Dominante ex bepaalt alles geen akkoord voor nieuwe partner.

Waarom maak je jezelf nog steeds zo afhankelijk van je ex? Hij kan zoveel roepen, hij heeft niets meer te zeggen over wat er bij jou thuis gebeurt. Waar ben je precies bang voor?

Om te beginnen zou ik me er niets van aantrekken wat je ex wil met betrekking tot je vriend. Jeez, na 3 jaar? Echt? En je zoon is 80% van de tijd bij jou en je hebt al die tijd die vriend buiten beeld gehouden? Why?? Bovendien, je hebt je ex inmiddels ingelicht, want hij is ertegen dus hij is op de hoogte, maar daar ging die bepaling blijkbaar niet over, dat ging over inlichten. Nou, dat heb je gedaan, dus klaar. Lekker vriend en zoon laten kennismaken.

Verder: wat staat er precies in jullie ouderschapsplan? Ik neem aan dat je ex geen alimentatie betaalt als jullie zijn gegaan voor 50/50? Co-ouderschap is trouwens niet per definitie 50/50, dus kijk goed naar de omschrijvingen. Als je kind 80 % van de tijd bij jou woont, dan lijkt me dat jij die toeslagen (in ieder geval grotendeels) zou moeten krijgen, en alimentatie (afhankelijk van jullie financiële situatie).

Hebben jullie destijds alles via een mediator/advocaat geregeld, en ligt er een rechterlijke beslissing? Ik zou langs een rechtswinkel/juridisch loket gaan in je woonplaats en de zaak eens bespreken. Dat is meestal gratis. Ook een eerste (telefonisch) consult bij een advocaat is vaak gratis. Dus ik zou eens rondbellen en mijn licht opsteken.

Het klinkt lulliger dan ik het bedoel, maar je komt over alsof je niet helemaal weet wat je rechten en plichten zijn. Het zou fijn zijn als je iemand in je omgeving hebt die met je mee kan kijken en denken, want het is complexe materie. Alle hulp is daarom welkom. Die inschrijving, daar heb je trouwens je ex niet voor nodig. Mijn ex heeft zonder mijn medeweten mijn kind bij hem ingeschreven. Nou woont die ook alle dagen bij vader, dat was alles wat de instanties hoefden te weten. Dus dat inschrijven bij jou kun je gewoon doen zonder toestemming van je ex. Hij kan dat trouwens dan ook weer terugdraaien, dus voor je het weet blijf je bezig. Maar het kan dus wel.
Maar, vraag om juridisch advies. En zelfs al moet je er zelf voor betalen, als je toeslagen, KGB en alimentatie los kunt peuteren is dat natuurlijk al snel de moeite waard. Ook al omdat je daarmee je ex laat zien dat er niet met je te spotten valt, en dat is zowiezo goud waard!

Heb je dat extra geld van hem echt nodig? Of kun je het misschien zonder ook redden? In het laatste geval is loslaten ook een optie.

SlaLux schreef op 30-08-2022 om 16:38:

Nee, ik heb het geld niet nodig van hem ik moet het wel redden. Ik wil alleen dat alles goed is geregeld voor onze zoon. En dat hij geen macht meer kan uitoefenen wat hij dus hierdoor volop doet. En dat we de kosten naar rato delen en het geld echt uitgegeven wordt aan onze zoon. Ik vind de situatie gewoon oneerlijk. Hij ontvangt alle financiële voordelen terwijl onze zoon bijna altijd bij mij is.
En hij wilt alles bepalen doordat hij dus denkt macht te hebben zo. En dat wil ik niet meer. Het gaat mij echt om een groot stuk rust en dat ik verder kan met mijn leven. We zijn niet voor niks uit elkaar.
En als hij begint te blazen over mijn nieuwe vriend vind ik dat lastig, heb toch wel enige angst dat hij ineens ontploft ofzo als ik het gewoon doorzet. Dus het loslaten moet hij eigenlijk doen. Ik ga denk ik gewoon met een advocaat praten om te kijken wat die adviseert. En dan misschien een keer even tanden op elkaar.

Maar waar ben je dan concreet bang voor? Hij heeft zoveel macht over jou als jij hem geeft. Zeker als je het geld niet nodig hebt. Ik snap je gevoel van onrecht (dat snap ik echt heeeeel goed maar ik heb het geld wel echt nodig, dus ik moest echt wel even slikken toen kind bij ex ging wonen en de financiële consequenties daarvan. Maar alles went. Ik heb natuurlijk ook minder kosten nu. Alleen in de overgangsperiode betaalde ik alles nog maar kreeg ex KGB en KB en betaalde geen alimentatie meer. Dus dat was even lastig) maar zou de strijd aangaan niet meer ellende opleveren dan het maar laten gaan? 

