verveling/eenzaamheid fulltime moederen

Maar Sam

Je zegt dat je jongste 6 is, dus ik snap dat middagslaapje niet zo goed......
Verder zitten de kids op school, dus alle ruimte om tot een uur of 2 iets af te spreken toch? Of kunnen je vriendinnen alleen later in de middag?
En verder: wat let je om een kleine baan te zoeken onder schooltijd? Of vrijwilligerswerk enz?
Bibi

oh, excuus

Ik las 6 jaar en 11 jaar.
Bibi

Over plannen en afspreken....

....ook als je werkt heb je ermee te maken dat je alles moet plannen, afspreken er niet van komt, je eind van de dag doodmoe bent en ook je werk kan een sleur zijn, afhankelijk van wat je doet en hoe de sfeer is enzo....

Ik bedoel te zeggen dat het gras misschien minder groen is dan het lijkt.

half thuis

hallo Sammy,

Vervelend dat je je zo gebonden voelt aan je gezin en niets voor jezelf hebt. Ik heb na mijn studie geen werk gevonden (mede omdat ik al kinderen had), en ik ben in feite ook thuis. Ik werk wel aan huis als beeldend kunstenaar, maar veel geld brengt dat niet in het laatje
Al met al vind ik het wel prettig om veel thuis te zijn. Ik vind het erg leuk met mijn kinderen, vooral toen ze kleiner waren, zo in de peutertijd van 1,5-3,5 jaar, vond ik ze superschattig en kon ik maar moeilijk afstand van ze nemen. Daar moet ik wel bij zeggen dat ik ook wel heb geworsteld met het niet hebben van een baan (en nog steeds heb ik het er wel moeilijk mee soms), want ik had best wel willen werken op academisch niveau. En ik heb het idee dat het van hoogopgeleiden minder wordt geaccepteerd als ze thuis zijn bij de kinderen. Niet dat ik daar ooit over ben aangesproken hoor; het is ook wel iets waar ik het deels mee eens ben. Ik vind het alleen een supervervelend idee om met kinderen minimaal 4 dagen in de week met een flinke reistijd (>2 uur op een dag) erbij te gaan werken, zoals ik in mijn omgeving zie bij werkende (studie)vrienden met kinderen.
Nu heb ik alleen niet helemaal stilgezeten; de kinderen zijn wel ook toen ze klein waren een paar dagdelen in de week naar de kinderopvang gegaan, zodat ik kon solliciteren, wat freelancewerk kon doen, vrijwilligerswerk etc. Oja, en in het begin studeerde ik nog; mijn studie heb ik in deeltijd afgerond (was toch al in de afstudeerfase). Uiteindelijk ben ik mezelf gaan opleiden als beeldend kunstenaar, iets wat ik eigenlijk altijd al wilde. Tot dusver is het nog niet ideaal, want ik verdien nog niet genoeg om een atelier te huren dus het voelt nog steeds wel als thuiszitten. Verder ik mag helemaal niet klagen; ik kan zelf mijn werktijden indelen, de kinderen gaan 1 dag naar de bso en voor de rest doe ik alles onder schooltijd. Ik heb niet alleen de kinderen zeg maar, maar ook nog mijn eigen projecten, exposities, mijn website en dergelijke.
In de vakantie zijn de kinderen wel veel thuis, maar dat vind ik juist leuk; ik hou erg van samen koekjes bakken, spelletjes doen, knutselen en dergelijke. Ook vind ik het heel leuk om dingen voor de kinderen te maken, verkleedkleren, mooie verjaardagstaarten etc. Daar zou ik een stuk minder tijd voor hebben als ik de kinderen maar 1 dag in de week voor 'mezelf' zou hebben. En nu de school weer is begonnen is het weer extra prettig dat ik lekker met mijn werk bezig kan zijn.

