Co-ouderschap & Corona

Nee

maar ik vermoed dat je geen boete krijgt als je je zoon naar de andere ouder brengt. Het gaat er alleen om, zoals ik het begrepen heb, dat je kunt aangeven dat je met een duidelijk doel op straat bent. Toevallig heb ik in een item hierover op TV gezien, dat er in ieder geval op het Italiaanse formulier, ook een mogelijkheid is om 'anders' in te vullen.

Afgezien van de formele uitwerking lijkt het me ook zaak je te bedenken of het voor je zoon het beste is alleen bij jou te zijn.

Hij slaapt bij jou in bed? Geen oordeel, maar waarom vermeld je dat erbij?

Italië

Ook in Italië mogen kinderen gewoon naar de andere ouder.
Misschien dat er situaties zijn waar dit anders is, bv als er in een gebied enorm veel corona heerst, maar dit zal zeker bij een lockdown in Nederland niet meteen verboden zijn.

Ze blijven voorlopig hier

Bij ons een iets andere situatie, wij zitten voorlopig in isolatie omdat kind koorts heeft. De kinderen gaan dus niet naar hun vader, die daar alle begrip voor heeft.
Vader heeft het extra druk met zijn werk (ik ook trouwens), dit geeft hem ook wat lucht, mede daarom doet hij niet moeilijk.

wel naar vader

Vader van mijn kinderen woont twee straten verderop. Er zal dus niks veranderen in onze omgangsregeling. Mocht een van ons ziek worden, dan moeten we even kijken wat we doen. Dat zal mede afhangen van hoe groot de kans is dat een van de kinderen al door de zieke ouder besmet is.

...

Ik las ook dat in het beleid in België is opgenomen dat co-ouderschap zoveel mogelijk in deze tijd wel wordt aangemoedigd voor zover dat haalbaar is.

Wanneer er een griep bij mij of aan de ‘ andere kant is’ moet er inderdaad een keuze gemaakt worden en gehandhaafd worden.

@aleid; geen speciale reden dat ik het vermeld. Wij leven met z’n twee en in deze periode vind hij het toch fijn om samen te slapen. Hij heeft flinke astma en vind ( ziet het jeugdjournaal ook) het wel spannend allemaal. Hij slaapt sinds kort ook onrustig.

Nou ik snap de reserve nu ook wel

Natuurlijk horen na de scheiding beide ouders tot de gewone sociale context van hun kinderen (of zouden daarbij moeten horen).
Maar als je in deze tijd van sociale distantie geacht wordt contacten uit de weg te gaan, dan lijkt het mij niet gek om het heen en weer gaan te beperken. Want op beide plekken zijn verschillende mensen en dan heb je meer contacten dan je zou hebben als je op 1 plek blijft.

...

Mijn uitdaging hierin is ook dat mijn kind astma patiënt is met gemiddeld 4 opnames per jaar en aan preventieve dagelijkse corticosteroïden zit. Ondanks dat pikt hij alsnog virussen op.

Ik dacht dat ex en ik op 1 lijn zaten en dit gesprek had ik ook zo aangekaart bij hem. De Astma van mijn zoon wordt altijd bij de andere kant laconiek op gereageerd.
Goed, ik heb vriendelijk om een gezamenlijke aanpak gevraagd. Hij zei woensdag dat hij mij zou opvolgen met het social distance in acht te nemen. Maar nu blijkt zoon volop buiten de hebben gespeeld met buurtvriendjes zonder een ouder erbij. Drie dagen achter elkaar inclusief een straatborrel. Als mijn kind geen astma patiënt was geweest had ik er iets luchtiger wellicht op gereageerd maar het is een flinke astma. Zijn laatste opname was 3 maanden geleden. En dat was een ic opname. Dus de schrik zit er bij mij aardig in. Zeker wat we nu in het nieuws horen.

Er wordt mij nu verweten door de vriendin van mijn ex dat ik onrust en angst zaai en dat het fijn zou zijn dat ik mijn gecreëerde angst zou wegnemen bij mijn kind. En hem gewoon buiten moet laten spelen en het verwijt dat met thuis houden ik overdrijf en even moet gaan ontspannen. Pffff. Ik heb hier nog niet op geantwoord. Ga ik ook niet doen. Ex heeft mij inmiddels geapt graag toch nu een gezamenlijke aanpak te willen bespreken en tot een middenweg te willen komen.

