Spelletje voor 18 jaar eo

Nee

Nee, spelletjes voor 18 jaar en ouder mag hier niet. 12 jaar soms wel (ze zijn 9 en 11). Maar 18 wil ik niet hebben. Vriendje speelde het ook maar mijn jongens mogen het gewoon niet. Klaar. Geen discussie. En nu vragen ze er ook niet meer om. En volgens mij speelt vriendje het nu ook niet meer omdat zoonlief niet mee doet.

Ja en nee

Zoon van 15 mag nu alles spelen sinds de middelbare school ongeveer denk ik.
Dochter van 9 mag dat nog niet. Hier in huis verbied ik het, maar ik ga het niet bij iemand anders thuis verbieden.

Snuggle's

Bedankt voor jullie reacties

de moeder van de zoon die het spelletje meenam wist niet dat haar zoon dit spel meenam. Dat had ze absoluut niet goed gekeurd.De andere ouders ook niet.
Zoon vond het ook goed dat ik het verbood maar hij was gewoon even nieuwsgierig naar het spel (wat ik ook weer begrijp)want hij wist wel dat het voor 18 jr was.
Mede door jullie reacties vind ik dat het goed is dat ik het verboden heb.

Van jou mag ook nooit wat....!

aldus mijn zeer zielige zoons van 12 en 13.
En inderdaad: ik vind heel veel spellen te akelig voor woorden.
Nu zijn ze inmiddels op internet aktief en daar kun je de prachtigste online spellen spelen met mensen uit de hele wereld. Ik vind dat best spannend maar als het een leuk spel is, mag het. Natuurlijk is dat nogal subjectief, ik vind Shaya een heel mooi spel in een soort sprookjesachtige omgeving, maar ik besef dat daar ook gevochten wordt. Dat is wel heel surrealistisch.
Maar ik ben allergisch voor geweren, ze weten dat het niet mag. Jongste had laatst toch Wolfpack gespeeld en dan krijgt hij gelijk op zijn donder. Als hij dat nog een keer doet, mag hij een week niet mag computeren.
Zo onredelijk van mij: "Waarom niet?!?! Iedereen mag het!! Van jou mag ook nooit wat??" Ach, wat zielig voor hem, he?

Games

Wij hebben sinds een halfjaar een Xbox. Er zaten twee spellen bij, een race-spel en Halo 3. Uiteraard ligt het race-spel te verstoffen en wordt er alleen maar Halo gespeeld; hetzij alleen, hetzij met vriendjes. Zoon (10, gaat na de zomer naar de middelbare school) heeft zelf een abonnement op Xbox Live gekocht. Nu wil hij Black Ops kopen.
Ik moet je zeggen dat ik faliekant tegen geweld en wapens ben en ik liever niet zou willen dat die kids al die schietspelletjes zo leuk zouden vinden maar ik begrijp het wel. Heb wat onderzoeken gelezen en het schijnt weinig kwaad te kunnen en horen bij een "normale" ontwikkeling, zeker bij jongens.
Ik verbied het dus niet en laat ze zoveel mogelijk hun gang gaan.
Wel heb ik regelmatig goede gesprekken met zoon over geweld etc. Hij is zelf ook absoluut niet agressief aangelegd en vindt het vreselijk als mensen dood gaan of als er ergens oorlog is. Hij kan irl ook niet tegen bloed Hij beseft heel goed dat deze spelletjes fantasie zijn en niets te maken hebben met de realiteit. Wij kijken ook altijd samen naar het 8 uur journaal en praten over schietincidenten etc.
Daarnaast vind ik veel van die leeftijdsgrenzen absurd. Ook bij bioscoopfilms. Zoon is 10 en de enige films die hij leuk vindt (en ik dus ook) zijn voor 12 jaar en ouder. Samen een keer fijn naar de bios gaan zit er dus al tijden helaas niet meer in.
Zolang je kind een gezond realiteitsbesef heeft, niet geobsedeerd raakt en/of gewelddadig en die games afwisselt met andere games (Fifa is ook favoriet) en ook nog lekker naar buiten gaat of een boek leest ga ik niets verbieden of controleren. Ik bemoei me er ook niet mee wat hij op Internet uitspookt. Ik vertrouw hem en afgaande op wat ik zo af en toe meekrijg en zie kan dat ook. Uiteraard hou ik wel de vinger aan de pols en zeker als er (jongere) vriendjes komen gamen kijk ik wel of het niet too much is voor vriendje en ik vraag ook eerst aan vriendje of hij dat soort games mag spelen. Mag dat niet of weet hij het niet dan wordt het Fifa.
Het zijn maar spelletjes; de echte wereld is vele malen gewelddadiger. En ook daarvoor kan je je ogen niet sluiten en ook daar moet je kind mee leren omgaan.

