OV reizen met kinderen
Afgelopen week was ik met mijn twee kinderen (4 en 7) een dagje uit. We gingen met de trein naar Amsterdam en moesten overstappen op schiphol. In de chaos bedacht ik me hoeveel je moet balanceren wanneer je zonder partner met je twee kinderen op pad bent; eten, navigeren, ruzie... Alles om het leuk te houden.
Tijdens het uitstappen zei een andere reiziger: “you’ve got your hands full, doing great”, een kleine opmerking maar ik voelde me gezien.
Op de terugweg vroeg iemand luid of ik hulp nodig had met mijn tas, zelfde intentie, maar het voelde anders, alsof ik gered moest worden.
Het zette me aan het denken; wat betekent het eigenlijk om gesteund te worden wanneer je met je kinderen op pad bent?
Is het iemand die je fysiek helpt?
Is het gezien worden?
Of is het helemaal niet opgemerkt worden?
Ben benieuwd naar de mening van andere ouders die wel eens alleen reizen met hun kinderen!
Ik reis veel met het openbaar vervoer met mijn twee kinderen van 1 en 5. Ik moet zeggen dat ik het op zich niet heel chaotisch vind. Meestal is het juist wel gezellig. De oudste zoekt vaak contact met andere reizigers en dat lijdt vaak tot leuke gesprekken.
Wat ik wel fijn vind is hulp bij het in en uitstappen met de kinderwagen. Of hulp wanneer de liften het weer eens niet doen en ik dus handen te kort kom om de spullen en jongste de trap op te tillen.
Laatst een conducteur die kinderen extra in de watten legde. Die verzamelde alle ouders met kinderen in de eerste klas en kwam daar zelf ook zitten zodat alle kinderen vragen konden stellen over zijn werk. Dat vond ik wel echt een heel leuk gebaar.
Ik vond het altijd wel meevallen. Als alleenstaande ouder ging ik heel Europa door met mijn twee kinderen. Indien nodig schiet er inderdaad altijd wel iemand te hulp, als je bijv op luchthavens trappen af moet met je buggy, rolkoffer en loslopende kleuter.
ik reis ook bijna dagelijks met mijn peuter en baby in het ov max 45 min enkel. Wat ik fijn vind is inderdaad als de lift stuk is iemand mijn baby of de buggy naar boven draagt. Peuter kan zelf trap op en af. Maar ik kan het ook prima zelf. Ik heb ook wel eens opmerkingen gekregen van je hebt je handen vol. Is wel aardig. Dat toont dat ze je moeite zien.
Ik heb weleens helse ritten gehad van 3 uur in het ov met mijn toenmalige dreumes naar de andere kant van het land. De fase dat alles schreeuwen is en hij nog moeilijk kon praten. Wat een hel... De hel is milder.
Ik heb nu mijn rijbewijs gehaald want 3 uur met een peuter en een baby ga ik niet eens aan beginnen.
4 en 7, dat moet toch geen probleem zijn.
Beetje overdreven wel
Beide prima toch?
Attent dat iemand hulp aanbiedt en een complimentje is ook leuk.
Dit lijkt weer een onderzoeksvraag, omdat het profiel vandaag is aangemaakt. Lijkt me niet dat de vraag een groot probleem is waar je al een tijdje mee rond loopt.
Caroline80 schreef op 02-04-2025 om 19:01:
Dit lijkt weer een onderzoeksvraag, omdat het profiel vandaag is aangemaakt. Lijkt me niet dat de vraag een groot probleem is waar je al een tijdje mee rond loopt.
Dat had ik allang door. De laatste tijd zijn bijna alle nieuwe topics van accounts die ik niet herken.
Miepjecody schreef op 02-04-2025 om 18:05:
4 en 7, dat moet toch geen probleem zijn.
Beetje overdreven wel
Nou inderdaad. Ik kan me niet voorstellen dat iemand daar opmerkingen over maakt. En over helpen met een tas? Met twee kinderen heb je als je slim bent gewoon een rugzak (en kinderen van 4 en 7 een eigen rugzak).
Misschien heel gek, maar als je gezien wil worden, moet je jezelf zichtbaar maken. Dus bijvoorbeeld ruim op tijd met je kinderwagen voor de deuren in de trein gaan staan als je eruit wilt. De wachtende mensen op het perron trekken je kinderwagen er meteen uit als de deuren opengaan 
En zo gaat dat voor ieder 'probleem'.
Miepjecody schreef op 02-04-2025 om 18:05:
4 en 7, dat moet toch geen probleem zijn.
Beetje overdreven wel
Miepjecody zeker dat dit niet overdreven is.
4 en 7 dat is de leeftijd waarop ze de wereld willen ontdekken en zich nog niet echt bewust zijn van gevaar. In die tijd vond ik reizen met de trein met 2 kinderen ongeveer het ergste wat er bestond.
De jongste wilde niet meer in de buggy, want hij "was groot" maar zag nog geen gevaar. Als hij in de verte de trein zag komen liep hij naar de rand van het perron heel. Dan greep ik hem echt in de kraag, want ik wist dat er eerst nog een intercity door ons stationnetje zou razen. Had ik bedacht op Haarlem over te stappen was er van alles aan de hand en moest ik óók nog overstappen op Amsterdam CS midden in de zomer samen met honderden toeristen.
