Kinderwens/zorgwens als alleenstaande
Ik ben eind 20 en heb nog nooit een echte relatie gehad. Wel heb ik al mijn hele leven een kinderwens/zorgwens.
Nu ben ik mijn opties wat aan het bekijken. Ik denk daarbij aan pleegouder of bewust alleenstaande moeder.
Ik werk momenteel fulltime, maar zou 4 dagen kunnen gaan werken. Ik ben zelf enig kind en heb enkel nog mijn ouders als familie. Daarnaasf heb ik wel enkele goede vriendinnen.
Zijn er hier mensen die ervaringen hebben met één van beide? Wat is jullie advies?
Yumi schreef op 29-10-2023 om 18:33:
[..]
Ik had een soortgelijk bericht maar gewist, omdat ik me al zo vaak verbaast heb over moederkareltje.... dat ik het gevoel krijg dat het niet serieus kan zijn.
Ik deel je gevoel. Tegelijkertijd weet ik dat er echt wel mensen zijn die zo denken. Maar goed, terug naar de openingspost, als je wens zo diep is, moet je dat verkennen, wel met open vizier.
Eind twintig is nog best jong en de drang om te zorgen/verbinden kan uit meer komen dan alleen een kinderwens. De zorgdruk komt vanzelf op je af. Vanuit je ouders of andere familie, vanuit vrienden die ineens alleenstaande ouder worden. Aan zorg voor je naasten is nooit genoeg. Ik zorg me een breuk en zou dat met eigen kinderen niet kunnen. Ik weet ook dat ik het leven van kinderen om me heen een stuk leuker maak doordat ik hun ouders kan ontlasten. Maar dat is iets anders dan een eigen kind. Misschien goed om dat te ontwarren. Ik denk ook dat met deze omstandigheden je niet heel snel in aanmerking komt voor voltijdpleegzorg. En voor een band heb je alleen maar een open hart nodig. Dat kan ook met incidenteel contact.
Aangezien je nog nooit een relatie hebt gehad, zoek je misschien niet vooral (onvoorwaardelijke) liefde (en misschien tederheid). Iets om die leegte te vullen? Áls dat zo is, zijn kinderen niet de beste manier om dat gat te vullen. Zeker niet kinderen die al beschadigd zijn door hechtingsproblemen.
Sorry, verkeerd gelezen.
duizel schreef op 29-10-2023 om 13:08:
ik denk eerlijk gezegd dat je niet in aanmerking komt voor voltijds pleegzorg als je alleenstaand bent en 4 dagen werkt.
De tip om je dan in te schrijven voor een voorlichting is natuurlijk een hele goede. Ben je je ervan bewust dat alle kinderen in pleegzorg een rugzak hebben en over het algemeen meer dan gemiddeld zorg nodig hebben? Zelfs baby's in pleegzorg hebben een rugzak...
Ben je je er ook van bewust dat je als pleegouder niet alleen te maken hebt met het kind, maar ook met de biologische ouders, misschien ook wel de biologische grootouders, een voogd die regelmatig contact heeft met jou en met het kind.
Pleegzorg is heel goed. Zeker mooi werk maar ook zwaar. Dus eerst naar een voorlichting
Erg goede bijdrage!
Ik vertel tijdens bijeenkomsten ook altijd uitgebreid over hoe het contact met ouders, grootouders en eventueel andere familie/buren/vriendjes/enz van het kind kan verlopen. Als je een pleegkind in huis hebt, moet je beseffen dat daar een netwerk van familie/vrienden/sport enz bij hoort. Die dus wellicht ook bij jou over de vloer komen. Dat je te maken hebt met begeleiding (zoals pleegzorgwerker, voogd, therapeuten) waar je mee in gesprek gaat. Er zijn weken bij waarbij we (los van ons pleegkind) te maken hebben met meer dan tien mensen die om het kind heen staan. Zit je erop te wachten dat zij bij jou over de vloer komen? Nu is dat bij weekend pleegzorg beduidend minder dan bij fulltime pleegzorg maar je krijgt er ongetwijfeld mee te maken.
Nick90 schreef op 29-10-2023 om 13:20:
[..]
Het lijkt mij wel dat dit alleen moet doen als je zo’n kind ook iets te bieden hebt en niet zozeer vanuit je eigen behoefte
Gelukkig wordt daarop gescreend.
Desideria schreef op 29-10-2023 om 10:45:
Wordt een pleegkind zomaar geplaatst bij iemand die geen enkele ervaring heeft met opvoeden? Heel eerlijk; ik zou dat een slechte zaak vinden.