Ik heb een bel afspraak met zijn kinderarts. Dan hoor ik vanzelf wat zijn arts adviseert en ga ik in gesprek met mijn ex.

Ik neem dit onwijs serieus. Uit angst voor een astma aanval maar ook omdat ik zoveel mogelijk onze bijdrage wil leveren. Niet alleen voor onszelf maar ook de mensen om ons heen.

Ik zou

ex dat gesprek met de arts laten voeren, daar is hij denk ik meer van onder de indruk dan van jouw rapportage over het gesprek. Die vriendin van ex moet je gewoon laten l*llen. En aan je ex aangeven dat je het met haar niet gaat hebben over jullie zoon. Dat is aan jullie twee.
Sterkte, het lijkt me heel moeilijk in jouw situatie.

P.

Arts zegt dat er toch onvoldoende bewijs is dat astma patiënten een groter risico lopen. Voor de medici is dit ook een nieuwe ervaring en is er weinig bekend. Ze gaf wel aan veel corona patiënten te hebben en het echt een bizarre tijd is.

Social distance is de zorg heel blij mee en raden zij aan en zou onze maatschappelijke verantwoordelijkheid moeten zijn. Maar ze zegt dat het prima is, ondanks astma, dat je naar buiten kan en met een afstand van 1.5e meter stept of met een bal gooit. Maar zonder toezicht kan je dit totaal niet controleren. Het is gewoon irritant dat ik wederom, zoals met alles, niet op 1 lijn zit met mijn ex. Frustrerend. Voor nu is er nog niet voldoende bewijs dat corona een heftige astma aanval kan uitlokken of dat het ziektebeeld dan ook zo extreem zal zijn.

Haar advies is gecontroleerd kan je best even naar buiten. Maar zoals ex het heeft gedaan is niet de bedoeling. En wordt afgeraden.

Aagje

“ Want op beide plekken zijn verschillende mensen en dan heb je meer contacten dan je zou hebben als je op 1 plek blijft.”
Dat geldt natuurlijk niet voor iedereen. Mijn kinderen treffen bij hun vader alleen hem en bij mij alleen hun moeder. Net als in een regulier gezin. Ik vind het dan juist in deze situatie - heeft ook best mentale impact op mensen- van belang dat kinderen zowel bij hun vader als moeder kunnen zijn.
Nu heb ik namelijk praten. De afstand naar de supermarkt is groter dan de afstand tussen beider huizen.

Mmhh maar Yara

Wat bedoel je precies als je zegt dat je kind bij jou wil blijven, omdat jij anders alleen bent??
Ik proef daar ergens toch te veel zorg van je kind naar jou toe uit.

En verder

Is het aan je ex om keuzes te maken tav wat wel en wat niet kan, nu. (als je jullie kind bij hem is natuurlijk) Heel veel ouders zitten met keuzes en twijfels op dit gebied, lijkt me.

Yara

'Het is gewoon irritant dat ik wederom, zoals met alles, niet op 1 lijn zit met mijn ex.'
Heb je het gesprek met je ex al gehad? Jij leek in te steken op 'niet naar buiten'. Je weet nu dat er geen extra risico is voor mensen met astma. Maar dat het nu gaat om de algemene regel van sociale afstand.
Het lijkt erop dat nu het enige verschil tussen je ex en jou is, dat die afstand gecontroleerd moet worden door een ouder. Klopt dat? Hoe zie je dat concreet voor je? Moet vader dan mee naar buiten?
Ik weet het niet. Misschien moet je jezelf beschermen tegen informatie over wat er allemaal met je kind bij ex gebeurt, zodat je je minder zorgen maakt. Misschien had je je ex beter met die arts kunnen laten bellen, zeker als het kind in die tijd bij hem was.
In elk geval fijn om te weten dat je zoon geen extra risico heeft.

Tsjor

Alkes

Dat kan natuurlijk zeker ook. Dan is er geen verschil met een ‘gewoon’ gezin lijkt me.

Maar vaak zijn er natuurlijk behalve de andere ouder ook een partner, stiefbrussen en/of halfbrussen. Met name wanneer er stiefbrussen zijn die ook een deel van de tijd bij hun andere ouder zijn met mogelijk een nieuwe partner/stiefbrussen/ halfbrussen enz. Geen ondenkbeeldig scenario lijkt me.

