Confrontatie met ex man
Binnenkort is er bij een van mijn kinderen een gebeurtenis waarbij mijn andere kinderen, ik, én ex man met z'n nieuwe partner zijn uitgenodigd. Ik zie er heel erg tegenop, maar heb besloten de confrontatie aan te gaan. En dan nu dus, hoe ga ik dat doen, hoe kan ik mezelf een goede houding geven, hoe kan ik de pijn van de afwijzing een plekje geven, hoe... Nou ja, hoe ga je gezellig om met iemand die je liever niet ziet. Zoiets.
Hopelijk hebben jullie tips voor me, of anders een hart onder mijn riem.
(Korte achtergrond info: 30 jaar samen geweest. Ex wou al jaren niet meer vrijen en niet praten en deelde niets met mij. Er was geen interesse in mij of mijn welzijn.
Ik heb de scheiding in werking gezet omdat ik de afwijzing niet meer trok. Ex had meteen een ander, 10 jaar jonger et cetera. Ex wast zijn handen in onschuld.)
'Om het ook nog een keer met alle kinderen bij mij te vieren is geen optie. Pfff.' Want?
Wat is de reden dat ze het bij ex vieren? Het klinkt nu alsof dat een onlogische keuze is.
Welke opties heb je?
- vraag aan de kinderen wat jij het beste kunt doen, wel of niet bij ex verschijnen, of een eigen plan maken;
- klop jezelf op de schouder, je hebt de vorige proef goed doorstaan, als je naar ex wil gaan kun je de volgende proef ook wel aan;
- verzin een alternatief voor de verjaardag, eten, uitstapje, iets wat voor jou en de kinderen leuk en gezellig is.
- stel dat de kinderen het om een of andere reden bij je ex gezelliger vinden dan bij jou, dan is dat fijn voor hen en zuur voor jou. Maar als je die zuurgraad laat merken wordt het onplezierig. Op 1 staan is mooi, maar een goede tweede is ook belangrijk.
Tsjor
Ik zou ze gewoon thuis uitnodigen. Het is niet gek om niet bij je ex op bezoek te willen om daar met zijn familie de verjaardag van jullie kinderen te vieren.
Waarom vieren ze het niet in eigen huis? Wonen ze nog op studentenkamers?
Ze wonen heel klein inderdaad. En vanwege onregelmatige werktijden en veel andere bezigheden is het erg lastig een gezamenlijke datum te prikken. Ben bang datde theorie van Tsjor weleens de ware kan zijn, zeker bij een van de kinderen staat vader absoluut op 1. En mag ik al blij zijn als ik op 2 kom. Dat dat zo is heeft ook te maken met hoe ex heel makkelijk alle lastige opvoedkwesties aan mij overliet en vooral om de hoek kwam kijken bij de leuke dingen. Ik heb 't laten gebeuren ja, maar wel met de gedachte dat we altijd één gezin zouden blijven, dat het tijd zou krijgen om 'bij te trekken'🤷
Nog een optie: als het niet lukt om alle kinderen bij elkaar te krijgen in jouw huis kun je ook met de jarige alleen een gezellige afspraak maken. Een dagje Kroller Muller museum bijvoorbeeld. Of waterloopbos. Glasmuseum in Leerdam. Of gewoon koffie met taart op een terrasje. De lastige opvoedkwesties zullen nu wel achter de rug zijn. Tijd voor de leuke dingen.
Vergis je niet: kinderen maken later in hun leven pas de balans op over hun ouders. En die kunnen ze ook nog eens herzien als ze nog ouder worden en zelf ouder zijn.
Misschien stond jij wel op 1 toen ze klein waren, nu sta je op 2, wie weet wat het straks wordt. Maar als je chagrijnig, jaloers, humeurig en narrig bent/wordt na de scheiding, dan levert dat geen pluspunten op. Afgeven op hun vader ook niet. Kinderen kijken ook naar hoe je omgaat met tegenslagen, met het einde van een relatie, met het in elkaar duikelen van toekomstplannen. Daar kun je weer pluspunten mee verdienen. Omgaan met verdriet, teleurstelling, jaloezie, dat zijn de grote opvoedkwesties. Kom op, laat zien dat je het aankunt. Trek de stoute schoenen aan: wat wil je graag dat ik doe met je verjaardag? Maak er een feest van voor haar. En dat kan al zijn dat jij er gewoon bij bent. Hoef je ook de rommel niet op te ruimen.
Tsjor
Heb nu twee keer situatie gehad dat ik in gezelschap was en ex en z'n nwe vrouw ook (niet bij hun thuis overigens, dat heb ik weten te omzeilen). Maar wat vind ik het moeilijk. Zij is tegenover gestelde van mij. Harde stem, veel praten, heel erg aanwezig en dus bepalend. Ik ben van nature een bescheiden type en ik voel me er echt helemaal niet prettig bij. Zacht uitgedrukt. Jeemig wat vind ik dit moeilijk.