Co-ouderschap & Corona
Ik kon een relevant topic hierover nog niet vinden.
Voor de co-ouders. Hebben jullie al afspraken gemaakt of vooruitdenkend op een totale lockdown?
Ik las dat de politie al dit scenario aan het bespreken is en sterk rekening houd straks met handhaven en controles wanneer we straks volledig thuiszitten. Zoon en ik zitten al grotendeels thuis.
Ik heb co ouderschap en mijn ex woont 20 km verderop. Zoon heeft uitgesproken bij mij te willen blijven. Ook omdat ik anders alleen ben, hij slaapt bij mij in bed. En bij ex zijn ze nog met drie personen. Ex wil zo lang mogelijk heen en weer rijden en blijven wisselen met de 50/50 wat we hebben.
Wat als, zoals in Italië onder andere gaande is dat je met een formulier alleen boodschappen mag doen en je hond mag uitlaten.
Voor de co ouders met een regeling. Hebben jullie daar al over gesproken?
Tsjor
Dankjewel voor deze post.
Er zit voor mij een hele uitdaging en wat ik beter niet moet laten doordringen, onder mijn huid laat zitten. Astma van mijn zoontje is mijn meest kwetsbare plek. Dat weten zij heel goed. Ik heb lange tijd daar niet op kunnen vertrouwen en heb de laatste jaren als enige de astma aanvallen moeten oplossen.
Wat voor mij de enige opgave is; hij is astma patiënt en met gemiddeld 4 astma aanvallen en opnames per jaar een hele kwetsbare plek. Ik ben een perfectionist, ook met name in mijn werk. Maar prive ook. Als persoon ga ik voor minimaal een 8 en vind het lastig als de ander voor een voldoende gaat. Controle loslaten vind ik ontzettend lastig. Mijn zaakjes zijn altijd goed georganiseerd.
Met zijn astma heeft dat betekend dat ik jaren alleen mij hiervoor heb ingezet en het niet werd erkent bij mijn ex of dat het huis niet werd gesaneerd en bij een astma aanval ik altijd De persoon was die handelde en ik heb daar veel verwijten naar mijn hoofd bij gekregen. Terwijl zoon in het ziekenhuis werd opgenomen. Dat het allemaal door mij kwam kreeg ik te horen. Ik heb toen het ziekenhuis gevraagd 1.5 jaar geleden tot een verkapte interventie dat we allemaal om tafel zijn gegaan. Maar het gesprek door artsen werd geïnitieerd. Want naar mij luisteren zij beiden niet. Het heeft voor mij jaren lang gevoeld als een strijd. Na de interventie is het beter gegaan.
De opname hier aan voorafgaand was dat zij het herstarten van nieuwe medicatie niet hadden opgevolgd. Zonder mijn weten werd zoon een lege preventieve puffer gegeven omdat zij dachten dat zijn astma psychisch was wanneer hij moest huilen. Door het missen van de preventieve medicatie bij hun was hij niet ingesteld en kwam hij in het ziekenhuis te liggen.
Gelukkig gaat het sindsdien dus wel beter, het heeft alleen 3 jaar lang onnodig veel stress & getouwtrek opgeleverd en heeft het gesprek er wel toe geleid dat het nu goed op hun radar staat.
Ik kan rondom zijn gezondheid mij heel onmachtig voelen. Ik moet leren het los te laten. Maar dat is verdomd moeilijk.
Zijn laatste opname in december was eigenlijk een IC opname. Er was geen plek voor hem in zijn ‘ vaste ziekenhuis’ en door een te kort in aan IC plekken voor een astma patiënt bij nog eens 20 andere ziekenhuizen een hele verdrietige ervaring. Uiteindelijk ( gelukkig) hebben ze plek voor hem vrij gemaakt. Wel iets wat indruk op mij heeft gemaakt. IK heb bewust gekozen met dit Corona voor social distance.
Als ik mijn kwetsbaarheid deel met mijn ex en vraag om afstemming ook omdat dit Corona virus nog zo onbekend is en het wordt uiteindelijk anders gedaan dan dat wij eerder besloten hebben dan grijpt dit mij gelijk naar mijn strot. Voel mij in alles dan heel erg machteloos.
Ik moet het tot zekere hoogte leren loslaten en erop vertrouwen dat het nu goed op hun radar staat.
Zoals je merkt aan mijn lap tekst is dit mijn zwakke plek. Ik kan wat er is gebeurd nog niet langs mij neer leggen.
————
Ik moet alles rondom medische zaken afstemmen, ik word daar door beiden ook op gewezen, zoals: voordat er medicatie wordt gestart bij een opname moet hij akkoord zijn alvorens er gestart wordt. Iets wat ik ook altijd netjes doe. anderzijds gebeurd dat niet en krijg ik achteraf de mededeling. Pols gebroken na val en dan bij de overdracht dat ik het hoor, of starten anti biotica kuur krentenbaard ook via de overdrachtmail moet lezen. Als ik er wat van zeg krijg ik een grote mond en wordt het teruggelegd met een verwijt naar mij.
