Wel of geen melding maken
Ik heb laatst ergens een feestje gehad en verbaasde me wederom over het smerige huishouden. Niet zomaar een beetje vies, gewoon echt adembenemend ranzig.
Zodra je binnenkomt wordt je overvallen door de stank van kattenpis, zo erg dat je adem gewoon ff stokt.
De vloer is smerig, overal liggen kruimels en andere viezigheid. De moeder is praktisch alle dagen thuis, dus het is geen kwestie van tijd tekort. Kind is inmiddels 4, kan niet praten alleen een soort van oerwoud geluiden maken en af en toe haal je er iets van een woord uit. De vader werkt zich een slag in de rondte. Kind loopt nog in een luier, krijgt geen zindelijkheid training en zag er zeer onverzorgd uit.
Het is daar altijd wel viezigheid geweest, maar het lijkt steeds extremer te worden. We waren met zijn allen eigenlijk best wel overdonderd en willen het eigenlijk melden in belang van het kind.
Heb net gekeken bij veilig thuis, maar zij lijken voornamelijk over mishandeling en geweld te gaan.
Vind het zo sneu voor dit jochie.
Als hij nog nooit een dag zonder zijn ouders is geweest, beperk die dag in de herfstvakantie dan tot een halve dag. Hele dag kan hem teveel zijn.
Als je ziet dat een kind een dergelijke beperking heeft, kan je ervan uit gaan dat zijn ouders doodmoe van de zorgen zijn. Ze worden heen en weer geslingerd tussen hoop om wat hun kind misschien toch nog kan leren en rouw om wat hij nooit zal kunnen. Een medisch kinderdagverblijf is niet niks. Als je als ouders nog niet zo lang weet dat dàt de toekomst van je kind is, dan staat je wereld op z'n kop. De staat van je vaat en je laminaat is dan wel het laatste om je druk over te maken!
Ik vind het dus eigenlijk al heel wat dat je broer en schoonzus bij hun thuis een verjaardag vieren. Maar hé, pluk de dag! Ze doen hun best. Ondertussen wordt op zo'n feestje weer helemaal duidelijk dat ze met hun sores in een soort parallel universum zitten. Een schoonmoeder die opmerkt dat er nodig iets aan de stank en zooi moet gebeuren en een zus die gezellig vraagt wanneer de 4-jarige (die overduidelijk 2-3 jaar achter loopt), naar de kleuterschool gaat ...
Jullie willen contact en zij ook. Dat is duidelijk. Maar tsjonge zeg, wat gaat dit langs elkaar heen en wat zullen zij zich ontzettend eenzaam voelen!
Als jij je broer en schoonzus wil helpen, probeer dan eens helemaal opnieuw te beginnen. Vertel ze om te beginnen dat je je onmogelijk voor kan stellen hoe ze zich voelen. Vraag en luister. Oordeel niet te snel, maar vraag om uitleg als je iets niet kent. Want als je schoonzus jou vertelt dat je neefje naar een medisch kinderdagverblijf moet, dan kan je natuurlijk ook gewoon vragen wat dat precies is! Dan zou je namelijk niet zo vlot de conclusie hebben getrokken dat ze helemaal geen hulp voor hem hebben en dan had je VT waarschijnlijk niet gemaild. Na de uitleg had je eventueel sorry kunnen zeggen omdat je zo naïef over die kleuterschool begon terwijl dat bij nader inzien waarschijnlijk best pijnlijk was ...
Als je wil helpen en mee wil denken, is een ècht luisterend oor het begin.
miss1984 schreef op 07-09-2022 om 13:16:
Natuurlijk Mija, hun kunnen dit niet dragen! Zoals gezegd een helpende hand aanreiken en kijken of er meer mogelijkheden zijn in professionele hulp.
Sparren word er gedaan. Welke instantie zou jij aanraden?
Ik zou bellen met VT maar wel anoniem. Ik zou mijn naam niet noemen, hun naam niet noemen en nummerherkenning uitschakelen. Ik snap wel dat zij niet gaan terugmailen. Voor je het weet ben je eindeloos bezig om de situatie helder te krijgen, zoals hier 😂. Je kunt dat gewoon niet zonder interactie. Voordat zij kunnen adviseren, moeten ze dingen kunnen navragen: zit het zo of toch net anders?
Ik heb zelf twee keer VT gebeld. De ene keer vond ik het heel zinnig, heb ik veel aan gehad. De andere keer hadden ze me niks te bieden. Maar ik zou het dus wel gewoon proberen. Vaak geeft erover praten, bevraagd worden en antwoord geven op die vragen al een bepaalde helderheid, gewoon voor jezelf, over hoe je ermee wil omgaan.
