Alimentatie naar beneden bijstellen

Toen hij haar niks kon maken, moest hij betalen om zijn kind te zien. 

Hoogste tijd voor een koekje van eigen deeg. Haar huur is niet zijn probleem. 

En 630 plus extraatjes is van de zotte. Snap zijn (ex) vriendin ergens wel. 

Mija schreef op 13-09-2021 om 18:51:

Je reageert gelukkig instemmend op de post van RosaMontana Die eindigt met “Als jij haar daarin steunt [financieel zelfstandig worden], heeft iedereen daar uiteindelijk meer aan.”
Hoe ga je haar daar dan bij steunen?
Ik begrijp oprecht niet dat je nu van het ene moment op het andere als een olifant door de porseleinkast wil gaan terwijl je jarenlang de lieve vrede hebt bewaard. Je hoeft echt je zelfbeheersing niet te bewaren voor dat takkewijf wat je hierin heeft geluisd maar wel voor de moeder van je kind en jouw relatie met haar. En dus, want daar gaat het allemaal om, voor het welzijn van je kind.
Is het gezag al geregeld? Is Veilig Thuis alweer op afstand? Heeft moeder haar problemen al opgelost? Jouw vriendin die vertrok en nu weer terug is in jouw leven. De situatie is al gecompliceerd en instabiel genoeg, in de basis van het leven van je zoon, zonder een machtsstrijd over pakweg 650 euro over zijn hoofd heen. Nogmaals: volkomen terecht dat je er actie op onderneemt! Het is veel teveel en de manier waarop ze het heeft afgedwongen is bepaald niet fraai. Maar dat het zo lomp moet omdat je het ineens zat bent, kan ik niet rijmen met je overduidelijke gehechtheid aan en je liefde voor je kind en de zorg om zijn welzijn. Als je hem voorop zet, neem dan op zijn minst nog wat tijd om na te gaan hoe dit je kind kan beïnvloeden en een strategie te bepalen om dat te voorkomen of op te vangen.

Het is niet ineens zat zijn, ik heb het vaker hier over gehad maar zij vind het wel best zo, meer werken hoeft op deze manier niet, op zoek naar een goedkoper huis waar ze evt wel die huurtoeslag zou kunnen krijgen wil ze niet. En ja ik hou van mijn kind en ik vind het geen probleem om financieel voor hem te zorgen maar ik vind niet dat ik haar ook moet onderhouden. Van veilig thuis heb ik niks gehoord, wel van mn zoon dat er twee aardige mevrouwen waren komen kletsen met hem op school, ik heb geen idee hoeveel tijd dit soort onderzoeken in beslag nemen. 

Imi schreef op 14-09-2021 om 07:57:

[..]

Als moeder plots de huur niet meer kan betalen, heeft ze niet ineens een andere woning. Daar heeft hun kind ook onder te lijden. Escaleren en koekjes van eigen deeg zijn hier echt een heel slecht idee.

Het belang van het kind zou voorop moeten staan. Dus: Moeder op tijd waarschuwen dat de alimentatie omlaag gaat zodat ze kan regelen dat ze meer gaat werken en zo nodig op zoek gaat naar een andere woning. Dan geleidelijk de alimentatie afbouwen, zodat moeder ziet dat het menens is, maar dat ze niet van de ene op de andere dag met haar kind op straat staat.

Uiteindelijk zal moeder het toch een keer moeten kunnen doen met haar eigen inkomen, eventuele toeslagen e.d. en kinderalimentatie. Partneralimentatie niet, want ze zijn nooit samen geweest.

Als ik dan ook lees dat hij twijfelt of het wel zijn kind is, dan lijkt het erop dat moeder een slaatje probeert te slaan uit de situatie. Ten koste van hem. Hij betaalt fors en onderhoudt daarmee deels haar.

Er is zo geen enkele trigger om zelf iets aan haar situatie te doen van weinig inkomen. En waarom zou ze ook? TO betaalt toch wel. 

Zoals ik het lees wil mevrouw nu vooral veel niet. Niet meer werken, niet op zoek naar een goedkoper huis. 

Afbouwen? Ja, dat kan. Maar ook dan zou ik redelijk snel afbouwen en er geen 5-jarenplan van maken. 

Gedoe dat komt er toch wel. Dat is er namelijk al vanaf het begin. Zoals ik het lees chanteerde mevrouw TO via het kind om een royale alimentatie af te dwingen. Daardoor zit ze nu in een situatie dat hij niet alleen het kind onderhoudt, maar ook haar.