18+

Mijn zoon van 11 mag absoluut geen 16+ of 18+ games spelen. Als de grote jongens die soort spellen willen spelen mag het maar alleen als ze dat niet doen waar hun broertje bij is. Doen ze dat wel dan wil ik die spellen niet meer in huis hebben. Sommige spellen zijn echt heel gewelddadig en eng. Natuurlijk komen dat soort dingen ook in het echt voor maar ik mag hopen dat mijn zoon daar nooit meer in verzeild zal raken.

Overigens is het helemaal niet zo dat onderzoek heeft uitgewezen dat gewelddadige games geen invloed hebben op de ontwikkeling van kinderen. Er zijn veel onderzoeken geweest op dit gebied. Sommige onderzoeken geven juist aan dat er wel degelijk korte en lange termijn effecten te meten zijn in de hersenen na het spelen van dergelijke games. Er zijn inderdaad ook onderzoeken die het tegenovergestelde beweren maar er is geen sluitend bewijs naar beide kanten toe.

Het is niet zo dat ik elk oorlogsspel het huis uit ban maar mijn 11jarige mag geen spellen spelen die voor volwassenen bedoeld zijn. Sowieso hou ik niet zo van oorlogsspellen maar dat is een persoonlijke voorkeur. Ik verbied het de grote jongens niet maar de jongsten wel.

Ja, pelle, het zal best onredelijk zijn...

... en misschien beter passen in het draadje "Wat mag jouw kind niet", maar dit vind ik dus niet goed.
Alle Tristan schiet incidenten gaan ook niet in mijn koude kleren zitten.
Ik geloof best dat mijn kinderen het verschil weten tussen "echt" en games, maar ik ben er van overtuigd dat ze er niet beter van worden als ze het wel zouden mogen spelen.
Er is genoeg ander zinloos vermaak op de wereld, ze mogen iets anders uitkiezen.

Realisme

Bij mij gaat het erg om de realisme van het geweld. Sommige spellen zijn zo realistisch en gaan dan over zulke actuele onderwerpen, dat ik mijn zoon daar nog voor af wil schermen. Ik las dat sommige spellen zelfs door het Amerikaanse leger worden gebruikt als lesmateriaal ( ik weet niet of dat echt zo is, of een broodje aap), maar ik krijg daar de kriebels van. Ook als het gaat om gangsters die mensen afschieten of doodrijden, daar word ik naar van. En die spellen worden in mijn aanwezigheid gespeeld, dus dat wil ik gewoon niet.
Een ork waar het hoofd van afgehakt wordt, of een Balrog die een kasteel vermorzeld, daar heb ik dat kippevel niet bij. En daar ligt voor mij dus de grens.
Ik vind ook dat ik daar over mag beslissen, logisch of niet. Ik was de moeder en hij was het kind.

Elisa gemani

Ik begrijp dat je een nogal gevoelig kind hebt, dat niet van geweld houdt. Mijn zoon van ook 10 is ook zo. Ik ben absoluut niet bang dat hij van agressieve games agressief wordt. Dat zit nl absoluut niet in zijn aard. Toch lijkt me dat de risico's voor dit soort kinderen misschien wel groter zijn juist. Ik vraag me af of jij die helemaal niet ziet? Of de echte wereld gewelddadiger is weet ik niet, de echte wereld is iig veel groter dan dat. Voor het gewelddadige stuk probeer ik mijn zoon echt nog wel af te sluiten, ik vind 10 nog echt een puppie leeftijd, groot zijn kan nog lang genoeg. Ik laat mijn zoon dan ook echt niet naar journaal kijken, jeugdjournaal is juist voor de doelgroep gemaakt, al vind ik het persoonlijk absoluut geen gemis dat hier nauwelijks getaald wordt naar het jeugdjournaal. Journaal is iid vooral ellende, en de wereld is veel meer dan dat. Ik wil mijn kinderen veel liever in deze kwetsbare leeftijd zoveel mogelijk laten kennis maken met de mooie dingen in het leven.
En geweld kan ook mooi zijn, dat heb ik dan wel weer geleerd van 10- jarige zoon! Maar het maakt wel een wereld van verschil hoe eea gepresenteerd wordt. Ik heb dan ook geen moeite met sommige 12+ films. (en zie ze in bioscoop, ook met dochter van 8) Maar ik ben juist blij met de leeftijdsaanduiding, scheelt mij een hoop werk. Stel je voor dat ik alles eerst zelf moest gaan beoordelen. Als iets AL is dan weet ik dat ik me geen zorgen hoef te maken op deze leeftijd, en bij 6+ ook niet meer en 9+ kan doorgaans ook. De 12+ films bekijk ik heel wat kritischer, en dan stel ik ook hogere eisen wb kwaliteit en kontext ed. En 16+ daar kijk ik voorlopig nog helemaal niet naar, ik geloof het wel, dat het nog niet geschikt is. En dat geldt voor films maar ook voor games etc.