Je hebt het over een onhoudbare situatie maar het is me niet duidelijk wat je daarmee dan bedoelt. Niet het financiële deel blijkbaar? Wat dan wel?

Wie heeft bepaald dat het ouderschapsplan ieder jaar geëvalueerd moet worden? En waarom wil je ex dat niet? Ieder jaar lijkt me ook wat overdreven, maar wel bij dingen die veranderen. Zoals een kind dat naar de basisschool gaat, of juist naar de middelbare. Of 18 wordt. Of als degene die alimentatie betaalt werkloos wordt. Maar evalueren om te evalueren is natuurlijk ook wel vragen om gedoe of het juist niet doen.

Ik zou zeker even contact zoeken met een advocaat, die kan je heel goed vertellen waar je wel en niet recht op hebt en wat je wel en niet kunt bereiken. Ook dat geeft waarschijnlijk al rust.

Waar je ex niks over te zeggen heeft is contact tussen je zoon en je vriend, dus dat zou ik lekker meteen gaan regelen. En dan hoop ik dat je daar een goed gevoel aan overhoudt. Dat is dan stap 1. En van daaruit ga je verder. Je hoeft ook niet alles in 1 keer aan te pakken/te regelen. Dat is ook hartstikke ingewikkeld, en dan weet je vrij zeker dat je ex niet mee gaat werken denk ik.

Hij heeft precies zoveel macht als jij hem geeft.
Nogmaals, hij kan jou niet verbieden je nieuwe partner aan jullie zoon voor te stellen. Doe dat dus gewoon. Je hebt je aan de afspraak gehouden en hem geïnformeerd, nu kun je je gang gaan.

Wat betreft geld, is dat "eerlijk" echt nodig? Is dat de strijd waard? Alleen jij kunt dat inschatten. Financiële onafhankelijkheid van je ex is ook heel veel waard, vergeet dat niet.

Ik zou zo min mogelijk reageren op hem en zo min mogelijk de strijd aangaan. Gewoon rustig je eigen leven leiden. Laat hem maar lekker in zijn sop gaarkoken.

Niet reageren is prima! Ik zou zelfs helemaal niet meer in gesprek/discussie gaan bij de overdracht. Dat is veel te stressvol voor jullie zoon. Leer dit zinnetje uit je hoofd: Als je vragen of opmerkingen hebt, zet ze dan maar op de mail. Herhalen, herhalen, als een langspeelplaat die vast zit. Neem vooraf al afscheid van je zoon, snel weggaan/ deur dicht. Zeg desnoods dat je haast hebt, als smoesje.
En nee, antwoorden op die mails van hem is niet verplicht! Ik raad het je zelfs af, tenzij het levensbelangrijke dingen zijn. 

Ook voor jou geldt dat als je wat te melden of te vragen hebt over jullie zoon, je dat beter via de mail kunt doen. Gewoon zo min mogelijk live contact, liefst helemaal niet. Dan escaleert het ook niet. Doe het ook niet via de app/chat, dat loopt ook te snel uit op ruzie. Gewoon mailen, en neem minstens 24 u de tijd om te antwoorden, en doe dat alleen als dat echt nodig is.

Helaas, als je zoon bij jou staat ingeschreven betekent dat niet dat jij alles over hem in je eentje mag bepalen. Net zoals jij nu samen met je ex gezag over jullie zoon hebt, blijft dat zo. Daar heeft de plaats van inschrijving niets mee te maken. Als je eenhoofdig gezag over je zoon wilt, zul je naar de rechter moeten, en die zal je dat echt niet zomaar geven. Dus is dat de strijd waard? Denk daarover na.

Het is heel simpel, jullie zijn gescheiden, jullie kunnen niet meer bepalen wat er in het huis van de ander wel en niet gebeurt. Laat dat dan ook los. Leef je eigen leven en laat je ex los. Haal je schouders op over hem en zijn meninkjes. Whatever, nog een fijne dag, doei!

