Donderdag zitting - mixed feelings

Temet schreef op 01-03-2022 om 16:09:

Even voor de meelezers (ik neem aan dat Mevrouw Krul dit al weet): de kans is groot dat er niet meteen op donderdag een uitspraak komt. De rechter kan op de zitting uitspraak doen, maar kan er ook de tijd voor nemen. Ik weet niet wat de standaardtermijn is voor een uitspraak na een zitting in een procedure voorlopige voorzieningen, maar dat zal Mevrouw Krul wel van haar advocaat hebben gehoord. En de rechter zegt op de zitting waarschijnlijk ook wel wanneer er uitspraak zal worden gedaan.

Klopt. Volgens mijn advocaat moet ik uitgaan van twee weken. 

Eppos schreef op 01-03-2022 om 09:32:

Leef met je mee, gedeelde smart. Ik heb morgen opnieuw zitting en dat gaat niet in de koude kleren zitten. Er is een hoop van afhankelijk. Vorige week kwam ik bij de rechtbank en bleek dat de zitting niet inhoudelijk behandeld kon worden omdat mijn ex de aangetekende post niet had opgehaald en was de dag daarvoor retour gekomen bij de rechtbank. Hij kreeg afgelopen week de stukken opnieuw met de gewone post. Als ie er morgen niet is, dan zal het wel simpel zijn. Hij krijgt er een week bij maar kind moet langer wachten.
Dit soort dingen zuigen energie. Bij mij spelen vragen zoals; komt ie nu wel en als ie komt, komt hij dan met een advocaat of alleen. Wat krijg ik nu weer over me heen als hij er is. En uiteindelijk wat vind de rechter er van. Of de raad? Want die was in eens ook weer van de partij.
Bij mij gaat het over andere dingen. Maar ik heb een idee van wat je meemaakt.
Adviezen dat je de beslissing vanzelf hoort, misschien lukt het daar deels in te berusten voor nu. Je weet het nu nog niet dus piekeren heeft nog weinig zin ook al is het logisch. Probeer zoveel mogelijk bezig te zijn met wat er nu speelt en nu van belang is.
Heb je contact met de gemeente via een wijkteam of centrum jeugd en gezin? Vraag om een helpende hand. Je zit niet op van alles te wachten. Maar als je de situatie uitlegt en hoe het nu moet bij je moeder ingetrokken, niet ideaal is en niet voor langere tijd houdbaar. Misschien kan diegene namelijk toch helpen met urgentie bij de woningbouw. Je hoeft niet te overdrijven maar wellicht heb je met een extra schrijven ineens wel meer mogelijkheden.
Voelen dat je enigzins grip hebt op jouw stukje en daarmee bezig zijn is geeft meer hoop dan afhankelijk zijn van de rechter. Bovendien is je ex vast niet in twee dagen weg, waar moet ie heen?
Hij had toch een flatje aangeboden gekregen en niet geaccepteerd? Een kamer of anders in de opvang. Dat is dan zijn zorg natuurlijk.
🤞voor deze dagen.

Sorry, ik keek hier overheen. Wat vreselijk, steeds die onzekerheid. Ik hoop dat er voor jou ook snel een einde aan komt.

Ik heb contact met CJG, Samen uit Elkaar en Maatschappelijk Werk. Door hen voel ik me gesteund. Ook de woningbouw is op de hoogte en denkt mee, maar van urgentie is voorlopig geen sprake. 

Ik had eerst bedacht dat ik meteen op woningen zou gaan reageren als hij in de vovo het toegewezen krijgt. Maar nu realiseer ik me dat alles pas vaststaat na de zitting voor de definitieve scheiding. In dat opzicht is het goed dat hij daar de aanvraag al voor heeft ingediend. Dan kunnen we snel vooruit. 

Temet schreef op 01-03-2022 om 17:06:

Ik zou wel degelijk op woningen gaan reageren als hij in de vovo het gebruiksrecht van de echtelijke woning krijgt toegewezen. Maar bespreek het even met je advocaat als die situatie zich zou voordoen.

