Registratie doodgeboren kinderen

Mooi nieuws

Ik was alweer vergeten dat ik aan de petitie meegedaan had, maar ik ben blij met dit resultaat. Ik wil hier dan ook gebruik van maken. Als men tenminste niet een bepaald jaartal als ondergrens in gaat stellen, want het is al eventjes geleden, over een twee maanden 28 jaar geleden alweer.

Zo fijn, Kaaskopje

Ik heb ook aan de petitie meegedaan. Ik ben zo blij dat dit goed heeft uitgepakt, en met terugwerkende kracht ook nog! En een geboorteakte.
Ik hoop idd dat er geen maximum aan het aantal jaren terug zit en dat je alsnog je kindje kunt laten bijschrijven...

Specht

Een doodgeboren kindje bestaat officieel niet. Je hebt niet net als na de geboorte van een gezonde levende baby dat je je kind officieel kunt aangeven. Dat voelt onwezenlijk. Het kindje was er wel degelijk, maar had de pech voor de geboorte dood te gaan. Was hij na de geboorte overleden, dan had er wel aangifte gedaan moeten worden van zowel geboorte als overlijden. Wij hebben ons zoontje in ons trouwboekje laten bijschrijven. Dat voelde al beter dan dat het totaal onvermeld bleef, maar nu kan het dus binnenkort officieel vastgelegd worden. Dat voelt ontzettend goed. Ik merkte dat mijn man het ook zo ervaart. Op zich had ik dit al wel achter mij gelaten, maar nu de kans geboden gaat worden om ons zoontje alsnog te laten registreren pak ik dat met beide handen aan.

Leeftijdsgrens

Het is mooi dat dat nu kan. Maar de leeftijdsgrens zorgt nu voor andere wrange situaties. Het geldt namelijk voor kinderen vanaf 24 weken zwangerschap. Mijn zus haar baby stierf tijdens de bevalling na ruim 23 weken zwangerschap net geen 24 weken. Geen inscrijving in het register vanwege de doodgeboorte, maar dat gold voor alle doodgeborenen. Nu wordt er een uitzondering gemaakt en blijkbaar met terugwerkende kracht voor de na-24wekers. Die wel, haar kind nog steeds ontkent. Niet fijn. Hebben de petitietekenaars dat ook bedacht?

maarmaar

Waar vind jij dan dat die grens moet liggen? Ik vind 24 weken heel redelijk.

Maarmaar

Dat ben ik met je eens. Maar ik snap de reden wel. Onder de 24 weken mag je namelijk ook een kind laten aborteren. Dus dan zou een geaborteerd kind ingeschreven worden in het bevolkingsregister. De ouder die er voor gekozen heeft om het kind niet te krijgen staat dan dus wel geregistreerd als ouder. Niet alleen is dat enorm wrang maar ethisch wordt het dan vrijwel onmogelijk om late abortus nog op enige manier te rechtvaardigen. Je erkend immers dan dat het een mens is dat geleefd heeft en gestorven is. Hoe kan je dan nog het beindigen van het leven van dat mens rechtvaardigen op enige grond?
Ik ben het met je eens dat een kind van 23 weken dat doodgeboren is net zoveel kind is als een kind van 25 weken. Maar voor de wet is dat niet zo want onder de 24 weken is abortus gelegitimeerd.

Kaaskopje

Er wordt rond de 20e week een echo gemaakt en daarbij kunnen echt hele ernstige afwijkingen bij het kindje ontdekt worden.

Ik denk dat het goed en belangrijk is dat ouders de tijd krijgen om evt. advies in te winnen in een ander ziekenhuis en om alles enigszins op een rijtje te zetten. Ik kan me voorstellen dat het nemen van een beslissing tijd kost en in zo'n geval zit je al snel tegen die 23/24 weken aan.

Zeetakje

Ik snap de reden. Daarom zei ik ook dat ík de grens te hoog vind. Ik hoop van harte dat de technieken artsen ooit op een veel eerder moment in staat stellen om die echo te kunnen doen, als dat al niet zo is. Want een kindje waar iets mee is, heeft dat ook al met 18 weken bijvoorbeeld.

kaaskopje

Zo'n heel late abortus gebeurt niet als het niet uitkomt in verband met een geplande vakantie. Er kunnen bij 20 weken afwijkingen geconstateerd worden die niet verenigbaar zijn met het leven. Meestal volgen daarna nog meer onderzoeken om dat te bevestigen. voordat dan alles rond is en de ouders de beslissing genomen hebben, is het vaak al 22 weken.