Het is 15 jaar geleden dat ik met kinderen in die leeftijd op pad ging. Heb niet de indruk dat het in die 15 jaar makkelijker is geworden. En dan ging ik nog met redelijk "suffe en timide" kinderen op pad. Kan me goed voorstellen dat het met 2 ongeleide projectielen niet meer te doen is.
Even een ritje van 10 minuten wel maar van Heemstede naar Maastricht is andere koek.
Ik heb mijn 2 kinderen zonder auto in het gezin grootgebracht en we gingen (bijvoorbeeld) met OV naar opa & oma: trein, metro en bus, ruim anderhalf uur enkele reis. Ik kan me weinig problemen herinneren?
Edit: vanaf het moment dat ze in de babydraagzak konden zitten, dus ze waren niets anders gewend.
Bakblik schreef op 02-04-2025 om 19:52:
[..]
Miepjecody zeker dat dit niet overdreven is.
4 en 7 dat is de leeftijd waarop ze de wereld willen ontdekken en zich nog niet echt bewust zijn van gevaar. In die tijd vond ik reizen met de trein met 2 kinderen ongeveer het ergste wat er bestond.
De jongste wilde niet meer in de buggy, want hij "was groot" maar zag nog geen gevaar. Als hij in de verte de trein zag komen liep hij naar de rand van het perron heel. Dan greep ik hem echt in de kraag, want ik wist dat er eerst nog een intercity door ons stationnetje zou razen. Had ik bedacht op Haarlem over te stappen was er van alles aan de hand en moest ik óók nog overstappen op Amsterdam CS midden in de zomer samen met honderden toeristen.
Het is 15 jaar geleden dat ik met kinderen in die leeftijd op pad ging. Heb niet de indruk dat het in die 15 jaar makkelijker is geworden. En dan ging ik nog met redelijk "suffe en timide" kinderen op pad. Kan me goed voorstellen dat het met 2 ongeleide projectielen niet meer te doen is.
Even een ritje van 10 minuten wel maar van Heemstede naar Maastricht is andere koek.
Ik heb dit ook gedaan, is gewoon prima te doen
Miepjecody schreef op 02-04-2025 om 20:14:
[..]
Ik heb dit ook gedaan, is gewoon prima te doen
Wanneer deed je dat? 15 jaar geleden vond ik het best pittig, vooral dat overstappen op Amsterdam CS. 14 dagen geleden was ik weer op Amsterdam CS en was blij dat ik met een kind van 20 plus was en die aan een half woord genoeg had om samen in dezelfde trein terecht te komen en elkaar weer te kunnen vinden mochten we elkaar uit het oog verliezen.
Je kunt niet zo stellig zeggen dat het voor iedereen prima te doen zou moeten zijn. Hangt helemaal af van je kinderen en hoe je er zelf in staat. En ook welke stations je overstap zijn. Hartje zomer is Amsterdam CS echt niet mijn favoriet. Toen niet en nu nog steeds niet.
Oh gut, ik heb wel eens een partijtje gevierd bij Nemo. Zes zesjarigen in de trein, OK we waren met twee volwassenen. Dat ging prima, ook het uitstappen op Amsterdam Centraal en naar Nemo lopen. Ik denk dat ik gewoon een supermens ben 
Bakblik schreef op 02-04-2025 om 20:27:
[..]
Wanneer deed je dat? 15 jaar geleden vond ik het best pittig, vooral dat overstappen op Amsterdam CS. 14 dagen geleden was ik weer op Amsterdam CS en was blij dat ik met een kind van 20 plus was en die aan een half woord genoeg had om samen in dezelfde trein terecht te komen en elkaar weer te kunnen vinden mochten we elkaar uit het oog verliezen.
Je kunt niet zo stellig zeggen dat het voor iedereen prima te doen zou moeten zijn. Hangt helemaal af van je kinderen en hoe je er zelf in staat. En ook welke stations je overstap zijn. Hartje zomer is Amsterdam CS echt niet mijn favoriet. Toen niet en nu nog steeds niet.
10 jaar geleden was het niet zo ingewikkeld hoor. 4 en 7 hou je gewoon stevig aan de hand tijdens het lopen, en zittend op een bankje op het perron tot de trein is gestopt. Ik stapte altijd over op Utrecht CS.
Maar ze liepen al jaren dagelijks hele stukken met mij mee, dus die waren gewend om gedrild mee te lopen. Met 4 en 7 waren ze hier al heel verstandig in ieder geval.
Ik was met drie kinderen onder de vijf destijds wel altijd blij als het weer gelukt was want je moet gewoon goed opletten. De jongste zat in de draagzak dus geen omkijken naar, de oudste superbraaf dus die zat ook bijna aan me vastgeplakt en dan hadden we de middelste: soort ongeleid projectiel dus die zat aan een tuigje. Kreeg je wel commentaar op maar ik had het te druk om daarop te reageren. allemaal goedgekomen en als ik een helpende hand kon gebruiken dan vroeg ik die gewoon zelf.