Tjor

Yes gehad. Ik heb hun apjes even gelaten voor wat het was. En niet via de ap gecommuniceerd. En heel zorgvuldig een mailtje gestuurd. Dat ook een dag laten rusten en door 2 vrienden laten lezen, waarvan 1 advocaat. Ik heb het verhaal van de arts daarin benoemd en aangegeven tot zover de huidige maatregelen van het RIVM gelden dat steppen of een balletje trappen geen probleem is mits hij/vriendin daarbij aanwezig is. Mits noodzakelijk 1.5e meter. Arts gaf natuurlijk liever te hebben dat mensen thuisblijven maar snapt dat je als ouders en kind toch naar buiten wil.
Ik heb ook benoemd dat al zijn klasvriendjes niet met mensen buiten het gezin in contact komen dus dan nog überhaupt is er voor zoon weinig mogelijk bij mij. Ook zijn twee andere vriendjes komen niet buiten het gezin.

Ik heb aangegeven dat ik het op prijs zou stellen geen berichten van zijn vriendin ( wij hebben ook geen contact verder behalve hoi en doei) te ontvangen dat zij mij van angst zaaien beschuldigd en mij op mijn ouderschap wijst en vervolgens opdrachten geeft om het angst creëren bij zoon te moeten wegnemen.

Ik heb kenbaar gemaakt in de mail dat wanneer de corona ellende voorbij is open sta om onze co-ouder communicatie en leemtes met een mediator wellicht nader af te stemmen.
Verder gezegd onwijs jaloers te zijn op hun achtertuin met dit prachtige weer en indien hij behoefte heeft om zoon te facetimen dat dat kan.

Allemaal niet verwijtend vind ik en zo constructief en voorzichtig mogelijk. Daarom laten lezen door 2 anderen en mijn vriendin die advocaat is vond het een hele constructieve, feitelijke en vriendelijke mail maar rondom het ouderschap en de belangrijke lijnen ik wel mijn grens heb aangegeven. En was dat zakelijk.

Tegelijkertijd van beiden via de Ap:
Waar ik het lef vandaan haal om paniek te zaaien. Ik niet goed wijs ben, moet ontspannen, te emotioneel, verwijtend en raar ben. Hij prima op straat zal spelen en hun missie geslaagd was aangezien ze met buurtouders stiekem de kinderen in de gaten houden. Want dit is al stressvol genoeg van door kinderen. En dat zij samen goed weten wat ze doen. En dat zij als stiefmoeder van zoon van mening is dat ze mij prima kan aanspreken.
En dat ik moet stoppen met contact zoeken want er valt niet met mij te communiceren. En Ik pas weer contact mag opnemen dit alleen constructief moet zijn. En daarnaast blij te horen dat de arts hun aanpak ondersteund.

Ik heb niet gereageerd hierop.
Laat het ook van mijn schouders afglijden.
We hadden wat leukers te doen; via zoom een groeps FaceTime sessie met zijn klasgenootjes, dikke pret.

En nu?

Moet zoon de komende tijd bij jou blijven?

Hij had jouw probleem in elk geval al opgelost: '....aangezien ze met buurtouders stiekem de kinderen in de gaten houden.' Nou ja, zo doen de meeste ouders dat. Hij heeft zijn verantwoordelijkheid dus al genomen. Je zorgen zijn voor niets geweest.
De toon van de apps is onaardig, maar de toon van je brief vind ik ook niet aardig. Je lijkt er een juridisch conflict van te maken. Dadelijk sta je voor de rechter met de vraag of het toezicht door vader in persoon gehouden moet worden, of dat een gedeeld toezicht met ouders van andere kinderen ook mogelijk is.

Ik weet niet of je het kunt, maar ik zou over mijn eigen schaduw heen stappen en hem een email terugschrijven, waarin je excuses aanbiedt: sorry, ik heb me onvoldoende gerealiseerd, dat jullie je ook zorgen maken om (zoon) en op je eigen manier zo goed mogelijk voor hem zorgen. Ik moet leren om mijn eigen zorgen los te laten, maar dat vind ik niet gemakkelijk. Voor (zoon) is het wel goed als hij ook bij jullie komt, kan spelen met andere kinderen en in de tuin naar buiten kan. Het is goed om te weten dat er ook op hem gelet wordt als hij buiten is.
Mocht het niet goed gaan met hem: vul dan de naam en het telefoonnummer van zijn behandeld arts in. en zeg dat je hem voortaan zijn ziekenhuiskaart mee zult geven, mocht er onverhoopt een acuut probleem zijn. Geef ook aan dat je opnieuw met elkaar om tafel gaat zitten, mocht er een volledige lock-down komen.
Met je zoon spreek je af, dat mama best goed alleen kan slapen. Desnoods haal je samen een grote teddybeer in huis, die dan bij jou in bed kan als zoon er niet is.