Billie

Natuurlijk zijn er mooie dingen in het leven en die krijgt zoon uiteraard zoveel mogelijk mee en daar genieten we ook zeker van. Maar je moet wel realistisch zijn en blijven. De wereld is niet alleen maar rozengeur en maneschijn, vrolijk dansen in een bloemetjeswei en continu met een big smile rondlopen.
Wij hebben waarschijnlijk wat meer ellende en narigheid meegemaakt dan de gemiddelde mens en daar gaan we nuchter mee om. Zoon is niet snel bang te krijgen en hij lacht zich een kriek om die geweldspelletjes. Omdat het fantasie is. Veel dingen zijn voor hem al lang te kinderachtig en saai. De Efteling, Harry Potter bijvoorbeeld en het Jeugdjournaal.
Ik keek ook het gewone Journaal mee met mijn ouders vanaf dat ik een jaar of 9 was. En vanaf 11 jaar las ik al boeken voor volwassenen omdat ik de hele kinderafdeling van de bieb al uitgelezen had en er niks meer voor me in te vinden was. Daar is niks mis mee. Je hoort over bepaalde zaken, er wordt overal over gepraat en er moet ook over gepraat worden. Om van te leren. Met sommige dingen kan je maar beter op tijd beginnen. Dat hoeft niet in te houden dat een kind geen kind meer mag en kan zijn maar dat is gewoon de realiteit van de wereld waarin we leven.
Nu is het wel zo dat mijn zoon al naar het VO gaat naar de zomer en in sommige dingen is hij zijn kalenderleeftijd ver vooruit.
Nogmaals, ik keur geweld niet goed en ik stel zeker bepaalde grenzen. Maar ik ken mijn zoon goed genoeg om hier niet zo'n issue te maken van aliens en zombies die worden afgemaakt. Er zijn bepaalde andere zaken in het dagelijks leven waar hij veel meer moeite mee heeft en daar focus ik me op.

Oke

Ja, dan is het lastig praten want dan is jouw zoon mij ver voorbij; ik geniet nog erg van harry potter.
Voor mij is geweld te serieus om om te lachen (in de zin van zomaar neerknallen) maar ook daarin zal je zoon me voorbij zijn wellicht.
Ik had het trouwens niet over het goedkeuren van geweld, ik had het erover dat ik denk dat gevoelige kinderen hier serieuze emotionele problemen door kunnen krijgen. Ik zal wel watjes van kinderen hebben, maar ze zijn behoorlijk ondersteboven van het schietaccident, en bij oudste merk ik dat hij korter aangebonden is, moeilijker inslaapt, aanhankelijker naar ons toe is etc. Zelf legt hij uiteraard de link niet.

