Wat is het juiste?
hallo ik ben een alleenstaande mama met een dochter van 9 heb volledige zorg over me dochter. Haar vader meerdere deels niet betrokken in haar leven . Sinds een dik half jaar mischien iets langer is vader betrokken en logeert me dochter er on de weekend een weekend alles ging prima. Tot kort geleden ( een week of twee) vader meld opeens een vriendin te hebben (relatie duur een week) erg pril, wil opeens dochter betrekken bij zijn nieuwe relatie (vriendin 21) 10 jaar jonger meisje. Ik als moeder vond dit niet een goed idee en veels te snel voor een enorm korte relatie hebt dat ook aangeven. Vader voelde meteen aangevallen. En vind dit onzin ondanks er niet werd gevraagd een keuze te maken tussen dochter en vriendin werd dat wel er van gemaakt. Ik stelde voor rustig aan te doen en dochter pas te betrekken wanneer relatie langer aanhield. Vader op geen enkele manier mee eens en bedacht ook gelijk te samen wonen. Aldus dochter zou nooit meer met vader alleen tijd hebben, vriendin moet en zal bij wezen. Ik als moeder vond dat beetje te ver gaan en vind dat hij zich als vader om ze dochter moest denken. Vader niet mee eens. Vader wilde dus niet aanpassen het is alles of niets. Op moment dat ik zei dat het beter is van niet dan wegens omstandigheden word vader kwaad en voelt weer aangevallen. Als vriendin niet betrokken word hoeft het niet van hem wij moesten maar accepteren.
Ik zit in grote twijfel of ik hier goed aandeed regels op te stellen (wat vader niet beviel) niet aan mee wou werken. Heb ik hier goed aangedaan of had ik maar ze gang moeten laten gaan.
Er van uit gaand dat dochter het fijn had bij haar vader
Had ik mij hier niet mee bemoeid en het eerst aan gezien.
Jij hebt alleen maar de regie over je eigen leven en niet van je ex en hoe hij dit gaat doen .
Verder vul je veel in . Misschien is 21 jarige vriendin wel niet 24 uur aanwezig
Dus antwoord op je vraag
Ik had ze eerst hun gang laten gaan
Tot het tegendeel bewezen was en dochter er onder lijdt.
Je zorgt al heel lang alleen voor je dochter. En dan wil de vader toch ineens contact met haar. Dat is heel ingewikkeld voor jou. Heel knap dat je haar nu regelmatig bij hem laat, want je moet je kind ineens toevertrouwen aan iemand die ze nauwelijks kent. En jij ook niet.
Maar het is heel belangrijk en heel goed voor je dochter dat ze haar vader in haar leven heeft! Maar het is logisch dat het voor iedereen heel erg wennen is. Ook voor hem! Hij heeft denk ik geen ervaring met kinderen? Hij snapt dan niet hoe ingewikkeld het allemaal is voor haar. Dat kun je hem misschien eens rustig vertellen. Dat het voor jullie dochter wel wat veel is nu allemaal. Maar ik denk dat het voor hem ook ingewikkeld is. Hij is niet gewend voor een kind te zorgen. Misschien zoekt hij daarvoor hulp bij die vriendin, wie zal het zeggen. Maar hoe dan ook, jij hebt niks te zeggen over wat hij doet met zijn leven. En ook niet over wat hij doet als jullie dochter bij hem is. Alleen als ze echt in gevaar zou zijn. Maar dat is niet zo lijkt me.
Dus ik denk dat jij je er niet mee moet bemoeien. Straks wil hij geen contact meer met zijn dochter omdat hij vindt dat jij ‘moeilijk doet’. Ik zeg niet dat ik vind dat jij moeilijk doet, maar voor hem is het nu ook nog zoeken naar hoe dat moet, een kind verzorgen en bezig houden. Ze moeten elkaar nog leren kennen.