Dus, wat mij erg heeft geholpen is beperkte kinderopvang en wat bescheidenere werkzaamheden op een gebied wat ik leuk vind. In het begin was dat mijn studie en de uitlopers ervan (nog wel hier en daar opdrachten gedaan, vóór de crisis), later het creatieve werk. Als je zoiets kunt vinden, waar je ook nog wat mee kunt verdienen, kun je dat bij de belastingdienst aangeven als "inkomsten uit overige werkzaamheden" en kun je toch kinderopvangtoeslag krijgen. In mijn geval verdien ik niet veel meer dan de kinderopvang kost, maar het werk geeft me wel voldoening en ik doe toch mee in de maatschappij, zeg maar. Ik heb ook wel een wat minder spannende kantoorbaan voor 3 dagen in de week overwogen, maar dan zou ik te weinig tijd hebben om mijn creatieve carrière een kans te kunnen geven.

Hoi Sammy',

Ik zit al jaren fulltime te moederen. Ik herken ook wel de momenten van tijddoden; dan surf ik even op OOL.

Wegens beroep man, ook niet begonnen aan een baan. Voor een baan in de richting van mijn opleiding, zit ik snel aan de aanschaf van een tweede auto en onregelmatige werktijden etc. Daarnaast bewust gekozen voor het fulltime moederen zolang een van de kinderen nog niet naar de bs ging.

Het voordeel van je kind zelf verzorgen is nog wel de verkleining van de kans op de veelvuldig voorkomende verkoudheden en kinderziektes op de crèche.
Praat maar met die werkende ouders en je hoort hun klacht over korte nachten en te kort aan vakantiedagen wegens ziekmeldingen. Dan ben je blij dat je in die vrijheid leeft, en niet te maken hebt met een baas. Zelf vond ik het fijn dat de kinderen pas bijna 2 jaar waren voordat verkoudheid opstak. Konden ze tenminste vertellen wat ze voelden.heus er zijn best wel positieve punten aan werkeloos thuis zitten.

Geniet dat je elk moment met de kleine kan fietsen, of op pad kan buiten de filetijden of naar de kapper als je vriendinnen werken!
Je vriendinnen hebben een werkschema. Om de sleur te breken, kan je voor jezelf ook een werkschema maken; eigen baas zullen we maar zeggen. Dus 2 x per week stofzuigen en niet iedere dag, etc. Dat schept tijd voor jou om op pad te gaan. Rond die leeftijd kan je jongste op zwemles. Hup weer een vaste actie op je werkschema.

Voor je het weet zitten de kinderen op school en mag je je inzetten voor activiteiten zoals leesmoeder of begeleider naar schoolzwemmen. Heus, vrouwen die niet werken, worden als eerste benaderd voor activiteiten . Voor je het weet kom je tijd te kort.
Zelf doe ik nu vrijwilligerswerk in een verzorgingstehuis, die tijd ben ik dus verhinderd voor andere verzoeken.
Een ochtend met een heel andere leeftijdsgroep is heel relativerend en ook dankbaar. Ik kan er veel lachen.

Dus, verveel je je, maak een planning is mijn advies.

maar

Wat heeft het werk van je man te maken met dat jij niet kunt werken? Hoe moeten alleenstaande moeders dan hun werk doen?

Goed voor elkaar

Ik heb altijd het idee dat de man bij zo'n traditionele verdeling het het best voor elkaar heeft. Alle tijd voor zijn werk, niet haasten om op tijd thuis te zijn, geen huishouden, alleen de leuke dingen met de kinderen. Bovendien niet degene die na een eventuele scheiding in de kwetsbaarste positie is, afhankelijk van partneralimentatie of een slechte positie op de arbeidsmarkt.
Ik denk dat ik als tbm mijn tijd zou steken in een studie, of toch maar gaan werken

Alleenstaande moeders

Ook al tijdens mijn huwelijk heb ik beter betaalde banen in de gezondheidszorg ingeruild voor een kantoorbaan vanwege de wisseldiensten. Gelukkig kon dat, maar wat betreft loopbaan is het wel wat achteruit gegaan.

ik zou toch iets voor jezelf gaan zoeken

Ik zou toch iets gaan zoeken waarin je jezelf kan ontwikkelen. Want zoals je zelf al schrijft: je hoeft dan misschien niet te werken (want je man verdient blijkbaar voldoende), maar gelukkig word je er niet van. En ik kan mij dat heel goed voorstellen. Want naast de prettige kant (er altijd zijn voor de kinderen), heeft thuiszitten ook een keerzijde. Geen uitdaging, geen persoonlijke ontwikkeling, geen andere volwassenen. Houd jezelf niet voor de gek door te denken dat het een luxe is dat thuis mag blijven en dus volmaakt tevreden hoort te zijn. Dat is namelijk niet zo.
Veel mensen werken niet (alleen) voor het geld, maar ook omdat werk hen veel oplevert: uitdaging, voldoening, gezelligheid, energie, inspiratie.

