Co-ouderschap?

Alleenstaandepappa, ik zie steeds vaker dat er bij het maken van afspraken dingen verkeerd gaan, dingen die op dat moment goed lijken, maar waarvan je bijna op voorhand al kunt voorspellen dat die later alsnog problemen op gaan leveren en dan alsnog de scheiding tot een probleem maken. Terwijl je dus van het probleem af wil, ieder wil verder met zijn/haar leven. Ik neem je problemen even door en hoop dat er iets anders mogelijk is.

'....vandaar ook het statement co-ouderschap in het convenant. Bedoeld als een soort uitgangspunt waar we met periodiek overleg naar toe kunnen werken, zoals ook in het convenant staat.' Is die bedoeling ook vastgelegd en uitgewerkt in het convenant? Of alleen mondeling: 'dan kunnen we later wel....'. Op dat moment was de verdeling dus dat het kind bijna 100% bij de moeder zou zijn. Is daarover gesproken tijdens het proces, want je kunt op voorhand voorspellen dat het later moeilijker wordt om het terug te draaien. Kan dat anders? Ja, ik denk dat er dan meer had moeten worden vastgelegd wanneer overleg: wanneer wijzigingen, wat zijn dan de parameters op basis waarvan er een wijziging komt, is dat alleen jouw wek of ook haar werk of ook de leeftijd van de kinderen bijvoorbeeld.

'De voornaamste reden om geen ontslag te nemen was dat ik geen woning kon
krijgen als ik eenzijdig ontslag had genomen en ik heb daarnaast alle
opgebouwde overwaarde aan mijn ex gegeven zodat zij wel in het huis is
kunnen blijven wonen. Achteraf gezien dom, op dat moment was er 1%
hypotheekrente dus was er wel ruimte, na overdracht hypotheek stond hij
op 3,65%.' Niet alleen dom vanwege de hypotheekrente, maar ook vanwege de constructie en daarmee ook de boodschap die je aan de moeder hebt gegeven: zij had zich moeten realiseren dat de woning geld kost en als ze daar in wilde blijven wonen dat ze jou dan de helft van de overwaarde zou moeten uitbetalen, dat ze daarvoor zou moeten werken en dus ook, net als jij, opnieuw naar de verdeling werk/zorg zou moeten kijken. zij meer wellicht, en jij dan minder, omdat je met de helft van de overwaarde (en de lage rente) een betaalbaardere woning had kunnen vinden.

'Mijn prioriteit ligt niet bij mij werk, ik heb helaas niet de volledige
keuze waar ik werkzaam ben. Er zijn ook beroepen waar er minder inspraak
is vanuit de werknemer, iets met een groen pak.' Ja, dat weet ik, ik weet alleen niet waarom dat altijd voor mannen geldt en in veel mindere mate voor vrouwen.

'Ik heb hier juist om tips gevraagd hoe ik er met mijn ex verbaal uit kan
komen, met als last resort een onafhankelijke externe beoordelaar die
in het belang van de kinderen kijkt.' Nu een beroep gaan doen op 'het belang van de kinderen' is niet eerlijk. Het allergrootste belang van de kinderen is dat er geen ruzie komt tussen ouders na een scheiding. Dus dan zou je de eenmaal ingezette verdeling moeten handhaven. Jouw argument dat het nu wel anders zou kunnen (vanwege je werkrooster) is precies het probleem: het gaat dan om jouw belang, niet dat van de kinderen. Ervan uitgaande dat je in goed overleg stappen wil zetten moet je dus in gesprek. Het argument dat zij de kinderen niet kan missen kan snel omgedraaid worden: kinderen vinden het ook moeilijk om hun vaste verzorger te missen. Dus de vraag aan haar is: wil zij wel meedenken over hoe kinderen ook aan de andere ouder gehecht raken? Eerste stappen kunnen dan de vakanties zijn. Verder kun je aangeven dat je nadenkt over hoe dat op te bouwen en wat dan belangrijk is voor de kinderen. Maar dan moet je een overzicht maken van de groei van je kinderen, belangrijke momenten daarin en de vraag wat jij op dat moment zou willen en wat zij dan zou willen. Bijvoorbeeld: kind krijgt een hobby, met doordeweekse trainingen en activiteiten op zaterdag. Neem jij het op je met kind een hobby uit te zoeken en de consequenties daarvan te organiseren? Idem rond school, vakanties en feestjes. Dan is de vraag dus niet hoeveel minuten tijd jij de kinderen hebt, maar welk deel van het leven van je kinderen jouw verantwoordelijkheid zijn.

'Volgens mij ben ik als ouder verplicht om mij tot het uiterste in te
zetten te voldoen aan mijn plicht bij te dragen aan een goede opvoeding.
En worden mijn kinderen nu bewust bij weg gehouden,'
Maar die uiterste plicht kan dus ook van je vragen dat je afziet van een conflict met de moeder, omdat een vechtscheiding zeker niet in het belang van de kinderen is.  Je kinderen worden niet bewust bij je weggehouden, jullie hebben een plan getekend met elkaar en zij houdt vast aan dat plan.

'... uiteraard had ik nooit moeten tekenen voor deze verdeling, maar in zo'n situatie zit je met schuldgevoelens en andere emoties.' En daarin ligt precies het probleem waarmee ik begon. Als je goede begeleiders van een echtscheidingsproces hebt, dan zijn dat mensen die weet hebben van dit soort onderliggende emoties, die weten dat ze leiden tot slechte afspraken die naderhand niet houdbaar blijken te zijn, mensen die weten dat je op het moment van de scheiding een stevige en solide basis voor de toekomst moet leggen,en dat daar heel andere, vaak ook wel pijnlijkere vragen bij komen kijken. Ik heb het geluk gehad een goede advocaat-mediator te hebben getroffen die dit soort processen op een zakelijke manier uitstekend in de hand hield. Maar ik zie nu toch teveel amateuristisch werk, wat later alsnog onvrede en/of conflicten oplevert. Op een later moment in je leven alsnog nog een keer de echtscheiding over willen doen kan alleen als beiden daarin toestemmen, maar meestal is het leven dan al verder gegaan, zijn patronen en gewoontes gevormd en staan mensen niet te springen om alles weer overhoop te gooien als ze daar zelf geen reden voor hebben. Je ex-vrouw heeft geen enkele reden om te veranderen. Dat is jouw probleem nu.

Tsjor