Confrontatie met ex man

'Ik heb wel meerdere keren geprobeerd dit te doorbreken zodat we op zijn
minst on speaking terms komen, heb hen meerdere malen hier uitgenodigd
voor feestelijke zaken die met de kinderen te maken hadden maar zonder
resultaat.'
Ik begrijp dit niet goed. Wat wilde je doorbreken en wat is zonder resultaat gebleven? Wat bedoel je met 'on speaking terms' komen?
Zoals ik het lees zijn er geen lopende conflicten. Er is alleen een groot verschil in sociale opstelling, wat deels met karakter te maken heeft en deels met de manier waarop ieder omgaat met de scheiding. Hij heeft blijkbaar besloten jou te negeren. Jij bent nog erg op hem aan het letten en het lijkt alsof je nog aandacht van hem wil. En het lijkt alsof je erg bezig bent met wat anderen van je vinden of denken. En van hem natuurlijk. Een soort populariteitswedstrijd.
Ik herken het wel hoor. Ergerde me gisteren nog, omdat ik net een verhaal aan het vertellen was, hij binnenkwam en onmiddellijk alle aandacht naar zich toe trok door mijn verhaal over te nemen. Dodelijk irritant. Ik heb het zelfs 'en plein public' laten merken, wat niet mijn gewoonte is. Mensen kijken naar je gedrag, dus ook naar hoe ik hier dan mee om ben gegaan. Niet zo handig wellicht, maar dat is dan maar even zo.

Tsjor

tsjor schreef op 12-08-2021 om 19:22:

Nog een tip dan: er zullen meer mensen zijn. Focus je van te voren op andere mensen en bedenk wie leuk zou zijn om even mee te praten en waarover jet het dan zou willen hebben.

Tsjor

Ja goeie tip: van te voren je acties en je humeur 'instellen' als het ware. Ook door zinnetjes te bedenken voor je ex en partner, mocht je daar ineens mee geconfronteerd worden

elledoris schreef op 12-08-2021 om 21:05:

[..]

Eerder had al geschreven: In dit geval gaat dat niet helaas want hele kleine kring met alleen de 'gezinsleden'.😉

okay, had ik even niet gelezen maar van te voren zinsnedes en houding bedenken kan wel helpen 

In hoeverre weten je kinderen van jouw moeite hiermee? Kun je in het kader daarvan niet toch iemand meenemen? Een vriendin oid ipv een partner, gewoon als steun, hij heeft immers ook zijn nieuwe partner erbij. Daar zou je ook nog wel een mooi verhaal van kunnen maken naar je kinderen toe. 
Zo gekwetst lijkt het me vrij ongelijk voelen: jij alleen en hij met partner. 

Mochten jullie gaan eten aan een tafel, regel dan van tevoren al dat jij niet naast je ex of zijn partner zit, dus tussen twee kinderen. Dat mag je wel van ze vragen en ik hoop ook wel dat ze dat begrijpen en daar dus aan meewerken.
Een vriendin meenemen zou ik ook vragen. Ze weten vast hoe moeilijk jij het nog steeds met de scheiding hebt, dus als je zegt dat je dat wel heel fijn zou vinden, wie weet is het geen probleem. Eventuele extra kosten kan je voor je rekening nemen.

Ja het vriendin meenemen wordt weer genoemd en ik bedenk opeens: waarom zou jou ex wel zijn partner mee kunnen en jij niet een vriendin of goede vriend? Het is allebei 'koude kant' toch?

Wat vervelend die spanning en ik hoop dat het uiteindelijk makkelijker wordt om elkaar te zien. Want wat je al schrijft, voor de kinderen is het fijne als beide ouders bij belangrijke dingen kunnen zijn zonder dat de sfeer bedrukt is. En niet minder van belang: voor jullie als ouders is dat ook fijn om van de belangrijke momenten te kunnen blijven genieten.
Hier worden wij door omstanders nog wel eens voor gek verklaard dat er zoveel ruimte wordt gegeven aan de ex en aanhang op feestelijke/belangrijke momenten. Ik denk dat die mensen niet begrijpen hoeveel je zelf mist van je kinderen als je de andere ouder actief uitsluit en de momenten moet gaan verdelen. 

Elledoris, zou het ook nog kunnen helpen om je tijdens de dag te richten op de nieuwe vriendin van je ex? Mocht de 'confrontatie' met je ex nog te lastig voelen, dan is zij mogelijk gevoelsmatig een neutraler iemand om mee te gaan praten. Met haar heb je geen historie en kan het misschien een luchtiger praatje worden dat je in andere nieuwe situaties ook zou voeren, bijvoorbeeld bij nieuwe buren of bij de start van een andere baan. 

Nou fijn dat je dat achter de rug hebt en dat je er betrekkelijk heelhuids uitgekomen bent. Dat je afvragen waarom het toch zo moest lopen herken ik erg. Bij mij voelt dat als mijn innerlijke kind dat maar niet kan begrijpen dat hoewel er liefde is, je veel liefde geeft, de ander toch wegloopt en je geen contact of verbinding meer kan krijgen. Dat kan erg pijnlijk zijn want het triggert oude pijn. Enige remedie voor mij is het niet meer buiten me te zoeken maar voor mijzelf te zorgen. 

'ik waak ervoor dat er een andere omgang moet komen'. Ik snap dat dat nu belangrijk is, maar in de verre toekomst zou het wel goed zijn als je niet terug blijft vallen op de man van wie je gescheiden bent, maar ook zou accepteren dat het iemand is met wie je een belangrijk deel van je leven (het belangrijkste uit je leven zelfs) hebt gedeeld. Ontdekken dat er wel degelijk iets gemeenschappelijks was (zoals humor) is daarvoor belangrijk. Nu leidt het nog teveel terug naar de emoties van de verdwenen liefde. Maar ik hoop dat je ooit zover komt dat het gewoon mag: iemand die ooit -niet ten onrechte- heel belangrijk was in je leven.
Fijn dat je het zo goed hebt doorstaan.

Tsjor