Als dat wegvalt, gaat ze ongetwijfeld weer tegen spurtelen.

Je hebt al een instabiele situatie waarbij veilig thuis betrokken is. Zou je niet eerst wachten tot dat onderzoek achter de rug is? Of heb je nu een dubbel motief waarbij je hoopt op een voor de moeder ongunstig oordeel? Vergeet niet dat jullie kind niet automatisch naar jou toe gaat als de conclusie is dat het bij moeder niet langer veilig is. Je kunt ook eindigen met je kind in pleegzorg en een bezoekregeling van elke maand een uurtje of zo.

Ik had trouwens moeite met het terugvinden van dit draadje, dan vind ik het toch lastig dat niet alle rubrieken gedeeld zijn tussen ouders en via.

'Via email heb ik zn moeder op de hoogte gesteld dat ik die alimentatie
dus wil verlagen en verder ook niet meer mee wil betalen aan extraatjes.'
Geen handige actie op dit moment.
Er zijn redenen geweest waarom jullie samen, met instemming van jou dus, dat hoge bedrag indertijd hebben afgesproken.
Jij wilde heel graag dat het kind jouw kind was, je hebt een goede band met het kind en je wilde ervoor zorgen. Bovendien heb je ingestemd met een dure woning voor moeder en kind, omdat er anders geen woning was. Jullie hebben niets vastgelegd. Het gaat dus om mondelinge afspraken.
De situatie is niet recent, het loopt al een aantal jaren zo. Wat is er nu veranderd?
Je nieuwe vriendin had problemen met die zware lasten voor je zoon. Dat bracht een relatiecrisis met zich mee. En je hebt je zoon erkend en bent nu wettelijk ook zijn vader. Ondertussen heb je niet willen weten of het ook echt je zoon was, iets waar je met goede redenen aan twijfelt.
Wat kan het effect zijn van je mail? Je raakt nu in conflict met de moeder. Je hebt een wettelijke basis ten opzichte van het kind, dus ze kan niet meer zomaar de omgangsregeling terugtrekken (jouw angst). Je kunt naar de rechter stappen en dan krijg je waarschijnlijk gelijk. Het conflict met moeder zal zich verdiepen in een juridisch gevecht. Ondertussen is het woningprobleem moeilijk oplosbaar. 'Ruil' met meer uren zorg, zodat zij meer kan werken, zit er niet in volgens jou vanwege de afstand. Is daar nog iets in te schuiven? Kun je dichterbij gaan wonen? Of zou zij gemakkelijker een woning dichterbij kunnen vinden? Of kun je minder werken, zodat jullie zorg en werk beter verdelen? De wens van moeder om een bepaalde levensstandaard hoog te houden is een oprechte wens, maar ze zal daar toch ook zelf aan moeten bijdragen. Dat kun je alleen niet afdwingen.
Betekent het iets voor de relatie met je vriendin? Daar spelen ook nog andere problemen die niet met geld op te lossen zijn.
Ik denk dat je de twee belangrijkste beslissingen die aan deze situatie ten grondslag liggen niet zomaar kunt wegpoetsen. Je wilde over het kind zorgen met geld en je wilde dat zij een dak boven hun hoofd hadden.
Het bedrag wat je nu betaalt is enorm hoog. Ik zou bijna zeggen: kijk of je voor dat bedrag een huis kunt kopen, waar zij dan gehuurd in mag wonen. Als dat ook nog eens dichter in de buurt zou zijn zou je twee vliegen in een klap kunnen vangen.

Tsjor

Verhuizen zit er in deze oververhitte woningmarkt niet in, en een tweede huis kopen zit er niet in, zeker niet in deze markt en bovendien wil zij perse hartje stad wonen terwijl ik voor geen goud weg wil uit dit dorp. 
Mn vriendin vind dat ze zelf maar meer moet gaan werken en een goedkoper huis moet zoeken, en ik snap het ook wel van haar, zij moest meer bijdragen dan fair was omdat ik met de kosten voor mn zoon en zn moeder zat. Wat haar vooral irriteert zijn de extraatjes boven op de alimentatie (zoals bijv meebetalen aan zn kinderfeestje, altijd meerijden als ze ergens heen moeten enzovoort)

Opeens heel veel minder gaan betalen is niet handig, want dan komt de moeder in de knel met huisvesting, dakloosheid, nog meer instabiliteit en dat is zeker niet in het belang van je kind. Al helemaal niet gezien Veilig Thuis er al bij betrokken is.
Maar dat zij zegt 'ik wil niet verhuizen en ik wil niet meer werken en jij moet de prijs daarvoor betalen' dat is niet fair. 
Daarnaast: je hoeft niet elke week een uitje te doen of luxe extraatjes te kopen. Gaat een kind echt niet dood van. 
Maar je kunt wel duidelijk maken dat je op dit moment meer dan dubbel zoveel alimentatie betaalt als dat zou moeten en dat je het niet wenselijk vindt dat zij zo afhankelijk is van jouw gunsten.

