Wanneer ben je een alleenstaande moeder

Wat mij betreft bij co-ouderschap sowieso niet, daarbij is het hele punt dat je de zorg ongeveer gelijk deelt. Hoewel je er in 'jouw' tijd misschien wel alleen voor staat, het kan misschien dan wel zo voelen. 
Bij een om het weekend regeling denk ik in eerste instantie wel, tenzij de andere ouder toch heel betrokken is (bv inspringt bij ziek kind, ook naar sport brengt enz). 
Aanwezigheid van nieuwe partner al dan niet inwonend vind ik alleen relevant als die duidelijk een ouderrol op zich neemt. 

Wat een aparte vraag. Wat mij betreft als je (de zorg) voor kinderen hebt en niet samenwoont met een partner.
Mijn kinderen waren ca 60% van de tijd bij mij maar ik zag mezelf zeker wel als alleenstaande ouder, ook al kan ik overleggen met hun vader.
Qua zwaarte/belasting lijkt me met zijn tweeën ouderen in een huis 10x lastiger. Zo’n man die zich de hele tijd met jouw zaken bemoeit.

Daar is de wet heel duidelijk over. Als jij in jouw huis alleen de zorg over minderjarige kinderen hebt. Dus geen andere personen op jouw adres. 

Iemand met een lat relatie is dus een alleenstaande ouder. En iemand met co ouderschap ook. De dagen dat jij de kinderen hebt ben je immers alleen verantwoordelijk voor ze. 

"Ik heb soms wat moeite met wie zich alleenstaande moeder noemt."
Waarom zou jij daar moeite mee hebben en er een waardeoordeel aan willen hangen?

Ik vind het ook wel een bijzondere vraag. Wat maakt het uit, als je het als zodanig ervaart is dat toch voldoende?
Je kunt ook met de vader van je kinderen samen wonen en even goed het gevoel van “alleenstaande moeder” te hebben, omdat je zelf alle beslissingen neemt en zelf alles moet doen.

ik ben weleens een getrouwde alleenstaande moeder genoemd omdat man s’ochtends vroeg vertrekt naar zijn werk(als kids nog slapen, 2 uur afstand) en met slaaptijd van de kids net thuis komt. Toch heb ik elke avond mijn man op de bank dus of ik een getrouwde allenstaande moeder ben? Zou het niet weten en het maakt mij ook niet veel uit. Je kunt getrouwd zijn en nog door de weeks alle zorg op je eigen schouders hebben.  ik heb optie 1 gekozen

Ik merk dat ik best pissed word van dit topic. 
Mijn ex en ik hadden de afspraak dat de kinderen om de week een weekend bij hem zouden zijn. In de praktijk kwam daar niet altijd wat van terecht. 
Ik was zowel financieel als praktisch volledig onafhankelijk. En dan zou ik volgens sommigen hier geen alleenstaande moeder zijn geweest?

Waarom reageren sommigen hier alsof het een rechtstreekse persoonlijke aanval op hen is? TO vraagt iets en men geeft daarop hun visie. Ik lees nergens een persoonlijke aanval of zo.

Gevoelsmatig zou ik zeggen alleen optie 1. Ik ga er vanuit dat wanneer je bijvoorbeeld een weekendregeling hebt je toch wel bepaalde dingen kan overleggen. En bijvoorbeeld bij calamiteiten of ziekte iemand hebt om op terug te vallen. Maar ik kan mij voorstellen dat ook ouders met een weekendregeling (dus die het merendeel van de zorg dragen) zich wel alleenstaand ouder kunnen voelen.

Madamecannibale schreef op 03-04-2024 om 21:15:

Gevoelsmatig zou ik zeggen alleen optie 1. Ik ga er vanuit dat wanneer je bijvoorbeeld een weekendregeling hebt je toch wel bepaalde dingen kan overleggen. En bijvoorbeeld bij calamiteiten of ziekte iemand hebt om op terug te vallen. Maar ik kan mij voorstellen dat ook ouders met een weekendregeling (dus die het merendeel van de zorg dragen) zich wel alleenstaand ouder kunnen voelen.

Dat ligt ook aan de afstand. Met co-ouderschap woon je meestal bij elkaar in de buurt of in ieder op redelijke afstand. Met een weekendregeling is dat minder vanzelfsprekend. Ook is voor een weekendouder het werk niet per se aangepast op de kinderen.

Madamecannibale schreef op 03-04-2024 om 21:15:

Gevoelsmatig zou ik zeggen alleen optie 1. Ik ga er vanuit dat wanneer je bijvoorbeeld een weekendregeling hebt je toch wel bepaalde dingen kan overleggen. En bijvoorbeeld bij calamiteiten of ziekte iemand hebt om op terug te vallen. Maar ik kan mij voorstellen dat ook ouders met een weekendregeling (dus die het merendeel van de zorg dragen) zich wel alleenstaand ouder kunnen voelen.

Dat is niet altijd zo, althans niet in mijn geval. Ik werd ernstig ziek maar de vader van onze kinderen kon echt niet meer dan die ene keer per twee weken. En alle dokter, tandarts, kapper, sport, muziekles doordeweeks is allemaal voor de ouder die op vier dagen na, de hele maand voor de kinderen zorgt. Van het regelen tot het brengen/halen en zorgen dat de betreffende attributen klaarliggen, ook voor ‘zijn’ weekend. Het cadeau voor de kinderverjaardag dat in ‘zijn’ weekend valt heb je natuurlijk ook alvast uitgezocht met kind. Ook wilde die het tweemaandelijkse overleg over het welzijn van onze kinderen, afgesproken in het ouderschapsplan, niet meer nakomen.  

Voor de beeldvorming. 

ToetieToover schreef op 03-04-2024 om 21:25:

[..]

Dat is niet altijd zo, althans niet in mijn geval. Ik werd ernstig ziek maar de vader van onze kinderen kon echt niet meer dan die ene keer per twee weken. En alle dokter, tandarts, kapper, sport, muziekles doordeweeks is allemaal voor de ouder die op vier dagen na, de hele maand voor de kinderen zorgt. Van het regelen tot het brengen/halen en zorgen dat de betreffende attributen klaarliggen, ook voor ‘zijn’ weekend. Het cadeau voor de kinderverjaardag dat in ‘zijn’ weekend valt heb je natuurlijk ook alvast uitgezocht met kind. Ook wilde die het tweemaandelijkse overleg over het welzijn van onze kinderen, afgesproken in het ouderschapsplan, niet meer nakomen.

Voor de beeldvorming.

Dan sta je er inderdaad best alleen voor. Jouw situatie bedoelde ik dan ook niet, ik bedoel een situatie waarin er nog wel goed contact is en de weekendouder ook een betrokken ouder is. Maar er zijn zoveel gradaties qua ouderschap.

Madamecannibale schreef op 03-04-2024 om 21:30:

[..]

Dan sta je er inderdaad best alleen voor. Jouw situatie bedoelde ik dan ook niet, ik bedoel een situatie waarin er nog wel goed contact is en de weekendouder ook een betrokken ouder is. Maar er zijn zoveel gradaties qua ouderschap.

Een weekendouder vind ik per definitie geen betrokken ouder. Gewoon niet. Ouderschap is: opdagen. Je moet er gewoon zijn.