Ouders van kinderen met risicovolle sport
Je kind elke keer weer in actie zien in een zeer blessuregevoelige sport. De nodige blessures achter de rug. Hoe trek je dat als ouder?
Peiling
Hoe ga jij daar mee om?
Mijn kind doet een risicovolle sport die tegelijkertijd haar werk is. Laten we zeggen dat ik blij ben dat ik niet altijd alles weet en dat ik veel pas achteraf hoor 😄
Mijn kind beoefent een sport waarbij het risico op blessures vrij hoog is. Ze heef al verschillende blessures opgelopen. Kleine, maar ook heel vervelende, waardoor ze maandenlang eruit lag.
Ik gun haar haar sport, wil graag naar haar wedstrijden komen kijken, maar heb er buikpijn en stress van. Als zij in actie komt, maar eigenlijk bijna de hele wedstrijd. En soms ervoor en erna, dan blijft er een licht stressgevoel in mijn lijf zitten. Ik kijk bij acties meestal de andere kant op.
Ik wil daarvan af. Maar het lukt me maar deels om het los te laten.
Mijn dochter weet niet dat ik hier stress van heb. Dat wil ik ook niet niet, ik wil dat zij onbevangen kan sporten.
Ik kan allerlei 'helpende gedachten' bedenken, maar die nemen mijn stressgevoel niet weg.
Hoe gaan andere ouders hier mee om?
Wieder schreef op 22-04-2023 om 06:25:
Mijn kind doet een risicovolle sport die tegelijkertijd haar werk is. Laten we zeggen dat ik blij ben dat ik niet altijd alles weet en dat ik veel pas achteraf hoor 😄
Veel niet weten en pas achteraf horen zou ik fijn vinden. Maar er zijn vaak wedstrijden. Waar ik lang niet altijd naar toe ga, maar toch wel regelmatig.
Zie jij je dochter sporten? Of heeft zij sport/werk waarbij geen publiek aanwezig is?
Waarom verstoppen voor je kind? Wij praten er wel over, over de afweging risico-plezier. Met de sportarts bespraken we ook de kans op permanente schade, die is er gelukkig niet, dat zou het voor mij nog anders maken. Naast dat mijn kind niet te genieten is in de revalidatie-periodes, komt er dan logistiek ook veel op mij terecht: naar school brengen, doktersbezoeken... waardoor ik mijn werkuren moet aanpassen.
Ik vraag niet om te stoppen want er zitten heel positieve kanten, zijn laatste blessure liep hij op school op tijdens een heel andere sport.
Het laatste wat je schrijft houd ik mezelf ook voor: je kunt in veel situaties iets oplopen.
En ik zeg het niet tegen mijn kind omdat ik wil dat zij onbevangen blijft sporten. Zie het als een circusartiest. Als je als acrobaat steeds de angst van een ander in je hoofd hebt, wordt het risico er mogelijk alleen maar groter op.
Meander schreef op 22-04-2023 om 06:41:
[..]
Veel niet weten en pas achteraf horen zou ik fijn vinden. Maar er zijn vaak wedstrijden. Waar ik lang niet altijd naar toe ga, maar toch wel regelmatig.
Zie jij je dochter sporten? Of heeft zij sport/werk waarbij geen publiek aanwezig is?
Mijn dochter is springruiter, dus ik zie vaak wedstrijden van haar, maar vaak ook niet. In het begin stond ik met klamme handjes aan de kant, maar het is me wel gelukt dat los te laten. Het gevaarlijkste onderdeel van haar werk, het zadelmak maken van paarden waar nog nooit iemand op gezeten heeft, zie ik niet. Daarvan zie ik de resultaten als het niet goed gegaan is 😉.
Ze werkt 6 dagen in de week, heeft 2 of 3 wedstrijden per week, ik kan niet de hele dag buikpijn hebben van wat zij doet. Want niet alleen het rijden, ook de omgang met jonge paarden is risicovol. Het is haar droom altijd geweest, ze heeft heel hard gewerkt om het waar te maken. Ik laat het los, accepteer de risico's en geniet mee.
Dank voor je reactie. Springruiter... zoiets, maar dan heel anders😄, doet mijn dochter ook. De risico's op blessures lijken me gelijk.
Loslaten en meegenieten.... Hoe heb jij je stress los kunnen laten?
Ik geniet ook hoor: ook mijn dochter doet waar ze van droomde, werkt heel hard en is succesvol in haar sport.
Maar dan toch, er bij staan en mogelijke actiemomenten zien = buikpijn
Ik denk dat het per kind en hobby verschilt. Als wielrenner heb je ook een aardige kans om te vallen en een blessure op te lopen maar als dat de grote hobby is van kind dan zou ik dat wel aanmoedigen. Maar als de hobby rooftopping is dan zou ik minder enthousiast zijn.
Ja, er zijn vast veel meer risicovolle activiteiten, hobbys en werk. Zo bezien zouden heel veel ouders met stress rind moeten lopen... dat is niet de bedoeling😅
Mijn zoon doet een risicovolle sport maar heb nog geen erge blessures meegemaakt. Juist omdat het risicovol is zijn de trainers heel streng op veiligheid. De sport kan volgens mij niet in competitieverband beoefend worden en dat vind ik prima. Ik maak me geen zorgen want buiten spelen levert ook risico's op blessures op.
Madamecannibale schreef op 22-04-2023 om 09:05:
Ik denk dat het per kind en hobby verschilt. Als wielrenner heb je ook een aardige kans om te vallen en een blessure op te lopen maar als dat de grote hobby is van kind dan zou ik dat wel aanmoedigen. Maar als de hobby rooftopping is dan zou ik minder enthousiast zijn.
Zelf zou ik wielrennen alleen aanmoedigen als dat op een baan gedaan wordt, op de openbare weg vind ik het geen sport.
Dochter zit op paardrijden en dat is niet zonder risico natuurlijk. Maar dat is denk ik geen enkele sport en sowieso het leven niet. Ik vind het soms wel spannend, laatst zat ze op een pony die begin te steigeren en daarna ging bokken. Dan krijg ik het wel even benauwd ja. Maar goed, ik ga haar er ook niet af halen. Ze heeft er ook veel plezier van. Gelukkig tot op heden nog geen blessures gehad erdoor.
Meander schreef op 22-04-2023 om 08:52:
Dank voor je reactie. Springruiter... zoiets, maar dan heel anders😄, doet mijn dochter ook. De risico's op blessures lijken me gelijk.
Loslaten en meegenieten.... Hoe heb jij je stress los kunnen laten?
Door te denken: als het echt misgaat (even afkloppen 😄), kan ik daar dan mee leven. En het antwoord is ja. Net als toen ik haar voor de eerste keer alleen buiten liet spelen, alleen op de fiets ergens heen liet gaan, haar rijbewijs liet halen. Allemaal dingen die in mijn hoofd potentieel gevaarlijk kunnen zijn, maar die bij haar (het?) leven horen.
Dankjewel, daar kan ik iets mee.
Meander schreef op 22-04-2023 om 10:38:
Dankjewel, daar kan ik iets mee.
Hoe lang doet je dochter deze sport nu?