Mijn neef en zijn vriendin hebben jaren geleden een kind gekregen met een kattenkopje. Ze wisten dat van te voren niet. Het kindje was niet levensvatbaar en overleed vrijwel direct na de bevalling. Zij hadden dit heel graag van te voren willen weten zodat ze zelf de beslissing hadden kunnen nemen om het kindje eerder te laten komen of toch te voldragen en dan afscheid te nemen.

Het verhaal van mijn neef was ook voor ons de reden voor een 20 weken echo. Als ons kind een dusdanig zware afwijking zou hebben dat het niet levensvatbaar zou zijn dan wil ik het dan weten en konden wij dan een beslissing nemen.

Maar ik kan mij heel goed voorstellen dat als je zelf een kindje bent verloren dat je daar heel andere ideeen over hebt. Ik hoop dat het lukt om jullie kindje alsnog in te schrijven.

Vlinder

In mijn reacties geef ik aan dat het mijn persoonlijke mening is en in die van Zeetakje spreek ik de wens uit dat die 20 weken echo eerder kan plaatsvinden, ooit. Ik vind het nogal raar dat je dan begint over uitgesteld door vakanties. En mijn mening heeft ook niets te maken met mijn eigen ervaring, hoewel ik nu wel weet hoe een kindje van minder dan 24 weken er ongeveer uit ziet en ik er dus een plaatje bij heb. Ons kindje was qua zwangerschapsleeftijd al rond de 7 maanden toen het voor ons merkbaar misging, maar met een flinke groeiachterstand én spina bifida, maar niet in de rug, maar tussen het piemeltje en het poeperdje.

Kaaskopje

Wat een moeilijke tijd moet dat geweest zijn en het zou inderdaad prachtig zijn als in de toekomst dergelijke ernstige afwijkingen eerder zichtbaar kunnen zijn.

Ik hoop van harte dat jullie snel jullie kindje kunnen laten registreren. Ik kan me oprecht voorstellen dat je daarmee de geboorte van dit kindje officieel wilt maken.

Maarmaar, Zeetakje en Vlinder

Ik ben er nog even over aan het nadenken. Ik word eigenlijk een beetje naar van dat het opeens een discussie is geworden en dat bij de ondertekenaars van de petitie gelegd wordt dat deze grens voor registratie is gesteld. Dat had ik niet verwacht. Maar oké, die knop is nu omgezet. Het is, nogmaals, voor iedereen sowieso héél erg verdrietig als een zwangerschap niet loopt zoals zou moeten. Daar kan ik ruimschoots over meepraten na een doodgeboren kindje en meerdere miskramen. Dus natuurlijk is het nieuws dat baby's vanaf 24 weken nu geregistreerd mogen gaan worden, heel zuur voor iedereen die daar net onder zit. Het zit 'm dus niet in wat ik anderen persoonlijk gun, maar wat volgens de wet mogelijk is.

Misschien komt het harder over dan zou moeten, maar als je wilt dat een kindje geregistreerd kan worden worden onder 24 weken, zou je dus ook moeten accepteren dat abortus tot 24 weken niet meer toegestaan wordt. Vanaf die grens is een kindje net zoveel bestaand mens als een kind van, noem eens wat, 10 jaar. En daar mag je het leven ook niet van afbreken. Je kunt het niet eens zijn met die grens, dat mag, maar er zou een wetswijziging nodig zijn om het te veranderen. Mogen ouders van 24+ kindjes daarom niet blij zijn met dit resultaat?

Kaaskopje

Als jij ergens uit mijn berichtjes denkt op te kunnen maken dat 24+ ouders niet blij mogen zijn met dit resultaat dan snap je me niet. Sterker nog, je kwetst me daarmee,

Door een gebeurtenis in mijn nabije omgeving van net geen 24-weken zwanger ouders weet ik heel goed hoe gevoelig dit ligt en hoe triest het is dat zij hun kindje nooit zullen kunnen registreren. Anderszijds was het ook goed voor hen dat de grens van beëindiging van de zwangerschap niet al op 21 of 22 weken lag. Kan ik ivm herkenning niet verder op ingaan, maar volgens mij verwijt je me nu dingen die ik niet geschreven heb. Integendeel zelfs.