Ja, ik vind het echt lastig. Jij weet meer van wetgeving: kijkt men in de definitieve uitspraak puur naar de praktische situatie (hij geen netwerk, ik het meest met de kinderen, mijn moeder bijna overspannen)? Of worden omstandigheden ook meegenomen? In dat laatste geval helpt het wellicht (hoop ik) mee dat ik aantoonbaar altijd mijn verantwoordelijkheid heb genomen, de meeste zorg voor kinderen, huishouden en alles daar omheen had. En dat ik in mijn aangedragen oplossingen de kinderen op 1 zet, maar ook zoek naar regelingen die voor zowel mezelf als hem zo goed mogelijk zijn. Terwijl hij niet investeerde in een netwerk en nu in de scheiding ook mij al zijn problemen laat oplossen, geen verantwoordelijkheid neemt en zich niet inspant voor een oplossing die voor de kinderen het beste is. 

Eppos schreef op 01-03-2022 om 19:22:

Ik zou ook niet wachten. Je kunt proberen op lotingen van woningen (als die mogelijkheden er zijn) een kans te maken. Je weet maar nooit, misschien vind je wel iets mooiers dan dat je had. Zie het als een kans om opnieuw te beginnen.
Het is nu toch koffiedik kijken. Of er komt niet direct uitspraak of het duurt tot dat de complete zaak aan bod komt. Een rechter die in een Vovo van alles toekent, is vaker bij hele schrijnende situaties waarbij het echt echt echt niet anders kan. Hij zit daar nu en jij daar. Ik wil je niet demotiveren, integendeel maar ik zou er vooral rekening mee houden dat hij niet eruit moet, en dan? Dan moet je nog wel even. Hoe hou je dat vol. Dus alle opties voor jezelf zou ik bekijken en niet de hoop op jouw goede verhaal. Hij heeft net zoveel recht op de woning en heeft de kinderen net zoveel. Denk dat de rechter denkt dat het om het even is welke ouder voor de helft met de kinderen in het oorspronkelijke huis blijft.

Ik kreeg vanmiddag nog te horen dat vader een advocaat had die zich wilde stellen maar alleen als de zaak tot over drie weken werd uitgesteld. Gelukkig heeft mijn advocate nee gezegd op uitstellen. Ben blij dat ik dit nu pas hoor. Ben benieuwd of ik morgen vader zelf nog zie verschijnen. En anders zien we elkaar alsnog over drie weken want inmiddels is ook een procedure voor eenhoofdig gezag in gang gezet. Nu weet ik dus dat hij er dan met advocaat zal zijn. Zijn advocaat wilde beide procedures tegelijkertijd laten behandelen.
Eerst totaal onbereikbaar en dan dit. Nogmaals ik weet prima hoe het is als je afhangt van de medewerking van de ander zijn handelen. Wordt er doodmoe van. Ik hoop eerst maar het beste van morgen. Waren dit soort procedures maar niet nodig, kwam je er maar uit zonder steeds het zover moeten laten komen.

Vandaar dat ik je helemaal snap. Probeer onafhankelijk zoveel mogelijk voor jezelf voor elkaar te krijgen en wacht niet op je gelijk krijgen. Je beste bedoelingen kunnen zo van tafel worden geveegd.
En dat met die borstvoeding bijvoorbeeld, hoe lang wil je dat nog blijven doen? Ik denk dat het goed is voor jou om gewoon af te gaan bouwen. Dat geeft een hoop minder stress al gaat het misschien tegen je principes in. Het is alleen maar extra belasting voor jezelf en als je een beetje rust wil. Zou ik er mee stoppen of ga kolven en vooral niet gebruiken om dochter bij je te houden. Want als je gelijke verdeling wilt kun je kolven en de fles meegeven en dochter daar laten slapen. Probeer je daar overheen te zetten en dat los te laten, hoe moeilijk ook.
Er zijn moeders die kunnen geen borstvoeding geven of willen niet. Die kinderen groeien ook prima op de fles. Het is niet erg als het nu stopt. Je hebt het lang genoeg gedaan en dat is al heel mooi.

