Ex woont bij ouders met kind, normaal?
Hallo allemaal,
Mijn ex partner en ik zijn inmiddels enkele jaren uit elkaar. Zij is destijds terug bij haar ouders ingetrokken. Er is een kind in het spel, en hebben gekozen voor co ouderschap.
Zoals gezegd zijn we inmiddels weer enkele jaren uit elkaar, maar m'n ex woont nog steeds bij haar ouders. Ik merk nu dat ons kind steeds meer behoefte heeft om "alleen met mama te zijn", en spreekt dit ook uit (naar mij in ieder geval). Bij m'n ex thuis zijn altijd opa en/of oma aanwezig, of andere familieleden (zus, tante, oom etc). Dit heeft al geresulteerd dat ons kind mama passeert en direct opa/oma gaat vragen om bv te mogen gamen. Opa/oma zeggen 9/10 keer dat hij dat mag, zonder overleg met mama.
Ook met andere zaken wordt mama overruled door m.n. oma. Als mama nee zegt, en ons kind blijft door zeuren, geeft oma toch vaak toe. Wederom zonder overleg met mama. Nu is het inmiddels zo erg, dat ons kind mij afgelopen week doodleuk aan het vertellen was dat "oma de baas is en hij toch niet naar mama luistert". Ik heb al meerdere keren met m'n ex over de situatie gesproken en aangegeven dat ze compleet overlopen wordt. Toen ons kind mij bovenstaande aan het vertellen was, heb ik 's avonds m'n ex gebeld en verteld wat onze zoon tegen mij vertelde. Nogmaals aangegeven dat ze met haar ouders om tafel moet gaan zitten, en duidelijk maken dat mama bepaald als het om het kind gaat. Opa/oma mogen altijd advies geven aan mama, maar wel altijd in overleg met mama, zonder dat het kind erbij is.
Helaas zie ik hier totaal geen verandering in. Heb tevens meermaals aangegeven dat onze zoon bij mij te kennen geeft "alleen met mama" te willen zijn. Nu heeft ze een vakantie geboekt voor een week op een camping hier in de buurt voor haar, haar nieuwe vriend en onze zoon. Op zich prima, maar spreek uit ervaring als ik weet dat broer/zus/tante etc die week ook "gezellig op bezoek komen". Op deze manier is het nog steeds geen quality time met mama.
Heb ook paar keer gevraagd of er vorderingen zijn mbt nieuwe woonruimte, maar daar krijg ik een vaag antwoord op. Heb het idee dat m'n ex het wel prima vind bij haar ouders. Wordt voor haar gezorgd, is altijd oppas in de buurt, is gezellig in huis etc. Ik kan haar natuurlijk niet dwingen om hier actiever mee aan de slag te gaan, maar ik zie wel dat ons kind steeds meer behoefte heeft om "met mama alleen te zijn".
Hebben jullie tips wat ik verder nog kan doen en hoe dit aan te pakken?
letterkoekje schreef op 31-07-2023 om 10:37:
Eén ding is niet duidelijk voor mij:
kind wil meer met mama alleen zijn maar anderzijds zegt hij wel dat oma 'baas' is. En van oma mag hij meer dan van mama. In de optiek van 'waar zit voor mij het meeste voordeel', is het niet logisch dat kind toch meer alleen met mama wil zijn.
Mijn ervaring (als docent, maar ook vanaf de zijlijn bij familie) is dat kinderen dat voor even heel fijn vinden, maar op de lange termijn vinden ze structuur, (redelijke) grenzen, voorspelbaarheid en duidelijkheid veel fijner dan onbeperkte vrijheid.
Sorry TO, geen tips. Ik kan het me heel goed voorstellen dat je hier iets mee wil, juist om het voor jullie kind op te nemen, maar ik begrijp ook wat anderen zeggen over niet mee bemoeien. Dat je ex nu een dubbelrol heeft (moeder en dochter tegelijk), lijkt me ook lastig.
Ik begrijp je zorgen en bezwaren, maar dit zijn geen dingen die jij voor je ex kunt bepalen. Ik zou vooral ook je kind stimuleren om met zijn moeder in gesprek te gaan. Dat hij graag één-op-één tijd met zijn moeder wil zonder steeds familie er bij. Heel fijn dat die mensen om hem geven, maar ik begrijp de behoefte wel.
