dochter wil moeder niet zien...
Ik heb een puberdochter, die totaal geen contact met me wilt, tenzij het gaat zoals zij het wilt. Moeders dus alleen blijven... denk ik dan... daar pas ik voor, ook ik mag weer gelukkig zijn.
Hoe zij het wilt; deze zin zal vragen bij jullie oproepen en ik zal proberen toe te lichten. Met mijn ex had ik een relatie die op het eind alleen nog maar uit spanningen bestond, mijn ongelukkige gevoel kwam doordat ik altijd idee had dat hij zich behoorlijk met andere vrouwen bezig hield. Ik ben verliefd geworden op een andere man; de start was heel moeilijk, hebben elkaar even los moeten laten, maar het gevoel bleek sterk en het gaat nu al anderhalf jaar goed tussen ons.
Na beëindiging relatie ex krijg je pas de verhalen te horen en mijn relatie scheen idd grotendeels uit bedrog te bestaan. Ik heb dit nooit geuit naar mijn dochter en zal dat tot op de dag van vandaag ook nooit doen.
Mijn ex voelt zich de bedrogene in dit verhaal (heel wrang met wat je weet) en of hij of anderen hebben altijd het onderwerp met mijn nieuwe vriend levendig gehouden, waardoor mijn dochter haar mening is gaan vormen of haar mening is gevormd door een ander... ik weet het niet.
Ik ben oprecht weer gelukkig; zij is het echter er niet mee eens en heeft ervoor gekozen bij haar vader te gaan wonen, maar ze wilt ook geen dag of weekend meer naar mij toekomen. Ik woon nog op mezelf maar dat zal in de toekomst ook veranderen.
We zijn compleet vreemden voor elkaar geworden. Ik laat het; ik heb het allemaal gevreten en ik wil niets zeggen over haar vader, want het blijft immers haar vader.
Ik kan alleen maar hopen dat ooit haar ogen open gaan, maar ik ben er bang voor dat ze het voor nu allemaal prima vindt. Ze is keihard en verbaal sterk; alles wat ik niet ben, dus het kost me heel veel energie.
Ben ik nu een slechte moeder door nu te beslissen nu dan echt even geen moeite te doen, want het wordt iedere keer afgekapt. Appjes die ik stuur worden zo kort mogelijk beantwoord of zelfs pas dagen later geopend...
nog een aanvulling
Ik begrijp ook niet zo goed dat je je wel druk maakt om de reactie van je vriend (bang dat je hem kwetst) maar niet om je dochter, terwijl het haar diploma uitreiking is. Post 29 en 30 beschrijven heel goed hoe pubers er in staan.
Mijn moeder kon ook alleen nog maar in de "wij/we" vorm praten, als ze haar zin al zo begon stond ik al op mijn achterste benen, ongeacht de inhoud of strekking van haar verhaal.
Pluis
'Mijn ouders zaten in beide hoeken van de zaal, ik werd als kind van binnen letterlijk uit elkaar gescheurd bij die aanblik.'
Oh, wat kan ik me dat goed voorstellen! Wat vreselijk pijnlijk voor een kind om dat te moeten aanzien.
Nou ja, het is natuurlijk voor al die gescheiden ouderparen ook vreselijk moeilijk en pijnlijk, dat snap ik, maar jouw tekst zouden alle ouders in die situatie ter harte moeten nemen. Op dat soort momenten telt het kind, en alleen het kind.
Plotselinge wending
Ik had mijn dochter afgelopen maandag benaderd en we zijn even gaan lopen, omdat gesprek dan meestal vlotter gaat dan pal tegenover elkaar zitten.
Voelde je je nogal overvallen door me de laatste keer; ik vind vervelend dat je je hier zo rot onder voelde. Ik ben me in haar gaan verplaatsen, ben niets gaan opgooien en toen kwam het gesprek op gang en Mn dochter haalde mijn vriend aan en haar vader.
Ze gaf aan dat ze het helemaal niet erg vindt dat ik met hem ben en ze gerust weet dat hij aardig is, en dat vroeger ook altijd voor haar was, maar ze er nog niet goed mee om kan gaan, mede ook door schaamte naar buitenwereld (wonen in rodeldorp, maar goed dat heb je overal)
Ik heb gezegd dat heel goed te begrijpen.
Ze gaf in ene aan dat ik wat haar betreft mijn vriend mee mocht nemen, maar er nog niet klaar voor is dat hij na afloop zou komen feliciteren. We zijn gisteren dan ook gegaan; mijn dochter was totaal ontspannen, net als mijn ex en zijn vriendin. Ik ben na afloop (idd in mijn mooiste jurk --) alleen naar mijn dochter toegegaan en heb haar bloemen gegeven en een kadootje. We hadden dit op deze wijze afgesproken en ook dat ik daarna weer zou gaan.
Dat is goed hoor mam, want ik wil hier ook zo snel mogelijk weg van deze saaie bedoening --
Later op de avond kreeg ik een appje en ze bedankte ons voor het kadootje; vond ze enorm lief.
We hebben afgesproken eens even gezellig te gaan lunchen met z'n twee en ik heb me voorgenomen dat dit haar dagje wordt. Heeft ze vragen, dan mag ze die gerust stellen maar het moet niet continue maar over het scheiden gaan.
Vooruit kijken en laten zien dat ik er voor haar ben.
De inhoud van app tussen ons is al van heel andere lading geworden.
Wat kan een gesprek dan goed zijn waarin ze haar verhaal kon doen, maar ze ook toeliet dat ik het mijne kon vertellen.
...
Ik zal het 'we' ook niet zo vaak naar voren brengen.
Ik had idd we neergezet in de app, maar naar haar niet in hoofdletters.
Tuurlijk kunnen reacties hard aan komen op forum, maar ik kan er wel wat mee en daar gaat het om.
Just-me
Wat een fijn bericht! Een mooie stap voorwaarts voor jullie allebei.
Gr Angela
Wat fijn
Wat fijn dat de eerste stap is gezet. Je hebt het goed aangepakt, zo te lezen. Je dochter klinkt als een lieve meid.
Super!
Wat fijn voor jullie beiden. Blijf eraan werken, dan gaan jullie een fijne toekomst tegemoet.
Fijn!
Goed om te horen!
Jullie zijn samen een nieuwe weg ingeslagen.
Klinkt goed
zo doorgaan
En zo ben je weer jaren verder... en lees je weer eens berichten terug. Wat zijn we allemaal van ver gekomen zeg... hoe het nu gaat? Het contact met mijn dochter gaat prima. Vorig jaar ben ik getrouwd met mijn partner. Ik heb het destijds 1 op 1 aan haar gemeld en ze was oprecht heel blij voor me. Ze heeft genoten die dag en een handtekening gezet in het huwelijksboekje. Meegegaan een jurk uitzoeken. Ik heb haar er zoveel als mogelijk bij betrokken. Ze woont inmiddels samen. Natuurlijk had ik haar ouders gegund, die hun leven lang bij elkaar bleven, maar dat ging echt niet meer. Dat besef is er ook, maar toch.. wat komen kinderen in een rollercoaster terecht.