Mijn advies is dan: ga werken, ga studeren, of wat dan ook maar. En natuurlijk zijn daar mogelijkheden voor, ook als je een man hebt die (veel) werkt.

Waarom denk je dat werken niet kan?

paar jaar gedaan

En je moet er echt actief wat van maken, en ik werd er ook doodmoe van. Ben nu een veel blijer mens met werk hoor.

Het huishouden is gewoon een heel belangrijke maar meest ondergewaardeerde ondankbare repetieve geestdodende baan. Het moet gedaan worden, maar als je amper thuis bent is er 1 veel minder werk, 2, moet je man ook wel meer doen 3, doe je het gewoon sneller zonder er teveel bij stil te staan. Voltijd is gewoon niet gezond.

Als ik niet werk, ga ik op een gegeven moment het plafond schoon maken.

Ik zou dus of een baan zoeken en opvang voor je kleine, of tijdslimitieten instellen voor je huishouden, en verder gewoon met je dochter de deur uitgaan dingen doen die je leuk vindt. Ik had elke ochtend een activiteit met het liefste buiten de deur eten (al is het maar een picknick).

En ken je deze?
http://kellymom.com/fun/wisdom/what-did-you-do-all-day/

Hij is erg leuk!

On topic:
Verder lijkt het mij heel persoonlijk maar ik zou als ik TBM was -indien mogelijk - op zoek gaan naar (vrijwilligers)werk. Al is het maar dat ik in de buurt aanbied om met de hond te lopen op gezette tijden, of een knutsel- of muziek clubje voor schoolvriendinnetjes van oudste. Of gaan wandelen/praten/kaarten met eenzame bejaarden. Dat soort dingen kan toch ook?

Herken het wel

Ik ben nu 11 jaar tbm en ik vind het ook wel eens eenzaam en saai. Mijn vriendinnen werken, dus daar kan ik niet overdag mee koffiedrinken. Op de oude school van mijn kinderen had ik wel veel contacten en daar heb ik ook een paar vriendschappen aan overgehouden, maar die mensen zie ik nu toch minder. Op de nieuwe school van mijn zoons zal het er wel niet meer van komen, daar zitten ze maar kort. Als zij ook naar het vo gaan kom ik nog minder onder de mensen.

Aan gewoon huishouden heb ik ook een hekel en ik haal daar ook geen genoegen en al helemaal geen voldoening uit. Klussen vind ik wel leuk en er valt hier nog genoeg te tuinaanleggen, repareren, onderhouden en verfraaien, dus ik heb wel genoeg te doen. Verder vind ik wel dat je ofwel meer gaat mutsen met je huishoudelijke klussen of je gaat van alles aanpakken wat een ander ofwel helemaal niet doet of door een ander laat doen. In de loop der jaren heb ik tig soorten vrijwilligerswerk gedaan, maar da's ook allemaal maar fragmentarisch. Ik zou wel blij worden van een baan. Ik ben wel zzp'er geworden in het najaar van 2008 in een toch al uitstervend beroep, dus dat werd ook geen succes, ook al heb ik het drie jaar geprobeerd. Van de vacaturesites word ik momenteel niet zo vrolijk. Gelukkig heb ik wel een man die de boodschappen doet, zijn eigen overhemden strijkt, een paar keer per week kookt en afwast en ook de niet leuke dingen met de kinderen doet.

skik

Ik ben ook benieuwd naar de reden

waarom je een baan niet kunt combineren met het werk van je man.

