfeld ook in je buurt.
(en had ik meer energie en tijd zou ik het ook met alle plezier vaker willen doen)
Ik heb geen kleine kinderen meer maar ook juist met ouders van vriendjes kun je soms goed zakendoen over en weer.
Het gaat gewoon niet goed met jou en je hebt ondersteuning nodig maar van hem ga je dat niet krijgen.
Ga er ajb vanuit dat zijn ondersteuning nooit zo gaat zijn dat jij er echt op kunt bouwen. Hij zal wrs steeds met ‘iets anders’ komen.
Zie hem als een groot kind. Leuk en extra als hij helpt, maar niet om structureel van uit te gaan. Natuurlijk communiceer je dat niet naar hem toe en doe je net alsof je hem als serieuze partner ziet, maar intrinsiek moet je minder afhankelijk van hem worden.
En waarom wordt oudste bij hem ingeschreven? Is dat niet hartstikke tricky?
Ik heb een oppas inmiddels. Op zijn ondersteuning reken ik sowieso al heel lang niet meer. En op zich gaat het wel ok hoor. Ik ben vooral heel erg moe en snel overprikkeld. En dat neemt in zo'n situatie als nu toe. Dan wil ik thuis zijn. Liever zonder kinderen, maar sowieso zeker niet de deur uit nu. Ik weet niet hoe dat werkt met mijn brein, maar in situaties als deze moet ik er niet aan denken om me ook nog bezig te houden met sociale activiteiten. Dus het is vooral in dat opzicht dat mijn sociale leven stilstaat nu de kinderen tijdelijk meer bij mij zijn.
Wat fijn dat hij een huis heeft. Wat jouw rust betreft: jouw (ex) man blijft sturen en invloed op je willen uitoefenen zo te lezen. Heb je daar vrede mee? Kun je het van je af laten glijden?
Misschien de telefoon niet meer opnemen als je iets doet (al dan niet met kind). Je kunt het duidelijk communiceren en dan je toestel uitzetten. Zelfs voicemail even stopzetten. Ik zou gek worden van dat gepusht dat alles op zijn moment en manier moet gaan.