Het verbaast me niks dat ze het wel een melding noemen. Ze gaan ook aan het eind van het gesprek vragen of ze de namen mogen noteren. Dat is dan belangrijk voor als er nog eens een melding komt. Ik heb gezegd dat ik dat niet nodig vond.
yette schreef op 07-09-2022 om 16:04:
Als je ziet dat een kind een dergelijke beperking heeft, kan je ervan uit gaan dat zijn ouders doodmoe van de zorgen zijn. Ze worden heen en weer geslingerd tussen hoop om wat hun kind misschien toch nog kan leren en rouw om wat hij nooit zal kunnen. Een medisch kinderdagverblijf is niet niks. Als je als ouders nog niet zo lang weet dat dàt de toekomst van je kind is, dan staat je wereld op z'n kop. De staat van je vaat en je laminaat is dan wel het laatste om je druk over te maken!
Ik vind het dus eigenlijk al heel wat dat je broer en schoonzus bij hun thuis een verjaardag vieren. Maar hé, pluk de dag! Ze doen hun best. Ondertussen wordt op zo'n feestje weer helemaal duidelijk dat ze met hun sores in een soort parallel universum zitten. Een schoonmoeder die opmerkt dat er nodig iets aan de stank en zooi moet gebeuren en een zus die gezellig vraagt wanneer de 4-jarige (die overduidelijk 2-3 jaar achter loopt), naar de kleuterschool gaat ...Jullie willen contact en zij ook. Dat is duidelijk. Maar tsjonge zeg, wat gaat dit langs elkaar heen en wat zullen zij zich ontzettend eenzaam voelen!
Als jij je broer en schoonzus wil helpen, probeer dan eens helemaal opnieuw te beginnen. Vertel ze om te beginnen dat je je onmogelijk voor kan stellen hoe ze zich voelen. Vraag en luister. Oordeel niet te snel, maar vraag om uitleg als je iets niet kent. Want als je schoonzus jou vertelt dat je neefje naar een medisch kinderdagverblijf moet, dan kan je natuurlijk ook gewoon vragen wat dat precies is! Dan zou je namelijk niet zo vlot de conclusie hebben getrokken dat ze helemaal geen hulp voor hem hebben en dan had je VT waarschijnlijk niet gemaild. Na de uitleg had je eventueel sorry kunnen zeggen omdat je zo naïef over die kleuterschool begon terwijl dat bij nader inzien waarschijnlijk best pijnlijk was ...
Als je wil helpen en mee wil denken, is een ècht luisterend oor het begin.
Die vraag stel ik niet zomaar. Er was tot voor kort nog gewoon sprake van regulier onderwijs. Ik ben niet iemand die onnodig gaat zitten wroeten in pijnlijke details, ben daar echt voorzichtig mee.
Het eerste deel van je post klopt niet omdat hun zoon vooralsnog geen label heeft en er voor zover mij bekend is gewoon moet kunnen meekomen op regulier onderwijs. Hun doel is om het kind uiterlijk komend leerjaar jaar te laten instromen in het regulier onderwijs. Er is dus geen diagnose die levensbepalend is.
Je schetst de situatie nu iets te zwart wit, en misschien zelfs wel te zwart.
Ik ken iemand die vroeger naar een mkd is geweest vanwege ASS. Die heeft daarna zowel de basisschool als het vmbo op speciaal onderwijs gedaan, daarna regulier mbo gedaan en heeft inmiddels een mooie baan en functioneert heel behoorlijk.
Ik begrijp echt wel dat de ouders de situatie waarschijnlijk niet meer overzien en dat het heel zwaar is, maar de kop in het zand steken is geen oplossing.
Als zij daadwerkelijk denken/verwachten dat dit kind binnen nu en een jaar klaar is voor regulier onderwijs, lijkt me dat niet reëel.
Het opvoeden van een kind met een achterstand is zwaar. En ze hoeven het wiel niet alleen uit te vinden. Maar door het kind alleen maar thuis te houden, wordt het probleem pas heel laat zichtbaar. En dan heb ik nog mijn vraagtekens bij wat ze thuis dan doen. Waarom praten ze niet tegen hem?
MamaE schreef op 07-09-2022 om 17:33:
Ik ken iemand die vroeger naar een mkd is geweest vanwege ASS. Die heeft daarna zowel de basisschool als het vmbo op speciaal onderwijs gedaan, daarna regulier mbo gedaan en heeft inmiddels een mooie baan en functioneert heel behoorlijk.