Wat je wel kunt doen is je dochter leren om tegen haar vader te zeggen wat zij zelf wel en niet wil en wat ze wel en niet fijn vindt. Als zij tegen hem kan zeggen, papa, ik wil graag tijd met jou alleen, zonder je vriendin erbij, want ik wil jou leren kennen, dan kan het zijn dat hij dat wel doet. Maak je kind weerbaar en zelfstandig. Zodat ze voor zichzelf kan opkomen. Geef haar een telefoon en een OV-kaart. Leer haar dat ze jou kan bellen als ze weg wil bij haar vader en hoe ze met de bus terug naar jou kan komen. Natuurlijk, 9 jaar is nog klein, maar ze is geen baby meer. Als jij vertrouwen in haar hebt maakt dat haar sterker.
Je doet het goed, je gunt je kind haar vader. Dat is ontzettend belangrijk. Maar na zo’n lange tijd is het logisch dat dat niet meteen soepel gaat. Voor jou niet, voor de vader niet en voor je dochter niet. Geef het tijd. Het zal vast beter gaan als jullie allemaal wat gewend zijn aan deze nieuwe situatie.
Net zo min als haar vader kan bepalen wie jij thuis uitnodigt, kan jij dat ook niet voor hem bepalen. Als hij goed voor zijn dochter zorgt, moet je het loslaten.
ik denk dat er wat verkeerd gelezen word ik bepaal niet wat hij doet met ze leven. Als enige verzorgende ouder en voogd heb ik wel degelijk wat in te brengen in mijn dochters opvoeding ook al is dat niet in mijn huis. Het verbaasd me ook enorm hoe snel er hier gezegd word dat een kind betrekken bij relatie na een week relatie al Oke is.terwijl de regeling van vader dochter nog maar net half jaar wat langer goed gaat. En dat in 9 bijna 10 jaar .. uhm ja echt verbaasd nu even!
BezorgdeMama13. schreef op 09-03-2024 om 01:30:
ik denk dat er wat verkeerd gelezen word ik bepaal niet wat hij doet met ze leven. Als enige verzorgende ouder en voogd heb ik wel degelijk wat in te brengen in mijn dochters opvoeding ook al is dat niet in mijn huis. Het verbaasd me ook enorm hoe snel er hier gezegd word dat een kind betrekken bij relatie na een week relatie al Oke is.terwijl de regeling van vader dochter nog maar net half jaar wat langer goed gaat. En dat in 9 bijna 10 jaar .. uhm ja echt verbaasd nu even!
Heeft je kind gezegd dat ze dit niet leuk vind?
BezorgdeMama13. schreef op 09-03-2024 om 01:30:
ik denk dat er wat verkeerd gelezen word ik bepaal niet wat hij doet met ze leven. Als enige verzorgende ouder en voogd heb ik wel degelijk wat in te brengen in mijn dochters opvoeding ook al is dat niet in mijn huis. Het verbaasd me ook enorm hoe snel er hier gezegd word dat een kind betrekken bij relatie na een week relatie al Oke is.terwijl de regeling van vader dochter nog maar net half jaar wat langer goed gaat. En dat in 9 bijna 10 jaar .. uhm ja echt verbaasd nu even!
Niemand zegt dat het oké is alleen jij hebt er geen invloed op en dochter is er waarschijnlijk niet mee geholpen als je hierover toch de strijd aan gaat met vader. Natuurlijk kan je een keer benoemen dat dochter het lastig vindt, in de hoop dat vader er iets mee doet, maar uiteindelijk is het aan vader. Jonagold legt heel mooi uit hoe je je dochter wel zou kunnen helpen.
Ik snap TO wel, zou namelijk hetzelfde gedaan hebben denk ik. Zoals ik het begrijp, heb jij met de beste bedoelingen, in belang van je dochter, de vader op een normale manier gevraagd om de "introductie" van zijn nieuwe vriendin aan jullie dochter even uit te stellen aangezien hun relatie nog heel erg pril is.