Kleine dingen: Dat ik hun schriftje moet gebruiken voor het rekenen want ze vertrouwen mij niet met een eigen schrift voor zoon en zelfs berichtjes dat IK zorgvuldiger zoon moet gaan puffen rondom het Corona virus. Verder mag ik geen beslissingen nemen over oa kinderfeestjes en moet zelfs de uitnodiging wie er mag komen eerst door hem worden goedgekeurd.
Poeh
Jullie hebben elkaar vreselijk in de tang.
Het zou me niets verbazen als ze iets van regie terug proberen te pakken door weer jouw gedrag onder een vergrootglas te leggen.
Ik zou er echt mee stoppen. Je -weet_ al jaren dat je niet zo'n beste match bent met je ex op gebied van samenwerken. Stop er dan ook mee en probeer ook wat vertrouwen te geven. Speur eens naar de goede dingen die ze doen.
Het 'goed doen' voor een perfectionist is niet makkelijk.
Zwakke plek
Yara, ik ga het je niet gemakkelijk maken. Ik vind het echt zorgelijk dat jullie onderling nnog zo negatief met elkaar verwikkeld zijn, na 7 (?) jaar.
Het zal best zo zijn dat je ex, en zijn vriendin, daar een negatieve rol in hebben. Maar je kunt alleen jezelf veranderen en ik denk dat er, zowel voor jezelf als je zoon als de relatie met je ex best dingen zijn die jij aan kunt pakken.
Ik ga vooral even door op dit stukje: 'Astma van mijn zoontje is mijn meest kwetsbare plek. Dat weten zij heel goed. Ik heb lange tijd daar niet op kunnen vertrouwen en heb de laatste jaren als enige de astma aanvallen moeten oplossen.'
Jouw zwakke plek is dat je zoontje je hele leven lijkt te zijn. Zijn astma is slechts de legitimatie daarvan, maar niet de oorzaak. Je laat alles bepalen door de astma van je zoontje, het is eigenlijk je onbetwistbare machtspositie: op basis daarvan wil je alles gaan bepalen. Daar ontstaat ook je beginvraag uit: als er een lockdown komt, wat dan? Het argument van je zoontje laat zien, dat hij ook voelt dat hij de leegte bij jou moet opvullen. Maar dat is niet gezond voor een kind.
Ik denk dat je ex en zijn vriendin dat weten en dat ze dat niet gezond vinden. Dat daar ook hun verzet tegen de manier waarop jij ermee om wil gaan, met je kind, maar vooral ook met je zoontje als die bij hen is.
Het is best lastig voor twee ouders als hun kind ziek is. De ene ouder gaat er helemaal in op, de andere ouder bagatelliseert het of stopt de kop in het zand. Als jullie dan ook nog gescheiden zijn en niet samen, tegelijk dezelfde verontrustende momenten beleven, dan kan dat verschil van inzicht en aanpak groter worden. Het is goed dat het gesprek met de arts er is geweest. Maar ik begrijp niet zo goed dat je zegt dat je de eerste jaren alles alleen hebt moeten doen. Had hij dan nooit een aanval als hij bij zijn vader was, terwijl hij daar toch 50% van de tijd was? Belde zijn vader jou dan op? Kwam het probleem van de verkeerde medicatie dan niet bij vader tevoorschijn, maar pas bij jou? Was dat een verkeerde inschatting van signalen?
Ik ken me heel goed voorstellen dat het traumatiserend is om je kind op de IC te zien liggen, en dan ook nog het zoeken naar een beschikbaar IC-bed. Breng je vader dan op de hoogte? Hebben jullie dan samen de gesprekken met de behandelend arts? Misschien moet je toch eens nagaan of de ervaringen met de aanvallen en behandelingen voor jou zo traumatisch zijn geweest, dat je er moeilijk los van kunt komen. Dan zou je daarvoor kunnen zoeken naar professionele begeleiding, om dat beter te verwerken. Ik weet echt niet of dat nodig is hoor.
Ondertussen moet je toch zelf doen wat je moet doen, maakt niet uit wat vader of vreindin of wie dan ook doet. Jij moet sterk enoeg zijn om ook de paniekmomenten rond je kind (want dat zijn het op zo'n moment) omdat aan te kunnen. als vader helpt is dat mooi, maar anders gaat ook gewoon gebeuren wat er moet gebeuren. Daar meot je sterk genoeg voor zijn en op dat moment neit nodeloos energie verspillen aan latente conflicten met je ex. He gaat er niet om dat je ex en zijn vriendin weten wat die astma-aanvallen voor jou betekenen. Het gaat er wel om dat ze weten wat het voor je kind betekent (vanuit hun perspectief, dat is niet hetzelfde als jouw perspectief) en dat ze de juiste informatie hebben over medicatie en behandelende artsen, zodat ze zelf goed kunnen handelen als een aanval zich voordoet. Ik kan me niet voorstellen dat vader en vriendin je kind erin zullen laten. Maar het kan wel zijn, dat jij in hun beeld hebt gestaan, zodat zij zelf niet een goed beeld hebben gekregen van de ernst.