Kun je de momenten van overdracht niet op neutraal terrein doen? Ik noem maar wat, een McDonald’s of zo? Dan zal hij hopelijk een stuk minder makkelijk uit zijn slof schieten.
Verder heeft idd waar je zoon staat ingeschreven geen invloed op wie er zeggenschap heeft over het kind. Dat wordt bepaald door of de vader ook wettelijk gezag heeft. Heeft je ex zijn zoon erkend? Zoniet, dan heeft hij helemaal niks te zeggen.
Alleen nog maar communiceren via de mail is ook een goeie tip. Daar kun je lekker wat tijd overheen laten gaan, de emoties laten bezinken en een neutraal antwoord bedenken. Het kan nog handig zijn om je mailtjes aan iemand anders te laten lezen voor je ze verstuurd, zodat diegene even kan checken of echt alle emotie er uit is.
Laat die man je niet zo raken joh! Je bent een volwassen vrouw, die haar eigen leven en haar eigen koers bepaald. Wat hij daarvan vindt mag hij ergens steken waar de zon niet schijnt 🤪.
En als je het moeilijk vindt om tegen hem in te gaan: roep een beeld op van hem in een string midden op straat of op zijn werk. Of zittend op de wc of zo. In ieder geval een beeld van hem in een kwetsbare positie. Dat maakt het makkelijker om je niet al te veel van hem aan te trekken.
Succes!

Dat logeren is natuurlijk klinkklare onzin, je moet echt leren daar je schouders over op te halen. Gaat nergens over, behalve jou proberen op de kast te krijgen. Gun hem die lol niet.

Je schrijft ook dat hij vanalles wil weten, maar je hoeft hem geen antwoord te geven, dat snap je zelf toch hopelijk ook? Wat er bij jou thuis gebeurt, gaat hem niets aan, zolang jullie zoon er blij en gelukkig genoeg is. Weer: schouders ophalen. Train jezelf in vage antwoorden: zet maar even op de mail, weet ik nog niet, daar moet ik nog even over nadenkn, nogmaals: zet maar op de mail. En dan: ik moet dringend nog wat doen/heb zo een afspraak, fijne dag nog, veel plezier samen!

Zoals anderen al zeiden: je kunt je zoon gewoon bij jou inschrijven. Daar heb je zijn toestemming niet voor nodig. Als je het belangrijk vindt, kun je dat doen.

Staat de huidige zorg/woon-verdeling zwart op wit? Hebben jullie dat per mail afgesproken? In dat geval kan je je zoon bij jou inschrijven. Sterker nog, volgens mij moet dat zelfs want volgens mij moet je ingeschreven staan op het adres waar je het meest verblijft. Is dat niet zo dan is dat strikt genomen fraude, meen ik. 
Ook als je kind bij vader is maar jij alles voor hem betaalt, kun je overigens kinderbijslag aanvragen: https://www.judex.nl/rechtsgebied/uitkeringen-sociale-zekerheid/algemene-kinderbijslagwet/artikelen/wat-betekent-de-onderhoudseis-voor-de-kinderbijslag

Ik zou toch eens een keer met een jurist gaan praten. Misschien is er in jouw buurt wel een juridisch loket of een gratis spreekuur waar je deze vraag kunt stellen en waarna je kunt bepalen of je het de moeite waard vindt om het door te zetten. Als je een laag inkomen hebt, kom je in aanmerking voor een toevoeging.

Die ex van jou is een bullebak die jou helemaal in de tang heeft. Hij weet dat je bang voor hem bent en daar manipuleert hij je mee. Ik zou er eerlijk gezegd echt helemaal klaar mee zijn en ik zou de wens hebben me helemaal emotioneel van hem los te maken en om dat te doen zou ik de juridische weg kiezen. Dan zijn al die subjectieve praatjes als dat hij toestemming zou moeten geven om je vriend aan je kind voor te stellen alras als sneeuw voor de zon verdwenen. Wat een kolder! Trap er niet meer in, trek de grenzen en duw hem uit jouw persoonlijke leven. En om dat niet zelf, persoonlijk en subjectief te hoeven doen, doe je dat juridisch. En alles wat hij wil moet hij mailen. Ik zou geen gesprek meer met hem voeren wat verder gaat dan koetjes en kalfjes. Wat denkt die man wel niet? Dat hij de baas over je is? Hij is gek! 

" Sterker nog, volgens mij moet dat zelfs want volgens mij moet je ingeschreven staan op het adres waar je het meest verblijft. Is dat niet zo dan is dat strikt genomen fraude, meen ik."

Dat klopt, iemand moet ingeschreven staan op het adres waar hij feitelijk woont, en dat is normaal gesproken de woning waar hij de meeste tijd verblijft. 

Het is uiteindelijk de gemeente die beslist of iemand wel of niet op een bepaald adres wordt ingeschreven. In de praktijk vragen gemeenten (uit gemakzucht?) vaak toestemming van de ouders met gezag, maar daar is de inschrijving niet van afhankelijk. Je kan dus naar de gemeente gaan, de zaak uitleggen, en vragen dat je kind op jouw adres wordt ingeschreven. Eventueel kan de gemeente een adresonderzoek doen.