Een kind wordt sowieso niet 'zomaar' geplaatst, maar daarnaast heb je altijd een behoorlijk traject doorlopen voordat je pleegouder kunt worden. Dat bestaat zowel uit behoorlijk wat gesprekken als cursussen. Er wordt gekeken of je een getraumatiseerd kind ook echt wat te bieden hebt. Want er komt meer bij kijken dan op regelmatige basis op een kind van een ander passen. Maar daarvoor is dus de screening en het voorbereidingstraject
Moederkareltje schreef op 29-10-2023 om 14:07:
Ik zou beginnen met contact maken met mannen en zelf een kind proberen te maken. Genoeg mannen die daarvoor open staan. Ik zou mezelf niet verlagen tot een spermabank om dan vervolgens gekeurd te worden of je wel moeder mag worden, een paar jaar mag wachten en je misschien wel scheel kan betalen aan wat zaad. De omgedraaide wereld.
Een pleegkind lijkt mij 100 keer zwaarder omdat het niet van jouzelf is, waarschijnlijk al wat ouder dan 0 is en issues heeft. Met een eigen kind is mijn ervaring dat het geduld en de liefde oneindig is omdat het eigen is. Een kind van een ander had ik allang retour gedaan als het nachtenlang bleef huilen of vervelend deed.
Ik weet even niet hoe ik hierop moet reageren. Wat een kortzichtigheid
Apiejapie schreef op 29-10-2023 om 18:57:
[..]
Gelukkig wordt daarop gescreend.
edit, antwoord stond hierboven al
Moederkareltje schreef op 29-10-2023 om 14:07:
Ik zou beginnen met contact maken met mannen en zelf een kind proberen te maken. Genoeg mannen die daarvoor open staan. Ik zou mezelf niet verlagen tot een spermabank om dan vervolgens gekeurd te worden of je wel moeder mag worden, een paar jaar mag wachten en je misschien wel scheel kan betalen aan wat zaad. De omgedraaide wereld.
Een pleegkind lijkt mij 100 keer zwaarder omdat het niet van jouzelf is, waarschijnlijk al wat ouder dan 0 is en issues heeft. Met een eigen kind is mijn ervaring dat het geduld en de liefde oneindig is omdat het eigen is. Een kind van een ander had ik allang retour gedaan als het nachtenlang bleef huilen of vervelend deed.
Gelukkig is mijn ervaring dat mijn liefde voor ons pleegkind ook oneindig is. Houden net zoveel van ons pleegkind als van ons kind wat in mijn buik gegroeid is. Ze is geen tweederangs kind of zo he.
Doemijdieglazenbol schreef op 29-10-2023 om 18:49:
[..]
Ik deel je gevoel. Tegelijkertijd weet ik dat er echt wel mensen zijn die zo denken. Maar goed, terug naar de openingspost, als je wens zo diep is, moet je dat verkennen, wel met open vizier.
Eind twintig is nog best jong en de drang om te zorgen/verbinden kan uit meer komen dan alleen een kinderwens. De zorgdruk komt vanzelf op je af. Vanuit je ouders of andere familie, vanuit vrienden die ineens alleenstaande ouder worden. Aan zorg voor je naasten is nooit genoeg. Ik zorg me een breuk en zou dat met eigen kinderen niet kunnen. Ik weet ook dat ik het leven van kinderen om me heen een stuk leuker maak doordat ik hun ouders kan ontlasten. Maar dat is iets anders dan een eigen kind. Misschien goed om dat te ontwarren. Ik denk ook dat met deze omstandigheden je niet heel snel in aanmerking komt voor voltijdpleegzorg. En voor een band heb je alleen maar een open hart nodig. Dat kan ook met incidenteel contact.
Aangezien je nog nooit een relatie hebt gehad, zoek je misschien niet vooral (onvoorwaardelijke) liefde (en misschien tederheid). Iets om die leegte te vullen? Áls dat zo is, zijn kinderen niet de beste manier om dat gat te vullen. Zeker niet kinderen die al beschadigd zijn door hechtingsproblemen.
Ik vind dat je dit goed verwoord hebt. Inderdaad iets voor TO om over na te denken. Waarbij elke conclusie goed is. Zo'n vragen komen tijdens het traject ook aan bod, maar goed om daar vooraf al over na te denken.
Doemijdieglazenbol schreef op 29-10-2023 om 18:25:
moederkareltje, soms geloof ik echt niet wat ik lees, als ik je Posts lees. “Verlagen tot een spermabank”. Echt? Ik hoop dat je in het echte leven dit soort dingen niet hardop zegt. Je hebt geen idee hoeveel mensen je daarmee diep diep kwetst. Als je dat, om wat voor reden dan ook, alleen voor internet bewaart, be my guest.
