Advies nodig: Scheiding met gezamenlijke huurwoning en kind van 5 jaar
Hallo allemaal,
Ik zit in een moeilijke situatie en hoop dat jullie me advies kunnen geven. Mijn ex-partner en ik hebben besloten uit elkaar te gaan na een relatie van 11 jaar. We wonen samen in een sociale huurwoning, waarvoor we beiden hebben getekend, en we hebben een kind van 5 jaar oud. Op dit moment wonen we nog steeds samen, wat de situatie erg gespannen maakt.
De aanleiding voor onze breuk is dat zij vreemd is gegaan met een andere man. Dit gebeurde op mijn verjaardag, terwijl ze tegen mij had gezegd dat ze extra moest werken. Ik ben hier zelf achter gekomen, en ze heeft toegegeven dat het klopt. Ze toont echter geen spijt, praat nog steeds met die man en, naar mijn idee, ziet hem ook nog regelmatig.
Wat het extra lastig maakt, is dat ik dit nooit heb zien aankomen. Ik had gehoopt met haar oud te worden en onze toekomst samen op te bouwen. Het doet me ontzettend veel pijn om haar elke dag te zien. Toch lijkt zij zich nergens druk om te maken; ze wil zelfs kerst en andere feestdagen nog samen vieren, terwijl ik haar het liefst helemaal niet meer zie, omdat dit emotioneel te zwaar is voor mij.
Wat meer achtergrond:
- Ouderlijk gezag: Ja heb ik, voor getekend bij de geboorte.
- Relatiestatus: We zijn niet getrouwd en hebben geen samenlevingscontract.
- Financiën: Ik werk al 5 jaar als ZZP'er, waarbij ik vanuit huis werk. Dit geeft mij de mogelijkheid om mijn tijd flexibel in te delen en er altijd voor ons kind te zijn. Ik heb de afgelopen 9 jaar alle kosten betaald. Mijn ex is pas 3 maanden geleden begonnen met werken en een opleiding, maar verdient op dit moment slechts 800-900 euro per maand. Ze heeft weinig financiële ruimte en zegt dat ze, mocht ik naar een advocaat of rechter stappen, zal stoppen met werken en haar opleiding, zodat ze meer kans denkt te maken om het huis toegewezen te krijgen. Ik weet niet hoe sterk dit argument is in haar voordeel, maar het maakt me erg onzeker.
- Zorgverdeling: Ik ben degene die ons kind elke dag naar school brengt, ophaalt, en ’s avonds doucht, tanden laat poetsen en naar bed brengt. Daarnaast doe ik de was, terwijl zij deze alleen opvouwt. Mijn ex maakt meestal het avondeten, maar verder regel ik alles. Zij helpt in de ochtend met aankleden, maar slaapt in het weekend en tijdens vakanties slaapt ze ALTIJD uit, terwijl ik opsta wanneer ons kind wakker wordt.
- Huisvesting: Het gaat om een sociale huurwoning waar we beiden hebben getekend. Ik wil graag in het huis blijven, omdat ik de buurt geweldig vind en ons kind hier een fijne omgeving heeft. Mijn ex zegt echter dat zij wilt blijven en dat ik moet vertrekken. Ze geeft aan dat we nog 1 of 2 jaar samen in het huis blijven wonen totdat een van ons een andere woning heeft gevonden en dat ik daar maar "aan moet wennen." Dit vind ik een belachelijke uitspraak, want ik vind dat als je fout bent geweest, je gewoon weg moet gaan. Het probleem is echter dat zij weinig verdient en niet zomaar een woning kan vinden.
- Mediator: Ik heb ervoor gekozen om naar een mediator te gaan in de hoop tot een oplossing te komen, aangezien zij moeilijk doet en niet bereid lijkt om mee te werken. Ze heeft duidelijk aangegeven niet te willen vertrekken. Ik hoop via de mediator toch een compromis te bereiken, maar ik ben benieuwd wat mijn rechten zijn als we er niet uitkomen.
Ik kan het niet aan dat zij hier blijft wonen en er straks allemaal mannen over de vloer komen in "mijn" huis. Hoe kijkt een rechter naar deze situatie? Sta ik sterk of heeft zij een grotere kans om het huis toegewezen te krijgen?
Alvast bedankt voor jullie hulp en adviezen!
'Gelukkig zit je niet vast aan een huwelijk of alimentatie.' Wel eventueel voor het kind.
Ik vraag me af wat een goed inkomen is als je in een sociale huurwoning woont. Toch maar zo snel mogelijk inschrijven voor een andere huurwoning, wachttijd opbouwen kost jaren.
Tsjor
Nick90 schreef op 27-11-2024 om 10:55:
[..]
Maar dat is verder niet het probleem van de bedrogen partij.
Jawel; het gaat toch net zo goed om jouw kind?
Dat lijkt me geen makkelijke situatie. Wat ik begrijp is dat jij klaar bent met de relatie en uit elkaar wilt gaan? En dat zij er wat meer ontspannen in staat?
Jullie hebben samen een huurwoning en willen ook allebei aanspraak maken op de woning. Waarbij zij op de koop toe neemt om nog een aantal jaren samen te wonen en bij jou de wens is om eerder uit elkaar te gaan, liefst zo snel mogelijk, waarbij je het liefst hebt dat jij de huurwoning overneemt en zij vertrekt.
Wat zo in mij op komt; is de relatie nog te redden? Hoe goed klikken jullie samen? Is het bespreekbaar om er een soort van open relatie van te maken, waarbij je in de basis van elkaar houdt maar er ruimte is voor andere partners?
Verder zou ik bij een scheiding in de basis voor mezelf en mijn wensen gaan. En accepteren dat de breuk tussen jou en je vriendin hoe dan ook pijn gaat doen. Jij wilt in het huis blijven wonen. Je staat er sterker voor dan zij. Neem een advocaat en probeer je zaak goed op te bouwen, zodat een rechter het huis en jullie kind aan jou toewijst.
Kijk voor jezelf of je een co ouderschap ziet zitten. Het gedrag van een ex-partner wordt sterker na de scheiding; als zij nu al weinig verantwoording neemt, inzet op jouw flexibiliteit en graag lang uitslaapt dan kun je nu al anticiperen dat dit met een co ouderschap problemen kan geven tussen jullie; jij zal dan de stabiele basis voor jullie kind zijn en je zult er rekening mee moeten houden dat zij afspraken minder strak ziet dan jezelf. Het is dan eventueel makkelijker om voor een omgangsregeling te gaan, waarbij jij zorgt voor het hoofdverblijf van jullie kind. Dan kan zij zich in alle rust concentreren op betaald werk. Een co ouderschap kun je later altijd nog afspreken, als ieder van jullie meer rust en stabiliteit heeft (en een eigen huis).
