Opzien tegen feestdagen

je kan er met z’n tweetjes ook een fijne dag van maken, het hoeft echt niet saai te zijn. Meer is niet altijd beter, al begrijp ik je gevoel wel. Wellicht is er een ijsbaantje in de stad en dan lekker samen schaatsen, spelletje doen en film kijken. Ik weet niet hoe oud je zoon is maar dit kan eigenlijk met elke leeftijd wel. Vraag wat hij wilt eten. Het gaat er vooral om dat je het gezellig hebt samen. Ik ga elk jaar schaatsen met de kinderen met kerst in het dorp. Vinden ze super leuk elk jaar.

Hoe oud is zoon? Je kan natuurlijk met hem overleggen hoe 1ste kerstdag er uit moet gaan zien dit jaar. 
Er zijn al ideeën gegeven voor leuke activiteiten. En als je nog meer ideeën zoekt weet ik zeker dat je die hier op het forum kan krijgen. 

Je kan natuurlijk ook eens rondvragen in je netwerk of er mensen zijn die 1ste kerstdag met jullie willen vieren. Misschien is er wel iemand die ook nog geen plannen heeft. 
Maar met z'n 2en kan het natuurlijk ook heel erg gezellig en fijn zijn. 

Ik vind 't ook lastige dagen. Vooral inderdaad omdat je overal om je oren geslagen wordt met "gezellig met de familie kerst vieren". Mijn kinderen waren al volwassenen toen ik ging scheiden en ik heb daardoor geen eigen traditie met ze kunnen opbouwen. Wat hier al gezegd wordt, maak er iets speciaals voor jullie tweeën van. Elk jaren samen naar de efteling (ofzoiets), klinkt me als een goed plan. 

Ik zie er vreselijk tegenop. December is aan de kant van de schoonfamilie nogal een maand met verjaardagen en mijn band met hen is heel slecht en moeilijk.

Eigenlijk wil ik ze niet, of zo min mogelijk zien, maar dat is amper een optie. Ik durf geen nee te zeggen en mijn partner is er natuurlijk ook nog.
Het is elk jaar een enorm ingewikkeld gedoe wat de hele maand verpest.

Geen idee hoe oud je zoon is, maar je kunt veel kanten op, bijvoorbeeld:
- samen iets van vrijwilligerswerk doen, er zijn veel plekken waar voedsel wordt uitgedeeld bijvoorbeeld;
- Valkenburg bezoeken, kerstmarkt in de gemeentegrot
- een film gaan kijken in Tushinsky Amsterdam (hopelijk met een koor dat kerstliederen zingt als je naar buiten komt) of een balletvoorstelling in de stopera bezoeken
- als je zoon tweede kerstdag komt: schaatsen in het openlucht museum in Arnhem (hopelijk) of bij het rijksmuseum.
Voor oud en nieuw kan ik adviseren: een tocht met zeilschip naar Terschelling met historische zeilvaart Harlingen (geen reclame).

Mijn advies is wat ik zelf heb gedaan, toen de kinderen gingen uitvliegen en de relaties kwamen, met schoonouders en soms zelfs gescheiden schoonouders: ik heb vanaf het begin tweede kerstdag gereserveerd. Dat geeft voor jezelf rust, je hoeft niet vooraf af te wachten wat je nu wel of niet krijgt toebedeeld; tweede kerstdag is er meer open dan eerste kerstdag; en je kunt het door laten lopen met overnachting etc., zodat je eventueel de volgende dag ook nog hebt.

Het eerste jaar is het moeilijkste, daarna vind je wel je eigen weg.

Tsjor

Abigail schreef op 16-11-2023 om 20:02:

Ik zie er vreselijk tegenop. December is aan de kant van de schoonfamilie nogal een maand met verjaardagen en mijn band met hen is heel slecht en moeilijk.

Eigenlijk wil ik ze niet, of zo min mogelijk zien, maar dat is amper een optie. Ik durf geen nee te zeggen en mijn partner is er natuurlijk ook nog.
Het is elk jaar een enorm ingewikkeld gedoe wat de hele maand verpest.

Jouw probleem is dus dat je geen nee durft te zeggen. Als je voor jezelf kiest en wat leuks gaat doen, dan heb je een prima maand. Je schoonfamilie gaat niet veranderen, alleen jijzelf kan veranderen door voor jezelf te kiezen en niet al jammerend te doen wat je denkt dat andere van je verwachten. Jouw partner kan wel gaan, of hij kan gezellig met jou iets leuks gaan doen. Dat is aan je partner.

Doen ze gelukkig. Omgekeerd zou ik moeten meewerken als de ene schoonouder dit wil en de ander dat en de volgende weer iets anders. Dit schept duidelijkheid en ik heb niet de meest gewilde dagen gekozen. Tsjor

AnnaPollewop schreef op 19-11-2023 om 15:36:

[..]

Jouw probleem is dus dat je geen nee durft te zeggen. Als je voor jezelf kiest en wat leuks gaat doen, dan heb je een prima maand. Je schoonfamilie gaat niet veranderen, alleen jijzelf kan veranderen door voor jezelf te kiezen en niet al jammerend te doen wat je denkt dat andere van je verwachten. Jouw partner kan wel gaan, of hij kan gezellig met jou iets leuks gaan doen. Dat is aan je partner.

Ik durf (en mijn partner trouwens ook niet) inderdaad geen nee te zeggen. Omdat het echt voelt alsof daar helemaal geen ruimte voor is.

Zwager heeft inmiddels een bericht gestuurd van in de strekking van 'Doen we weer Eerste Kerstdag? Doen jullie het voorgerecht?'. Ik snap het advies van 'zeg gewoon nee', maar dan krijg je echt scheve gezichten omdat het elk jaar zo gaat zonder (ogenschijnlijk) gedoe.

Nou ja, dan is dit jaar dus blijkbaar al een gelopen race. Ik zou nu ook niet meer gaan tegensputteren. Maar ik zou dan wel meteen tijdens het kerstdiner zeggen dat dit de laatste keer is. En aankondigen dat jullie volgend jaar op vakantie zullen zijn of het gewoon op een andere manier willen vieren. Dan heeft de familie een heel jaar om aan het idee te wennen.m en de plannen aan te passen.
En ga geen discussie aan, maar deel gewoon mee. Oefenen voor jezelf een zinnetje wat je kunt zeggen als er commentaar/protest komt. Bijvoorbeeld: ik snap dat jullie het jammer vinden om af te wijken van de traditie, maar wij gaan het volgend jaar anders vieren. Niet uitleggen, niet verdedigen, maar steeds dezelfde boodschap blijven herhalen. Als een langspeelplaat die blijft hangen in de groef.

Eens met Engeltje. Ik zou het ook als iets positiefs brengen: dat lijkt ons leuk om te doen, dus volgend jaar zijn wij weg met kerst. Dat steeds herhalen. En dus niet de confrontatie zoeken door hardop te zeggen dat je zo'n familiediner absoluut niet leuk vindt. Je kúnt dat zeggen, maar dan kwets je de anderen en zul je zeker weerwoord krijgen.

Edit: zelfs al krijg je weerwoord, dan is dat geen ramp. Daar hoef je echt niet zo bang voor te zijn. Juliie zijn volwassen mensen die hun eigen keuzes mogen maken.