Co-ouderschap?
Beste leden,
Graag zou ik aan jullie advies willen vragen als vader.
Situatie:
Gescheiden eind 2021, 2 jonge kinderen 4 en 5.
In ouderschapsplan is opgenomen Co-ouderschap met een initiele verdeling: vader vrijdag tm zaterdagmiddag ivm werk in het buitenland.
Inmiddels laat het werkrooster van vader toe om in 1 week van woensdagmiddag tm zondag en de andere week vrij+zat voor de kindjes te zorgen maar geeft moeder aan niet zo lang (langer dan 1 nacht zonder de kindjes te kunnen.
De afgelopen jaren is er continue door mij geprobeerd om de tijd met de kinderen uit te bouwen maar ik loop nu wel tegen mijn grenzen van geduld aan. Daarnaast geven mijn kinderen ook aan graag meer tijd met mij door te willen brengen.
Aan de andere kant vind ik het ook een groot risico en zonde om de redelijke omgang tussen vader en moeder die er nu is (ik schuif op donderdagavond aan voor het avondeten om mijn kindjes te zien en we kunnen nog prima met de hele familie een dagje naar een pretpark ofzo) op het spel te zetten.
Wat is jullie advies?
Het lukt mij werktechnisch niet om 50/50 voor de kindjes te zorgen maar de door mij gevraagde 35/65 lijkt mij toch niet onredelijk? Kent een rechter dit toe of houdt hij zich doorgaans aan de afgesproken dagen in het ouderschapsplan? Dit kan dan toch nooit een Co-ouderschap heten? Ben ik dan qua netto tijd met mijn kindjes niet beter af met een standaard omgangsregeling? Wat zijn de nadelen van het omzetten naar een standaard omgangsregeling? Ik zou er het liefst gezamelijk uitkomen maar ook een mediator ziet mijn ex niet zitten.
Ik wil eigenlijk helemaal niet dreigen met juridische stappen maar voel me met het argument "ik kan niet zo lang zonder mijn kinderen" ook niet gehoord.
Bij voorbaat dank voor jullie mening.
Een piekerende vader...
Co-ouderschap houdt niet per se in dat de zorg 50-50 verdeeld is, maar nu is het inderdaad wel heel scheef verdeeld. Hoe je het noemt maakt niet uit, en volgens mij kun je geen andere verdeling afdwingen op basis van een naampje. Maar ik snap dat je de regeling graag aan wil passen.
In een ouderschapsplan hoort m.i. ook afgesproken te worden dat het plan regelmatig geëvalueerd wordt. En dat het bij gewijzigde omstandigheden in overleg aangepast kan/moet worden. Hebben jullie dat niet gedaan?
Hoe is het convenant destijds tot stand gekomen? Met een mediator? Dan zou ik er toch op staan om daar naartoe terug te gaan om de regeling aan te passen. Ik denk dat je een goede kans maakt bij een rechter. Goed contact met beide ouders, en de kans om met allebei een band op te bouwen, is in het belang van de kinderen.
Aan de andere kant kan ik me goed voorstellen dat je ex niet zit te wachten op het elke paar jaar aanpassen van haar schema. Dus daar moet je het met haar over hebben. Wat is voor haar mogelijk en wenselijk? Ik zou daarbij ook het argument gebruiken dat de kinderen nu nooit met jou of met haar een weekend weg kunnen (of eens logeren bij vriendjes/familie), want de wisseldag is altijd in het weekend. Dat lijkt me sowieso geen handig moment als de kinderen ouder worden.
De eerstvolgende keer dat je bij je ex eet, zou ik een afspraak maken om het erover te hebben. Niet met de kinderen erbij, maar met zijn tweeën. Vraag naar wat zij als ideale verdeling ziet. En inderdaad, dat zij de kinderen niet kan missen is geen argument. Het gaat om het belang van de kinderen, en het is in hun belang om meer bij jou te zijn.
Waarom niet voorstellen aan moeder om klein te beginnen?