Ik weet nog het gevoel toen ik na 15 jaar thuiszitten waarvan 8 jaar moeder, vanwege een opleiding in een kantooromgeving kwam te zitten. Met collega's, leidinggevenden en nieuwe informatie. Ik fleurde er helemaal van op. Ik deed weer mee. Ik besefte tot dat moment niet dat ik daar zoveel behoefte aan had. Na twee korte uitzendbanen ben ik ook weer na een aantal jaar in een vaste baan terechtgekomen en al met al vond ik dat ook heerlijk. Ik gedij gewoon beter in een werkomgeving. Ik voel me dan nuttig, ik heb het gevoel dat mijn algemene ontwikkeling erdoor bevorderd wordt, ik voel me thuis gelijkwaardig omdat we ook van mijn geld leven en mijn kinderen vonden het eigenlijk ook wel zo normaal, een werkende moeder. Andere moeders werkten ook tenslotte.

Mijn moeder was van de generatie waarvan vrouwen na hun huwelijk ontslag kregen of namen, omdat dat zo hoorde. Ik ben van de generatie waarvan vrouwen de keus hadden om te werken of thuis bij de kinderen te blijven. Dat laatste was nog heel gewoon. Anno 2014 slaat de weegschaal meer door naar dat het heel gewoon is om te werken en een oplossing te zoeken voor de kinderen en het huishouden. Ik zeg niet dat dat altijd maar ideaal is, maar als ik jouw verhaal zo lees, denk ik echt dat je in oplossingen moet gaan denken en niet in onmogelijkheden, om het even populair te zeggen.

combineren met werk man

Ik ben ook thuisblijfmoeder. Mijn man werkt heel onregelmatig. Buiten dat ik het fijn vind om thuis te zijn voor mijn kinderen is het gewoon ook heel prettig voor de rust in huis. Voor ons allemaal.
Mijn man komt en gaat naar zijn werk wanneer dat moet en als hij thuis is, dan hebben we de tijd gewoon samen. Wij hoeven dan niet nog een huishouden te runnen. Hij kan mijn dochter dan gewoon helpen met haar huiswerk of met zoon spelen zonder dat er nog boodschappen gedaan moeten worden.

Ik breng als thuisblijfmoeder rust in ons gezin.

Overigens vond ik het thuis zijn het lastigst toen de kinderen nog overdag sliepen. Toen oudste eenmaal naar school ging kreeg ik het druk met hulpmoederen enzo.

even

"Kinderopvang is duur en dan ga ik werken bijna voor niks."

Zie het niet alleen voor nu, maar ook als investering.

Mijn man is vaak in het buitenland, en dan moet ik het ook zien te rooien met 3 kinderen, waarvan 1 op de creche, en een voltijd baan en het lukt gewoon. Ok, mijn huis is niet zo spliksplinter als ik zou willen, maar ik ben wel gelukkig! (en de kinderen ook)

werken voor niks

Dat klopt echt nooit. Misschien tijdelijk, even. Uiteindelijk is het om straks weer aan de bak te komen altijd beter om aan t werk te blijven. Dus financieel is werken altijd beter.
Ik zou dat ook echt gaan doen, als je er zo in staat. Zelf was ik graag thuisgebleven trouwens. (Altijd parttime gewerkt) maar wel met een zorgenkind, dat scheelt uiteraard.

Hmmm

Mijn man heeft ook een goede baan en is veel weg. Hij zit wekelijks wel een paar dagen in het buitenland en is vaak 's avonds weg. Ik heb geen familie in de buurt wonen om te helpen met de kinderen.

Toch heb ik altijd gewerkt. Ik heb maar een periode " voor niets" gewerkt en dat was in 2005. De regels rondom kinderopvangtoeslag waren toen net weer aangepast en wij hadden drie kinderen drie dagen op het kinderdagverblijf. Ja, dat was wel vreemd maar ik wist dat het maar voor een korte periode was. De regels wijzigde daarna jaarlijks. Het ene jaar kregen wij opeens heel veel terug. En nu bijna niets meer.