En dan volg je het gewone schema van co-ouderschap. Facetimen met zijn klasgenootjes kan hij ook bij vader, als hij dat wil.
Bescherm jezelf ondertussen tegen berichtjes van zijn zoon over wat hij doet etc. als hij bij vader is: je kunt er moeilijk mee omgaan, je kunt dan de zorgen niet loslaten.

Tsjor

Tsjor

Nee we hebben nog gewoon ons normale schema.
Ik heb aangegeven tot er andere maatregelingen worden getroffen we elkaar weer contacten mocht dat iets veranderen.

We hebben hier vorige week overleg over gehad en zijn tot een gezamenlijk besluit gekomen. Daar voelde toen heel goed en heb ik ook hem voor bedankt. Dat leek dus zo maar bleek in de praktijk niet zo want is er werd gevoetbald en een straatborrel bij hun geweest.
Mijn ex is 9/10 niet eerlijk. Hij reageert zo heftig wanneer ik hem betrap en erop wijs wanneer hij niet afstemt en zich niet aan gemaakte afspraken houd. Zo gaat het jaren.

Betrap nog wel

Nou nou.

In beginsel heb je niks te zeggen over wat er bij de andere ouder gebeurt. Ik zou het een stuk meer loslaten.

Triest, hoor

Waren de onbesmette jeugdigen eigenlijk het veiligste geweest onder hun leeftijdsgenoten; nu lopen ze een verhoogd risico om oudere mensen te besmetten.

Rode krullenbol

Jan

Jan, dat heb ik ook niet. In beginsel stem je ouderschap in grote lijnen met elkaar af, zoals over de gezondheid of een gezamenlijke aanpak in deze tijd lijkt mij toch niet heel gek. Daar in verschillen dan ook wij blijkbaar van mening.

En nee ik heb inderdaad er niets over te zeggen dat hij op de dagen daar cola drinkt en fortnight speelt. Dat is aan hun. Dat is de opvoeding wat zij met elkaar in het gezin daar invullen.

Yara

'En nee ik heb inderdaad er niets over te zeggen dat hij op de dagen daar cola drinkt en fortnight speelt. Dat is aan hun. Dat is de opvoeding wat zij met elkaar in het gezin daar invullen.'

Maar je keurt het wel af, anders zou je niet alleen negatieve dingen opnoemen.

Als voorbeeld. Tuurlijk als 7/8 jarige Fortnite speelt en cola drink, ik ben daar geen voorstander van. Maar dit zijn hun afwegingen. Ik kaart dit niet aan.
Dat zijn keuzes die zij maken.

Zelfde geldt dat ik geen tv of spelcomputer heb maar zoon een eigen iPad heeft en daar dus wat vaker op zit. Of dat wij met deze schoolweek thuis de tafels uit het hoofd doen Ipv in een schrift opschrijven. Omdat zoon ze goed kent. Ik krijg dit vervolgens terug van ex en dat ik in een schrift moet werken en hij niet op zijn iPad mag.

Wow

Maar waarom zijn jullie dan uit elkaar gegaan
Nu heb je wel nog de lasten, maar niet de lusten van een relatie.
Lijkt me doodvermoeiend, dat constant proberen 'op eén lijn' te komen met elkaar.

sydney/ yara

"maar je keurt het wel af" Ja? Dat mag ze toch? Ze mag er toch een mening over hebben?

Maar afgezien van het feit dat je over sommige dingen niks te zeggen hebt: een straatborrel gaat in deze tijd wel wat verder dan gamend een glaasje cola drinken.
Zeker als je als ouders afspraken hebt gemaakt en die niet nagekomen worden. Het gaat nu niet meer om sociale conventies. Het gaat om levens.

Yara

"Arts zegt dat er toch onvoldoende bewijs is dat astma patiënten een groter risico lopen. "

Er is ook geen bewijs dat dat niet zo is, zolang er nog te weinig bekend is: geen onnodig risico lopen.

