Accepteren en verwerken, zit er helemaal doorheen.
We gaan scheiden met jonge kinderen. Ik zou willen blijven vechten, en ons gezin niet opgeven. Partner wil niet meer vechten, is er klaar mee.
Ik ben kapot, heb paar moeilijke dagen gehad.. en vandaag is weer meer dan kloten. Kan de hele dag wel huilen, moet me sterk houden want de kinderen zijn bij me.
Veel negatieve gedachten, lukt me niet om ze te stoppen of om ze om te zetten naar iets positiefs. Soms zelfs zo erg dat het leven voor mij niet meer hoeft, waar heb ik dit aan verdiend? Voor de kinderen moet ik door.. maar pff.
Het lukt me maar niet om mezelf te herpakken.
Heel herkenbaar, het grote zwarte gat gezien en het was erg lastig om weer lichtpuntjes in het leven te vinden. De drang om uit het leven te stappen was groot.
Nu zijn we bijna een jaar verder en gaat het beter nog steeds ups en downs. Ook ik heb op hele rare momenten tranen gelaten tot schaamte aan toe.
Neem de tijd om het een plek te geven, probeer naar de toekomst te kijken en leuke dingen te plannen met je kinderen. Geniet van de kleine dingen waar je blij van wordt.
Het klinkt voor nu onmogelijk maar het geluk komt echt wel weer.
Wees trots op jezelf, dat je zelfstandig met en je kinderen om je heen zijn.
Blijf in jezelf geloven, je bent het waard.
Hij is uiteindelijk de grote verliezer, en jij niet.
Spam gemeld