Ene week vrijdag, zaterdag en zondag en de week erna vrijdag en zaterdag.
Dan na af te spreken periode met moeder evalueren.
In het door jou voorgestelde plan heeft moeder van 2 weekenden maar 1 zondag met de kinderen. Dat lijkt me wel heel weinig. Waarom niet voorstellen de ene week van woensdag t/m vrijdag en de andere week vrijdag en zaterdag?
Het lijkt mij in het belang van de kinderen om vaker bij jou te zijn. Dat moeder ze niet langer dan één nachtje kan missen is onzin en ook niet het probleem van jou of de kinderen. Ze gaan in de toekomst waarschijnlijk ook wel eens op kamp. Of uit logeren. Dat moet ze ze ook niet willen ontzeggen vanwege haar eigen gevoel.
Ik zou wel met je ex in gesprek gaan; je hebt je werkrooster aangepast om meer omgang met je kinderen te kunnen hebben omdat dat in hun belang is.
Niet elk weekend, maar ook deels doordeweeks lijkt me een prima verdeling.
Dubbel
Nowee schreef op 01-07-2024 om 12:50:
In het door jou voorgestelde plan heeft moeder van 2 weekenden maar 1 zondag met de kinderen. Dat lijkt me wel heel weinig. Waarom niet voorstellen de ene week van woensdag t/m vrijdag en de andere week vrijdag en zaterdag?
Oh, daar had ik overheen gelezen. Ja, dat is wel een rare verdeling, daar zou ik als moeder ook niet in meegaan.
TO, ik zou het gesprek iets anders insteken dan. Aangeven dat jij hoe dan ook de kinderen meer wil zien. En dan samen bekijken of je een andere puzzel kunt leggen. Daar kan ook bij horen dat jij jouw werktijden nog verder aanpast. Je kunt niet uitsluitend jouw werk bepalend laten zijn. Als je (kleine) kinderen hebt zul je je leven aan moeten passen en jezelf even op de 2e plaats zetten.
Gaat ze niet akkoord, dan zou ik afspraak maken bij de mediator. Die kan haar dan uitleggen dat als jij er een rechtszaak van maakt, de rechter jou waarschijnlijk in het gelijk stelt. En een rechtszaak is in niemands belang. Hopelijk snapt ze dan dat ze mee moet werken. Wat iets anders is dan klakkeloos meegaan in wat jij voorstelt.
Zeker maak je daarin een goede kans. Rechters zien steeds meer het belang van gedeeld ouderschap. Jij wilt dat volwaardig invullen en hebt moeite gedaan. Dit moet natuurlijk wel voor lange duur zijn. Dus niet een jaartje en dan weer terug naar af. Als er verder geen bezwaren zijn waarom jij niet voor de kinderen kunt zorgen zou ik dit met ex bespreken. Wil ze absoluut niet geef dan aan dat jij dit gaat opschalen maar dat je dat eigenlijk niet wilt. Dan moet je richting een advocaat. Mediator is alleen om er samen uit te komen.
Wat een snelle en constructieve reacties, heel fijn!
1 langer weekend is voor mij belangrijk om de kindjes zich ook bij mij thuis te laten voelen. En zoals al werd aangegeven kan dat voor mij prima met een bepaalde opbouw, ik mis nu alleen het perspectief.
Het andere weekend is voor mij absoluut geen must en is compleet in overleg in te vullen. Ik heb al aangeboden dan alleen de vrijdag te zorgen voor de kindjes zodat ze die dag kan werken en daarna het hele weekend met ze heeft. Ik gun haar ook de vrije tijd met de kindjes want doordeweeks is het vooral hard werken, daar ben ik me terdege van bewust.
Is het raadzaam om het dialoog vast te leggen op een bepaalde manier, zodat in ieder geval mijn inzet aan te tonen is?
Mocht het dialoog niet lukken, wat voor advocaat raden jullie dan aan?