Nu heb ik nog twee kinderen twee middagen op de BSO. De oudste gaat net naar de middelbare school en de tweede zit in groep 7 en gaat op twee middagen na school naar huis. Ik werk nu twee ochtenden en twee hele dagen (24 uur). Ik heb een tijd langer gewerkt maar dat werkte niet. Het werd te onrustig en te hectisch omdat er met vier kinderen altijd wel iets is (fysio, logopedie, huisarts, RT, sport, muziek, school etc. ) en de meeste zaken moeten door mij geregeld worden omdat ik er nooit zeker van ben of mijn man wel in Nederland is.

Ik zou het toch maar eens goed narekenen of je echt wel zoveel kwijt bent aan kinderopvang. Een gastouder is meestal ook goedkoper dan BSO/kinderdagverblijf. En werken loont altijd. Mijn man heeft mij juist altijd gestimuleerd om te blijven werken.

Ons huis is af en toe een chaos. Wij eten regelmatig soep 's avonds of een eenvoudige pasta maaltijd maar niemand is ongelukkig met de huidige situatie. Ik werk graag. Ik heb prettige collega's. In januari heb ik gesolliciteerd voor een andere functie en ik heb nu ook echt heel erg leuk werk. Sporten doe ik ook nog. Op maandag na werk (ik ben klaar om 12.30 uur en de kinderen komen om 15.00 uur uit school) en op vrijdagmorgen. Schoonmaken doe ik wel ergens tussendoor. Boodschappen laat ik meestal bezorgen. Als ik op school wil helpen regel ik wel iets op mijn werk (werk ik ergens anders wel wat langer of ik neem een paar uur vrij).

Klopt

Ik heb een tijdlang 4 dagen in de week gewerkt voor 200 euro netto per maand, als je alle hulpen en kinderopvang voor 4 kinderen er af zou trekken.

Maar eigenlijk moet je het niet zo zien. Het zijn ook de kinderen van je man, dus je moet de helft van de kosten van zijn inkomen aftrekken. Als jij er morgen vandoor ging, zou hij tenslotte ook opvang moeten betalen. Bovendien heb ik diezelfde fijne baan nu nog steeds, en nu biedt hij me een heel mooi inkomen, dankzij de treden in de loonschaal en mijn werkervaring. Anders had ik nu, gezien mijn leeftijd, de boot gemist. En ook 200 euro per maand is nog steeds niet niks, dat kan heel welkom zijn. Bovendien weet ik zeker dat ik er een leukere moeder van werd.

je kan ook dagen ruilen met een andere moeder, waarvan de kinderen goed met de jouwe overweg kunnen. Mij lukte dat niet, want het is niet eerlijk om 4 nogal lawaaiige koters bij een ander te brengen in ruil voor een dagje op één zoet kindje passen, maar dat kan voor jou anders liggen.

Evanlyn (o.t.)

Ha. ha. Herkenbaar. Ik zat ook altijd met onverwachte dingen. Het is best lastig om een plek te vinden voor vier kinderen. Logeerpartijtjes bij tantes zijn ook pittig. Wij krijgen wel mijn twee neefjes hier maar mijn schoonzus zit niet te wachten op die vier kinderen van mij (ze zijn wel heel lief en rustig maar het zijn er wel vier). Wij splitsen de boel dan maar meestal.

Vlinder

Op mijn kinderen zat helemaal niemand te wachten! Zelfs bij ons spelende vriendjes (vaak enig kind) vroegen of het altijd zo'n lawaai was hier. Alleen de diehards bleven komen. Die waren zelf meestal ook niet de stilsten.

Ze zijn nog steeds niet heel rustig, maar wel grappig. En ik kan mijn stem nu erg goed projecteren om er bovenuit te komen (al was het alleen maar om "even stil nu" te zeggen, of als ik moe of ongesteld ben: "koppen dicht").

Precies Evanlyn

Opvangkosten betaal je gezamenlijk. Je moet het niet rekenen op conto van de werkende moeder en dan concluderen dat het niks oplevert. Daar draag je toch samen aan bij?

Meisje Klein

Natuurlijk maar als je een periode merkt dat als je niet werkt er dan meer overblijft dan is dat best zuur kan ik je zeggen. Zeker als je dan net zit met kwakkelende kinderen en gedoe ergens dan denk je toch sneller " ik kan net zo goed stoppen" .

Maar dat is hoogst uitzonderlijk en bij ons is dat alleen in 2005 en een deel van 2006 geweest.