Zelf vind ik dat je dat prima bij vader moet kunnen aangeven, in belang van jullie dochter. Jammer om te zien dat vader een reactie geeft die je waarschijnlijk helemaal niet gewild hebt, en ook niet jouw intentie is geweest.
Het is wel zo dat vader uiteindelijk beslist of hij z'n vriendin voorstelt aan jullie dochter, dat kun je hem niet verbieden. Voelt heel oneerlijk, maar draai de situatie om. Jij beslist wat er in jou huis gebeurt als dochter bij jou is. Daar heeft vader uiteindelijk ook niets in te vertellen. Belangrijk is wel dat jullie als ouders normaal met elkaar moeten kunnen communiceren in belang van jullie dochter. En daar lijkt het nu vooral mis te gaan.
Praat erover met je dochter. Vraag wat zij van de situatie vind, en wat ze van papa's nieuwe vriendin vind. Als dochter daar oke mee is, laat het dan gebeuren en heb er vrede mee. Als je dochter oke is met de situatie, en jij gaat je verzetten tegen vader, is het niet meer in belang van het kind. Alles draait om jullie dochter, en handel daar ook na. Ook al zegt je gevoel soms wat anders en zou je bepaalde situaties anders willen zien.
Een ander gezin; andere regels dan bij jou. Je arm reikt zover niet dat je andere mensen jouw regels kan opleggen.
Ik begrijp best jouw zorg, jij ziet voortdurend vóór je wat er mis kan gaan: een jonge vrouw, zelf nog kind die moedertje gaat spelen over jouw kind. Wat weet zo'n huppeltje nou van het leven? Maar over het algemeen wordt een jonge meid niet echt de moeder van een negenjarig kind; hooguit een soort vriendin maar nog waarschijnlijker is dat ze je kind gaat zien als aanhang van haar vriend, die er nu eenmaal soms is en waar ze een best aardige relatie mee kan opbouwen waar iedereen blij mee is.
Een kind zal diverse situaties en mensen tegenkomen in haar leven en aan de meeste zal ze zich probleemloos aanpassen.
Globaal heb je 2 opties volgens mij:
1. Het maar accepteren, omdat je er geen invloed op hebt. Dochter blijft dan naar vader gaan, ziet die jonge, nieuwe vriendin en het is af te wachten hoe dat zich ontwikkelt.
2. Dochter mag niet meer naar vader, zolang vader zich niet aan jouw regels houdt. Ofwel dochter ziet vader dan dus weer een hele poos niet. Ofwel vader voegt zich er dan toch naar, maar is flink boos op jou.
Van deze smaken is optie 1 het minst schadelijk denk ik. Ongewenst, maar optie 2 nog minder gewenst. Je wil vader gewoon niet uit haar leven halen nu ze net iets fijns opbouwen. En je wil ook geen strijd met de vader krijgen, met het oog op alle loyaliteitschade die daarmee kan ontstaan bij je kind.
'Praat erover met je dochter. Vraag wat zij van de situatie vind, en wat ze van papa's nieuwe vriendin vind.'
Bij dit soort adviezen moet ik altijd denken aan: wat als het omgekeerd is? BezorgdeMama13 krijgt een nieuwe vriend en gaat praten met het kind en vraagt wat het kind daarvan vindt en wat het kind vindt van de nieuwe vriend.
De kans is groot dat het kind (9 jaar, en altijd alleen met moeder geweest) precies zegt wat moeder graag wil horen.
Zo'n gesprek is niet in het belang van het kind, want het geeft het kind het idee dat het iets te zeggen heeft op een terrein dat buiten het beoordelingsvermogen van het kind ligt. Het belast het kind veel te zwaar.
Zoals ik het lees is het eerder een escalatie geweest: moeder zegt nee, vader schepje erbovenop, moeder nog harder nee etc. Dan is het nog helemaal maar de vraag wat de nieuwe vriendin wil, of die wel wil samenwonen etc.