De verdeling die ik in mijn eigen basisschooltijd met mijn gescheiden ouders had vond ik fijn maar is tegenwoordig niet meer heel gebruikelijk volgens mij. Deze was als volgt:
- iedere maandagmiddag t/m woensdagochtend bij mijn vader
- iedere woensdagmiddag t/m vrijdagochtend bij mijn moeder
- weekenden om en om
- feestdagen en vakanties gelijk verdeeld
In twee weken zag het er dus zo uit:
* vrijdagmiddag t/m woensdagochtend bij pappa
* woensdagmiddag na school t/m maandagochtend bij mamma
* maandag na school naar pappa, t/m woensdagochtend
* woensdagmiddag t/m vrijdagochtend naar mamma
- en dan weer van voren af aan.
Anderen vonden dit ingewikkeld voor een kind, nou ik niet. Helemaal helder. Doordeweekse dagen wist ik precies bij wie ik moest zijn en ik wist ook nog wel waar ik afgelopen weekend was geweest dus waar ik vrijdag uit school naartoe moest. Er waren ook zelden overdrachtsmomenten want ze woonden maar enkele kilometers van elkaar vandaan en ik fietste vanuit school dus naar de andere ouder als het daar tijd voor was.
Het lijkt mij ook een voordeel voor ouders: er zijn doordeweeks kindvrije dagen waardoor je je meer kan focussen op je werk en je evt. nieuwe partner. Als je andere dagen ook deels moet werken: tsja prima, er zijn ook in niet-gescheiden gezinnen regelmatig op enkele dagen ouders die beiden moeten werken.
En verder heeft iedere ouder een weekend: zowel eentje lekker met de kinderen (uitjes, ontspanning, naar oma/opa) als eentje zónder (niet altijd leuk maar heeft vast ook voordelen).
Dit schema behoeft vaak wel aanpassing met de overgang naar de middelbare school. Of indien mogelijk een jaartje later.
Ín ouderschapsplan is opgenomen Co-ouderschap met een initiele
verdeling: vader vrijdag tm zaterdagmiddag ivm werk in het buitenland.'
Dus dit heet al 'co-ouderschap'? Het is nog minder dan een oude weekend-regeling. Het grootste probleem is dat de prioriteit ligt bij het werk van vader. Echt co-ouderschap betekent dat je zelf als verantwoordelijkheid dragende ouder omgaat met de combinatie van werk en zorg voor kinderen en dat je daar ook jouw aandeel in neemt. Niet pas om het moment dat het je beter uitkomt, omdat het dan weer anders past bij je werk.
Ik vind echt dat je een serieuze steek hebt laten vallen hier.
Dat brengt omgekeerd een reactie met zich mee, die inhoudelijk natuurlijk niet klopt: de kinderen zijn er niet om ouders een prettige daginvulling te geven. Dus het argument van moeder klopt niet. Maar je hebt wel een bepaalde modus geschapen die je niet zomaar meer terug kunt draaien.
Uiteraard kun je het via de rechter proberen. Het kan zijn dat het de sfeer niet ten goede komt en dat het dan ten koste gaat van de kinderen. Als je er al pratend met de andere ouder niet uitkomt, dan vraag ik me af waarom je het hard wil gaan spelen.
Tsjor
Het leek mij op het moment van scheiden om verschillende redenen niet wenselijk om direct na de scheiding ontslag te nemen en meer ruimte in te bouwen voor een gelijkere verdeling van de zorg zodra dit op zn vroegst mogelijk was, vandaar ook het statement co-ouderschap in het convenant. Bedoeld als een soort uitgangspunt waar we met periodiek overleg naar toe kunnen werken, zoals ook in het convenant staat.
De voornaamste reden om geen ontslag te nemen was dat ik geen woning kon krijgen als ik eenzijdig ontslag had genomen en ik heb daarnaast alle opgebouwde overwaarde aan mijn ex gegeven zodat zij wel in het huis is kunnen blijven wonen. Achteraf gezien dom, op dat moment was er 1% hypotheekrente dus was er wel ruimte, na overdracht hypotheek stond hij op 3,65%.