Billie

Natuurlijk zijn jij en je kinderen geen watjes... Maar alles is relatief en ervarings- en perspectief gebonden. Mijn zoon zijn grootste angst is dat er iets met mij gebeurt door ervaringen uit het verleden en dat er iets met onze kat gebeurt. Dierenleed vindt hij verschrikkelijk; daar ligt hij wakker van. Voor de rest is hij nergens bang voor.
Uiteraard zijn wij ook meer dan geschokt door het Noorse schietincident en we praten dus over het hoe en waarom, de motieven van zo iemand etc. maar het heeft verder geen invloed op zoon zijn emotionele welbevinden.
Zijn therapeute legde het als volg uit: hij heeft al meerdere keren zijn moeder moeten missen en dat is de grootste angst van een kind. Als je al eens doodsangst hebt uitgestaan valt alles anders daarbij in het niet en krijg je een heel ander perspectief. Je kan andere angsten en gevaren beter relativeren mits je die ervaringen goed hebt verwerkt.
We hebben een brand meegemaakt, een SWAT-team dat bij de buurman op de stoep stond, een buurvrouw die bloedend voor de deur stond en nog veel meer dus volslagen irrealistische games met aliens maken echt geen indruk op zoon.
Hij is ook hoogsensitief maar heeft een bijzonder goed vermogen tot relativeren. En zolang hij ook nog fijn buitenspeelt, knutselt en boeken leest mag hij dus best een uurtje gamen van mij. Verder denk ik dat het ook een fase is. Alle jongens hebben een fase van spelen met pistolen en die heeft hij nu. Er stond laatst een artikel in de Metro over de aantrekkingskracht van dit soort games en dat verklaarde een heleboel.
Maar nogmaals, ik respecteer de gedachtes en meningen van anderen dus als het niet mag van een andere ouder dan mag die game niet gespeeld worden.

Elisa

Dat relativeren heeft hij dan niet van een vreemde; ik vind dat je er ver in gaat, om niet te zeggen dat je nogal baggateliseert. Als we praten over black ops hebben we het niet over zomaar een fantasie verhaaltje. En 'alle jongens hebben een fase van spelen met pistolen' vind ik ook absoluut geen fatsoenlijke verantwoording voor het spelen van dat soort games op deze leeftijd. Sorry, maar wat is er mis met gewoon spelen?
Zoon hier is dol op geweld, en hij is er veel mee bezig. Maar behalve dat hij graag games doet met dat onderwerp en films kijkt speelt hij ook heel wat uit, en schrijft erover en tekent erover. Ik vind alles prima, (leuk zelfs) maar te realistische games komen er niet in hier. Helaas heeft hij wel al eea ontdekt via internet, maar hij weet heel goed wat mijn grenzen zijn en waarom.
Een fase? Wilde dat je gelijk had maar gezien de verkoopcijfers geldt dat niet voor iedere jongen, integendeel. Ik denk wel dat het steeds heftiger moet/kan/mag, als je al zoveel gezien hebt. Van de andere kant zijn negatieve ervaringen geen garantie voor beschermende laagjes. Ben zelf opgegroeid in niet zo'n fijne buurt, ben er niet harder van geworden maar misschien juist kwetsbaarder, was er niet zo'n goeie in.
Rot dat je zoon je heeft moeten missen bij tijden. Maar iid, het is een nogal universele angst. Het is dan ook precies die angst die bij mijn zoon de kop op steekt, door bijv zo'n schietaccident. En zoon is ook meester in relativeren. Maar wat mij betreft sijpelt alles stapje voor stapje binnen. Idem met dochter, die is reuze stoer en kan alle films aan etc . Nooit bang. Toch geloof ik sterk in de invloed van films ed, en het is niet zo dat ze bepaalde dingen niet mag, maar heftigere films doseer ik heel bewust. En niet omdat ik heel duidelijk reacties bij haar terugzie, maar invloed is veel meer dan een simpele optelsom. Ook als je gevolgen niet duidelijk ziet, wil dat niet zeggen dat ze er niet zijn. (heb zelf een periode als puber veel horror gekeken en gelezen, en pas na maanden was het opeens genoeg en was ik echt bang, daarvoor helemaal niet, maar heb er lang last van gehad.

Eens met billie

Ja, ik ben het helemaal eens met Billie. Geweld in films of enge films kunnen teveel indruk maken. Zoon 12 jaar oud wilde ook Indiana Jones op tv zijn, 's nachts kon hij er niet van slapen.
Het maakt heel veel indruk. Daarom wil ook niet dat hij enge of geweldadige games speelt. Hij is daar gevoelig voor en ik vind het niet nodig.