Ik zeg dit soort dingen alleen op het forum ja of tegen mijn familie. Ik weet dat de algemene moderne samenleving zich dan tegen het been geschopt voelt.
Ik voel mij oprecht vernederd als ik in mijn ogen moet smeken om wat zaad, alsof ik het niet waardig ben dat iemand met mij naar bed wil... dat voelt beledigend in mijn vrouw zijn.
Plus dat een derde partij gaat bepalen screenen of ik mij mag voortplanten stuit mij zo tegen de borst daar heb ik niet eens woorden voor terwijl jan en alleman zonder toestemming kinderen krijgen. Ik vertel alleen wat ik ergens van vind op het forum.
Yumi schreef op 29-10-2023 om 18:33:
[..]
Ik had een soortgelijk bericht maar gewist, omdat ik me al zo vaak verbaast heb over moederkareltje.... dat ik het gevoel krijg dat het niet serieus kan zijn.
Ik ben heel serieus maar misschien wat anders of ouderwetser in mijn opvattingen dan de gewenste geëmancipeerde, moderne, woke samenleving van tegenwoordig. Ik vind het heel jammer dat mensen mij dan gaan wantrouwen op mijn oprechtheid en bijdrage op het forum. Ik vind zelf dat ik allang bewezen heb dat ik geen troll of dergelijke ben. Tis jammer dat er weinig plek is voor een ander geluid.
Moederkareltje schreef op 29-10-2023 om 19:21:
[..]
Ik zeg dit soort dingen alleen op het forum ja of tegen mijn familie. Ik weet dat de algemene moderne samenleving zich dan tegen het been geschopt voelt.
Ik voel mij oprecht vernederd als ik in mijn ogen moet smeken om wat zaad, alsof ik het niet waardig ben dat iemand met mij naar bed wil... dat voelt beledigend in mijn vrouw zijn.
Maargoed als iemand lesbisch of a seksueel of welke reden dan ook heeft ga je gang. Ik vertel alleen wat ik ergens van vind op het forum.
Nou, dat is dan jouw (nogal verwrongen) mening. Het lijkt me niet dat BAM-vrouwen geen man tussen de lakens kunnen krijgen. Ze kiezen er bewust voor dat ze niet een man ongevraagd vader maken. Dat levert namelijk alleen maar ellende op, voor alle partijen. Dus in plaats van ze te zien (en veroordelen) als zielige gevallen, zou je ze moeten respecteren omdat ze een veel ingewikkeldere route volgen uit respect voor de donor.
Jonagold schreef op 29-10-2023 om 19:32:
[..]
Nou, dat is dan jouw (nogal verwrongen) mening. Het lijkt me niet dat BAM-vrouwen geen man tussen de lakens kunnen krijgen. Ze kiezen er bewust voor dat ze niet een man ongevraagd vader maken. Dat levert namelijk alleen maar ellende op, voor alle partijen. Dus in plaats van ze te zien (en veroordelen) als zielige gevallen, zou je ze moeten respecteren omdat ze een veel ingewikkeldere route volgen uit respect voor de donor.
niemand heeft het hier over mannen een loer draaien. Ik schreef: "ik zou beginnen met contact maken met mannen en zelf een kind proberen te maken. Genoeg mannen die daarvoor open staan." Waarmee ik bedoel om te helpen een kind te maken zonder de spermabankroute.
En nogmaals: IK zou mij vernederd voelen als ik erom moet vragen en nog laten keuren en screenen ook. Dat is hoe ik het zou ervaren. Alsof ik niet zelf een man kan regelen.
Moederkareltje schreef op 29-10-2023 om 19:38:
[..]
niemand heeft het hier over mannen een loer draaien. Ik schreef: "ik zou beginnen met contact maken met mannen en zelf een kind proberen te maken. Genoeg mannen die daarvoor open staan." Waarmee ik bedoel om te helpen een kind te maken zonder de spermabankroute.
En dat is niet smeken om zaad ofzo? Lijkt me wel de perfecte route naar een hoop gezeik trouwens.
Nick90 schreef op 29-10-2023 om 19:43:
[..]
En dat is niet smeken om zaad ofzo? Lijkt me wel de perfecte route naar een hoop gezeik trouwens.
Nee nick dat is dan geen smeken nee. Ik heb genoeg mannen gehoord die het zelf aanboden mij te helpen toen ik jaren terug vertelde over mijn kinderwens en geen relatie had. Dus zo gek is het niet wat ik topic starter adviseer. En over dat gezeik het is maar wat je afspreekt. Menig gescheiden ouderstel komt er vast met meer gezeik vanaf.