Ik begrijp echt wel dat de ouders de situatie waarschijnlijk niet meer overzien en dat het heel zwaar is, maar de kop in het zand steken is geen oplossing.
Als zij daadwerkelijk denken/verwachten dat dit kind binnen nu en een jaar klaar is voor regulier onderwijs, lijkt me dat niet reëel.
Het opvoeden van een kind met een achterstand is zwaar. En ze hoeven het wiel niet alleen uit te vinden. Maar door het kind alleen maar thuis te houden, wordt het probleem pas heel laat zichtbaar. En dan heb ik nog mijn vraagtekens bij wat ze thuis dan doen. Waarom praten ze niet tegen hem?
Als het echt alleen maar een achterstand is door te weinig aandacht van thuis, dan kan een 'normaal' kind in principe hele grote stappen maken in een korte tijd. Mits het de juiste begeleiding krijgt.
wat ze thuis doet weet ik echt niet. Mijn broertje haalt de boodschappen altijd en soms samen. Kan me voorstellen dat het geen doen is met zo'n bewerkelijk kind. Maar als we ze zien, bij hen thuis of elders. Dan is het altijd mijn broertje die achter hem aan loopt. Zij roept alleen maar vanaf haar plek. Neefje nee, neefje niet doen, neeeeefje??
Geen idee wat ze thuis doen met z'n tweetjes de hele dag.
Bijtje82 schreef op 07-09-2022 om 16:23:
[..]
Die vraag stel ik niet zomaar. Er was tot voor kort nog gewoon sprake van regulier onderwijs. Ik ben niet iemand die onnodig gaat zitten wroeten in pijnlijke details, ben daar echt voorzichtig mee.
Het eerste deel van je post klopt niet omdat hun zoon vooralsnog geen label heeft en er voor zover mij bekend is gewoon moet kunnen meekomen op regulier onderwijs. Hun doel is om het kind uiterlijk komend leerjaar jaar te laten instromen in het regulier onderwijs. Er is dus geen diagnose die levensbepalend is.
Je schetst de situatie nu iets te zwart wit, en misschien zelfs wel te zwart.
Ik snap dat je die vraag niet zomaar stelt, maar in combinatie met de omschrijving die jij geeft (van een onhandelbaar knulletje met een zeer ernstige achterstand), is het natuurlijk best een bijzondere vraag.
Geloof jij zelf, als je hem zo ziet, dat dat toekomstperspectief 'regulier onderwijs binnen een jaar', er echt in zit? En waarom dan? Zijn er dingen die je niet hebt genoemd waaruit blijkt dat het eigenlijk best mee valt? Want als ik jou tot nu toe lees, lijkt het me evident dat er iets goed mis is. Er is alleen nog geen diagnose.
Maar ik hoop met je mee! Het zou natuurlijk fantastisch zijn als hij over een jaar van grommen en niet zindelijk zijn, naar regulier onderwijs kan! Het lijkt me helaas realistischer om ervan uit te gaan dat er over een jaar meer duidelijkheid is over de diagnose van dit ventje en dat hij dan ook de juiste behandeling en begeleiding krijgt voor zijn problemen - en ja, heel misschien kan dat ooit op regulier onderwijs, maar hoe reëel is die kans?
Bijtje82 schreef op 07-09-2022 om 16:23:
[..]
Die vraag stel ik niet zomaar. Er was tot voor kort nog gewoon sprake van regulier onderwijs. Ik ben niet iemand die onnodig gaat zitten wroeten in pijnlijke details, ben daar echt voorzichtig mee.
Het eerste deel van je post klopt niet omdat hun zoon vooralsnog geen label heeft en er voor zover mij bekend is gewoon moet kunnen meekomen op regulier onderwijs. Hun doel is om het kind uiterlijk komend leerjaar jaar te laten instromen in het regulier onderwijs. Er is dus geen diagnose die levensbepalend is.
Je schetst de situatie nu iets te zwart wit, en misschien zelfs wel te zwart.
Eerlijk?
Ik denk dat jij de situatie misschien ook te zwart wit schetst. Wellicht toch écht, zonder oordeel, een echt open vraag stellen.
Bijtje82 schreef op 07-09-2022 om 17:49:
[..]
Als het echt alleen maar een achterstand is door te weinig aandacht van thuis, dan kan een 'normaal' kind in principe hele grote stappen maken in een korte tijd. Mits het de juiste begeleiding krijgt.
wat ze thuis doet weet ik echt niet. Mijn broertje haalt de boodschappen altijd en soms samen. Kan me voorstellen dat het geen doen is met zo'n bewerkelijk kind. Maar als we ze zien, bij hen thuis of elders. Dan is het altijd mijn broertje die achter hem aan loopt. Zij roept alleen maar vanaf haar plek. Neefje nee, neefje niet doen, neeeeefje??