Ik ben een paar vergelijkbare zaken tegengekomen waar de moeder toch de woning kreeg. In een geval was het zelfs echt dezelfde situatie: man was niet van hier, had geen netwerk, vrouw zat al 8 (!) maanden met baby bij de ouders. En zij kreeg de woning toegewezen. Het kan echt alle kanten op. Twee zaken zijn doorslaggevend: of een partij ergens terecht kan, en wie het meest de kinderen heeft. Voor ieder van ons dus een voordeel. De vraag is in hoeverre de gesteldheid van mijn moeder een rol speelt voor de rechter, en de praktische invulling. Dat ik dagelijks eerst 20 minuten van mijn werk af moet rijden om de kinderen naar het kdv te brengen, bijvoorbeeld. Of dat de woning niet geschikt en veilig is voor een dreumes die net leert lopen (geen traphekjes en zo). 

Ik hoop het echt. En anders weet ik ook echt niet wat ik moet doen. Als ik niet snel een woning vind, moet ik toch hier weg. We hebben wel lotingwoningen, maar dat zijn vaal flats, soms in onveilige buurten of er staat letterlijk bij dat het niet geschikt is voor gezinnen met kinderen. Beter dan ons hoekhuis in de wijk waar het hele leven van de kinderen zich afspeelt wordt het niet. 

Goed dat jij enigszins duidelijkheid hebt. En spannend vooruitzicht heb je. Ik duim dat in jouw voordeel wordt beslist!

Decembermamma schreef op 01-03-2022 om 21:22:

Andere kant is natuurlijk nu zit jij een paar weken met kinderen bij moeder en hij in het huis ook met de kinderen. En als jij het huis krijgt komt hij op straat en je kinderen op zijn dagen dus ook versus dat jij in een huis bent met de kinderen. Maar goed dan komt dus de dreumes met borstvoeding om de hoek kijken.

In mijn voorstel staat dat ik meerdere keren per week het huis verlaat zodat hij tijd met de kinderen kan doorbrengen. En om het weekend slaap ik bij mijn moeder en hij in het huis. Tot hij een geschikte woning heeft.

Ik weet dat jij je mening klaar hebt over mij, Decembermama, maar geloof het of niet, mij gaat het echt om zowel het welzijn van de kinderen en niet om het dwarszitten van mijn ex. En ik geloof heilig in het delen van de verantwoordelijkheid. Tot nu toe heb ik die van mij genomen, ik hoop dat de rechter hem nu aanspoort om ook stappen te zetten. 

En die dreumes met borstvoeding is een van de enige dingen waar ex en ik het wel over eens zijn. Dus bewaar je sneer maar voor een ander. 

Decembermamma schreef op 01-03-2022 om 21:46:

Euhm jij maakt er een sneer van ik geef alleen aan dat er een dreumes met borstvoeding is. En toch blijft het een situatie waarbij de een wel onderdak heeft en de ander op straat komt te staan. Jij hebt het over verantwoordelijk nemen, maar het blijft een situatie waar je beiden geen andere woning hebt gevonden. Dat je kunt logeren bij je moeder maakt dat nog geen oplossing die is gevonden. In dit geval hebben jullie beiden geen duurzame oplossing van het woningprobleem kunnen vinden, wat overigens logisch is met een gezamenlijk inkomen wat recht geeft op een sociale huurwoning valt er in de vrije sector met een enkel inkomen nog geen garagebox te huren. Voor de sociale woningen zit je aan een wachttijd van 10 jaar.

Onder verantwoordelijkheid nemen versta ik samen zoeken naar oplossingen waarbij beide ouders een stukje inleveren als dat in het belang van de kinderen is. Ik woon nu al maanden op kamers, lig as we speak in een bed van 1.40m tussen mijn kinderen omdat er geen plek is voor eigen bedjes. Ik rij wekelijks minimaal 4 uur meer dan normaal om de kinderen op het kdv te krijgen en om ervoor te zorgen dat vader ze beiden zo veel mogelijk kan zien. Ik betaal al vier maanden alle benzine zelf, net als de kosten voor de kinderen die voor mij een stuk hoger uitvallen dan voor hem (want de dreumes is meer bij mij) én ik betaal de helft van de vaste lasten voor ons huis. Daarnaast heb ik de afgelopen maanden hemel en aarde bewogen om een oplossing cq woning te vinden.