Verder zou ik, als kind aangeeft dat hij niet naar mama hoeft te luisteren omdat oma de baas is, dat afkappen en zeggen dat hij wel degelijk naar mama heeft te luisteren.
Dergelijke onzin mag je best corrigeren, ook als ex.
letterkoekje schreef op 31-07-2023 om 10:37:
Eén ding is niet duidelijk voor mij:
kind wil meer met mama alleen zijn maar anderzijds zegt hij wel dat oma 'baas' is. En van oma mag hij meer dan van mama. In de optiek van 'waar zit voor mij het meeste voordeel', is het niet logisch dat kind toch meer alleen met mama wil zijn.
Wat een bizar idee, alsof een kind alleen geeft om degene die hem het meeste verwent?
Je kind kun je corrigeren, je ex niet. Dus inderdaad: stoppen met haar hierover te benaderen. Overigens is het slechts in weinig culturen zo, dat moeder (vooral, en vader ook wel) gezien worden als dé opvoeder. In de meeste culturen is 'familie' de belangrijkste omgeving, speelt 'oma' en grote rol en is het logisch dat moeder en vader niet alles alleen hoeven te doen met betrekking tot de kinderen,simpelweg omdat vader en moeder de leeftijd hebben waarop zij lichamelijk en geestelijk in staat zijn om werk te verrichten en geld te verdienen, waarbij oma en opa lichamelijk wat minder kunnen, maar wel nog kinderen kunnen opvoeden. Die 'familie' als leefomgeving wordt, zo hoor ik van mensen, enerzijds ervaren als drukte, anderzijds als veiligheid, vooral als er ergens problemen zijn. Bijvoorbeeld bij een scheiding: moeder en kind hebben wel een vangnet om op terug te vallen.
Mocht je je zorgen maken over de ontwikkeling van je kind, dan kun je wellicht ook kijken of je de verdeling in zorgtaken wat anders kunt maken.
Tsjor
Twee dingen die in mij opkomen: Kinderen vertellen veel, zeker over hun gescheiden ouder, aan de gescheiden ouder. Als ik er aan denk wat onze kinderen allemaal over de situatie bij hun vader hebben verteld. En andersom. Gelukkig zijn hun vader en ik nog steeds (15 jaar later) een hecht ouder-team. Dus wisten we van elkaar precies wat er bij de ander speelde. Ze konden goed overdrijven.
Het andere is, stel je voor dat je ex al snel was gaan samenwonen met een nieuwe partner en jullie zoon had over hem geklaagd. Dan had je nog minder kunnen doen dan nu. Ik zou je zoon laten uitpraten, maar ook naar de positieve dingen vragen. Misschien zijn er wel dingen die je ex-schoonmoeder qua opvoeding juist heel goed doet. Niemand is perfect en je zoon heeft in ieder geval een stabiele thuissituatie met zijn grootouders.
Waarom jouw ex nog steeds bij haar ouders woont, is inderdaad niet jouw zaak.
Bedankt voor jullie reacties allemaal. Heeft me zeker bepaalde inzichten gegeven waar ik wel iets mee kan.
Ondertussen is ex zwanger van nieuwe vriend. Volgens mij nog steeds geen plannen om thuis weg te gaan dus erg benieuwd of ze bij "opa en oma" blijft met 2e kind!
En als je ex dat fijn vindt en haar nieuwe partner ook is er niets dat ze tegenhoud.
Pieterspls schreef op 03-09-2023 om 05:31:
Ondertussen is ex zwanger van nieuwe vriend. Volgens mij nog steeds geen plannen om thuis weg te gaan dus erg benieuwd of ze bij "opa en oma" blijft met 2e kind!
Heeft de wens van je kind iets te maken met het feit dat zijn moeder zwanger is, wat voor hem ook gaat betekenen dat er veranderingen op komst zijn? Zijn de uitspraken over oma/opa wel het geen wat hem werkelijk bezig houdt?
De info over haar zwangerschap van haar vriend schept een ander licht over de topic. Misschien had je die info beter in je opening kunnen zetten.
Flanagan schreef op 03-09-2023 om 20:10:
[..]
Heeft de wens van je kind iets te maken met het feit dat zijn moeder zwanger is, wat voor hem ook gaat betekenen dat er veranderingen op komst zijn? Zijn de uitspraken over oma/opa wel het geen wat hem werkelijk bezig houdt?