Geen idee wat ze thuis doen met z'n tweetjes de hele dag.
Zou dat op de psz niet al gebeurd zijn dan?
De rolverdeling op een kinderfeestje is niet noodzakelijkerwijs zoals het doordeweeks gaat, kan ik je uit persoonlijke ervaring zeggen.
Mevrouw75 schreef op 07-09-2022 om 19:14:
[..]
Zou dat op de psz niet al gebeurd zijn dan?
De rolverdeling op een kinderfeestje is niet noodzakelijkerwijs zoals het doordeweeks gaat, kan ik je uit persoonlijke ervaring zeggen.
Nee, niet na drie dagdelen opvang.
Ik stop met reageren hier. Heb eerlijk gezegd al spijt dat ik heb topic geopend heb. Het voelt bijna alsof ik de schuldige ben in deze hele kwestie en mezelf moet gaan verdedigen.
Iedereen bedankt voor de reacties, zal zeker een aantal tips meenemen in het proces.
Bijtje82 schreef op 07-09-2022 om 19:33:
Ik stop met reageren hier. Heb eerlijk gezegd al spijt dat ik heb topic geopend heb. Het voelt bijna alsof ik de schuldige ben in deze hele kwestie en mezelf moet gaan verdedigen.
Iedereen bedankt voor de reacties, zal zeker een aantal tips meenemen in het proces.
Welnee joh. Het helpt wel om kritisch te kijken. Posts zijn er niet om je aan te vallen.
In een eerdere post had ik het over hoe aangeboden hulp aankomt bij de ontvanger, en zie hier een ultiem voorbeeld.
Mevrouw75 schreef op 07-09-2022 om 19:44:
[..]
Welnee joh. Het helpt wel om kritisch te kijken. Posts zijn er niet om je aan te vallen.
In een eerdere post had ik het over hoe aangeboden hulp aankomt bij de ontvanger, en zie hier een ultiem voorbeeld.
Het gaat hier voornamelijk over wat IK wel of niet gedaan heb. Het is niet de bedoeling dat ik me genoodzaakt voel mijzelf te verdedigen tegenover een aantal hier. Als je echt een helpende hand hebt prima. Wil je je alleen maar kritisch uitlaten tegenover mij, ook prima. Maar post je mening dan niet, dat helpt mij niet echt. Niet aan jou gericht, maar in het algemeen.
Zoals ik eerder al heb gezegd is de situatie niet zo makkelijk over te brengen zonder teveel herkenbare details. Dusnje moet het doen met wat je krijgt. Is misschien niet genoeg om een objectieve mening te vormen, maar ga er maar van uit dat de dingen zijn zoals ik ze breng. Niet rooskleurig dus en het valt zeker niet mee.
Bijtje82 schreef op 07-09-2022 om 14:03:
[..]
Ga mijn best doen. Maar dat wordt echt lastig. Die is nog meer gesloten dan een oester met pleinvrees.
Was hij altijd al zo of pas? Ik denk wel dat je makkelijker een ingang krijgt bij je broer dan bij zn vrouw. En dan gewoon echte belangstelling tonen en niet vissen.
Battle-Royale schreef op 07-09-2022 om 19:58:
[..]
Was hij altijd al zo of pas? Ik denk wel dat je makkelijker een ingang krijgt bij je broer dan bij zn vrouw. En dan gewoon echte belangstelling tonen en niet vissen.
Nee altijd al.
We zijn vroeger heel kort gehouden door zijn vader. Was een heel nare man.
Het is voorgekomen dat als ontkenden of logen dat we iets gedaan hadden, hij dan de klappen kreeg. Als jij het niet gedaan hebt dan heeft hij het gedaan.
Zo'n vreselijke man. Die heeft vooral mijn jeugd afgenomen. Maar was ook geen vader voor zijn eigen zoon. Ze hebben ooknal jaren geen contact.
Dus dat zal hem vast ook wel gevormd hebben zoals het mij ook gevormd heeft.
Maar hetnis bij hem heel raar. Hij kan op visite zijn met zijn vriendin en nagenoeg niets zeggen. En alsje de kamer uit bent gaat hij ineens praten. Twee weken samen met hem op vakantie en hij zegt amper wat, maar buiten de bus knoopt hij een praatje aan met wildvreemden. Kom je erbij staan, zegt hij niks meer.