Tsjor, lijkt het je echt handig om moeder en zoon te gaan verplaatsen? Beiden hebben ze allerlei banden met hun woonplaats: werk, school, sport, clubs, vrienden. Ik vind het best veel gevraagd om dan maar even in een stad of dorp 15 of 20 km verderop te gaan wonen. Als het echt niet anders gaat, is het wat anders, maar als vooraf bedachte constructie zou ik toch niet als eerste hieraan denken.

Imi, verhuizen is voor een kind echt niet zo dramatisch en onoverkomelijk. In andere plaatsen vind je ook school, sport en vrienden. En gemakkelijker contact met de vader. Dus ik vind dat geen principiële onmogelijkheid, maar een goede optie. Willen blijven wonen in de stad in een te dure woning die je zelf niet kunt betalen, dat is eigenlijk geen optie.
Als je kijkt wat Bluehart nu uitgeeft en je zet dat om in een mogelijke hypotheek, ik weet niet of het dan onmogelijk is om een andere woning te vinden. Ik weet niet of je dan vrij bent om een huur af te spreken die onder de huursubsidiegrens ligt. Allergrootste voordeel is natuurlijk voor het kind: nu onderdak, straks wellicht een eigen woning of het geld van de opbrengst bij verkoop. En voor de moeder: onderdak en nog steeds niet hoeven te werken. En voor de vriendin: geen geld weggooien, maar investeren.

Tsjor

'Wat haar vooral irriteert zijn de extraatjes boven op de alimentatie (zoals bijv meebetalen aan zn kinderfeestje, altijd meerijden als ze ergens heen moeten enzovoort)'
Dat zou ik ook irritant vinden. Het kinderfeestje zou ik alleen betalen als het bij mij is; en vervoer, dat zou ze toch echt zelf moeten gaan regelen, alhoewel ik me kan voorstellen dat het ook een manier is om contact te houden en te laten zien aan je kind dat je er voor hem bent. Maak je eigen afwegingen daarin. Bijvoorbeeld: als het iets is voor het kind, dan neem je wel het kind mee, maar moeder niet. Eventueel kan je vriendin dan mee gaan. Als het iets voor moeder is, dan moet moeder zelf vervoer regelen.

Tsjor

tsjor schreef op 14-09-2021 om 10:47:

Imi, verhuizen is voor een kind echt niet zo dramatisch en onoverkomelijk. In andere plaatsen vind je ook school, sport en vrienden. En gemakkelijker contact met de vader. Dus ik vind dat geen principiële onmogelijkheid, maar een goede optie. Willen blijven wonen in de stad in een te dure woning die je zelf niet kunt betalen, dat is eigenlijk geen optie.
Als je kijkt wat Bluehart nu uitgeeft en je zet dat om in een mogelijke hypotheek, ik weet niet of het dan onmogelijk is om een andere woning te vinden. Ik weet niet of je dan vrij bent om een huur af te spreken die onder de huursubsidiegrens ligt. Allergrootste voordeel is natuurlijk voor het kind: nu onderdak, straks wellicht een eigen woning of het geld van de opbrengst bij verkoop. En voor de moeder: onderdak en nog steeds niet hoeven te werken. En voor de vriendin: geen geld weggooien, maar investeren.

Tsjor

En moeders werk dan? Even wat anders zoeken?

Ik vind het nogal wat, hoor, ik zou daar een stuk minder luchtig in staan.

Zomaar verhuizen naar een andere stad of dorp hoeft ook niet. Maar mevrouw wil per se hartje stad wonen in een huis dat niet bij haar inkomen past. Dat wringt. Ik kan ook niet overal wonen waar ik zou willen. Ik zie vaak genoeg een prachtig huis waarvan ik denk 'ik kom wel terug als ik de loterij win'. Het begint ermee dat ze zich inschrijft bij de woningbouw.