Mijn prioriteit ligt niet bij mij werk, ik heb helaas niet de volledige keuze waar ik werkzaam ben. Er zijn ook beroepen waar er minder inspraak is vanuit de werknemer, iets met een groen pak.
Dus ik weet niet helemaal waar je heen wil.
Ik heb hier juist om tips gevraagd hoe ik er met mijn ex verbaal uit kan komen, met als last resort een onafhankelijke externe beoordelaar die in het belang van de kinderen kijkt.
Het afbreukrisico is mij bekend en ik heb de afgelopen 2 jaar mijn best gedaan om deze moeilijkste route te laten slagen.
Ik ben persoonlijk niet geinteresseerd in jouw veroordelende mening dat mijn prioriteiten verkeerd zouden liggen, daarvoor ontbreekt teveel context aan jouw kant. Maar reageren staat jou natuurlijk vrij.
En hoogstwaarschijnlijk zullen deze argumenten ook aangedragen worden door de tegenpartij mochten we ooit in die situatie komen, dus dank daarvoor.
Volgens mij ben ik als ouder verplicht om mij tot het uiterste in te zetten te voldoen aan mijn plicht bij te dragen aan een goede opvoeding. En worden mijn kinderen nu bewust bij weg gehouden, uiteraard had ik nooit moeten tekenen voor deze verdeling, maar in zo'n situatie zit je met schuldgevoelens en andere emoties.
je hoeft toch geen ontslag te nemen om voor kinderen te zorgen? Die redenering snap ik niet.
ook heb je het met geld van de overwaarde niet slim aangepakt , maar daar is nu niks aan te doen. Als je ex zegt dat ze niet langer dan een nacht zonder de kinderen kan, heb ik een tegenargument voor je. Waarom verwacht ze dat jij wel zes nachten zonder de kinderen moet? Dat is geen eerlijke verdeling.
Annaniem2023 schreef op 11-07-2024 om 23:50:
je hoeft toch geen ontslag te nemen om voor kinderen te zorgen? Die redenering snap ik niet.
ook heb je het met geld van de overwaarde niet slim aangepakt , maar daar is nu niks aan te doen. Als je ex zegt dat ze niet langer dan een nacht zonder de kinderen kan, heb ik een tegenargument voor je. Waarom verwacht ze dat jij wel zes nachten zonder de kinderen moet? Dat is geen eerlijke verdeling.
Als je een beroep hebt, waarbij je meerder dagen en nachten achter elkaar van huis bent, wordt het natuurlijk wel ingewikkeld om opvang te regelen. Als ex dan wel de mogelijkheden heeft om de kinderen op te vangen, snap ik wel dat deze keuze in eerste instantie is gemaakt.
A nu snap ik het. Maar ik zou het dan een andere baan zoeken noemen. Ontslag nemen vatte ik op als stoppen met werken.
Je kunt niet van iemand verwachten dat ie “even” totaal ander werk gaat doen. TO hoeft zich niet volledig weg te cijferen. Het fijnste zou zijn als ex zich redelijker op zou stellen, maar daar heb je helaas geen invloed op. Misschien dat een mediator jullie zou kunnen helpen bij een nieuw ouderschapsplan? Wanneer ‘de vorm’ van het gesprek wordt begeleid door iemand die daarin getraind is, krijg je misschien een constructiever gesprek.
Ik lees dat ex daar niet heen wil, maar misschien dat ze daartoe wel te bewegen is als je haar het alternatief noemt: een juridische procedure. Als je dat niet als een dreigement brengt, maar aangeeft dat je door haar hardnekkige “wil ik niet” een constructief gesprek mist over wat het beste is voor de kinderen en overweegt om je verder te verdiepen in of en hoe dat juridisch dan moet - dan beseft zij hopelijk dat het menens is.
Doordat jij er geen conflict van wilt maken, krijgt zij haar zin en hoeft ze ook niet met je in gesprek. Jij drijf het immers toch niet op de spits. Ik zeg ook niet dat je dat laatste moet doen, maar ze mag wel door krijgen dat ze met je om tafel moet.