Vrijheid

Een kennis die 4 dagen werkt, vertelde hoe jammer het was dat op de dag dat ze vrij is, ze geen koffie kan drinken of sporten met haar vriendinnen die juist die dag werken. Een collega van mijn man koos voor vervroegd pensioen omdat ze vond dat de sfeer in het bedrijf sterk was verhardt; men had geen tijd en sociale elementen versoberde.

Evanlyn benoemde al de kleine netto bedragen. Ik vind niet dat je de helft van de kosten moet verrekenen met het inkomen van je man. De gezamenlijke kosten worden gewoon X-bedrag minder als je de kinderopvang eraf trekt. (Als jullie gezamenlijke inkomen meer wordt omdat je werkt, krijg je ook minder toeslag voor de kinderopvang,) daarom gingen ook veel ouders minder dagen werken..

Dan heb ik het nog niet eens over de extra autokosten en verzekeringen.

Als je netto €200 per maand verdient maar wel je in een bocht moet draaien wanneer er ééntje onverwachts ziek wordt, en je het zelf moet regelen omdat je familie niet in de buurt woont (of niemand op je kinderen zitten te wachten) dan besef je hoe waardevol je vrijheid is.

Thuiszitten is niet altijd alles (als je niets onderneemt), maar dat geldt ook voor werken. Ik heb 9 jaar gewerkt, voordat de kinderen kwamen. Toen hadden we ook te maken met reorganisaties, net als nu. Investeren in de toekomst zodat je met één been binnen een bedrijf blijft, is dankzij de dalende economie, in mijn ogen een steeds zwakker argument. Volgens mij, zijn het juist de parttimers de eerste die te horen krijgen dat ze te duur zijn.

Oja, mijn man helpt ook met huiswerk en maakt een kopje koffie voor mij, terwijl ik de enige bent die koffie drinkt.
Een traditioneel huwelijk hoeft niet zo zwart-wit te zijn, als je niet werkt. Het gaat om waardering.

Ik ben het eens met Dendy, we zorgen voor de rust in het gezin.

samen kinderen

Die opmerking van dat je werkt voor niks of voor de kinderopvang heb ik ook nooit begrepen.
Je hebt toch SAMEN kinderen en dan zijn de kosten toch ook voor jullie SAMEN?

Niets is voor eeuwig

Ik heb een jaar of 12 een hele dynamische internationale commerciële baan gehad, ben daarna een jaar of 10 thuis geweest, en sta nu sinds 21/2 jaar voor de klas als natuurkunde docent.

Ook hier een man die veel weg is, ook in buitenland. In de tijd dat ik niet werkte waren de kinderen klein, en duurden die buitenlandse reizen vaak hele weken. Soms wel 2 of 3 weken. Net als een paar andere posters in dit draadje hebben wij toen de keuze gemaakt voor rust in huis. Dat dat financieel kon was en is luxe, dat snap ik.

Maar ik heb altijd gezegd en geweten dat die tbm periode tijdelijk was. Soms voelde het wel eens als een opoffering, maar even vaak voelde het ook heerlijk relaxed. Mijn aanpak: : het huishouden en alle bijbehorende klussen strak plannen, alsof het een baan was. En daarnaast dus ook genoeg 'vrije tijd' inplannen. Zodat je niet het gevoel had altijd bezig te zijn of nog dingen te moeten. Verder heb ik in die jaren wat nieuwe hobbies opgepakt en de nodige vrijwilligersactiviteiten opgepakt ( ouderraad vo, schoolorkest, en nog veel meer) daar heb ik veel lol van gehad, en veel leuke mensen leren kennen.

En nu weer aan het werk. Hartstikke leuk!

Nee, ik heb echt geen spijt van mijn/ onze keuzes. Maar vooraf bedenken dat het niet eeuwig zo blijft heeft mij wel geholpen om overal de lol en voordelen van te blijven inzien, en de nadelen voor lief te nemen danwel te beperken...door idd dingen te plannen. Op de korte, maar evt ook op de lange termijn.

Hoe zie jij de toekomst? Over een jaar? Of 5?

Ingrid