Ik geloof ook niet dat er ergens te lezen is dat ik jou en andere ondertekenaars van de petitie die 24 wekengrens verwijt. Sorry, maar ik vind dat je raar reageert.

Zeetakje

Kaaskopje reageert daarmee denk ik op dit: "Nu wordt er een uitzondering gemaakt en blijkbaar met terugwerkende kracht voor de na-24wekers. Die wel, haar kind nog steeds ontkent. Niet fijn. Hebben de petitietekenaars dat ook bedacht?"

(#6 van Maarmaar)

Ik ben ook benieuwd waar de grens idealiter zou liggen. Mij lijkt 24 weken een logische, omdat dat momenteel de ondergrens voor levensvatbaarheid is. Hiervóór heeft een foetus niet eens de kans om zelfstandig te kunnen ademen/leven. Ik vind het, hoe pijnlijk ook voor betrokkenen, een logische grens. Dat doet niets af aan het verdriet van mensen wier zwangerschap nog eerder is afgebroken. Alleen is de vraag of het dan "doodgeboren baby's" betreft, technisch gesproken (gevoelsmatig natuurlijk vaak wel).

Waar je ook een grens legt, altijd zal er iemand te vinden zijn die haar kindje nét onder die grens verloren is.

Klopt

Daar doelde ik op.

Sorry

Had de indruk dat het mij verweten werd, omdat ik genoemd werd. Ben misschien op dit gebied nog wat gevoelig door hetgeen dat onlangs gebeurd is. Sorry, sorry, sorry dus. Dacht echt dat ik erop aangesproken werd.

Tot wanneer terug?

Mijn oma heeft een dochtertje verloren na zeven maanden zwangerschap. Ze was toen al wat ouder, tegen de 50, en heeft het kind nooit gezien. Er werd gezegd dat ze het gebeuren maar snel moest vergeten en niet meer zwanger moest raken. Dat is ca 46 jaar geleden, en toen werden dat soort dingen volgens mij niet bijgehouden. Het enige wat oma nog had waren de herinneringen, die haar nog bezig hielden toen ze verder niets meer wist.
Lijkt me dat je wel iets op papier moet hebben om je kind alsnog te laten registreren?

Vesper Lynd

Dat vind ik een terechte vraag. Die had ik ook. Ik heb nu al medelijden met de burgerlijke stand van alle gemeenten. Maar het lijkt mij wel logisch dat je een geboortedag moet kunnen noemen. De dag van overlijden zal niet voor iedereen exact bekend zijn.

Zeetakje

Dat kan ik me voorstellen.

Ik twijfelde afgelopen dagen of ik het zou zeggen...

maar het valt mij op dat lotgenoten niet reageren. Tenzij ik de enige ben, dan valt er niet veel te lotgenoten. Dat is uiteraard ook geen verplichting, maar ik had juist ook van hen willen weten hoe zij over deze nieuwe regeling denken. Ben je er blij mee, vind je het verdrietig dat je door dit nieuws weer op de feiten wordt gedrukt? Wat doe je met de nieuwe mogelijkheid?

Lotgenoot

Ik wil wel reageren, Kaaskopje, maar ik was even afgehaakt bij de discussie die hier was ontstaan. Ons eerste kindje is 13 jaar geleden net na de geboorte overleden maar is om de een of andere reden niet als geboren en gestorven aangemeld (hoewel dat technisch misschien wel zo was). Wel staat ze vermeld in ons trouwboekje. Dit vind ik een mooi tastbaar bewijs van haar bestaan. Ik heb dan ook niet zo'n behoefte om haar alsnog in het geboorteregister in te schrijven. Ik heb trouwens wel de petitie getekend omdat ik weet hoe moeilijk het is om een kind te verliezen en hoeveel behoefte je kunt hebben aan iets tastbaar dat het bestaan van je kind bevestigt/erkent.

En ik....