De info over haar zwangerschap van haar vriend schept een ander licht over de topic. Misschien had je die info beter in je opening kunnen zetten.
Dit topic is meer dan een maand geleden geopend. Mss was die zwangerschap toen nog niet bij to bekend?
Maar to ook hier heb jij geen zeggenschap in.
Info toen nnb inderdaad.
Klopt dat ik hierover niets te zeggen heb. Wil ik ook niet. Vraag me wel af hoe ze dit alles voor zich ziet. Woont nog thuis, haar nieuwe vriend woont ook nog thuis, recent klaar met studie. En dan gaat het me niet op de baby want daar kan en wil ik me helemaal niet mee bemoeien maar indirect raakt het ook ons kind samen. En opa/oma om zich heen, en een baby. Hoop dat hij daar geen last van gaat hebben.
Wil alleen aangeven dat ik die zorgen nu heb en verder hou ik mij er vooral buiten en kijk ik vanaf de zijlijn toe.
Op de halve wereld wonen hele families samen, is niks mis mee.
En hoe zij dat voor zich ziet?Dat is aan haar, richt je op jezelf en je eigen huis en leven.
Maak je druk om je kind als deze bij jou is.
Pieterspls schreef op 31-07-2023 om 07:49:
[..]
Zijn onvrede verder voeden doe ik sowieso niet, wil juist het tegenovergestelde bereiken. Enige wat ik nu kan doen voor hem, is hem aanhoren en het hier samen met m'n ex over hebben. Probeer haar haar ogen te laten openen zodat ze ziet wat er gebeurt, vraag me namelijk af of ze dat wel in de gaten heeft. Ben bang dat als ze nu niet consequent is tegen ons kind, en het accepteert dat opa/oma haar overrulle, ze hier veel problemen mee gaat krijgen zodra ze een keer een plekje voor haarzelf heeft. Misschien overbodig, maar ik merk dat ons kind daar steeds meer last van heeft en dan vind ik wel dat ik dit kenbaar moet maken bij haar.
Snap dat de eerste gedachte is waar bemoei jij je mee, maar als ik zie dat ons kind hier last van heeft, vind ik het ook mijn taak om me hiermee te bemoeien....
Verdiep je eens in partnerrol en ouderschapsrollen na een scheiding. Jij zit hier nog in de partnerrol. Hoe jouw ex haar leven inricht en waarom is niet langer jouw zaak. Jij hoeft haar ogen niet te openen! Je kind is omringt door liefhebbende familie die haar op hun eigen wijze opvoeden. Wellicht zit oma soms in een rol die meer bij moeder zou horen maar dat is hun zaak. Niet die van jou. Wellicht kan of wil moeder haar rol minder actief invullen of kan ze dat minder goed alleen en heeft oma hierbij een ondersteunende rol. In tal van culturen is opvoeding geen zaak van ouders maar van grote gezinsverbanden of de gemeenschap. Daar wordt een kind echt niet slechter van.
Hou op er iets van te vinden en laat het los. Kind moet dit zelf aangeven bij zijn moeder en zal dit waarschijnlijk ook gedaan hebben.
Misschien wil ze wel gaan samenwonen op termijn met vriend. Of blijft bij haar ouders. Als alle partijen daar oke mee zijn is dat prima. Ik lees nergens dat ze aanstalten maakt op een plek voor zichzelf.
Ik heb je openingspost nog een keer gelezen, en sluit me helemaal bij Izza aan. Je zit nog helemaal vast in de partnerrol.
Je schreef:
"Nogmaals aangegeven dat ze met haar ouders om tafel moet gaan zitten, en duidelijk maken dat mama bepaald als het om het kind gaat. Opa/oma mogen altijd advies geven aan mama, maar wel altijd in overleg met mama, zonder dat het kind erbij is."
Dat is jouw standpunt. Maar jullie zijn niet meer samen, dus tenzij je zoon ernstige schade ondervindt van de situatie, heb jij inderdaad feitelijk daar niets meer mee te maken.
Er komt zeker een tijd dat jullie zoon een vaderfiguur erbij krijgt. Vroeger of later, hoe dan ook. Dan zal je het nog lastiger krijgen om haar opvoeding los te laten.