Dit alles omdat de ruzies te erg werden en de kinderen er last van hadden, en omdat ik ook vind dat vader net zoveel recht op hen heeft (en zij op hem) als ik. 

Hij zei in eerste instantie dat hij zou vertrekken. Vervolgens zei hij dat hij alleen zou gaan als hij een rijtjeshuis in de wijk zou krijgen. Een flat was 'misschien op termijn' ook een optie. Een tussenoplossing was niet bespreekbaar, ook niet bijvoorbeeld birdnesting waarbij we samen evenveel zouden inleveren. Voor een rijtjeshuis staat 12 jaar wachttijd, wij hebben net 3 jaar. Het is gewoon totaal niet realistisch en niet in het belang van de kinderen om zo stug vol te blijven houden. En nee, hij wil niet scheiden. Maar dat neemt niet weg dat hij geen rol in het geheel heeft gespeeld. En ook daarin neemt hij zijn verantwoordelijkheid niet. Hij ontkent zelfs glashard dat de spanningen zo hoog zijn opgelopen dat hij, met de baby in zijn armen, twee gaten in de deur heeft geslagen naast mijn hoofd. Maar ons verhaal is te lang en te persoonlijk om hier te plaatsen. Hij is geen slechte man, ik ben geen slechte vrouw. Maar we zijn wel twee volwassenen met kinderen en daar horen verantwoordelijkheden bij.

Tango schreef op 01-03-2022 om 22:24:

De reden van scheiden lijkt me duidelijk genoeg. Verder vind ik dat je ongelooflijk veel doet in het belang van je kinderen maar ook in het belang van je ex-partner. Je offert je enorm op, het klinkt totaal niet gelijkwaardig. Hij is een volwassen man en vader van 2 kinderen, dus heeft ook zijn verantwoordelijkheden. Dat hij uit het buitenland komt, hier geen netwerk heeft etc. doet daar niets aan af.
Hij mag blij zijn als hij een kamertje kan krijgen als jij het huis krijgt. Zeggen dat dat niets voor hem is o.i.d. daar gaat een rechter natuurlijk niet naar luisteren. Dat hij in jullie huis de kinderen mag zien is een heel mooi gebaar van je, maar het lijkt me uiteindelijk niet fijn. Hij is in het huis waar jullie samen hebben gewoond, jij bent er dan niet. Je moet maar weer zien wat je na een weekend aantreft. Het zou mijn keuze niet zijn. Laat hij de kinderen gewoon zien op zijn kamer, als hij die heeft. Hopelijk is er ruimte voor 2 bedjes voor hen zodat ze ook kunnen slapen. Tenminste de oudste denk ik, want de jongste krijgt nog borstvoeding dus slaapt bij jou. Of lees ik dat verkeerd? Ik snapte dat stukje niet helemaal...

Ik kan alleen maar hopen dat de rechter redeneert zoals jij. En dat het contrast tussen mijn inzet en zijn onwil zo groot is, dat ook de rechter nu de bal om een probleem op te lossen een keer bij hem ligt.

De bedoeling is dat de jongste voorlopig niet meer dan 1x per week bij hem slaapt, op een dag dat ze niet ook naar het kdv gaat. Hier zijn we het over eens (hoera!). Ze slaapt bij mij, inderdaad. Nu echt in bed, in het huis in een co-sleeper. Maar ze wordt dus meerdere malen per nacht wakker voor een paar slokken. Dat is een bewuste keuze van ons, dus ik ervaar het verder ook niet als belastend of zo. Het doel blijft vooralsnog om tot 2 jaar te voeden. Maar in de loop van dit jaar zal ze wel al naar twee nachten gaan hoor. Ik gebruik het niet om haar nog meer en langer bij haar vader weg te houden. 

Mija schreef op 01-03-2022 om 22:29:

Ik ben het met Tango eens. Je wil het nog steeds voor teveel mensen goed doen. Dat is niet te dragen voor jou. Laat hem los. Hij is een volwassen man die voor zichzelf kan zorgen.

Ik ben bang dat als ik teveel ga eisen, ik mijn hand overspeel. Ik ben gewoon heel erg bang om het huis kwijt te raken en vast te zitten in deze situatie bij mijn moeder.