Achtergrond:

Waar ik om vraag is afstemming Van de grote lijnen van het ouderschap, en Ipv dat krijg ik vaak achteraf een mededeling of via zoon hoor ik het. En dan zijn de beslissingen in bv. een ziekenhuis al genomen. Terwijl we afspraken hierover hebben gemaakt bij een mediator. En zij dit hem ook expliciet heeft gezegd. Het is hem medegedeeld.

Andersom moet ik alles eerst langs hem laten gaan. Ik doe dat want dat vind ik afstemming als ouders. En hij verwacht en eist dit van mij. Maar andersom gebeurd dit niet. En neemt hij beslissingen met zijn partner over onze zoon. Ik doel op: ziekenhuis opnames, starten medicatie en mij daar niet in betrekken of tijdig inlichten. Terwijl ik elke scheet moet afstemmen.

En daar zit bij mij de frustratie.

Sam

Hahah beste besluit wat ik had kunnen nemen:
Want bij elkaar blijven wat voor mij geen optie meer. Hij ging vreemd, drong aan op een open relatie toen onze zoon 10 maanden oud was en nam geen verantwoordelijkheid voor zijn gedrag/ kon hem niet op fouten aanspreken en hij had geen respect voor mijn grenzen. Ik was dood ongelukkig in die situatie.

Zit ik nog steeds in eenzelfde ellende met hem maar gelukkig al 7.5 jaar niet meer onder 1 dag
Alleen nu wel een gelukkig mens en dat was ik toen niet.

Yara

"Andersom moet ik alles eerst langs hem laten gaan. Ik doe dat want dat vind ik afstemming als ouders. En hij verwacht en eist dit van mij. Maar andersom gebeurd dit niet. En neemt hij beslissingen met zijn partner over onze zoon. Ik doel op: ziekenhuis opnames, starten medicatie en mij daar niet in betrekken of tijdig inlichten. Terwijl ik elke scheet moet afstemmen.

En daar zit bij mij de frustratie."

En dat kan ik me nou eens heel goed voorstellen. Zo onredelijk. bah

Echt ongezond

om zo nog met elkaar verbonden te blijven, terwijl alles alleen maar tot conflicten kan leiden.
Waar begin je om dit te ontwarren?
Wat is echt belangrijk? Medische informatie over primaire zaken. Zorg dat je dat wel deelt. Dus dat hij ook aktief deelneemt aan alles rond het zorgproces: als het kind bij hem is belt hij de arts als er een probleem is etc.
Wat bedoel je met 'Andersom moet ik alles eerst langs hem laten gaan.' Alles? Boodschappenlijstjes, hobby's, uitgaan, rusttijden? Je hoeft vrijwel niets te delen, tenzij je dat zelf wil.
Zorg dat je zo min mogelijk informatie krijgt over wat daar gebeurt, want dat frustreert je alleen maar.
Neem beslissingen waar hij verder niets mee te maken heeft op jezelf.
Ga er niet van uit dat alles wat bij de mediator vastgelegd is de status heeft van een wet, die door advocaten en rechters gecontroleerd kan worden.
Je ex en zijn vriendin hebben een bepaald beeld opgebouwd van jou en dat is dat je te bezorgd bent, te emotioneel, te paniekerig, te verwijtend. Ook al is het op een nare manier gecommuniceerd, neem dat toch nog eens goed door. Wat ze van je vragen is dat je een meer ontspannen moeder bent/wordt. Dat zou ook voor jezelf goed zijn, toch?
Complexe taak voor jezelf in de tijden dat je zoon er niet is: hoe word ik een ontspannen moeder:
- wel bezorgd, maar niet overbezorgd en zeker niet paniekerig;
- wel emotioneel betrokken, maar niet emotioneel afhankelijk van mijn kind;
- stoppen met verwijten. Als het verwijtmolentje weer begint te draaien in je hoofd moet je het stopzetten: je kunt een ander niet veranderen, je kunt alleen jezelf veranderen.
Plak je huis vol met briefjes, waarop gedachtes staan die je helpen om ervoor te zorgen dat je deze ongezonde spiraal, waarin jullie elkaar gevangen houden kunt doorbreken. Alles wat begint met 'ja maar hij, of ja maar zij, of dan moet hij en dan moet zij, dat gaat allemaal de prullenbak in.

Sterkte