Mijn dochter werd gehaald met 34 weken en overleed toen ze 2 weken oud was. Dus zij staat geregistreerd. Ze zou nu 25 jaar zijn. Ik zou het zeer op prijs stellen, een bijschrijving als ze jonger geweest zou zijn.
Technische discussies ben ik niet zo goed in.

Dank jullie wel

M.e.a. ons zoontje staat ook in ons trouwboekje, maar omdat het zo "officieus" aanvoelde, hebben wij niet zijn officiële naam erin staan, maar een koosnaam. Nu het wel officieel wordt gaan we alsnog de naam laten registreren die we gekozen zouden hebben.

Fiorucci, van jou wist ik het al wel in grote lijnen.

Verdrietig dat jullie dit mee moesten maken.

Ik snap het niet helemaal

Ons eerste dochtertje is na een zwangerschap van 26 weken dood geboren, in november 19 jaar geleden. Alleen ik weet niet beter dan dat kindjes vanaf 24 weken zwangerschap al moeten worden aangegeven bij de gemeente en wettelijk moeten worden begraven/gecremeerd. Ze staat ook bijgeschreven in ons trouwboekje. Ik ben dus altijd in de veronderstelling geweest dat zij dus officieel is aangeven. Ik snap niet zo goed wat er nou anders wordt.

káaskopje

Wat bedoel je met 'officieus aanvoelde'? Ik begrijp niet zo goed waarom je de echte naam niet in het trouwboekje hebt gezet namelijk?

Yvonne

Als ik het goed begrepen heb is het als volgt: jullie dochtertje is inderdaad aangegeven maar als levenloos geboren. Er is een overlijdensakte maar geen 'gewone' geboorteakte. Daarom is ze niet ingeschreven in de gemeentelijke basisadministratie. Dat laatste is voor veel families pijnlijk want daarmee wordt een kind geen officieel deel van het gezin. Een kind bijschrijven in het trouwboekje is emotioneel gezien wel een heel belangrijke zaak, maar geen officiële handeling, dat mag je desnoods zelf doen.

Aagje

Triva

Het noteren in het trouwboekje voelde niet aan als 'aangeven'. Omdat ons zoontje tijdens de zwangerschap overleden is, vonden we het toen een mooi idee om daarom de naam die we als koosnaam gekozen hadden in het trouwboekje te laten zetten. Als het echt een aangifte was geweest, dus waarmee zoontje in de registers zou komen, hadden we dat waarschijnlijk niet gedaan.

Ik heb met deze registratie, maar dat is echt heel persoonlijk, ook het onverwachte 'genoegen' dat ik dingen recht kan zetten. Toen dacht ik dat we het allemaal goed gedaan hadden, maar er zijn dingen waarvan ik nu zeg 'zo zou ik het niet meer doen'. De bevalling was nogal een vervelende ervaring, omdat het een kleine week geduurd heeft, waardoor ik het gevoel had niet veel meer aan te kunnen. Daarom hebben we in het ziekenhuis al afscheid genomen en niet in het crematorium. Twee weken later stond onze trouwdatum gepland, waardoor ik mij daar al snel op moest richten. We hebben dat zonder uitgebreide feestelijkheden door laten gaan, maar zijn we via de achterdeur het stadhuis ingegaan. Al met al heb ik dingen die met meer officieel vertoon gedaan hadden kunnen worden, erg klein gehouden in die weken, ik voelde mezelf ook klein, en daarom voelt deze mogelijkheid tot officieel registreren denk ik ook zo goed voor mij.

Yvonne en Aagje

Uiteraard ten eerste mijn medeleven dat je dit ook mee hebt moeten maken.

Het trouwboekje geldt niet als officiële registratie. Het kwam op mij meer over als tegemoetkoming. Zoals je hierboven kunt lezen was het allemaal nog maar net achter de rug, toen wij een trouwboekje kregen. Ik weet niet meer van wie het initiatief kwam, maar in overleg met de burgerlijke stand is in ieder geval besloten dat hij in het trouwboekje genoteerd werd. Maar we hadden dat ook kunnen laten. Het was onze keus.

Misschien heb ik het verdrongen, maar volgens mij is er geen overlijdensakte. Hoe kan een kind dat niet officieel geboren is wel officieel gestorven zijn?