Aan de andere kant: jij laat je beeld ook moeilijk corrigeren. Nee, corona is niet erger voor kindeen met astma, ja, kinderen mogen buiten spelen. Dat geeft, zo lees ik het althans, geen opluchting bij jou, maar een soort van ergernis, omdat je nu geen argument meer hebt om je zoon bij jou te laten. Ik lees het zo tussen jouw regels door. je mag het best ontkennen, maar ik vrees dat als ik dit lees je het op een of andere manier toch wel zult uitdragen, mogelijk zelfs ook naar je ex en zijn vriendin.
Als dat onderhuids gevoeld wordt kan dat ook zwaar verzet oproepen.
Tsjor
Zin en onzin
Ik kom nog even terug op je laatste twee alinea's.
'Ik moet alles rondom medische zaken afstemmen, ik word daar door beiden ook op gewezen, zoals: voordat er medicatie wordt gestart bij een opname moet hij akkoord zijn alvorens er gestart wordt. Iets wat ik ook altijd netjes doe. anderzijds gebeurd dat niet en krijg ik achteraf de mededeling. Pols gebroken na val en dan bij de overdracht dat ik het hoor, of starten anti biotica kuur krentenbaard ook via de overdrachtmail moet lezen. Als ik er wat van zeg krijg ik een grote mond en wordt het teruggelegd met een verwijt naar mij.'
Ik vermoed dat zij jou niet vertrouwen in de omgang met medische zaken (te hysterisch, te gek of zo). En jij vertrouwt hen niet in de omgang met medische zaken (te laks). Maar ondertussen gaat het wel goed met je zoon. Zijn gebroken pols wordt gezet, hij krijgt zijn anti-bioticakuur en zijn medicatie tegen astma.
Als je er dan iets van zegt, is het dan een beschuldiging? Of een nuchter: ik had het graag eerder geweten? Met dank voor de goede zorgen? Het zou mooi zijn als je ex en jj naar elkaar toe konden uitspreken, dat je allebei goed voor je zoon zogt, doet wat er nodig is als hij bij de een of de ander is, elkaar op de hoogte stelt, als het kan meteen, maar anders achteraf. Mocht je dan een keer erbij geroepen worden, zorg dan dat je niet op de voorgrond treedt als de moeder van.... maar dat je ook ruimte laat voor de vader van.
'Kleine dingen: Dat ik hun schriftje moet gebruiken voor het rekenen want ze vertrouwen mij niet met een eigen schrift voor zoon en zelfs berichtjes dat IK zorgvuldiger zoon moet gaan puffen rondom het Corona virus. Verder mag ik geen beslissingen nemen over oa kinderfeestjes en moet zelfs de uitnodiging wie er mag komen eerst door hem worden goedgekeurd.'
En van sommige dingen moet je denken: tsja, daar moeten jullie dan maar mee leren leven. Zo'n schriftje, dat lijkt me onzin. Als je het schriftje meegeeft weten zij ook wat hij heeft gedaan. Zo'n kinderfeestje, dat organiseer je zelf in je eigen huis, daar hoef je niet eens overleg over te hebben. Ik ga ervan uit dat het niet speelt in deze bijzondere corona-tijd, want ik kan me voorstellen dat de zorgen over en weer nu weer tegen de klippen op vliegen.
Een laatste advies: zorg dat je zoontje weer in zijn eigen kamer slaapt en dat hij niet jouw leegte moet opvullen.
Tsjor
Mijn dochter
Blijft in goed overleg met haar vader vootlopig bij mij omdat hij en zijn zoontje in de risicogroep vallen. Normaal gesproken hebben we een regeling waarbij ze om de 2 of 5 dagen van huis wisselt.
Veelgestelde vragen over corona en co-ouderschap
We schreven er in samenwerking met twee experts een artikel over:
https://www.ouders.nl/artikelen/corona-en-co-ouderschap-antwoorden-op-veelgestelde-vragen
Lol redactie
Wij van wc-eend adviseren wc-eend?
Sydney
Niks mis mee toch, als de redactie speciaal voor ons twee experts bevraagt?
Toevallig
vond ik dit: https://www.beatrijs.com/omgangsregeling-tijdens-corona/
Anders ben je alleen?
Persoonlijk zou ik als stiefmoeder nooit het directe contact aangaan met de biologische moeder. In ieder geval niet wanneer het contact niet meer is dan redelijke acceptatie en hoi en doei. Ik vind dit echt iets tussen de ouders.
Echter ben ik blijven hangen bij het zinnetje waarin je zegt dat je zoontje bij jou wil blijven, anders ben je alleen.
Dat je kind in bed slaapt bij je kan redenen hebben en mijn mening doet daarin niet toe.
Maar de zin die jij gebruikt roept bij mij op, dat het niet oké is dat een kind zich daar druk om moet maken. Tuurlijk kan je een liefdevolle band hebben, maar als ouder moet je geen eenzaamheid uitstralen of medeleven van je kind krijgen op deze manier. Mocht je kind het gevoel hebben voor je te moeten zorgen, dan bagatelliseer je je eenzaamheid (wanneer daar sprake van is) en haal die stress bij hem weg.