O, sorry pelle, reactie op online gamen

Ik zag nu pas jouw reactie. (Ben nog niet zo handig, met alles bijhouden. Hoe doen jullie dat toch zo snel?)
Ik snap volkomen dat je niet wilt dat je kinderen al online spelen. Hier is dat ook een heel proces geweest, uiteindelijk zijn we toch over stag.
Er wordt nu sinds een jaar online gespeeld. Eerst alleen met Nederlanders en later ook met anderen. We hebben een aantal regels: Nooit je adres geven, ze mogen niets kopen alleen zelf verdienen in het spel, etc. We praten ook veel over de personen met wie ze gamen. En ook dat die personen misschien wel andere mensen zijn. Oudste heeft al eens een gehacked account gehad, gemene mensen zijn ook online.
Dat was heel zielig, maar slikken en weer opnieuw beginnen. Het is inderdaad eng, dat ben ik met je eens, maar ik sta het ze wel toe. Ik probeer ze erbij te begeleiden, zodat ze leren omgaan met wat voor hun generatie een hele normale manier van omgaan met anderen is.
Ze mogen geen webcam, dat vind ik nog steeds te eng.
Jongste speelt op afspraak met klasgenoten online, dat is ook wel erg leuk.

Billie

Ik begrijp je heel goed maar iedereen is anders en ieder kind is anders. Kennelijk maken dit soort dingen (schietspelletjes) dus niet zoveel indruk op zoon. Door ons verleden en de jarenlange hulpverlening weet ik heel goed wat er in hem omgaat en wat er speelt en hou ik mijn vinger heel goed aan de pols.
We kijken thuis weleens naar films die hij anders niet in de bios zou kunnen zien vanwege de leeftijdsgrens en daar genieten we saampjes gezellig van. Hij ligt daar absoluut niet wakker van. Indiana Jones, Jurassic Park, Men in Black etc. zijn favoriet. En natuurlijk ook af en toe een leuke Disney film.

Pelle

Ik ben ook veel banger voor een evt. gameverslaving. Ik ken een paar jongelui met zo'n verslaving en dat is afschuwelijk... Dat doet beslist niet onder voor een drugs- of alcoholverslaving. Ik weet dus ook wat de signalen zijn van zo'n verslaving en zover laat ik het niet komen!
Zolang zoon er geen problemen mee heeft om de pc of de xbox op tijd af te sluiten en niet meteen als hij opstaat of uit school komt achter zo'n beeldscherm gaat zitten om obsessief uren achter elkaar te gamen heb ik er dus niet zoveel moeite mee. Hij vindt het geen probleem om eerst lekker buiten te spelen, met wat anders te spelen of een typeles ofzo te doen en ook hoef ik hem bij wijze van spreke niet van dat beeldscherm vandaan te sleuren of te dreigen met de steker uit het stopcontact te trekken.
Indien wel dan zou ik me beslist wel erge zorgen gaan maken en dat onmiddellijk de kop in drukken.
Bij die online spellen wordt wel geschoten en gevochten. Hij speelt dus Halo op de Xbox (en we hebben een 32 inch tv dus niet zo idioot groot) en bijv. Roblox op de pc. Het zijn dan aliens, zombies en legomannetjes die aan flarden geschoten worden. Er komt ook nog een behoorlijke dosis tactiek bij kijken. Met Halo en Fifa heeft hij Xbox Live dus hij speelt en chat dan met en tegen spelers uit de hele wereld. Moet wel zeggen dat zijn Engels onderhand op een bijzonder aardig niveau is
Afijn, redelijk onschuldig vermaak dus. Een kind van deze tijd en dat hij liever gamet dan een boek leest lijkt mij logisch maar zolang het en-en is en hij geen last heeft van het missen van een pc of spelcomputer als hij op vakantie is of bij oma laat ik hem. Als hij moest kiezen gaf hij toch liever de games op dan het echte voetbal

Hum, ja sorry...

Zo met twee Elisa's in een draadje is inderdaad onhandig. Zal ik maar iets anders verzinnen?
Was het maar waar dat Shaya zonder vechten gaat. Nee hoor. Er is alleen een soort droomomgeving met trollen en elfen en eenhoorns, waardoor het minder realistisch is. Maar natuurlijk, vechten blijft het en ik besef dat het maar een gevoelsmatig verschil is.
En verslavend, jazeker. Maar ik hou ze aan tijden. Ene keer korter andere keer wat langer.
Ik herken zelf nu heel goed dat de verslaving op de loer ligt, sinds ik actief meedoe op dit forum. Ik wilde nu echt kijken of jij had gereageerd, Pelle Maar nu ben ik sterk en ga ik uitloggen. Hardlopen en Bowlen staat op het programma en niet meer Shaya voor de jongens en OO voor mij
Maar eigenlijk wilde ik ook nog even in de andere rubrieken kijken..... blijft verleidelijk. Hoe veel van jullie tijd besteden jullie eigenlijk op dit forum?