Het lijkt inderdaad op wat Jonagold schreef: hij denkt wellicht dat hij niet goed weet hoe hij voor een kind kan zorgen en is blij dat hij nu misschien hulp krijgt van een vrouw. Het zou goed zijn als hij de bevestiging kreeg dat hij zelf wel goed voor een kind kan zorgen (als hij de kans krijgt) en daarvoor dus niet afhankelijk is van een vrouw/vriendin. Misschien is dat de eerste boodschap die je hem mee kunt geven.
Daarna is het inderdaad afwachten hoe dingen zich ontwikkelen, waarbij je op moet letten dat je niet met een arendsoog elke mogelijke negatieve reactie of vraag van je kind aangrijpt om je eigen gelijk bevestigd te zien.
Wat zou voor jou een grens zijn, wanneer zou dochter dan niet meer naar vader toe mogen gaan?
Tsjor
Fijn dat je dochter weer contact met haar vader heeft en dat dat zo snel en zo soepel is verlopen, tenminste, zo lees ik het.
Het zal onwennig voor hun zijn , maar ook voor jou. Je moet je dochter maar toevertrouwen aan een onbekend iemand.
Ook voor hun zal het aftasten zijn. Ik zou zeggen pick your battles. Er komen vast nog genoeg situaties waarin je moet overleggen. Hier heb je weinig invloed op.
Persoonlijk denk ik dat een vrouwelijke invloed zelf positief kan zijn, het maakt het vast makkelijker met haar vader. Zij is vast beter in het verzinnen van uitjes, de dag doorkomen en inspringen op emoties.
Bij mij ligt het altijd bijzonder ingewikkeld, maar heb jaren gehoopt dat een ex een relatie zou krijgen. Dat had het voor de kinderen vast makkelijker gemaakt.
hoe ik het nu lees snap ik jullie punt en vader weet dat die goed doet. Meisje vriendin van vader ken ik zelfs maar ik en zij mogen niet eens contact hebben. En aangezien ik haar aardig ken is het lastig wetende dat meiske geen huis of iets voor elkaar heeft in der leven.woon in een een of ander gesloten woongelegenheid en nu sinds week in een afkick. Dat heeft ook een plekje in het hoofd.en vooraf gaand voor de relatie is er een discussie geweest over kind alleen laten 4 uur snachts door vader mobiel of niet vind dat verantwoord als er iets gebeurt ben ik ten alle tijden ook al is ze bij vader en vriendin verantwoordelijk aangezien hij geen zeggenschap heeft.mijn dochter heb ik vaak gepraat en zij heeft genoeg dingen te zeggen waardoor je als ouder denk van oei...dat kan eigenlijks niet ze heeft geen ritme regelmaat bij haar vader dit is niet enige vandaar ook lastig is om zo ieders advies dan ook op te nemen. Met of zonder vriendin krijg ik steeds dingen mee wat niet Oke is voor een negen jarige ook als vind ze soms leuk welk kind vind nou niet leuk alles zelf te mogen bepalen . Maar geen ritme geen overleg niks kind spookt door huis om 12 uur snachts terwijl vader slaapt word alleen gelaten er word nooit fatsoenlijk gekookt magnetron en snacks. All die dingen en dan die vriendin er zonder overleg er bovenop begonnen mijn twijfels. Een kind kan wel iets leuk vinden maar tot hoever is dat ook goed voor een kind en ontwikkeling.
BezorgdeMama13, je wil maar één ding horen: nee, kind bij vader is niet goed.
Tsjor
Overleg met veilig thuis .
tsjor schreef op 09-03-2024 om 10:45:
BezorgdeMama13, je wil maar één ding horen: nee, kind bij vader is niet goed.
Tsjor
maar wat als dat nou eens een juiste inschatting is? Het bestaat hoor Tsjor, vaders die geen juiste omgeving voor het kind creëren. Nee niet alle gescheiden vaders, en ja ook moeders. Maar het is soms oprecht begrijpelijk dat een moeder haar kind wil beschermen en ook nog eens terecht.
